Eigenlijk ben ik vanuit social media-oogpunt gezien best een asociale Faceboeker. Ik plaats vooral dingen op mijn prikbord en reageer als mensen daarop reageren. Soms lees ik de updates van anderen, maar ik volg zoveel mensen dat de stroom informatie, en die term neem ik bij deze even ruim, niet meer valt bij te houden. Facebook en Twitter zijn echt dingetjes voor erbij, ze zijn geen halszaak voor me.
Sterker nog: de laatste tijd doe ik steeds minder aan sociale media en dat bevalt best. Als je niet oppast zijn Facebook en Twitter echte tijdverslindende vampiertjes.
Waar ik me in het bijzonder aan erger is de beveiligingscontrole van Facebook. Hoewel ik netjes sta ingelogd, wil Facebook iedere keer als ik een linkje wil plaatsen weten dat ik niet een of andere bot ben. Dus moet ik telkens een beveiligingscode intikken. Vervelend, want vaak kan ik die dingen niet goed lezen en tik ik het dus verkeerd in. Waarom zetten ze die woorden niet leesbaarder neer? Een bot kan een plaatje toch sowieso niet lezen? Of is de techniek inmiddels al zover gevorderd dat de beveiligingscodes onleesbaar moeten zijn om spam te voorkomen?
Misschien is dit Facebooks manier om me te vertellen dat ik meer (inter)actiever moet opstellen. Maar dat maak ik toch liever zelf uit.
Hoe dan ook: weer een voorbeeld van hoe spammers in de wereld het leven onnodig moeilijk maken. Als er geen spam zou zijn, dan is zo’n code immers ook overbodig.
30 reacties op “Facebook is onleesbaar”
Ha, ik kan die beveiligingscontroles ook nooit lezen inderdaad. Ik had een keer een hele nare nachtmerrie waaruit bleek dat die beveiligingscontrole het bewijs was dat ik een robot was, omdat ik ‘m niet kon lezen.
Dus misschien zijn we gewoon robots !
Ha!ha! Wat een vreemde droom. Misschien moet je minder gaan faceboeken? 🙂
Minder actief bezig zijn met sociale media. Dat herken ik. Misschien heb je het gemerkt, misschien niet maar ik ben ook stukken minder actief op twitter en facebook dan ik ooit was.
En? Mis je het? En waar besteed je nu die teruggevonden tijd aan?
Helemaal extreem vind ik bloggers die, als je een comment wilt achterlaten, om een onleesbare captcha vragen en daarna je comment alsnog in moderation plaatsen.
Ja, dat is inderdaad wat overdreven. Om het maar even zacht uit te drukken.
Captcha én pre-moderatie is inderdaad idioot. Dat soort mensen willen blijkbaar geen reacties. Wat ik ook irritant vind: als er niet bij wordt gezegd dat je comment eerst bekeken wordt en dat ie dus in een groot zwart gat verdwijnt, jou vol twijfels (“Ging er iets mis?”) achterlatend.
Misschien dat het bloggers zijn die in een huis wonen met een ophaalbrug ervoor en een mijnenveld eromheen 🙂
Dat klinkt als bloggende reli fundamentalisten. Daar moet je sowieso niets mee te maken willen hebben 🙂
Ik krijg die beveiligingscodes echt nooit te zien, Michael. Volgens mij is de techniek achter Facebook gewoon heel slim: ze zien dat jij alleen maar linkjes dumpt en nooit interacteert. En ja, feitelijk is dat de definitie van een spammer… 😉
met twitter heb ik dat niet maar met facebook heb ik een haat/liefde verhouding. heb nu een bedrijfspagina omdat ik alleen maar ‘ertoe doen’ dingen erop wil zetten en vooral niet wil lezen wat de spruiten van de ex collega nu weer hebben geschilderd en waar. facebook is ook een minder interactief ding vind ik, maar heel goed uitleggen lukt me ook weer niet. twitter is sneller en men reageert toch anders op elkaar. wat ik dus prettiger vind dan facebook.
Iemand die liever facebookt dat twittert zal dat vast anders zien. Ik gebruik beide en zie bij beide voor- en nadelen. Zo vind ik Facebook op een bepaalde manier juist interactiever en sneller dan Twitter. Bovendien zijn die interacties ook beter geclusterd, dus ook beter terug te lezen. En wat het prettiger op elkaar reageren betreft: op Facebook is bijna iedereen aardig tegen elkaar. Op Twitter kun je vanwege de zoekfunctie zomaar ineens door een wildvreemde worden uitgescholden. Twitter is in dat opzicht bijzonder asociaal.
Ik kreeg een tijd geleden enkele bijdehante opmerkingen van een vriend van een vriend op facebook. Toen heb ik meteen aangepast wie wel en niet mijn statusupdates kan zien, want van wildvreemden die hun drol draaien op mijn stukken zie ik op Twitter inderdaad al genoeg. Facebook kan dus ook soms asociaal zijn als je instellingen te ruim staan. Ben het met je eens: vrienden onder elkaar houden het vaak netjes.
Die filter-mogelijkheid vind ik wel zo prettig. Zeker mijn politieke werk hoef ik niet zo nodig te delen met mensen buiten Amsterdam, want voor hen is dat helemaal niet relevant. Op Twitter is alles altijd voor iedereen.
Ik vind Twitter erg handig om even met mensen te chatten. Ik gebruik tegenwoordig steeds meer de DM knop wat dat betreft. Ook om linkjes door te sturen vind ik Twitter fijn. Maar de stroom informatie op Twitter wordt me tegenwoordig snel te veel.
Ik ben ook al een jaar geleden gestopt met het gebruik van widgets als TweetDeck. Daardoor mis je meer, maar heb je gelukkig juist ook meer tijd voor andere leuke dingen, buiten Twitter, buiten de computer.
ik kan het ook nooit lezen!!! en bij linkjes naar mijn eigen blog moet ik ook altijd die code overtypen. Ook zit er gelijk iemand (of nou ja… een robot denk ik) van facebook op mijn blog. Ik zie op statcounter dat ik altijd gelijk na het plaatsen op facebook een bezoeker uit Palo Alto USA of zo heb….
Dat is toch vreemd eigenlijk. Ik vind het heel naar dat Facebook accounteigenaren niet vertrouwd. Nou ja, behalve Jeroen dan, want die schijnt er nooit problemen mee te hebben. 😉
In ieder geval zorgt het er bij mij voor dat mijn lol in het faceboeken afneemt.
Geen grap: ik hoef die codes nooit in te toetsen.
Precies, dus wat is je relatie met Facebook? 🙂 Vooral omdat je comments nog wel eens hier in de spamfilter blijven zitten verbaast het me dat je er helemaal geen last van hebt.
Die comments plaats ik met opgave van een Gmail-account. Ik heb ooit ruzie gehad met Google Adsense omdat zij zich bemoeiden met de inhoud van mijn blog. Dat ging over een expliciet seksuele cartoon, bij een recensie van een bundel van die cartoonist. Wellicht ben ik op die manier op een zwarte lijst komen te staan. Bij Facebook heb ik die problemen nooit gehad.
Dat zou heel goed de reden kunnen zijn. Maar je plaatst ook wel eens comments dubbel toch? Op Facebook en op een blog, misschien dat het daar ook mee te maken heeft.
Die theorie heb je wel vaker geopperd, maar dat lijkt me onzin. Facebook en Google zijn elkaars grootste vijanden en werken absoluut niet samen.
Het is volgens mij wel de reden waarom je vaak bij mij in de spamfilter bleef hangen. Een andere verklaring kan ik niet bedenken.
Desondanks toch goed om ook je blog via facebook te verspreiden, savonds blader ik meestal door mijn Flipboard op de iPad en dan kom ik altijd jouw blogjes tegen via Facebook. Anders zou ik ze waarschijnlijk minder vaak lezen
Goed om te weten, Michael. Merci.
Het werkt zeker. Bij mij zorgt het zelfs voor doublures: Michael (M.) zit in mijn Facebook-vriendengroep (waarvan ik alle updates zie), mijn Twitter-list van goede bekenden (die al dagelijks raadpleeg) én in Google Reader. En dan herhaal je nog wel eens je blogposts op Twitter. Missen is dus bijna onmogelijk! Je laatste blog drie keer twitteren binnen dertien uur, met telkens dezelfde Twitter-tekst, vond ik trouwens wel een beetje veel. Bij Twitter-lists vallen replies namelijk weg, dus zie ik bijna alleen nog maar dat soort tweets van jou. 🙂
Dat is ook wel een beetje veel. Nieuwe posts gaan altijd met een automatische tweet de wereld in, maar in tegenstelling tot bij blogger, waar dat meteen bij publicatie gebeurt, is het bij wordpress onvoorspelbaar wanneer die tweet eruit gaat. Daarom stuur ik hem soms ook meteen handmatig de wereld in en dan krijg je wel eens dubbelingen in een korte periode. Aan de andere kant zit niet iedereen constant online of op Twitter, dus dan kan zo’n extra tweet ook weer niet zoveel kwaad…
Dat probleem ken ik. En alsof de duivel ermee speelt: telkens als je denkt dat die automatische tweet niet meer komt en je het linkje dus maar handmatig twittert, komt ie binnen een minuut erboven te staan. Heel irritant.
Ja, precies! 🙂