Categorie: Fotoblog

Donderdagavond, 21:37
Vanavond vrienden bezocht. Ik kijk terug op een gezellig samenzijn. Nu sta ik met onbekend meisje en wat Amerikaanse toeristen bij de tramhalte. Wachten op tram 25 is wat ons bindt. We bevinden ons in een tijdsvacuüm waarin we niets anders kunnen dan afwachten en hopen dat de tram op tijd komt. Het meisje tuurt richting trambaan. De koude wind prikt in onze gezichten.
De tram arriveert volgens schema om kwart voor. Ik haast me naar binnen en vind een plaats. Een snelle blik op de klok: nog een kwartier voordat mijn trein vertrekt. Ga ik die halen?Iedere halte waar mensen instappen wordt die hoop kleiner. Te veel rode stoplichten, te veel verkeer, te veel oponthoud. Waarom rijdt de chauffeur niet door? Ik besef dat ik geen controle over de situatie heb en laat me lijdzaam leiden door het centrum van Amsterdam. Het CS komt in zicht; twee minuten te laat. Story of my life.

Dinsdagochtend, 8:50 (december 2007)
De trein trekt weer op, na tien minuten onverklaarde stilstand. Het zal wel weer een kapot sein geweest zijn, of misschien moest de machinist nodig. De reden kan me niet schelen. Ik reis nu al twaalf jaar non-stop met de gele monsters op de rails. Ik probeer niet te denken aan hoeveel uren in in die tijd heb verloren aan wachten op perrons – op de trein, in de trein. Het zou mooi zijn als je die verloren tijd bij vertraging kon declareren bij de NS. Wat zouden we dan allemaal lang leven.
Donderdagavond, 19:50 (december 2007)
Ik sta op een leeg perron te wachten op de rit naar huis. Ik kan minstens twintig andere plekken bedenken waar ik op dit moment liever zou zijn dan hier. De vrieskou knaagt aan mijn huid; de secondewijzer op de klok lijkt bevroren in de tijd; op de snelweg naast het station rijdt niets – een eenzame plek om te sterven.