Visueel dagboek van Michael Minneboo.
Gisteren had ik een beetje een slackerdagje. Even geen zin om aan interviews te werken, stukken voor te bereiden of stripnieuws te bloggen. Grappig genoeg viel er juist gisteren veel stripnieuws te melden. Met mijn hoofd in de koffie wilde ik en dat is gelukt. Deels dan, want aan het eind van de middag begon het weer te jeuken, dus heb ik toch nog een video’tje gemonteerd en later het stripalbum ‘Vincent’ van Barbara Stok gelezen.
Gisteravond was ik op bezoek bij Tamar, de drijvende kracht achter het Amsterdam Halloween Festival. We zaten in het bankgebouw aan de Vijzelstraat waar het team van Amsterdam Spook druk bezig was props voor het aankomende feestje te maken. Ik interviewde Tamar voor een video toen plotseling het brandalarm afging en we allemaal naar buiten moesten. Vals alarm of niet, we mochten niet meer naar binnen van de brandweermannen (die met hun grote luchtflessen op de rug iets van Ghostbusters weghadden). Op de brug zat een groepje Spanjaarden. Er werd een grote taart tevoorschijn gehaald. Het meisje met de bril vierde haar verjaardag dus hebben we voor haar een liedje gezongen.
Gisteren met Linda de buurt verkend. Het Westerpark gaat over in het Sloterdijkpark. Daar vond ik bovenstaand bord waarin duidelijk gemaakt wordt dat Natuur leuk is. Goed om te weten nietwaar?
Gistermiddag met Linda naar de film ‘Ruby Sparks’ geweest. Een feelgood movie over een schrijver die zijn droomvrouw zo goed beschrijft dat ze werkelijkheid wordt. Een soort literaire ‘Weird Science’ dus, maar dan zonder pubergrappen. De bekende Hollywood-schrijversclichés komen voorbij: de jonge schrijver Calvin Weir-Fields wordt gezien als genie, maar heeft sinds zijn debuutroman tien jaar geleden alleen nog maar een verhalenbundel geschreven. Hij heeft last van writer’s block (cliché 1). Ook typt hij nog op een ouderwetse typemachine (cliché 2.) Die clichés even daargelaten, is ‘Ruby Sparks’ een vermakelijke film, al moet je niet te lang over het einde nadenken want dan valt dan blijkt dat logica ver te zoeken is in dit fantasieverhaal, maar dat zal de romantische zielen onder ons niet deren. Opmerkelijk detail: Zoe Kazan, die Ruby speelt, schreef ook het scenario.
Van de week heb ik animator Hisko Hulsing in zijn studio bezocht om hem te interviewen over Junkyard. Onderweg naar huis kwam ik langs Brouwerij ’t IJ. Voor de deur stond een groep toeristen een foto van de brouwerij te maken. Ik denk dat iedereen met praktisch dezelfde foto naar huis gaat.
Gisteravond was het tijd voor een gezellig filmavondje bij Paul met Matt, Rob, Jelmar en Michiel. We hebben tot diep in de nacht een zeer uiteenlopend filmprogramma bekeken, in deze volgorde:
Pirates. Aardmanfilms zijn altijd leuk. Ook deze is prima kijkvoer, al is hij wel wat erg braaf.
Grabbers. Ierse horror. Om de monsters van het lijf te houden moet men
zich laveloos zuipen. Leuk gevonden. Film komt wat traag op gang, maar
tweede deel maakt veel goed. Special effects zijn ook overtuigend.
Apollo 18 – Niet onaardig maar nu ben ik echt wel klaar met het found footage genre.
Repo Man (1984). Klassieke cult!
Deze kwam ik gisteren tegen. Prima scooter voor de liefhebber van superhelden.
Alleen die Spider-Man is heel lelijk gedaan. Sowieso is hij veel te gespierd getekend en het pak klopt ook niet helemaal. Niet dat je zoiets ziet als zo’n scooter te hard voorbij raast natuurlijk.
Gisteravond in de Melkweg cinema Dark Woods gekeken, een Noorse horrorfilm die geselecteerd is door gastprogrammeur Jan Doense, aka Mr. Horror. De onderhoudende introductie werd gegeven door Barend de Voogd, want Mr. Horror had een presentatie op het NFF. Dark Woods (2003), oorspronkelijke titel Villmark, is een van de eerste horrorflicks uit Noorwegen. Goed gedraaid op video, met een overtuigende cast. Prima horror voor op de maandagavond dus.
De crew van de TV show ‘Real TV’ is bezig met de opnames van een reality
show waarvoor deelnemers in de wildernis moeten zien te overleven. Snel
beginnen dingen uit de had te lopen, wat leidt tot paranoia, valse
beschuldigingen en argwaan.
Voordat Linda en ik het duistere bos in doken, zaten we in de Balie aan de thee. Het leven zit vol met contrasten.
Eigenlijk zouden we nu ook gevelstenen moeten maken en dan met het gereedschap van nu. Dus iPads, smartphones, laptops en dat soort dingen.
Gisteravond de aflevering ‘King of the Beach’ van The Incredible Hulk op YouTube gekeken. Een bijzondere aflevering omdat Lou Ferrigno, die de Hulk gestalte geeft in de serie, ook de rol van een jonge buidybuilder op zich neemt. Een sprekende rol nog wel en dat is extra bijzonder: het dove personage leerde zichzelf te praten. Net als Lou trouwens die ondanks zijn handicap toch een heel eind is gekomen. Hier staat Ferrigno tegenover zijn gigantische alter ego de Hulk.
Denk je dat het droog blijft?