Wie goed in de Halloweensfeer wil komen moet zeker Nocturnals van Dan Brereton lezen. Een van de personages heet zelfs Halloween Girl!
31 oktober is voor mij ieder jaar een heugelijke dag, want dan is het Halloween: volgens de legende is dan de grens die onze realiteit van het geestenrijk scheidt op zijn dunst en dolen geesten, vampiers en ander bovennatuurlijke en monsterlijke verschijnselen over ons aardoppervlak. In de praktijk betekent dit meestal dat volwassenen zich verkleden als allerlei spookfiguren en monsters om op feestjes uit hun bol te gaan. Kinderen gaan verkleed langs de huizen om snoep te scoren en zich scheel te eten aan suiker zodat ze drie dagen later nog groen van de misselijkheid rondlopen. Tegenwoordig gebeurt dat ook steeds vaker in Nederland en is Halloween dus niet alleen meer een traditie die in de Verenigde Staten of Groot-Brittannië wordt gevierd.
Schilderijen
Voor mij is Halloween vooral een fijne tijd om samen met vrienden horrorfilms te kijken en dito strips te lezen. De reeks Nocturnals van de Amerikaanse schrijver/illustrator Dan Brereton (1965) ademt de Halloweensfeer bij uitstek. Voor mij zit de charme van de reeks vooral in de combinatie van gangsterverhalen, sciencefiction, bovennatuurlijke monsters, horror en Halloween. Dit alles brengt Brereton tot leven in prachtige, geschilderde illustraties.
De serie draait om een groep vreemdsoortige nachtwezens die kwaadaardige demonen, vampiers, gangsters en heksen bestrijden in de fictieve Amerikaanse stad Pacific City. Ik zal een paar leden voorstellen, maar heb helaas niet de ruimte om ze hier allemaal te bespreken. In bovenstaande afbeelding is een deel van het team van de Nocturnals afgebeeld. In het midden zien we de leider: de zonschuwe Doctor Horror, een wetenschapper en een expert in occulte zaken die geïnfecteerd is met het weerwolfvirus. Net als zijn dochter Evening is hij afkomstig uit een andere dimensie. Na hun komst op aarde opereerde Doctor Horror eerst als probleemoplosser voor een maffiabaas voordat hij de groep Nocturnals samenbracht.
Dochter Evening laat zich graag Halloween Girl noemen en draagt altijd een plastic emmertje in de vorm van een pompoenenhoofd bij zich. Hierin zit speelgoed dat door geesten bezeten is en dat op monsterlijke wijze tot leven komt als Eve beschermd moet worden. Eve wordt ook bijgestaan door haar bodyguard The Gunwitch, een combinatie van een weer tot leven gewekte cowboy en vogelverschrikker, die zoals alle zombies nogal onfris ruikt. Gunwitch staat niet op de afbeelding, maar neem maar van mij aan dat hij er, mede door zijn dichtgenaaide mond, eng uitziet.
Mensdieren
Polychrome, helemaal links in beeld, is de geestverschijning van een vrouw die op gewelddadige wijze om het leven kwam en nu probeert de levenden te beschermen tegen het kwaad. Rechts van Doctor Horror staat de visachtige Starfish, een amfibie met een pittig karakter en scherpschutter. Sommige Nocturnals zijn kruisingen tussen mens en dier. Ze zijn ontwikkeld in het laboratorium van de Narn K Corporation, een kwaadaardig bedrijf dat verboden experimenten uitvoert en wapens ontwikkelt. Het bedrijf werkt samen met de Crim, parasitaire wezens uit Doctor Horrors dimensie. De Crim zien eruit als een soort octopussen en doen denken aan de monsters uit verhalen van horrorschrijver H.P. Lovecraft. Ze zijn de belangrijkste vijanden van de Nocturnals.
In het verhaal Witching Hour gaat Eve langs de deuren met Halloween, de enige avond dat de Nocturnals niet opvallen op straat met hun vreemde uiterlijk. Bij een oud huisje krijgen Eve en Gunwitch the maken met de Pumpkinheads: kwaadaardige pompoenwezens die haar emmertje aanzien voor het afgehakte hoofd van een soortgenoot. Als Gunwitch is uitgeschakeld door duiveltjes en boomwezens, wordt Eve meegenomen naar een heks die van haar een lekker maaltje wil maken. Nog voor de andere Nocturnals Eve kunnen redden, komt haar speelgoed tot leven en jagen de heks en de pumpkinheads de stuipen op het lijf, waardoor ze in vleermuizen veranderen en wegvluchten. Ook met Halloween weet Eve het gevaar in de ogen te kijken, er lachend vanaf te komen en haar naam dus eer aan te doen.
Gepubliceerd in Eppo #22 (2015).
