Vaak als ik een vliegtuig voorbij zie komen, denk ik aan reizen, vakantie, weggaan.
Categorie: Fotoblog
Visueel dagboek van Michael Minneboo.
Oversteken op eigen risico
Zaterdagmiddag, vlak bij het Vondelpark. Een grote stoet mensen steekt over. Dat is niet zonder risico in de mooiste stad van Nederland. Taxichauffeurs denken vaak dat ze extra punten krijgen als ze je voor de sokken rijden bijvoorbeeld. Maar ook automobilisten die geen voorbeeldfunctie hebben nemen het niet zo nauw met de betekenis van rood en groen licht.
Oudzicht 2
In het kader van mijn mooiste uitzicht ooit, is dit ook wel een kandidaat. Het is de kust van Portugal waar ik een paar jaar geleden was voor een schrijfklus. Je ziet hier de Atlantische oceaan.
Oudzicht 1
Recent vroeg Karin naar wat mijn mooiste uitzicht is. De vraag is tevens een nieuwe rubriek op haar blog. Mensen mogen dan hun mooiste uitzicht ooit naar haar mailen. Ik weet niet wat mijn mooiste uitzicht ooit is.
Onderstaande foto’s zijn het uitzicht van mijn appartement in Hoorn waar ik 11 jaar lang gewoond heb. Je ziet het uitzicht van mijn woonkamer. Mensen die voor het eerst binnenkwamen liepen altijd meteen naar het raam en complimenteerde me dan altijd met het uitzicht. Oordeel zelf.
En als je rechts keek zag je een oude kerk, waar de dwaallichten iedere zondag maar liefst twee keer langskwamen om met God te keuvelen:
Bouwput Mediapark
Hanenkam in het wild
Ach, arm bootje
Man en hond
Vandaag was een beetje een dag zonder planning. De eerste paar uur was ik voornamelijk bezig met het uitschrijven van het interview met Peter Pontiac dat ik gisteren afnam bij de stripmaker thuis. Tussendoor pende ik nog een blogpost over de rechtzaak die de familie Kirby tegen Marvel heeft aangespannen en verloren. Mijn hoofd zat niet echt bij mijn werk en vloog van de ene kant van het web naar de andere. Dat heb je wel eens.
Dan is het beter om naar buiten te gaan. Bij de Koffiesalon een koffie verkeerd en chocolade croissant gegeten. Buiten zat een man met een kopje koffie en zijn vriendin. Daarnaast lag een hond op de stoep. De blaffende krullenbol had een halsband met daarop een of ander apparaatje. De eigenaresse van het beest had een afstandsbediening, vermoedelijk om het beest stroomstoten toe te dienen als deze ongewenst gedrag vertoonde. Ik ben blij dat ik geen hond ben.
Harry Potter
(Klik op het plaatje voor het grootste formaat)
Vanmorgen was ik bij Warner Bros. voor de persvoorstelling van ‘Green Lantern’. Warner is natuurlijk de filmmaatschappij die de Harrry Potter-films op de markt brengt en dat kun je in de gangen van het gebouw goed zien. Zelf ben ik niet verder gekomen dan de derde film. Die moest ik toen voor iemand recenseren. Niet dat ik iets tegen de tovenaar heb, geenszins, het lijken me prima films om een keer achter elkaar te gaan kijken als ik een keer ziek op de bank lig.
Toen ik een paar jaar geleden in Edinburgh was, ben ik een paar keer in eetcafé The Elephant House geweest. De legende vertelt ons dat JK Rowling daar haar eerste Potter-boek schreef. Toeristen willen altijd weten aan welk tafeltje de auteur dan gezeten heeft. Het personeel wijst dan meestal een willekeurig tafeltje aan dat vrij is. ‘Ze heeft immers overal wel eens gezeten,’ vetrouwde een lieftallige serveerster mij toe.
Treinzicht
Meestal lees ik strips als ik in de trein zit: die ruime halfuur per rit is een mooi moment om bij te houden wat er allemaal uitkomt. Vaak zijn het recensie-exemplaren, soms is het achtergrondinformatie voor aan artikel wat ik aan het schrijven ben. Van de week had ik na een lange dag werk even geen zin om te lezen. Dan blijft vooral uit het raam staren over. Voordat je het weet ga je uit verveling foto’s maken.
Wat mij aan deze foto aanspreekt is het feit dat de snelheid van de trein ‘gevangen’ is.