Categorie: Bloggen

Artikelen over bloggen. Wat is bloggen? Hoe doe je het? Met praktische tips en sprekende voorbeelden.

Categorieën
Bloggen

Weblogs: Eeuwig Weekend – Dagelijks media, cultuur en welbehagen

Vanaf 1 juli 2008 gaat EeuwigWeekend.nl van start. Een website over media & cultuur in de ruimste zin des woords. Een enthousiast team redacteuren vult dit stukje internet dagelijks met bijdragen over film, muziek, nieuwe media, games, strips en literatuur. Daarnaast verschijnen er columns, cartoons, foto’s, animaties, video’s en audio. Zo kun je elke dag een dosis weekend tot je nemen.Menno Kooistra en Michael Minneboo voeren de hoofdredactie van de site. Kooistra is RTV webcoördinator en freelance illustrator. In 2007 verscheen onder zijn initiatief en auspiciën de horrorstripbundel ‘Bloeddorst’. Minneboo is audiovisueel programmamaker, journalist en filmwetenschapper. Zijn schrijfwerk verscheen onder meer in de Filmkrant, Myx Stripmagazine, Intermediair en de website comicbase.nl. “Eeuwig Weekend is een vrijplaats voor doorwrochte artikelen over films, strips en literatuur en een podium voor schrijvend en tekenend talent,” legt Minneboo uit. “Daarnaast willen we dat er iedere dag iets nieuws te lezen valt voor de bezoekers. Elke dag een beetje weekend dus.” “We zijn EeuwigWeekend.nl begonnen omdat we een site als deze miste op het web,” zegt Kooistra. “Uiteraard zijn er websites die zich ook met media en/of cultuur bezighouden, maar wij willen met een groep professionele schrijvers, webexperimentalisten en cartoonisten een digitaal platvorm creëren waar achtergrondartikelen naast strips en cartoons staan. We willen de mogelijkheden van het internet tot het uiterste benutten. Eigengemaakt werk naast recensies in multimediale vorm. Dát is de meerwaarde van Eeuwig Weekend.”Prominente leden van het Eeuwig Weekend-team zijn onder andere journalist en woordkunstenaar Jaap Stiemer, cartoonist Hallie Lama, schrijver Peter Schuite, illustrator Mattt Baay en AboutBlank.nl redacteur Aukje.EeuwigWeekend.nl start 1 juli 2008.Wacht daarom niet langer en klik door naar www.eeuwigweekend.nl!

Categorieën
Bloggen

Weblog: Hyves versus Blogger

No more Hyves, part deuxEnkele maanden geleden schreef ik een column over het opzeggen van mijn Hyves-account. Een van de lezers die recent op het stukje reageerde, vroeg zich af waarom iemand überhaupt de behoefte zou hebben om een lading persoonlijke gegevens op het internet te plaatsen in een profielpagina van Hyves. Een goede vraag die wat mij betreft sociologisch uitgezocht mag worden. In een reactie op een recente column vroeg iemand zich af waarom ik wel blog bij Google, maar het vervelend vind om mijn gegevens af te geven aan Hyves. Daar heb ik wel een antwoord op.
Voor mij zijn Hyven en Bloggen twee heel verschillende dingen. En wel hierom:1. Ik bepaal zelf bij het bloggen welke privé-gegevens ik prijsgeef. Lezers van dit blog zullen weten dat het merendeel van de posts gaan om media, strips en films. De stukjes hebben dikwijls een persoonlijke insteek, het zijn dan ook vaak recensies of observaties. Daar ben je filmwetenschapper voor. Posts die meer over de persoonlijke levenssfeer gaan geven eigenlijk niet zo veel prijs en zijn vaak in een verhalende vorm gegoten. Ze zijn waarheidsgetrouw, dat wel, maar strikt gedoseerd. Natuurlijk kun je op Hyves zelf ook bepalen wat je wel en niet prijsgeeft, maar het is wel de bedoeling zoveel mogelijk van jezelf te laten zien. En alles achter een slotje verbergen, een pseudoniem nemen: het kan allemaal, maar gaat in tegen het principe van Hyves om alles te delen met je vrienden. 2. Ik kan me niet vinden in de cultus van het zoveel mogelijk vrienden verzamelen. Of zoveel mogelijk connecties met anderen te tonen. Dit sociaalexhibitionisme is niet meer dan een populariteitswedstrijd en ik zit niet meer op de middelbare school.3. Het is waar dat Google heel veel gegevens verzamelt, gegevens die wellicht commercieel interessant voor ze zijn. Maar aan mijn blog verdienen ze geen cent. (Ik ook niet trouwens, maar daar doe ik het ook niet voor.) Ik heb geen banners op mijn pagina staan, geen Google-ads of andere commerciële tie-ins. En de gegevens die ik prijsgeef aan Google zijn zoals gezegd strak geregisseerd. (Wat ze met de gegevens van mijn zoekacties doen is een andere kwestie.) Op Hyves is iedere profielhouder een potentiële gouden kip voor de beheerders van Hyves. Iedereen die op zijn Hyves-pagina aangeeft welke merken hij adoreert is een potentiële klant die benaderd kan worden. In de marketingwereld zijn gegevens van mensen goud waard en worden profielen, cv-databases, etc. voor veel geld verkocht. Iedere Hyver maakt het netwerk méér waard. Als het geheel wordt verkocht aan een andere partij, steken Spanjar en zijn posse veel geld in hun zak. Dat is natuurlijk slim zakendoen en dat kun je ze niet kwalijk nemen. Alleen wil ik daar geen deel van uitmaken. 4. Bloggen is voor mij vrijheid. Ik kan zelf de pagina opmaken zoals ik hem wil hebben en het template aanpassen waar ik wil. Voor zover ik weet is Hyves nogal beperkt. Bovendien ziet bijna alles op Hyves eruit alsof het bestemd is voor kinderen uit groep vier. En Blogger is niet traag.Het evangelie van Hyves in boekvorm
Recent las ik het boekje Hyves van Eva Kol. Kol werkte eerst als stagiair bij Hyves en was later ook medewerker. Het boekje is een bewerking van haar scriptie. In Kols boekje zijn weinig kritische noten te vinden, het lijkt wel of ze de Blijde Boodschap verkondigt. Het glas is altijd halfvol. Als er beschreven wordt dat Hyves te kampen heeft met traagheid, wordt er opgemerkt dat het vroeger veel erger was. Waar dus niet mee gezegd is dat Hyves nu niet meer traag is, alleen minder traag dan eerst. De toon van het boekje werkt aanstekelijk. Halverwege had ik bijna de neiging om een nieuw profiel aan te maken. Kol plaats Hyves wijselijk wel in de bredere context van het fenomeen social networks. Maar goed, dat mag je dan ook verwachten van een communicatiewetenschapper. Tot slot moet iedereen natuurlijk doen waar hij zelf zin in heeft. Het hebben van een Hyves-profiel heeft veel voordelen. Al is het alleen maar dat vijf miljoen Nederlanders zich hebben aangesloten bij dat netwerk. Dat zijn een hoop potentiële lezers, geliefden, vijanden en spammers en stalkers. Dus, voor de Hyves-adepten die vinden dat non-liefhebbers van de netwerkmaffia niet moeten zeuren en dan maar gewoon geen profiel moeten aanmaken (ik parafraseer nu even een van de reacties op het vorige stukje): ga lekker je gang met je te uiten op Hyves of waar dan ook, dan doe ik dat fijn op mijn eigen blog.Wat mij betreft genoeg geneuzeld over Hyves.Update:

Lees ook (of vooral niet):

Categorieën
Bloggen

Schrijfblog: Waarom bloggen?

Illustratie: Emma Ringelberg

Diep in mij zit het schrijfbeest. Het wil zich uiten. Móet zich uiten. Maar is dat de enige reden dat ik blog?

Schrijven doe ik al van kinds af aan. Vroeger had ik een grote typemachine waarop ik menig vel papier vol tikte. Veel verhalen. Vooral veel onafgemaakte verhalen tikte ik op het papier. Een paar schoolkranten en fanblaadjes verder en ik begon van het schrijven mijn werk te maken. Eerst als student: dikke werkstukken over film werden opgevolgd door een dikke scriptie over stripverfilmingen. En intussen en erna schrijf ik scripts, gedichten, dagboeken en freelance opdrachten.

In 2006 startte ik dit blog: ik had ideeën voor artikelen die ik niet bij een opdrachtgever kwijt kon maar wel wilde schrijven. Schrijven zonder publiek is voor mij alleen geschikt als oefening. Dus publiceren op het web, voor specifiek geïnteresseerden of googlers. Inmiddels is Mike’s Webs voor mij meer geworden dan een plek om artikeltjes te plaatsen. Bloggen werkt verslavend. Sinds ik fulltime werk voor een uitgeverij is het bloggen er dan ook niet minder op geworden. Toch stel ik mezelf geregeld de vraag waarom ik blog.

1. Ik blog dus in besta: het weblog biedt een platform om anderen mijn teksten te laten lezen. Een mogelijkheid om mijn gedachten uit te zenden. Geldingsdrang speelt een rol, want wie vindt het nu niet leuk om gelezen te worden?

2. Schrijfoefening: schrijven is net als topsport – je moet het bijhouden om beter te worden en je spieren soepel te houden.

3. Wederhoor: het leukste van bloggen zijn de reacties die op je stukjes komen. Ik heb het dan niet over de zure, vaak niet-belezen reacties waar duidelijk uit af te lezen is dat de reageerder niet meer heeft gelezen dan de titel van de post. Het zijn juist de inhoudelijke reacties van mensen die een ervaring delen of hun mening geven. Daarbij staat reageren of niet reageren iedereen vrij. Niets is verplicht, wat me brengt op punt vier:

4. Speelsheid: het web staat vol met regels voor het bloggen. Wat je moet doen om je statistieken te verbeteren, wat een goede post is, etc. Dit zijn vaak goede tips, maar het mooie van bloggen is voor mij de vrijheid om te publiceren wat je wilt. Ga je helemaal uit je dak van je katten, dan zet je een filmpje over die viervoeters op je blog. Heb je een voorkeur voor oude rockplaten, dan schrijf je daar lekker een stukje over. Soms ben ik zo enthousiast over iets (film, boek, cd, ontmoeting) dat ik dat enthousiasme met de wereld wil delen. En als ik zin heb om vage cartoons online te zetten, dan kan dat ook gewoon. Het digitale podium biedt ruimte om te experimenteren met vorm en inhoud.

5. Community: ik heb veel aardigheid in het lezen van en reageren op andermans blogs. Het is leuk om vaste lezers te hebben die terugkomen om je nieuwe posts te lezen. Er ontstaat zo een community die soms alleen bestaat uit wederzijdse reacties, maar soms ook leidt tot echte ontmoetingen. Mensen die je anders misschien niet had ontmoet of had gesproken. Bloggen, en het interpret in het bijzonder, brengt mensen bij elkaar.

En waarom blog jij? Voor wie blog jij? En wat betekent bloggen voor jou?

Categorieën
Bloggen Strips

Weblogs: Nieuwe buren

Dagelijks komen er nieuwe blogs bij en sterven er een paar af. Zo is het leven in de blogosfeer. Twee verse blogs zijn kutbinnenlanders.nl en Truusanders.blogspot.com.Kutbinnenlanders.nl
is een initiatief van René van Densen. Eerder zat deze webman al achter probeersel.com, een website waar online comics worden gepubliceerd, clickburg.nl – een site ter promotie van webcomics – en nachtburgemeesters.nl. Waar die site over gaat laat zich raden.Het nieuwe geesteskind van Van Densen is Kutbinnenlanders.nl. Hoewel de site volgens Van Densen niet één specifiek thema behandelt, laat de onderkop niet veel te raden: ‘Omdat binnenlanders ook de aandacht verdienen, toch?’ Duidelijk een reactie op de Verwildering en het Verdonkeremanen van de Nederlandse maatschappij, lijkt me. Het werd ook tijd dat de wereld van de binnenlander eens onder de loep werd genomen. De site is een groepsblog waar behalve Van Densen Bandirah en Archibald hun cartoons op publiceren. Ook ondergetekende zal af en toe een bijdrage leveren. Evenals de Opperpater, doctorandus Dautzenberg, JonkieXS en natuurlijk Van Densen zelf. Vooralsnog behandelen de bloggers uiteenlopende thema’s, al zijn de binnenlanders wel duidelijk een leidraad. Check it out.Truus Anders
Truus Anders is het pseudoniem van Hester van den Blink. In mijn tijd bij Intermediair werkte ik geregeld samen met haar, toen ze daar stage liep. Zij was onder andere de ster in deze video over journalistiek. Recent zijn we teruggegaan naar Schiphol om een video te maken over de luchtverkeersleiding. Op mijn aanraden is Hester deze week begonnen met haar blog truusanders.blogspot.com. In haar eerste post legt de vrolijke journaliste en studente Spaans en geschiedenis uit waar die bijnaam vandaan komt. Ik hoop dat ze het bloggen volhoudt. Ik ben in ieder gval benieuwd naar haar volgende epistels.

Categorieën
Bloggen Strips

Weblogs: Plaatjes bij de buren…

Ik heb de gewoonte om tijdens verloren momenten – vergaderingen op mijn werk, aan de bar in de kroeg en tijdens telefoongesprekken – tekeningen te schetsen. Menig notitieblok, tijdschriftcover en bierviltje werd door mijn hand gevuld. Iedereen krabbelt immers wel eens wat. Sommige krabbelaars (niet in de Hyves-zin van het woord, dat is vloeken in de kerk en waar dan ook) vinden hun werk goed genoeg om online te zetten.Hallie Lama
is een van de weinige striptekenaars die erin slaagt om iedere dag, of nu ja bijna iedere dag, een humoristisch prentje te presenteren. Ik schreef al eerder naar aanleiding van een smallpress uitgave een recensie over zijn werk: “Lama heeft de voorkeur voor vreemde randfiguren voor wie extremiteiten dagelijkse kost zijn. Geen figuren met wie je graag alleen in een lift staat, of met wie je snel een biertje gaat drinken.” Laatst vertelde hij op de stripbeurs in Rijswijk dat hij juist veel inspiratie uit de kroeg haalt. Menig vreemde figuur weet de kruk naast Hallie te vinden. Vanachter zijn biertje krijgt hij de meest absurde verhalen te horen. Het resultaat van al die verhalen en Hallie’s gedachtenkronkels vind je hier. Enjoy.PIP: The Post-it Project
De introductie van deze site zegt genoeg: “This blog was originally dedicated to documenting the post-its I doodled while at work. However, this blog has grown beyond it’s original intent to encompass the post-its drawn by me and and any post-it compatriots who deem to grace it’s halls with their own artfull pictographs.”

PIP is een gezamenlijk project. Wat betekent dat de kwaliteit van de tekeningen nogal uiteenloopt. Toch leuk om eens doorheen te bladeren. Er zitten ook vrolijke animaties tussen.
Over animatie gesproken: de stop-motionanimatie How We Met vind ik erg amusant, te vinden op de site www.zoomintosee.com. Al is het filmpje volgens mij wel een ingedekte reclamespot voor de Samsung g800 te zijn. De site bevat namelijk ook een link naar een promotiesite voor dit mobieltje. Maar goed, dat gegeven kun je natuurlijk ook negeren en toch genieten van het filmpje:

Categorieën
Bloggen

Weblogs: Ondertussen bij de buren…

Linkjes!Iedereen blogt zich suf. Gelukkig maar, want soms zitten er echte pareltjes van posts bij. Hier twee artikelen die mij zijn opgevallen.
Daydream Nation: De favoriete plaat van Erwin Troost
‘…dat ben ik, een guitig ventje dat ’s avonds voor het slapen gaan onder het bed kijkt of er geen monsters zijn en het licht op de gang aanlaat, de deur van de slaapkamer open, en met een half oog, voor het slapen gaan, de gang opkijkt of er geen schaduwen zijn.’ Herkenbaar omdat ik ooit ook zo’n jongetje was. De duisternis zat vol ongekende gevaren voordat ze vertrouwd werd. Tegenwoordig kijk ik alleen maar onder het bed als ik aan het stofzuigen ben. Daydream Nation is een rubriek op Frommel.blogspot.com waarin mensen herinneringen bij hun favoriete plaat beschrijven. Ik schreef er laatst deze bijdrage voor over Soul Asylum. Mennomail: Statue of Inspiration
Het vrijheidsbeeld als zombie of volledig leeggezogen door bloedzuiger Bush. Menno Kooistra verhaalt de verschillende prenten waarin de Vrouw der Vrijheid figureert. Doet me denken aan een scène in Ghostbusters II waarin het spokenjaagviertal aan de voeten van het vrijheidsbeeld staat:

Peter Venkman: Kinda makes you wonder, doesn’t it?
Winston: Wonder what?
Peter Venkman: Whether she’s naked under that toga. She *is* French. You know that.

Categorieën
Bloggen Media

E.day 2007

Donderdag 13 september werd de Emerce e.day 2007 gehouden – het grootste e-business event van het jaar (volgens de organisatie van e.day). Locatie was de sfeervolle Van Nelle Fabriek in Rotterdam – de plek van oude industrie waar het heden en de toekomst van commerciële online toepassingen besproken werden. Er zaten veel interessante presentaties bij. Ik heb me prima vermaakt met de presentatie over iGoogle en Sellaband. Bij iGoogle wordt gebruik gemaakt van je zoekgeschiedenis zodat zoekresultaten beter afgestemd zijn op je persoonlijke wensen. Sellaband is een aardig initiatief waarmee bands hun publiek online kunnen vinden. De band of artiest die 50.000 dollar weet op te halen, mag de studio in met een gerenommeerde producent om een album op te nemen.

Presentatie over iGoogle. Foto: Corné Kox.

Leestijd
Joris van Heukelom vertelde over het ontstaan van de gratis krant DAG. Hij claimde dat deze krant langer gelezen wordt dan concurrent De Pers. Uit het onderzoek, uitgevoerd door Daphne Communication Management, blijkt:

“Lezers van DAG besteden de meeste leestijd aan hun krant. Op de vraag hoeveel tijd is besteed aan het lezen van Dag als gratis krant, antwoorden respondenten dat dit gemiddeld 18,2 minuten is. De gemiddelde leestijd van Sp!ts, Metro en De Pers bedragen respectievelijk 17,4 minuten, 16,8 minuten en 14,7 minuten.”

Niet dat ik nu meteen directeur crossmedia van DAG wil tegenspreken, maar het lijkt mij toch stug dat een krant die voornamelijk uit plaatjes bestaat langer wordt gelezen dan een krant met volledige artikelen. (De Pers is qua journalistieke diepgang en de nadruk op het geschreven woord de tegenhanger van DAG in de gratiskrantenmarkt.) Ik ben daarom ook benieuwd naar de demografische samenstelling van de lezers van DAG. Wie weet lezen die wel trager dan andere lezers?User Generated Content
Tegelijkertijd met het hoofdprogramma liep een serie lezingen en workshops van CHI-Nederland (Computer Human Interaction). Gert Hans Berghuis van Fabrique, een multidisciplinair communicatie- en designbureau, legde uiteen waarom volgens hem gebruikers zelf content voor het net produceren. Hij sprak hier ook al over op de Emerce Update: Co-creation van mei dit jaar.Volgens Berghuis slaan gebruikers van het interpret zelf aan het produceren om verschillende redenen:

  1. Mensen zijn nieuwsgierig en willen dingen uitproberen. Bijvoorbeeld het vullen van een kookboek op de site van Albert Heijn. Je ziet ook dat een deel van de gebruikers niet verder komen dan het aanmaken van een profiel om te weten hoe het werkt, en er daarna niets tot weinig mee doen.

 

  • Zingeving. Persoonlijk spreekt deze reden mij wel aan: ik creëer dus ik besta.
  • “Verwerking”van de wereld om ons heen. Soms moet je immers gewoon je spreekwoordelijke “ei” kwijt. Berghuis gaf als voorbeeld het online condoleanceregister van Pim Fortuyn.
  • Goed doen, of te wel een betere wereld schapen. Hierbij hoef je niet meteen te denken aan vrijwilligerswerk voor een goed doel, maar ook aan Wikipedia, waar anonieme schrijvers voor content zorgen. Altruïsme is mooi, maar hoe vaak doe je iets zonder een schijntje eigenbelang?
  • Zelfreflectie: wat gebeurt er in je leven, wat wil je kwijt? Wie anoniem blogt is vaak openhartiger in zijn teksten, dan wanneer een blog verbonden is aan je identiteit.
  • Je wilt uniek zijn en er toch bij horen. Het al oude verhaal over het spanningsveld tussen eigenzinnigheid en communityvorming.
  • Status: kijk eens wat ik kan! Interessant punt – zijn sommige blogs/websites niet een portfolio van het talent van de maker? Niet dat daar iets mis mee is overigens. Dit punt hangt samen met punt vier: iets goeds doen uit eigenbelang. Status slaat ook op het aantal vrienden dat iemand heeft in zijn netwerk. Zoals al die honderden Hyves-‘vrienden’ die mensen verzamelen.

 

Natuurlijk zijn bovenstaande redenen niet exclusief, maar zullen er ongetwijfeld gelijktijdig meerdere motieven meespelen om zelf te produceren op het web. Voor marketeers die gebruik willen maken van web 2.0 is het belangrijk de drijfveren van de gebruikers te doorgronden. Op die manier heeft je marketingcampagne immers de grootste kans van slagen.

Zie ook het verslag over Blognomics 07.
Zie ook: The Next Web.

Categorieën
Bloggen

Blog met mate

Bloggen. Waarom eigenlijk? En – als er al regels over opgesteld mogen worden – waar moet een goed weblog aan voldoen?Iedere dag komen er wereldwijd 120.000 nieuwe weblogs bij, schat Ilse Media directeur Paul Molenaar. Multimediajournalist Peter Olsthoorn zet vraagtekens bij de kwaliteit van deze enorme aanwas. Hij vertelde laatst op Blognomics 07 met veel zelfrelativering wat hij nu verstond onder een goede weblog: originaliteit staat bovenaan. Dit hangt samen met een individuele toonzetting. De blogger moet een kwaliteitsmaatstaf hanteren en moet naar buiten zijn gericht. Olsthoorn houdt niet van blogs die last hebben van gebrek aan zelfkritiek, die voorspelbaar zijn en te veel aan navelstaarderij doen. Wat is het grootste euvel?
‘De meeste bloggers zouden selectiever mogen schrijven. Door de technologie is publiceren makkelijk geworden. Dat is goed, maar de lat mag wel wat hoger. Bloggers moeten meer naar buiten gericht denken en eventueel de gebeurtenissen uit de wereld aan een persoonlijke invalshoek verbinden.’Bloggen als webdemocratie?
‘Een belangrijk element van het begrip web 2.0 is het idee dat de massa beter de waarheid kan bovenhalen dan de journalistieke elite. Men komt in verweer tegen die elite en die kritiek maakt de journalistiek scherper.’Welke blogs lees je zelf?
‘Ik ben vooral beroepsmatig geïnteresseerd in de weblogs over technologie en internet: Frankwatching.com, Bright.nl en Erwinblom.nl. Die zijn meer journalistiek en selectief.’Nog een tip voor welwillende bloggers?
‘Zet de pc wat vaker uit en ga naar buiten om iets sociaals te doen wat niet achter het scherm gebeurt.’ Een ieder zal zijn eigen motief hebben om te bloggen. De een wil gewoon even kwijt dat zijn kat is verdwenen tussen de kaken van de pitbull van de buurman, de ander kaart graag misstanden in de maatschappij aan of houdt een themablog bij. Weer anderen houden een tekenbattle online, of doen aan schaamteloze zelfpromotie.Ik ben ooit met Mike’s Webs begonnen omdat ik als freelancer soms een idee had voor een artikel, maar dit niet aan een opdrachtgever kwijt kon. Ik wilde de stukken toch schrijven en publiceren – een blog leek daar een goede vorm voor. Tegenwoordig heb ik een vaste baan, maar ik merk dat ik daarnaast nog meer kwijt wil. Ook heb ik veel lol aan het bloggen.
Ik ben benieuwd of bloggers inderdaad veel aan zelfcensuur doen. Hoe selectief blog jij? En waarom blog je?(Interview is eveneens verschenen in Intermediair #21.)

Categorieën
Bloggen Media

Blognomics 07: Web 2.0

Weblogs zijn nog steeds hot: dagelijks komen er wereldwijd zo’n 120.000 nieuwe blogs bij. 10 mei vond de derde editie van Blognomics plaats in de RAI Amsterdam. Thema web 2.0. Enkele enthousiaste presentaties, maar een wat lauwe zaal vol bloggers.
Peter Olsthoorn vertelde met veel zelfrelativering wat hij nu verstond onder een goede weblog. Olsthoorn houdt niet van blogs die last hebben van gebrek aan zelfkritiek, die voorspelbaar zijn en te veel aan navelstaarderij doen. Ook mogen schrijvers wel eens selectiever publiceren. Wat maakt dan een goed weblog? Originaliteit staat bovenaan. Dit hangt samen met een individuele toonzetting. De blogger moet een kwaliteitsmaatstaf hanteren en moet naar buiten zijn gericht.Copyright, en wat dan nog?
Vreemde eend in de bijt was advocaat Jetse Sprey die een lezing hield over het probleem van de schending van auteursrecht op het internet. Wat mag je overnemen, waar moet je toestemming voor vragen? Hij concludeerde dat de enige manier om ervoor te zorgen dat je auteursrecht veilig wordt gesteld, is een advocaat in de arm te nemen. (Had je een ander antwoord verwacht?) Hoewel dergelijke kwesties interessant zijn, en voor een webredacteur altijd goed om nog eens te horen welke berichten er wel en welke moeilijker over te nemen zijn, verzuchtte de zaal toch dat Sprey zijn lezing niet meer had toegespitst op creative commons en open source-software.Bloggende politici
Een weblog biedt politici een snelle manier om contact te krijgen met de kiezers – democratie in de praktijk. Of dit potentieel ook echt wordt benut bleek niet heel duidelijk uit de discussie met het panel van drie bloggende politici: Arie Slob (fractievoorzitter van de ChristenUnie), Jules Kortenhorst (Tweede Kamerlid CDA) en Martijn van Dam (Tweede Kamerlid PvdA). Van deze drie heren is Slob met een post per week de meest actieve weblogger. Van Dam verklaarde niet genoeg tijd te hebben om actiever te zijn op het web, al zou hij wel graag willen: ‘Als ik online zou doen wat ik wil doen, zou het een fulltime baan zijn.’ Maar helaas zijn er te veel beleidsstukken die gelezen moeten worden en wordt van politici ook verwacht dat ze in het land hun gezicht laten zien. Hierdoor is meer tijd voor internet niet mogelijk. Niet opzienbarend bleek de onthulling dat Jan Peter Balkenende niet zelf zijn eigen weblog schrijft. ‘De minister-president schrijft immers ook niet zelf zijn speech,’ verklaarde Kortenhorst. Overigens schrijven de drie leden van het panel wel hun eigen weblogs. Het mag duidelijk zijn dat ze daarin niet alles kunnen zeggen wat ze zouden willen. ‘Alles wat je op zo’n weblog schrijft wordt op een gouden schaaltje gewogen,’ zegt Van Dam. Hij blijft dan ook op zijn blog binnen de grenzen die zijn woordvoerder heeft gesteld. Van Dam kaartte een ander nadeel aan van het handelen van de pers in het algemeen, maar van internet in het bijzonder. ‘Wanneer je een fout citaat probeert te rectificeren word je beschuldigd van draaikonterij. Wat je ook doet: de schade is altijd voor jezelf.’Arie Slob doet wel eens een persoonlijke ontboezeming in zijn weblog: toen het konijn van zijn dochter tijdens de kabinetsformatie overleed meldde hij dit in zijn blog. Tot zijn grote verbazing werd dit ‘harde’ nieuwsfeit overgenomen door de reguliere pers. Bedrijfspresentaties
Tussen de panels door werden er korte bedrijfspresentaties gehouden van Xolo.tv, Bliin en OMD. Michael Nederlof van Skoeps.nl legde uit hoe zijn site een mooi voorbeeld is van de gewone burger die een reporter wordt. Mensen kunnen hun eigen nieuws aanleveren en wanneer dit na plaatsing op Skoeps.nl doorverkocht wordt aan derden, krijgt de burgerjournalist hier een deel van de opbrengst voor: ‘Nu is verdelen we alles nog 50/50, maar als de gebruiker wil dat het 75/25 wordt, dan doen we dat!’. Nederlof hield een enthousiast verhaal over de nieuwe journalistiek, waarbij ooggetuigen dankzij mobiel of digitale camera zelf verslag doen. Een mooi voorbeeld van het begrip web 2.0. RSS-feed, baby
Het laatste panel met daarin bloggers die een positie hebben verworven in de mainstream media (Dominique Weesie van Geenstijl.nl; Frank Janssen van Frankwatching.com; Frank Meeuwsen van Frank-ly.nl; Eduard de Wilde van BrickMeetsByte.com en Marco Derksen van Marketingfacts.nl) verzorgde niet voor het vuurwerk dat je aan het einde van de middag mocht verwachten. Deze vijf bloggers behoren tot het establishment en stijgen hoog boven de gemiddelde blogger uit. Toch zijn, zoals Paul Moolenaar tijdens zijn keynote speech al aangaf, het vooral specialistische blogs die geld opleveren. Het merendeel zal geen geld verdienen aan zijn blog. Het bijhouden van een geldgenererend blog vereist een hoop tijd en is een dagtaak.
Toen er terecht vanuit de zaal de vraag werd gesteld hoe men denkt te blijven verdienen aan advertenties op de sites als iedereen rss-feeds gebruikt, werd daar door Dominique Weesie wat neerbuigend op gereageerd: hij gelooft dat het grote internetpubliek niet bekend is met rss-feeds: ‘Tante Annie, met haar 386 maak je niet wijs wat rss-feeds zijn.’ Dat mag dan waar zijn, de nieuwe generatie internetters zal de voor hem belangrijke berichten nog voornamelijk lezen via pagina’s als netvibes en bloglines. Rss-feeds zijn een belangrijke tool voor de toekomst waar nu al rekening mee gehouden moet worden. Voorlopig heeft Weesie echter niet te klagen, met gemiddeld 1,6 miljoen bezoekers per maand op Geenstijl.nl.Tijdens de borrel heb ik nog even gebabbeld met enkele bekenden en kennis gemaakt met nieuwe gezichten. Het is altijd interessant om bloggers eens in the flesh te spreken en te weten wie er nu precies achter de site zit die je geregeld bezoekt. Bij de borrel kwamen de lippen van het publiek pas echt in beroering: door het volgeplande programma was er niet echt veel tijd om vragen te stellen tijdens de conferentie. We zullen dus de blogs van de aanwezigen moeten lezen om te weten te komen wat ze er allemaal van vonden.

Categorieën
Bloggen Mike's notities

Column: Verlangende teksten

De noodzaak om te schrijven is niet zo gek als je je bedenkt dat iedereen op een bepaalde manier zijn sporen wil nalaten. De noodzaak om gelezen te worden is echter nog veel groter dan om te schrijven, hoewel het een natuurlijk niet zonder het ander kan geschieden. Toch is hier geen sprake van een direct oorzaak en gevolg. Er zijn veel mensen die hun tijd al schrijvend spenderen, terwijl er maar een klein percentage van die geschriften ooit gelezen zal worden. Mensen die echt iets te vertellen hebben, zijn niet persé de mensen die ook echt gehoord worden, terwijl mensen die niets te vertellen hebben juist wel alle aandacht lijken te krijgen.

Literatuur is een mooie manier om trauma’s te verwerken en dikke stapels rekeningen van de psychiater mee te bekostigen. Maar willen de mensen eigenlijk wel over je trauma’s lezen? Wel als je die onderhoudend verpakt. Schrijven dat je je kut voelt is misschien duidelijk en handig als je correspondentie voert met een vriend of vriendin; als literaire boodschap schiet het duidelijk tekort. Een opsomming van al het leed is dus niet de juiste vorm. Als de lezer de laatste bladzijde al bereikt, dan zal dat niet zijn zonder een potje prozac achterover te slaan. Daarom zijn cynisme, zwarte humor en ironie uitgevonden. Dit zijn de wapens om menselijk leed onderhoudend te beschrijven. Maar dan moet je wel publiek hebben dat deze stijlvormen snapt, anders sla je alsnog de plank mis.

Als je schrijft, wil je dus niet alleen gelezen worden, je wilt ook door het juiste publiek gelezen worden. Net zo goed als dat het werk van Johann Wolfgang von Goethe niet besteed zal zijn aan de gemiddelde damesromanlezer, zal het genre van de damesroman niet besteed zijn aan de gemiddelde filosoferende Goethe-addict. Dat neemt overigens niet weg dat het best mogelijk is dat Goethe zelf wel een grote fan was van damesromans, al was het alleen maar om iets te lezen te hebben tijdens het dagelijks afscheid van zijn afvalstoffen. Dat gezegd hebbende, wil ik ook niet meteen stellen dat de teksten van Goethe een meerwaarde zouden hebben ten opzichte van damesromans, zeker als je je bedenkt dat deze laatste waarschijnlijk door meer mensen worden gelezen dan alle werken van de Duitse schrijver bij elkander. Hoewel het natuurlijk maar de vraag is of een tekst beter is naarmate hij door meer mensen gelezen wordt. Dat zou van de Bijbel het beste boek van de wereld maken en dat lijkt me toch stug. Ook al kunnen we wel vaststellen dat de Bijbel meer effect heeft gehad in de wereld dan het genre damesroman. Hetzelfde kan gezegd worden over Goethes bijdrage op intellectueel niveau.

Grappig is natuurlijk wel dat zowel de Bijbel, als Goethe en damesromans verhandelen over de aard van de mens. Over verlangens, verdriet, geluk, alle andere staten waarin de mens kan verkeren en de mogelijke oorzaken daarvan. Ook zijn het allemaal teksten die ooit geschreven zijn door een schrijver die gelezen wil worden. Allemaal teksten met het verlangen om mensen te bereiken. Net als deze overigens. Bedankt voor het lezen.

Categorieën
Bloggen Mike's notities

Welkom!

Hey,

Welkom op mijn blog. Sommige mensen gaan jaren in therapie (en hebben dat ook nodig), anderen rennen een rondje rond het huis om stoom af te blazen… Het leek me wel aardig om als alternatief een blog bij te houden en mijn gedachten met anderen te delen. Daar is het internet natuurlijk perfect voor. Ik ben niet iemand die vrienden tekort komt… maar contact met nieuwe mensen is altijd leuk.

Dit blog zal vooral gaan over Films, Comics en de dagelijkse beslommeringen van een laat-twintiger.