Het voordeel en tegelijkertijd het nadeel van Twitter is dat iedereen kan reageren op wat je zegt. Gevraagd in de rubriek #durftevragen is dat prettig, maar ongevraagde reacties zijn dat lang niet altijd.
Toen ik laatst mijn ongenoegen over de gadgettaks van Stichting de Thuiskopie spuide, kreeg ik direct tegenspraak van een onbekende die het opnam voor Stichting de Thuiskopie. Dat was zijn goed recht, alleen had ik op dat moment helemaal geen zin in een discussie met een vreemde. Ik wilde gewoon even mijn ontevredenheid uiten, niet meteen de operatie van de stichting in kwestie minutieus behandelen in een verbaal treffen.
Ik heb de reageerder nog wel geantwoord om mijn standpunt duidelijk te maken, maar de volgende dag kwam hij wederom met een argument waaruit duidelijk bleek dat hij mijn mening niet had begrepen of had genegeerd. Zo krijg je een slepende discussie die nergens toe leidt en die nodeloos veel energie opslokt. En dat zie je wel vaker op Twitter, in commentformulieren en andere krabbelplekken op het web. Mensen roepen maar wat, spreken elkaar tegen of knikken vrolijk ‘ja’ en waar leidt het allemaal toe? Verloren tijd.
Oplossing: de twitteraar negeren. Of als ze toch doorgaan met je aan te spreken: blokkeren. Dat kan op twitter. Unfollowen zat er niet in, want ik volgde hem niet. Blokkeren lijkt een rigoureuze stap, maar die is altijd wel weer terug te draaien als je dat wenst. Het maakt de Twittertijdlijn soms lekker rustig.
Eigenlijk is het een vreemd verschijnsel dat onbekenden opeens met je in discussie gaan. Stel dat je met een vriend aan tafel zit in een café. Opeens komt er iemand bij staan en die mengt zich ongevraagd in het gesprek. Dat zou je waarschijnlijk niet pikken of de man vriendelijk vragen om op te hoepelen.
Mensen die je niet kent die zomaar met je in discussie gaan over van alles en nog wat. Mensen die het beter/slechter weten. Je krijgt online ook vaak ongevraagd advies. Soms kan daar best iets interessants tussenzitten, daar niet van. Maar vaak ook niet. En dan heb ik het nog niet eens over mensen die lopen te trollen op je site, Twitter of Facebook. Laatst kreeg ik een reactie onder een Facebook-bericht van een onbekende. Wanneer ik ‘nou es’ een bepaalde strip ging recenseren? Dat maak ik graag zelf uit, meneer.
(_)]
Soms verlang ik terug naar de tijd dat we gewoon simpel over koffie twitterden.
22 reacties op “Ongevraagde discussies”
Ik heb hier ook nog even een ongevraagde mening voor je: de hamburger van Santé is beter dan die van de Beiaard. Er zit nog frites en een lekkere salade bij ook. Zo, en nou bemoei ik me weer met m’n eigen zaken.
Herkenbaar.
Misschien is het daarom ook dat ik het meeste hou van zelf dingen maken. Als mensen er dan niets aan vinden, prima. Maar ik merk dat als ik een mening heb het een andere mening oproept. Soms leuk, maar vaak ook extra tijd. Je voelt je toch geroepen je mening te verdedigen of mis interpretaties uit de weg te ruimen.
Maar er is iets anders dat eigenlijk beter werkt.
Ik ben al sinds jaar en dag fervent aanhanger van het trackback principe dat een goed blog heeft. Door dit principe reageert een blogger op een blog-artikel vanaf zijn eigen blog in plaats van in de comments van de blogger te duiken. Noem het reageren op afstand. Iets dat alleen goed met blogs kan. In Amerika zie je het veel gebruikt worden. Seth Godin doet dat. Die gebruikt geen comments, alleen de trackbacks. Dus reageren kan maar dan moet je wel er zelf een blogbericht aan wijden.
Trackbacks zijn handig. Als je zelf een blogpost over het onderwerp schrijft, denk je er wellicht beter over na dan wanneer je snel iets in een commentformulier zet. Goede methode lijkt me.
face to face durft men minder dan online. eigenlijk is dat een wijze les. (snap ie ‘m?) 😉
Helemaal waar en mee eens. Het wordt wel lastig om al die twitteraars en reageerders bij ieder zuchtje uit te nodigen voor een kop koffie 🙂
Leuke discussie, want ik begrijp precies wat je bedoelt, Michael. Toch is blocken geen oplossing voor mensen die ‘gewoon’ hun mening geven. Jij hebt me dit verhaal laatst vertelt (in de kroeg, dat is Twitter, maar dan zonder digitale hulpmiddelen) en mijn vraag was of die ander onvriendelijk, agressief of beledigend was. Dat was ie niet, begreep ik. Dan vind ik een block een veel te zwaar middel. Negeren werkt beter: dan stopt iemand vanzelf met reageren.
Tegelijk vind ik dit ook een vreemd probleem. Je kiest ervoor om publiekelijk je meningen te ventileren, maar loopt vervolgens weg voor de reacties die daarop komen. Waarom twitter je dan, ja, waarom blog je dan ook? Je wilt dan toch reacties? Of tenminste: je houdt er toch wel rekening mee dat je reacties kunt krijgen?
De vergelijking met de kroeg gaat trouwens ook niet op: dat is juist een plek waar je in gesprek kunt gaan met wildvreemden. Het HOEFT niet, maar is er wel een geschikt kanaal voor. Net zoals Twitter dat is.
P.S.: Ik ben het met Marco eens dat trackbacks soms echt interessante comments aan je blog toevoegen. Het zorgt echter ook voor waste, net als zo’n dienst als Twitoaster die tweets op je blog plaatst die mensen schreven in reactie op een gepost linkje naar je blog. Maar dat lijkt me voor Michael in ieder geval helemaal niks.
Ik vind blocken een prima manier om je twitterstroom te regulieren. Als je hem niet blockt, blijf je zijn of haar reacties in de tijdlijn voorbij zien komen. Als je daar geen behoefte aan hebt, kun je het op deze manier makkelijk oplossen. Zie ook mijn opmerkingen hieronder.
En soms wil je gewoon even ventileren op twitter en zit je niet te wachten op ellenlange discussies die nergens toe leiden. Als ik twitter dat ik een lekkere bak koffie aan het drinken ben, hoef ik ook niet meteen een tweet van een fairtrader naar mijn hoofd geslingerd te krijgen die wil weten of het wel eerlijke koffie is. Het is natuurlijk anders als een bekende je aanspreekt op iets. Ik heb het in mijn blogpost specifiek over onbekenden.
En wat mij betreft gaat de analogie met een kroeg prima op voor twitter. Niet iedereen gaat naar de kroeg om nieuwe mensen te ontmoeten. Dat kan een reden zijn, zoals je zelf al zegt, maar ik spreek vaak af met vrienden in de kroeg om bij te praten. Zoals laatst met jou. Had jij het leuk gevonden als er tijdens het gesprek een of andere onbekende doorheen begon te praten? Of zich met onze discussie ging bemoeien? Ik heb daar niet zo’n behoefte aan. Twitter is openbaar, net als een kroeg. Maar je bent niet verplicht om met iedereen een gesprek aan te gaan of om iedereen aan te moeten horen. Net als bloggen wat mij betreft.
Er zijn ook bloggers die hun commentformulier uit hebben staan omdat ze gewoon graag iets willen publiceren. Als blogger kun je net zo goed kiezen wat je met de comments doet en of je erop wilt reageren.
Wat je nu noemt is ook een voordeel van Twitter. Je beoordeelt iemand niet op randzaken, maar op wat diegene schrijft. En iedereen is vrij om te reageren. Soms snijdt dat hout, soms ook niet. Dan ben je vrij om diegene die reageert weer te negeren 😉
Persoonlijk merk ik dat ik steeds terughoudender word in het reageren op anderen. Denk ‘ach, laat maar, anders klink ik weer als betweter’. Of ‘zit iemand wel op mijn reactie te wachten?’. Niet slim om te denken, maar ach.
Ik denk dat terughoudendheid helemaal zo gek nog niet is. Tenzij iemand iets beweert waarvan je weet dat het onzin is. Maar dan nog is het de vraag of de twitteraar in kwestie daar open voor staat en of je zin hebt om je energie erin te steken. Veel discussies lopen op niets uit. Of men is het meteen allemaal eens, het preaching to the choir principe.
Blocken vind ik een prima middel. Blocken zet ge gelul van een ander helemaal uit. Ik doe dat ook. Wil die retweets niet lezen van bepaalde mensen.
En soms noodzaak, ik heb er echt patiënten online meegemaakt. Die dik onder de medicijnen rare dingen lopen te roepen.
Nog iets: het gros, mega mega veel mensen lurken. Die lezen alleen mee. Dus voer jij een discussie dan lezen massa’s mee zonder iets te zeggen. Goed om over na te denken.
[…] Dit blogartikel was vermeld op Twitter door M.A.D. Bello (Mike), Marco Raaphorst en karin ramaker, Michael Minneboo. Michael Minneboo heeft gezegd: [nwe blogpost] Ongevraagde discussies http://goo.gl/fb/SOovH […]
Ik vind blocken wel een goede oplossing. Als je een mening ventileert dan doe je dat in principe naar je followers. Je weet wie dat zijn en als je een tijdje op twitter zit dan weet je ook wie er op je reageren. Als je echter kritisch bent over een commerciele instelling en hun social-media-man gaat je aanspreken op je tweet, dan begrijpt hij niet helemaal wat jou triggert. Ik tweetzeik niet op de NS om feedback van ze te krijgen, ik tweetzeik op de NS omdat twitter mijn uitlaatklep in de trein is en ik pissig ben. Ik kan er ook voor kiezen om een trein, station of conducteur te slopen. Dat doe ik niet, ik tweet. En als zo’n marketingstudent dan twitter en blogs gaat doorspitten om mij terecht te wijzen of te sussen dan wordt de irritatie alleen maar groter. Blocken is voor mij hetzelfde als je inschrijven in het Bel-Me-Niet-register.
@Raaphorst, @Jooper: Precies. Met blocken bepaal je zelf wie je volgt en wie niet. Ik zeg niet dat we het meteen constant moeten inzetten, en ik ben het met Jeroen eens dat het zwaar klinkt, maar het is een goede methode om je twitterstroom te beheren.
Hmmm, blocken help niet zo veel, als die gene wil kan hij je toch lezen en toch replyen of je het kan lezen of niet. Het best als je toch geen ongewenste reacties wilt is echt een slotje er op.
Maar dat is juist de kracht van Twitter dat je iedereen kan benaderen, open en transparant en vooralsnog is negeren nog het beste als je de vruchten van Twitter wilt plukken, al moet ik bekennen dat de laatste tijd ook de sfeer op Twitter aan het verharde is.
Persoonlijk vind ik het juist leuk als mensen die juist mijn niet volgen reactie geven en meestal ga ik ze nog belonen met een proef volgperiode, of ze nou vriendelijk of vijandig tegen mij zijn en kijken of ze wat leuks te melden hebben.
Ik had begrepen dat als je mensen blockt, dat ze je niet meer kunnen volgen en dat je hun reacties ook niet meer ziet. Hoe kunnen ze het volgens jou nog steeds zien dan?
Slotje erop is een goed idee. Ik deed dat oorspronkelijk niet omdat ik op mijn site nog zo’n twitterbox had en die werkte niet met een slotje. Maar die dingen vertragen je website onnodig, en hoewel een tweetbox handig is om mensen te laten zien dat je ook twittert, doet het het karakter van twitter wat teniet als je dat ook op je blog gaat zetten. Vind ik in ieder geval.
Ook al heb je iemand geblokt, kan hij je via Twitter.com/Minneboo handmatig volgen, @2525 ha mij ook eens geblokt omdat hij dacht dat ik niet echt was, maar kom hem echter wel volgen als ik zijn Twitterpagina opendeed, wel vervelend dat je hem niet in je timeline ziet. Dat is het enige.
Hun reactie zie je dan niet, maar de mensen die hem volgen zien wel dat hij reactie aan jouw geeft. Ach! Minder erg dan een vervelende mug in je kamer 😉
Dan moeten ze inderdaad wel erg veel moeite doen om je te blijven volgen als ze je twitterpagina in de gaten moeten houden. Lig ik niet wakker van. Ook niet van de mensen die zo’n persoon zouden volgen. Zoals je zegt: minder erg dan een vervelende mug in je kamer 🙂
Heb eens een nare DM discussie gehad met iemand die was gevallen over een tweet die niet eens voor haar was bedoeld. Een ongevraagde discussie kan net zo zeer onplezierig zijn als inspirerend. Discussies die gaan over gelijk hebben, ervaar ik over het algemeen als onplezierig. Als het gaat over het uitwisselen van inzichten, dan kan ik er van genieten.
PS: wat te denken van al die blogs die ongevraagd worden geschreven. M’n RSS reader zit er vol mee 🙂
Eens, zodra het gaat over wie er gelijk heeft, gaat het eigenlijk nergens meer over. Tenminste: niet veel meegemaakt in een internetdiscussie dat de een de ander wist te overtuigen. Meestal komt er na een tijdje modder aan te pas.
Wat mij betreft moeten die blogs gewoon lekker geschreven worden. Ik hoor mijn rss-reader er in ieder geval nooit klagen over zijn dagelijkse maaltijd blogposts 🙂
iemand (__)] ?
🙂
Ongevraagde discussies? Ik vind dit niet ongevraagd hoor. Als je je op Twitter of een ander openbaar medium kritisch uitlaat over een persoon, een organisatie of een bedrijf, dan vraag je wel degelijk om een reactie. Als iemand zich in het openbaar kritsich uitliet over jou zou je toch ook reageren? Ik vind niet dat je kunt zeggen dat dit ongevraagd is.
Als je negatieve gevoelens wilt spuien zonder reactie kun je dat doen in de kroeg, thuis, of op een besloten website. Veel social media bieden de mogelijkheid om je posts geheel of gedeeltelijk af te schermen. Doe je dat niet, en kies je voor de openbaarheid, dan moet je er op rekenen dat de persoon of organisatie waarover je je kritisch uitlaat zal reageren.
Natuurlijk kun je er voor kiezen om die persoon te negeren of zelfs te blocken. Dat is jouw keus. Maar eerlijk gezegd vind ik dat niet erg beleefd.
Jij bent begonnen je kritisch uit te laten over iemand, dan is het netjes om iemand iets terug te laten zeggen en daarop te reageren.
Maar goed, dat is jouw keus.