Clint Eastwood wordt 31 mei 81, niet zo gek dus dat de regisseur zich afvraagt of er leven is na de dood. Toch geeft Hereafter geen uitsluitsel over een hiernamaals, maar draait om de vraag hoe het leven van de personages is veranderd nadat ze in aanraking zijn gekomen met de dood. Hoe kun je leven met de dood?
Marie, een Franse journaliste, was technisch even dood nadat ze in de vloedgolf van een Tsunami terechtkwam. Haar bijna-doodervaring laat haar niet meer los. Ze wil onderzoeken of er leven is na de dood en raakt hierdoor vervreemd van haar collega’s. De jonge Engelse Marcus verliest zijn tweelingbroer en heeft moeite met dit verlies om te gaan. George, een Amerikaanse arbeider, is een medium: hij heeft contact met overledenen. Niet dat dit zijn leven verbetert: zodra hij iemand aanraakt, begint de seance. Hij schuwt daarom contact met anderen en heeft zijn gaven de rug toegekeerd.
Eastwood vervlecht de levens van deze drie personages en laat ze aan het einde van de film samenkomen in Londen. Het is een wat ongeloofwaardige knoop die de regisseur daarmee legt om de ploteindjes te verbinden, maar dankzij het goede acteerwerk van Matt Damon en Cécile de France kunnen we hem dat vergeven. Al was het einde wat mij betreft te suikerzoet.
Met Damon als George maakte Eastwood een prima keuze: Damons aardse performance zet het medium met beide benen op de grond. In de film wordt er voldoende verwezen naar de oplichters in zijn vak. Marcus bezoekt een hele reeks Derek Ogilvies, maar prikt al snel door hun acts heen. Alleen George lijkt een echt medium te zijn. Al weet hij ook niet hoe een leven na de dood eruit ziet. Hereafter geeft daar ook geen uitsluitsel over: de zielenschimmen die Marie zag kunnen net zo goed bewijs zijn voor het leven na de dood als een hallucinatie.
Onsterfelijk
Middels Georges passie voor de geschriften van Charles Dickens wordt er terloops nog een concrete en aanwijsbare vorm van leven na de dood aangestipt. George kent de boeken en geschiedenis van Dickens van binnen en buiten en luistert graag naar luisterboeken. Hij bezoekt het huis van Dickens in Londen en woont een lezing bij van de acteur die de verhalen van Dickens voorleest. De acteur brengt de oude teksten tot leven en geeft schrijver over het graf een stem. Er is dus wel leven na de dood voor mensen die iets tastbaars achterlaten dat de moeite van het bewaren waard is. Clint Eastwood, die als acteur, regisseur en producent al een omvangrijk oeuvre heeft opgebouwd, is in dat opzicht dus wel verzekerd van een leven na de dood.
Hereafter draait vanaf 10 maart in de bios.
3vd5 sterren
Deze recensie is ook op het filmblog van Zone 5300 gepubliceerd.
9 reacties op “Hereafter: Leven met de dood”
De film werd in eerste instantie aangekondigd als ‘Paranormale Thriller’, maar het lijkt er op dat ze dit later hebben afgezwakt richting ‘drama’. Toch wilde ik dit zelf controleren, het bleek juist.
Desalnietemin een aardige film inderdaad, waarbij de kracht duidelijk zit in het verhaal van de tweeling. Ik zou de film dan ook *** geven.
Ja, het is zeker meer een dramafilm geworden dan een paranormale thriller. De stijl is eigenlijk heel ingetogen en rustig. Zelf had ik meer met de verhaallijnen van George en Marie, al vond ik die van de tweeling wel weer leuk omdat ze zo goed commentaar konden geven op de kwakzalvers die vaak als medium hun brood verdienen.
Ik denk ook dat dit zeker wel de juiste keus is geweest voor de film, maar dat maakte het voor mij minder interessant 😉
Heerlijk stuk inderdaad over die kwakzalvers
Ja, dat maakt Hereafter minder Nachtvlindermateriaal inderdaad. 🙂
Klinkt interessant, maar ik wacht wel op de download. Eeh, DVD.
Ah, joh, neem je vriendinnetje eens leuk mee naar de film 🙂
Ja, leuk. Naar de bioscoop in Hoorn…
Ha!Ha! Goed punt. Gelukkig is er ook een treinverbinding waarmee uit dat gat kan ontsnappen. Naar Amsterdam bijvoorbeeld, komen jullie na de film hier gezellig nadrinken 🙂
Ben benieuwd naar de film. zonder verder een oordeel te hebben.