Categorieën
Bloggen

Niet het centrum van het universum

Illustratie: Emma Ringelberg

Ik vind het vervelend om hetzelfde verhaal vaak te herhalen. Het liefste vertel ik het één keer goed en ga daarna over op iets anders. Te vaak hetzelfde vertellen maakt een verhaal sleets. Gelukkig kun je met bloggen met een vertelling een heel publiek bereiken.

Toch is de praktijk weerbarstiger dan je zou wensen.
Laatst werd ik er weer eens op gewezen dat ik in gesprekken graag naar mijn blog verwijs. ‘Dat kun je op mijn blog lezen,’ zeg ik dan, bezeten blogger die ik ben.

Maar niet iedereen leest je blog of die ene post. En je moet wel een groot ego hebben om te denken dat het wel zo is. Dus vertel ik in de praktijk dus vaak het verhaal waar ik eerder over blogde. Soms verandert het verhaal door de directe interactie met de toehoorder, die stelt vragen of voegt zelf iets toe. Soms niet.

Het is goed om te beseffen dat de virtuele wereld onderdeel uitmaakt van een groter geheel en niet voor iedereen het centrum van het universum is. Ook heeft niet iedereen een boodschap aan je blog. En veel mensen willen de zaken gewoon direct aanhoren, straight from the horse’s mouth.

Al zou het soms wel grappig zijn om in een gesprek van twee personen in te haken en een bordje ‘vind ik leuk’ bij ze op tafel te zetten.

Door Michael Minneboo

Michael Minneboo is een freelance journalist gespecialiseerd in popcultuur, fancultuur, strips, film, online media en beeldcultuur. Hij schrijft over onder andere comics, Nederlandse strips & animatie en interviewt makers uit binnen- en buitenland. Daarnaast geeft hij lezingen en adviseert hij particulieren en bedrijven over bloggen.

24 reacties op “Niet het centrum van het universum”

Op Blog-art in 2009 heb ik een blogster gezien die de URL van haar blog op haar T-shirt had geprint. Met zo’n shirt ben je nog steeds niet het centrum van het universum maar wel de trotse uitdrager van je creatieve werk. Ik herken wel wat je schrijft hoor @Michael. Ik hoor mezelf tijdens een gesprek wel eens dingen zeggen die ik ook geblogd heb, en heb dan het idee dat ik in herhaling val 🙂

ik vind het irritant als mensen ervan uitgaan dat ik iets al weet omdat het op hun blog / facebook stond. Ik verwacht ook niet van mensen dat ze mijn blog lezen. Aan de andere kant… laatst had ik het met mensen over wel of niet gratis werken als zzp’er. Op een gegeven moment zei ik toch: daar heb ik een blog over geschreven. Want het voelde voor mezelf een beetje stom om nog een keer te herhalen wat daar al staat. Maar ook is het weer zo dat ik mijn blog niet ben. Mijn blog is geen dagboek. Dus je moet er ook niet vanuit gaan dat je weet hoe het met mij gaat alleen omdat je mijn blog leest. Nou ja, laten we het erop houden dat de virtuele wereld en de echte wereld los van elkaar staan maar soms overlappen en dat je in de ene wereld best naar de andere mag verwijzen, maar niet te vaak 🙂

“Al zou het soms wel grappig zijn om in een gesprek van twee personen in te haken en een bordje ‘vind ik leuk’ bij ze op tafel te zetten.”

Ho, wacht, stop! Nu draai je het om. De mogelijkheid om iets ‘leuk’ te vinden op Facebook is juist gebaseerd op fysieke menselijke interactie, niet andersom. Iemand vertelt een verhaal en jij zegt: leuk! Of je vertelt aan anderen dat je een leuk verhaal hebt gehoord. Daar is dat blauwe duimpje een simplificatie van. Dat duimpje inbrengen in een fysiek gesprek is een leuke gimmick, maar in feite het paard achter de wagen spannen.

@Michael: Vergis je niet: mensen (ik bedoel niet per se jou) maken een medium soms groter dan het is, vergeten dat ‘oudere’ media dezelfde functie vervulden. Er zijn nu zelfs mensen die de opstanden in het Midden-Oosten toeschrijven aan Twitter. Alsof die volkeren niet in opstand waren gekomen als er geen Twitter was geweest. Dan kan het soms geen kwaad om de oorsprong te schetsen. Dat was mijn grap.

Al ben ik het met je eens dat mensen nieuwe applicaties buiten proporties bekijken, geloof ik niet dat de vergelijking die je nu maakt van toepassing is op je eerdere opmerking. Fysieke menselijke interactie is toch iets anders dan ‘oudere’ media. Als je het als grapje bedoeld, prima, maar je lijkt op dit blog wel vaker de neiging te hebben om ongevraagd zaken te willen verhelderen. Moet je natuurlijk zelf weten, maar voordat je het weet zijn weer over en weer aan het discussieren over punten achter de komma en dwalen we af van het onderwerp van de blogpost.

“Ongevraagd zaken verhelderen.” Dat heet discussie, Michael. 🙂

Wellicht staat mijn toon je niet aan, dat kan. Maar steek ook eens de hand in eigen boezem: jij bent erg streng tegen je reageerders over wat je wel en niet wilt lezen in de comments. Dat kan zo wezen, maar zoals je hierboven al schrijft ben jij niet het centrum van dit universum. Natuurlijk bepaalt een blogger de regels op zijn blog, maar luisteren naar opbouwende kritiek is niet verboden. Zo, heb ik jouw persoonlijke kanttekening toch nog on-topic weten te houden…

Ik snap ook wel dat je je comments niet onaardig bedoelt, maar het is mijns inziens inderdaad wel vaak de toon van de schoolmeester waarin je je uitdrukt. En daardoor zie ik het niet altijd als opbouwende kritiek, wat je schrijft. Mocht je het niet met me eens zijn, lees je oudere comments er maar eens op na. En dan ben je het misschien nog niet met me eens, kan allemaal, maar zo denk ik erover. Of dat met mijn algemene instelling wat betreft reageren te maken heeft, weet ik zo snel niet, want ik heb het vooral bij jouw comments. Daarbij vind ik echt dat je niet hoeft uit te leggen waar de ‘vind ik’ leuk button van facebook voor bedoeld is, niet op dit blog, want ik schat mijn lezers hoger in dan dat.

Stof om eens op een later tijdstip met wat koffie te bespreken.

Michael, het is heel simpel: we hebben gewoon een verschillende stijl van debatteren. Ik hou van fel debat, jij lijkt me meer iemand van de synergie. Je kunt dat accepteren of niet. Ik accepteer jouw afwijkende manier van debatteren op mijn blog, dus hebben we daar nooit onenigheid. Jij accepteert mijn afwijkende manier van debatteren echter niet op jouw blog, dus is er hier ineens wél frictie. Dat ligt dus ook aan degene die de ‘regels’ stelt. Inderdaad, een interessante discussie voor bij een koffie.

ik ken mensen die de dingen die ik doe vrij goed volgen, toch missen ze veel. misschien publiceer ik teveel. maar ik denk dat heel veel missen een ding is van internet. echt goed volgen is bijna niet te doen. lukt mij niet op twitter, flickr, blogs, tumblr, vimeo. lukt me niet. wel stom ergens.

Interessant punt. Misschien werken mensen dankzij twitter, flickr, blogs, facebook etc. te verspreid en moeten we weer terug naar gewoon 1 blog voor alles. Maar zelf heb ik ook niet de tijd om alles te volgen als iemand bijvoorbeeld elke dag blogt, dan wordt het erg veel.

De versnipperdheid maakt niets uit. Het is precies zoals de titel van je blog: jij bent voor die vele anderen die jou een beetje volgen niet het centrum van de wereld, dus volgen ze niet alles wat je doet. Dat zal altijd zo blijven, ook al zet je alles netjes geordend bij elkaar. Wel geldt: minder is meer. Dan is in ieder geval de kans groter om alles te kúnnen volgen. Of dat dan ook gebeurt, is natuurlijk nog altijd maar de vraag:)

best lastig. ik heb ook http://raaphorst.info wat een aggregatie is. werkt wel aardig maar ik denk nooit dat je alles daarmee kunt ‘converen’. de mens is complexer dan dat en dat is maar goed ook. ik geloof erg in het organiseren van offline dingen om de zaken eens even goed bij te praten 🙂

Offline afspreken moeten we zeker weer gaan doen in de nabije toekomst. Heb er zin in. Overigens denk ik dat je online/virtueel/social medialike je nooit helemaal zaligmakend is. je kunt nooit alles van je jezelf laten zien. Maar dat heeft ook iets moois, want er moet ruimte blijven voor mysterie. 🙂

ik concentreer me voornamelijk om mijn blog omdat ik dat het belangrijkste vind wat er is. (online.) daar draait het om. de rest is bijzaak of een middel. geen filtering, daar raakt iedereen van in de war. bovendien, als je zegt: dat staat op mijn blog, dan staat er ook het meeste op. je zult eens moeten gaan zeggen dat het allemaal op je blog, facebook, twitter, flickr, vimeo en tumblr staat zeg! 😉

het gekke is dat ik vrienden heb die mijn blog never nooit lezen en er geen bal van snappen van dat internet en ik heb vrienden die ik nergens over hoef bij te praten. allebei heeft het wel wat. al vind ik de afstand met de eerste vrienden soms wel groot worden doordat zij niet goed snappen waarmee ik bezig ben.

Dat lijkt me in jouw geval ook lastig aangezien je veel doet met je blog. Je bedrijf is ook voortgekomen uit het blog en bloggen. Als zoiets een belangrijke plek in je leven inneemt en je vrienden snappen dat niet of hebben daar weinig verstand van of interesse in, dan lijkt me dat inderdaad lastig. Al is er naast werk ongetwijfeld een legio andere onderwerpen waar je het wel over kunt hebben.

Het is een goed idee. Ik zou ermee aan de slag gaan als ik jou was. Misschien dat ik zelf ook een t-shirt laat drukken met mijn logo er op. Gewoon voor de leuk.

onze taal zorgt ervoor dat we alles willen duiden. maar taal is beperkt. we zijn veel meer dan dat. we zijn alles wat we doen. dat daar geen systeem voor is, ergens heel logisch. dat je nooit alles van iemand weet, ook logisch.

het verzamelen en bepalen wat goed is en wat niet, dat is aan anderen, je kunt als mens alleen maar iets doen en doorlopen. of omkijken, maar dat heeft weinig zin.

ik hoop dat het te volgen is. heb behoefte aan koffie nu. dus dat gaan ik doen.

Reacties zijn gesloten.