Een wat oudere foto, want met baard. Aangezien dit kennelijk mijn 1800ste post op Instagram is, laat ik mezelf weer even zien. Samen met het boek over je-weet-wel-wie. 1800 posts, dat is 1800 keer geekiness en onzin, want we moeten sociale media niet te serieus nemen. De tijd gaat hard.
Bij wijze van ’therapie’ ben ik een paar vlogjes aan het opnemen waarin ik terugblik op rampenjaar 2020. En dat doe ik door mijn Instagram-feed te bekijken. Eigenlijk wel een fijne manier om zo even terug te blikken. (Voor mij dan in ieder geval, geen idee of de kijkers dit leuk gaan vinden.)
Geregeld vraag ik me af waarom ik eigenlijk nog social media-accounts heb, maar zo’n terugblik doet me beseffen dat Instagram goed werkt als visueel dagboek. Wel met een beperkt verhaal, want ik laat vooral zien wat ik lees en wat ik tof vind. En ja, ik val je af en toe ook lastig met aankondigingen van vlogs. Geef de schuld daarvan maar aan Google, want voor YouTube ben ik nog te klein om gewoon dat soort dingen op YouTube te zetten. Daarentegen val ik je niet lastig met guitige foto’s van mijn kinderen of de taarten die ik heb gebakken. (Beide elementen komen in mijn leven namelijk niet voor.)
Daarnaast is Instagram natuurlijk goed voor zelfbevlekking en -promotie. Tenminste, ik zie veel mensen hun waar onder de aandacht brengen, dus waarom ik niet? Bottom line is dat ik vooral dingen wil laten zien die ik tof vind en die mij verwonderen. Leuke afbeeldingen uit comics bijvoorbeeld. En daarnaast wil ik voor mezelf een beetje bijhouden wat ik in de loop der tijd meemaak als geek-zijnde.
Anyway, leuk dat je tot hier gelezen hebt. Een dikke knuffel en zeg vandaag vriendelijk gedag tegen een vreemde op straat. 🙂
