Visueel dagboek van Michael Minneboo.
Ik ben deze week druk met het voorbereiden van een interview donderdag, maar voor een koffiedate met een goede vriendin maak ik graag tijd. Liselotte is net als ik zzp’er dus we hadden heel wat te klagen over de slechte tarieven, stomme overheidsplannen en verwante zaken. Gelukkig hadden we tussendoor ook een hoop lol en een paar koffie verkeerds om de misère weg te spoelen. Liselotte is overigens net als ik blogger. Ze blogt hier maar vooral ook hier. Lees haar en geniet, zou ik zeggen.
Potverdorie! En wederom laten de makers van Dexter ons met een mega cliffhanger achter. Dat betekent minstens negen maanden wachten voordat we weten hoe het afloopt. Maar goed, dat is de vloek van televisie: je raakt betrokken bij een groep personages, je leeft met ze mee en wil bovenal dat het goed met ze gaat. Dan komt er een enorme wending die alles op zijn kop gooit. In sommige series gebeurt dat zo vaak dat je het gevoel hebt in een droogtrommel met je wasje mee te draaien. Duizelig kun je ervan worden.
Dexter was de afgelopen weken bloedstollend spannend. En nu, na het zien van de laatste aflevering van seizoen zeven, wordt alles nog eens op zijn kop gezet. Dat het hier gaat om fictiefiguren doet niets aan de spanning af. Fictie is volgens sommigen een parallelle dimensie die bestaat naast de onze. En daarbij: is er in de geest een onderscheid te maken tussen de verhalen van televisieseries en de verhalen die we elkaar vertellen via Twitter, Facebook en blogs…
Dark Shadows van Tim Burton stond nog op mijn lijstje om te gaan kijken in 2012. Ben wel teleurgesteld moet ik zeggen. De art-direction vond ik wederom fantastisch en de retro soundtrack (de film speelt in de vroege jaren zeventig) kon mij zeer bekoren. Maar voor de rest was het maar een vlakke bedoening. Vlakke personages die eigenlijk geen empathie oproepen, en dan alles in zo’n camp-stijl geacteerd waardoor het nergens spannend of opwindend wordt.
De afgelopen tijd hoor ik aardig wat klachten over PostNL. Zelf ben ik ook allerminst blij met de niet-bezorging in Amsterdam en omstreken. Op de site van PostNL kun je ook je lol op: een popupwindow die niet weg te halen is maar wel over belangrijke informatie staat. Handig hoor. En het is nog de servicebox ook.
Door Amsterdam lopen is het fijnst op de rustige momenten van de dag. ’s Ochtends vroeg bijvoorbeeld. Dan loop je het minste risico niet in de maalstroom der toeristen of taxi’s terecht te komen.
Ik woon pas een paar jaar in Amsterdam, maar kom er al veel langer. Tijdens mijn studie was ik hier bijna iedere dag. In dat opzicht is de stad het decor van mijn verleden, maar ook mijn heden. En de toekomst? Ik zie mezelf uiteindelijk wel in een hutje op de hei wonen. Of Bommelstein. Dat lijkt me wel wat. Met zo’n open haard, een lekkere luie stoel en dan lekker lezen en af en toe in het vuur staren. Glaasje erbij. Gezellig, vooral als het buiten hard waait.
Het valt me op hoeveel coffeeshops in Amsterdam iets met strips hebben. Vaak dragen ze de naam van een stripfiguur of stripfiguren. Zoals Coffeeshop The Spirit, Popeye, Sjors en Sjimmie. Etc. Vroeger dacht men dat strips alleen voor kinderen waren. Straks denkt iedereen dat alleen dopeheads strips lezen…
Als ik iets heb geleerd de afgelopen maanden, dan is het om extra alert te zijn op de kleine kadootjes die het unversum soms biedt. Zo was ik woensdagmiddag bij uitgeverij L om te lunchen met redacteur Floor en kwam ik zomaar stripmaker Martin Lodewijk en stripvormgever Rudy Vrooman tegen die daar een stapel albums aan het signeren waren. Er liggen namelijk maar liefst twee speciale uitgaven van Agent 327 in de winkel: een heruitgave van Dossier Stemkwadraat en in de reeks The Making of: De Vrouwen van Agent 327. Een mooie gelegenheid om Lodewijk enkele vragen te stellen voor een Daily Webhead Video. Binnenkort online.
In de winterse dagen waarin de bomen zichzelf blootgeven, verschuilt de mens zich juist achter een masker van gespeelde gezelligheid en tijdelijke saamhorigheid.
—
Deze week was Daily Webhead in handen van blogvriend Peter de Kock. Ik heb met veel plezier zijn bijdagen gevolgd. Bedankt Peter!