Maandag 10 juni 2019
Sinds ik een mobiel heb met een camera erin, en ja dat impliceert dat ik ooit mobiele telefoons had die geen foto’s konden maken, maak ik geregeld een foto van de nieuwe strips die ik heb aangeschaft. Een van de eerste van die soort foto’s was het stapeltje comics dat ik kocht tijdens de Stripdagen Haarlem 2008.
En ander is een foto van mijn leestafel uit datzelfde jaar, waarschijnlijk uit maart. Die foto schiet geregeld door mijn hoofd, want die staat symbool voor de vele zondagen die ik toen lezend doorbracht. Soms blogde ik dat soort foto’s ook, maar niet vaak.
De laatste tijd registreer ik de strips die ik lees vaker, al zijn dit meestal foto’s die ik naar mijn maatje Paul app om te laten zien wat ik aan het lezen ben. Hij stuurt me ook weleens foto’s op van wat hij aan het lezen is. Zo houden we elkaar op de hoogte. Vroeger kwam ik minstens eens per week bij hem over de vloer, maar tegenwoordig wonen we niet meer in dezelfde stad bij elkaar om de hoek.
Dit soort foto’s helpen mij ook om bij te houden wat ik allemaal lees. Al hou ik het niet allemaal bij, en dat maakt de collectie onvolledig. Heeft het ook zin om alles bij te houden wat je leest? En als je de foto’s online zet, who cares?
Aangezien veel mensen zogenoemde haul-video’s plaatsen op YouTube, is het antwoord op die laatste vraag: best veel mensen, want die vlogs worden vaak goed bekeken. Ook leveren dat soort foto’s vaak likes op Instagram op.
Zelf kijk ik altijd de haulvideo’s van Sawyer Family Reviews. Elke week koopt James comics voor zijn kinderen en zichzelf en die neemt hij dan in een video door. Ik vind het leuk om te zien waar zijn oog op is gevallen. Ook kan ik dan meteen kijken of er iets voor mij tussen zit. Door die video’s ben ik bijvoorbeeld achter het bestaan van Marvels True Believers gekomen: herdrukken van klassieke Marvel-comics van slechts een dollar.
Toch twijfel ik eraan of ik vanaf nu het registreren misschien serieuzer moet aan gaan pakken. Om echt van alle strips en boeken die ik koop foto’s te maken en die eventueel online te publiceren. Het is een vorm van dagboeken, en een leuke manier om bij te houden wat ik lees. Natuurlijk is het ook een vorm van bezigheidstherapie, maar dat geldt eigenlijk voor het hele leven.
