Het logische vervolg op deze vlog.
Categorie: Bloggen
Artikelen over bloggen. Wat is bloggen? Hoe doe je het? Met praktische tips en sprekende voorbeelden.
Een korte update en een paar prangende vragen aan jullie dit keer.
Categorieën
Alles van Juniorpress bij elkaar
De laatste tijd maak ik steeds meer unieke content voor mijn website. Dat is erg leuk, en voelt heel vertrouwd.
Omdat ik vind dat mensen niet verplicht moeten zijn om een Instagram-account of een YouTube-account te hebben, om mijn posts en vlogs te kunnen lezen en kijken, plaats ik ook alles door op deze website. Om het vinden van Juniorpress-artikelen en -vlogs makkelijker te maken heb ik daarvoor nu een button aangemaakt.
Het is weliswaar nog geen overzichtelijke inhoudsopgave, maar alle posts in chronologische volgorde van nieuw tot oud, net zoals een blog werkt.
In de toekomst zal ik namelijk nog veel meer posts maken over de Nederlandse uitgeverij die ons vroeger allerlei toffe comics bracht, dus maakt het sense om daar een aparte categorie voor aan te maken.
Geen idee of ‘bloggen zoals vroeger’ ooit echt terug gaat komen. Maar trends interesseren me ook niet. Ik doe gewoon wat logisch lijkt. En voor mij is dat op dit moment tijd investeren in mijn eigen website. En wat minder in sociale media. Bij dat laatste heb ik vaak het gevoel dat ik gratis aan het werk ben voor Mark Zuckerberg, terwijl ik op mijn site aan het werk ben voor mezelf. En bovendien hoef ik dan aan niemand verantwoordelijkheid af te leggen.
Daarbij zijn blogs algoritme-vrij. Met andere woorden: je kunt alle posts gewoon op chronologische volgorde bekijken, zonder dat een algoritme voor je bepaalt wat je wel of niet te zien krijgt.
Voor de liefhebber: HalloweenCult.com
En abonneer je op AMSTERDAM COMIC GEEK.
MARVEL COMICS OF THE 1980s by Jason Shayer used to be one of my favorite blogs. Although Shayer stopped posting in 2017, all the posts are still online.
Tegenwoordig volg ik een stuk minder blogs dan vroeger. Sommige bloggers zijn er ook compleet mee opgehouden, anderen publiceren nu meer op sociale media platforms als fakebook en instaham.
Daarom een rondje van de blogs die ik nog wel volg en waarom.
Digging the Digital: https://diggingthedigital.com/
Frits Jonker: https://showcase.thebluebus.nl/
Peter de Kock: http://peterdekock.nl/
Axel Watteuw aka 80s Geek: https://www.80sgeek.be/
Menno Kooistra: http://www.mennomail.nl/
En als laatste Eriqs blog: https://eriqsbloq.blogspot.com/
Eigenlijk zegt de foto die ik plaatste op Instagram deze week mijn verhaal al grotendeels:
Sinds een tijdje krijg ik telkens een melding van Instagram dat ik posts van anderen niet mag liken. Sterker nog: die actie wordt als illegaal aangeduid door het online platform. Om de een of andere reden denkt Insta dat ik een Russische bot heb ingeschakeld om mijn bereik te vergroten. Tenminste, dat vermoed ik. Daarom werd me dwingend verzocht om mijn wachtwoord te veranderen, want die had ik uitgeleend aan de Russen.
Prima.
Maar twee dagen later begint al het gezeur weer van voren af aan. Ik mag niet meer liken en kan zelfs niet eens meer op mijn eigen posts reageren.
Misschien komt het omdat ik al een heel lange tijd via mijn computer posts op IG plaats. Dat is lekker handig, want ik plaats vooral beeldmateriaal uit strips en screenshots uit films. Gewoon omdat dat die leuk zijn en ik als geek graag toffe dingen met de mensen deel.
Maar dat is niet te doen als je dat met je mobiel wilt doen, want dan moet je eerst die plaatjes op je mobiel zetten en dan weer uploaden naar IG, en vervolgens je teksten tikken op je mobiel.
Dat kan veel makkelijker, namelijk door Safari op de Mac te gebruiken. Daarna bij button ONTWIKKEL, de gebruikersagent te zetten op IPHONE-stand of IPAD en dan kun je afbeeldingen vanaf je harde schijf posten op IG.
Misschien dat IG dat vervelend vindt, maar waarom dan nu deze blokkade en niet zes maanden eerder?
Sommige mensen denken dat ik geblokkeerd word omdat ik soms illustraties plaats waar wat bloot op te zien is, maar waarom communiceert Insta dat niet gewoon? Als iets tegen de richtlijnen is kan IG die post weghalen en je dat laten weten.
Eerder vermoed ik dat een detectieprogrammaatje op hol is geslagen. Even googlen levert meer slachtoffers van dit programmaatje op. Allemaal mensen die ongeveer dezelfde klachten noemen.
Weet je, ik lig er niet wakker van. Instagram is een afdeling van Fakebook: het online platform dat ik voor verschillende redenen verafschuw. Je mag op hun feestje komen maar alleen als je bereid bent je aan alle kinderachtige huisregels te houden. En dan nog stelen ze je allerlei informatie van je. Niet mijn soort feestje.
Mijn afscheid van IG was dan ook onvermijdelijk, al had ik niet gedacht dat dit moment nu al zou aanbreken. Het is niet erg.
Ik heb dit blog nog en mijn YouTube-kanaal om met mensen te communiceren. Prima platforms om mijn ideeën te verkondigen en een dialoog met anderen aan te gaan. Natuurlijk ben ik bij YouTube ook aan bepaalde voorwaarden verbonden, maar dat gaat vooralsnog prima. En hier op mijn site kan ik zo’n beetje alles kwijt wat ik wil.
Mijn bereik wordt weliswaar kleiner nu ik allang niet meer op Fakebook en dus ook niet meer op Instagram publiceer. De vraag of dit erg is, beantwoord ik met een ‘nee’. Wat levert het feit dat je stripplaatjes van anderen plaats eigenlijk op voor jezelf? Promoot ik daarmee mijn kennis als journalist gespecialiseerd in beeldcultuur? Doen mijn artikelen dat niet veel beter?
Daarbij: van likes kan ik niet leven, wel van de artikelen die ik in opdracht schrijf. En mochten mensen me willen ‘volgen’, dan zijn mijn uitingen op deze site en YouTube zo gevonden.
Tot slot: er komt vast wel een mooi alternatief voor Fakebook en Instagram. Eentje waar we wellicht een klein maandelijks bedrag voor neertellen zodat onze gegevens niet verhandeld worden. Vergeet niet dat iedere like die je plaatst vooral informatie verschaft aan de adverteerders van IG. Die hebben er eigenlijk meer aan dan degene aan wie je eigenlijk denkt je like te geven.
Recent was ik samen met mijn vriendin Linda een paar dagen in Bergen aan Zee, een prachtige kustplaats waar je letterlijk kunt uitwaaien. Het was genieten van de frisse zeelucht. In tegenstelling tot Amsterdam, waar de lucht sterk vervuild is, kun je daar gewoon de natuur in de duinen en het zout van de zee ruiken. De rust bood me ruimte om na te denken en hoewel ons verblijf relatief kort was, kwam ik op het strand tot een paar belangrijke conclusies.
De eerste conclusie is dat ik zo snel mogelijk Amsterdam wil verlaten om te wonen op een rustiger plek. De stad is overwoekerd met toeristen en evenementen die bedoeld zijn om zoveel mogelijk geld te verdienen. Veel huizen zijn opgekocht door rijke stinkerds die er een doorlopend airbnb festijn van maken. Een festijn voor de rijke stinkerds en de asociale, dronken toeristen die ze in hun appartementen laten huizen. De stad is vrijwel onleefbaar geworden.
Ik wil wonen op een plek waar veel natuur en rust is. Zodat ik kan genieten van schone lucht en ruimte. En van stilte waardoor ik lekker kan schrijven. Wonen in een kleinere gemeenschap, waar de bewoners elkaar een beetje kennen en voor elkaar klaarstaan.
Een andere conclusie gaat over mijn virtuele leven. Twitter wordt wel eens met een riool vergeleken, en aangezien er veel verbale shit wordt uitgewisseld, vind ik die metafoor best goed passen. En als ik zeg Twitter mag je ook best andere sociale media denken. Het hangt er een beetje vanaf wie je volgt hoor, maar eigenlijk kun je altijd zeggen dat als je er te lang rondhangt, de shit will hit the fan.
Iedereen mag van mij zeggen wat hij of zij wilt, maar ik hoef het niet allemaal te horen.
Natuurlijk biedt het internet ook veel moois, maar daar heb ik het nu even niet over.
Een andere belangrijke conclusie die in mij opkwam, is dat te oud ben voor clickbait en alles wat dat behelst. Mensen lokken met zogenaamde prikkelende maar altijd ongenuanceerde koppen of videotitels. Ik weet dat ze ervoor zorgen dat mensen op je linkje klikken, en waarschijnlijk je stukken gaan lezen en je video’s bekijken. Maar wat een enorme onzin is clickbait eigenlijk. Met sensatiezucht komen we echt niet verder.
Ik heb het liever minder kliks en views op mijn youtube-kanaal dan dat ik verantwoordelijk ben voor nog meer onzin in de wereld.
Ook hier geldt dat makers van mij mogen maken wat ze willen, maar dat ik graag mijn eigen weg ga en die dingen maak die ik wil maken. En het maakt me dan niet uit dat ik in een niche opereer of niet.
Sinds ik een paar keer per week vlog heb ik veel video’s gezien met do’s en don’ts. Hoe je de perfecte thumbnail maakt bijvoorbeeld, welke keywords je moet invoeren, en wat je nog meer moet doen om publiek te trekken. Met de regels ben ik bekend maar ik wil alleen de regels toepassen die voor mij echt waarde hebben.
Soms vermoeit het me allemaal zo erg. De regeltjes om zichtbaar te zijn online. De hoepels waar je doorheen moet springen om het algoritme van sociale media te plezieren en te prikkelen, alsof je in de gunst probeert te komen van een lastige en nukkige minnares. Het volgen van al die regels maakt dat we ons zelf steeds meer als computers en robots gaan gedragen.
Die hele ratrace vermoeit me zeer. Misschien komt het omdat ik inmiddels de veertig ben gepasseerd, maar veel mensen maken zich druk om niks, heb ik vaak het idee. Ze lijken verslaafd aan conflict. Daar wil ik niets meer mee te maken hebben.
Misschien klink ik nu somber maar dat ben ik juist niet. Wandelen over het strand en door de duinen gaf me juist een moment van helderheid. Soms moet je weten wat je in ieder geval niet meer wilt om te kunnen ontdekken wat je wel wilt in het leven. Tot die conclusies komen is een goede eerste stap.
Ik vind het fijn om ’s ochtends de dag te beginnen met een bak koffie en mooie illustraties en opvallende foto’s op mijn Instagramfeed. Vandaag kwam ik een foto tegen van Todd McFarlane in actie en van mijn held Stan Lee. Ook zag ik dat Studio Vandersteen een instagram account heeft.
Check: Todd McFarlane
Categorieën
Elke dag vloggen?
Het moet een hele opgave zijn om dagelijks te vloggen. Toch zijn er aardig wat videomakers op YouTube die dat doen, in ieder geval voor een bepaalde periode.
Casey Neistat, Viva Frei en Cody Wanner hebben allemaal dagelijks gevlogd. Wanner slechts één jaar, maar daarin groeide zijn aanhang gigantisch. Neistat heeft een veel langere periode dagelijks een video gemaakt en geüpload.
Door een vast ritme aan te houden bouw je een groot publiek op, mensen vinden het fijn om dagelijks even met je mee te kunnen kijken. Wat dat betreft lijkt het veel op dagelijks bloggen, of elke dag een foto op Instagram plaatsen. Video is echter bewegend beeld en daardoor veel levendiger dan foto’s of teksten.
Vriendschap
Ik merkte dat ik me na een tijdje heel betrokken voelde bij de dagelijkse bezigheden van Neistat. Simpelweg omdat ik hem iedere dag zag, kreeg ik een gevoel dat ik hem kende. Nu hij tegenwoordig sporadischer video’s upload, maak ik me wel eens zorgen of het wel goed met hem gaat als hij een tijdje niets van zich heeft laten horen op YouTube. Net als bij mijn vriendschap met Spider-Man is hier sprake van een parasociale relatie, waarbij de illusie wordt gewekt dat je de ander heel goed kent, terwijl de vlogger geen idee heeft wie ik ben. Ja, misschien herkent hij je naam op een gegeven moment als je vaak reageert op de vlogs. Maar in het geval van Casey, die duizenden reacties krijgt op zijn video’s, is dat waarschijnlijk niet het geval. Hij heeft inmiddels ook al bijna 11 miljoen abonnees.
Als je dagelijks een video maakt, komt je hele leven in het teken van je vlogs te staan. Alles wat je meemaakt, over ieder moment kun je nadenken of dat onderdeel van je vlog moet zijn. Waarschijnlijk ga je er zelf bewust op uit om je vlogs interessant te maken.
Ik zou zo’n dagelijks ritme niet lang volhouden. Ook al heb ik jarenlang iedere dag geblogd en een paar jaar dagelijks een fotodagboek bijgehouden, video’s maken is veel arbeidsintensiever dan schrijven. Ook betwijfel ik of mensen iedere dag een video van mij zouden kijken. Dus de kijkcijfers zullen per vlog tegenvallen. Bij enorme abonnee-aantallen als die van Casey maakt het niet uit dat een abonnee niet iedere video bekijkt. Zijn video’s worden nu tussen de 1 en 2 miljoen keer bekeken. Dat betekent dat ongeveer 10 procent van het aantal abonnees naar een nieuwe aflevering kijkt.
Vlogmas
Toen de Stripvlogger de maand december aan Vlogmas deed, was dat toch heel erg leuk om te volgen. En de video’s werden relatief goed bekeken. Marcel had het ook van tevoren aangekondigd dat hij deze uitdaging aanging. Het wedstrijdelement maakt dan ook dat je meeleeft. Je bent benieuwd of het hem lukt of niet. En benieuwd naar waar hij dan iedere nieuwe dag weer mee komt.
Het lijkt me een interessant experiment om elke dag te gaan vloggen. Misschien dat ik het ga doen voor een korte periode. Een week of wellicht twee weken. Gewoon om te ervaren hoe dat is en welke (positieve) effecten dit op mijn kanaal heeft. Misschien dat het mysterieuze algoritme van YouTube hierdoor mijn video’s beter onder de aandacht gaat brengen, zodat ik meer kijkers krijg.
Het geeft me ook de mogelijkheid om sneller op bepaalde onderwerpen in te springen. Nu frustreert het mij nog wel eens dat ik een voorraad aan video’s heb die eerst online moeten omdat ze anders misschien te oud zijn, terwijl ik eigenlijk alweer nieuwe video’s wil maken. Het blijft ook een strijd tussen content maken en de video die je net online hebt gezet genoeg tijd geven om gezien te worden. Wat een goede publicatiefrequentie is, weet ik wat dat betreft nog steeds niet. En omdat ik twee kanalen run, die deels door dezelfde abonnees gevolgd worden, is de kwestie van de publicatiefrequentie nog wat ingewikkelder.
Het vloggen blijft me fascineren.
Categorieën
Mijn Tumblr-dilemma
Goed, inmiddels heb ik een volledige back-up van mijn stripblog op Tumblr binnen kunnen halen.
Die back-up bestaat uit een map met alle afbeeldingen en gifjes, geen video’s, en een map met posts. Die posts zijn in html-formaat, dus dat betekent dat je die alleen kunt openen in je browser. Als ik dat echter doe, zie ik vaak onopgemaakt de tekst van een post, maar niet altijd de afbeeldingen die daarbij horen. En aan de naam van het bestand heb je geen idee wat je openmaakt. Niet in de laatste plaats omdat alle bestanden dezelfde datum hebben.
Kortom, zo’n back-up laat nogal wat te wensen over. De vraag is: wat ga ik hiermee doen?
Alle bestanden automatisch integreren in dit blog, gaat waarschijnlijk niet lukken. De plug-in die WordPress heeft om Tumblr-blogs te importeren is 10 maanden oud, niet compatible met de huidige versie van WordPress en door een aanpassing bij Tumblr van de API-key, krijg je sowieso een foutmelding. Ik ben zelf niet technisch genoeg om dat soort dingen op te lossen.
Mocht je je afvragen waarom ik van mijn Tumblr-blog af wil: ik vind het niet ethisch verantwoord om nog langer een account bij dit bedrijf te hebben. Tumblr besloot recent alle NSFW-blogs te termineren en laten daarmee zo’n 50 tot 70% van hun gebruikers in de kou staan. Het een en ander leg ik uit in deze vlog.
Ik wil ook geen kleding aanschaffen die door kinderarbeid is vervaardigd en zodra ik dat weet, sla ik een winkel die dat soort kleding verkoopt, over. Ik zit niet meer op Fakebook vanwege allerlei redenen, maar vooral ook omdat ik Zuckerbergs onderneming een heel naar onethisch bedrijf vind. Het is een kwestie van kiezen wat je belangrijk vindt. Ik kan Fakebook niet laten verdwijnen, dat zit niet in mijn cirkel van invloed, maar ik kan wel geen account bij ze hebben. Datzelfde geldt voor Tumblr. (En in de toekomst misschien ook wel voor Instagram en Twitter.)
Mijn Comic-Tumblr onderhoud ik al vanaf augustus 2012 en inmiddels heb ik daar zo’n 4700 posts vergaard. Daar zit heel mooi illustratiemateriaal bij. Door de manier van back-upen van Tumblr, weet ik nu vaak niet wie de betreffende illustratie gemaakt heeft en vaak niet wat de bron is, dus dat maakt het doorposten nu lastiger. Ik zou de oorspronkelijke posts er telkens bij kunnen pakken zolang als ik die Tumblr in leven houd, maar ja, gezien het aantal posts is dat ook een enorme klus…
Wat ik dus ga doen met al dat materiaal in het kader van michaelminneboo.nl, weet ik nog niet zo goed.