Zo’n openstaand hek met een oprijlaan erachter nodigt uit om te fantaseren hoe het huis verder op eruit ziet. Ik zou best zo’n oprijlaan met kasteeltje willen bezitten. Met een mooie bibiotheek vol met strips.
Categorie: Fotoblog
Visueel dagboek van Michael Minneboo.
Straatvertier
Zandvoort, zondagmiddag. Linda en ik bezochten moeders en vriend. Onderweg kwamen we deze twee vrolijke snuiters tegen.
Met de gure wind op het strand was niet moeilijk voor te stellen dat in de wintermaanden het zelfmoordcijfer in kustplaatsen extra hoog is. Toch vind ik het altijd leuk om Zandvoort te bezoeken: ik voel dan meteen een soort van rust in me neerdalen. Dat komt door het strand, maar ook doordat het spoor daar ophoudt. Een eindstation betekent dat je niet meer verder hoeft en dat je even lekker mag neerploffen.
Ook heeft Zandvoort een kleinschalig centrum, net als Schoorl bijvoorbeeld. Daar voel ik me ook altijd tot rust komen.
Wist je trouwens dat er in Zandvoort op één plein maar liefst vier patatzaken zitten?
Het viel 5 mei nog redelijk mee met de drukte, maar met mooie, zonnige dagen, ligt het Westerpark dikwijls vol. Dat is op zich heel gezellig. Ik zie alleen veel mannen rondlopen met ontbloot bovenlijf. De dames echter nooit. Is dat geen dubbele moraal: als vrouwen topless rondlopen is het te sexy voor op straat, maar als mannen het doen, mag het opeens wel. Dubbele moraal lijkt me.
Boeken die ik (nog) niet gekocht heb
Omdat er vandaag niets te vieren valt
Ze lachen zich rot natuurlijk
Ook ieder jaar handje contantje 825.000 euro netto krijgen van de staat zonder belasting te betalen? Wordt dan Koning der Nederlanden. Je krijgt er ook nog een riante onkostenvergoeding bij. Huppekee.
Een rustig plekje om te zennen
Lekkere taart
Gisteren zat ik tussen de filmvoorstellingen door een kopje thee (hot, Earl Grey) te drinken in het restaurant van Eye. Een cruiseschip vaarde voorbij. Iedere keer als ik zo’n ding zie moet ik aan de televisieserie The Love Boat denken. Ik geloof niet dat ik die nu nog trek, maar als kind keek ik altijd met mijn moeder mee. Die tune krijg ik nu ook niet meer uit mijn hoofd.
Het is dit soort nieuws waarom ik me de laatste maanden vooral beperk tot de cultuurpagina’s in de krant. Ik ben de stompzinnigheid van sommige mensen, vooral religieuze dwaallichten, maar politici, bankdirecteuren en straatproleten net zo goed, meer dan zat. En al die bangmakerij ook trouwens. Dat mannetje in de foto hoort haar recht op protest gewoon te accepteren. Als hij moeite heeft met haar boodschap of borsten, kijkt hij maar de andere kant op. Het wordt tijd dat mensen eens verder kijken dan wat hun reliboekje en hun goeroe hen vertelt.