Behalve bestaan, wat ik al sinds mijn geboorte doe, is bloggen het langste project waar ik toch nog toe mee bezig ben. Vandaag doe ik dat bijna een kwart van mijn leven, want mijn blog bestaat officieel tien jaar.
Ik schrijf dit overigens niet zonder enig gevoel van trots. Tien jaar is een lange tijd om aan een project te werken. Deze site is dan ook een belangrijk deel van mijn leven geworden. Ik geef toe dat het een kick geeft om mijn dit overzicht in mijn archief te zien:
De positieve dingen die het mij allemaal gebracht heeft, besprak ik al bij eerdere blogverjaardagen. Toch moet ik nu meteen denken aan enkele hoogtepunten: ik vond het erg leuk om een paar keer voor een volle klas journalisten in opleiding te spreken over bloggen. Ik deed dat als Q&A, net als held Kevin Smith dat altijd doet. Ook leuk en spannend was een lezing geven over webvideo’s tijdens Blog-Art in 2009 en geïnterviewd worden op tv over de do’s en don’ts van bloggen.
En de vele video-interviews met stripmakers niet te vergeten. Ik blijf het onwijs leuk vinden om makers te spreken over hun werk en te zien hoe ze een strippagina maken of een stripplaatje tekenen.
Het belangrijkste van het hele blogproject is natuurlijk dat ik door bijna iedere dag wat te posten een betere schrijver ben geworden. (Tenminste, dat vind ik.) En de sociale contacten die ik in het afgelopen decennium opdeed. De mensen die ik hiermee bedoel, weten dat. Sociale media worden pas echt warm en vriendschappelijk als je offline met elkaar afspreekt.
Toegegeven: lang niet alle bezoekers van het eerste uur lezen mijn blog nog, maar daar zijn weer anderen voor in de plaats gekomen. Wie tegenwoordig geregeld mijn blog bezoekt en leest: dankjewel! Ik hoop dat je er net zoveel plezier aan beleeft als ik heb bij het maken van de posts.
Trollen
In de afgelopen tien jaar waren er overigens genoeg momenten dat ik er de brui aan wilde geven. Wanneer het blog aan mijn been als een zware verplichting voelde. Als er weer een dikke stapel strips op me lag te wachten om gerecenseerd te worden bijvoorbeeld. Recenseren is niet het leukste vak kan ik je vertellen. Ik heb die verplichting inmiddels achter me gelaten. Recent nam ik het besluit alleen nog maar te bloggen wanneer ik zin heb over ondewerpen waar ik het over wilde hebben. Dat klinkt heel voor de hand liggend, maar was het voor mij op een gegeven moment niet meer.
Ook heb ik gestreden met online trollen. Ik heb zelfs een vriend die zich als trol gedroeg voorgoed de deur gewezen en een reactieverbod opgelegd.
De laatste horde die ik moest nemen was Fakebook waar ik werkelijk een grenzeloze hekel aan heb. Fakebook heeft de aard van het bloggen voorgoed veranderd en van de ons allemaal een aandachtslinker en zeurliker gemaakt. Omdat ik de afgelopen maanden vooral met mijn boek Mijn vriend Spider-Man bezig was en niet te veel afgeleid wilde worden door Mark Zuckerbergs sociale media dwangbuis, heb ik mijn account op non-actief gesteld.
Uiteraard zal ik hem weer aanzetten op het moment dat ik mijn boek wil promoten: ik wil immers dat zoveel mogelijk mensen weten dat het uit is, en ben bereid daar alle beschikbare middelen voor in te zetten. Dus ook Fakebook. Tenzij mensen tegen die tijd Fakebook massaal verlaten hebben.
Vrijheid
Geen linkjes doorplaatsen op Fakebook betekent waarschijnlijk minder bezoekers, maar gaf me weer een beetje het oude bloggevoel terug van weleer en dat is onbetaalbaar. Het is niet alsof ik afhankelijk ben van clicks en bezoekersaantallen voor advertentie-inkomsten, dus who cares? De kick van het bloggen is vooral de vrijheid voelen om te maken wat je wilt en dat meteen online te kunnen plaatsen. Dat gevoel is er nog steeds, ook na tien jaar.
Ik vind het belangrijk om ieder jaar even bij mijn blogverjaardag stil te staan. Het is leuk om felicitaties te ontvangen van andere bloggers en lezers. Dat vergroot het gevoel van gemeenschap – hoewel ik het idee heb dat er minder saamhorigheid is in de Nederlandstalige blogosfeer dan in de jaren ervoor. Ook iets wat volgens mij komt door Fakebook.
Toekomst
Hoe dan ook, geen voorspellingen over hoe het komende blogjaar eruit ziet. Ik weet vooral wat ik niet meer wil eigenlijk. Ik wil verder zo min mogelijk plannen en wel zien wat er op mijn pad komt en hoe ik daarmee omga.
En dat is eigenlijk de enige en belangrijkste boodschap die ik potentiële bloggers wil meegeven: doe waar je zin in hebt en wat goed voelt. Wat anderen ervan vinden, is veel minder belangrijk dan wat jij ervan vindt.
Nuff said.
6 reacties op “Tien jaar bloggen”
Tien jaar bloggen en tien jaar wijzer. Gefeliciteerd en dat je er nog lang plezier in mag blijven hebben.
@Niek: Dankjewel! Bedankt voor het lezen van dit blog trouwens.
@Michael. Proficiat met deze 10 jaar. En ook bedankt voor je hulp en raad aan deze blogger. Het klinkt melig, maar tussen de grote online reuzen neem ik jou steeds als voorbeeld. “Hoe zou Michael dit aanpakken” is een vraag die ik me dikwijls stel.
@Axel: Graag gedaan. Altijd goed om te horen dat ik voor iemand in deze wereld ‘het goede voorbeeld’ kan zijn 🙂 Overigens deed ik dat ook veel in het begin van het bloggen: afkijken hoe anderen dingen deden en daarna beslissen hoe ik het zelf aan zou pakken.
Van harte Michael! Een prachtige mijlpaal.
Thanks, Edwin. Zo voelt het ook wel inderdaad, als een flinke mijlpaal. Hoe gaat het verder met jouw blogleven? Volgens mij publiceer je veel op andere plekken, want je eigen blog is redelijk stil de laatste tijd.