Visueel dagboek van Michael Minneboo.
De enige echte Stephen Fry was een paar dagen in Nederland om zijn autobiografie te promoten. Donderdag was hij in de Amsterdamse Singelkerk. Ik schreef er dit verslag over voor NRC Handelsblad.
De bovenste foto van de voorbijlopende Fry zou je technisch gesproken mislukt kunnen noemen, want hij is bewogen. Toch vind ik het een mooie foto omdat Fry toch goed te zien is tussen de mensen door die voor een handtekening in de rij staan. Ik vind het door de beweging ook een dynamisch beeld.
Gisteravond met Paul en Matt naar de film ‘Amer’ geweest. Weirde film, mooie shots. Ervoor hadden we nog wat gegeten in een pannenkoekenrestaurant. Dat was een minder geslaagd idee en niet voor herhaling vatbaar.
Overigens bestaat dit fotoblog vandaag 1 jaar. Jippie!
Deze plant is spontaan aan komen waaien op ons balkon. Nou ja, de zaadjes ervan in ieder geval. Ik ben niet echt thuis in de flora, dus geen idee wat voor plant of type onkruid dit is. Jij wel?
Uitzicht van Flatland Gallery te Utrecht.
Het werk van Danielle Kwaaitaal hing tot en met dit weekend in Flatland Gallery te Utrecht. Linda en ik zijn gaan kijken naar de prachtige beelden van vrouwen onder water. Ook hebben we een catalogus van dit werk gekocht.
Jan Pieter Ekker, collega van Het Parool, schreef dit stuk over Kwaaitaals werk.
Detail.
Zaterdag was ik in Utrecht, dus een mooi excuus om stripwinkel Blunder eens te bezoeken. Beneden in de kelder staan de comics en manga, op de begane grond Europees en Nederlands leesvoer. Ik kocht er een leuk naslagwerk over Batman. De verkoper in de kelder was vriendelijk en goedgemutst. De man bij de kassa boven was echter een typische eigenaar van stripwinkels zoals je ze wel vaker ziet. Beetje chagrijnig en geïrriteerde uitstraling. Misschien had hij zijn dag niet.
(In Hoorn hadden we er ook zo een. Hoeveel je ook kocht aan boekjes, het was nooit genoeg in zijn ogen. Soms vraag je je af waarom die gasten überhaupt een stripwinkel runnen, want ze stralen vaak uit alsof ze er absoluut geen zin in hebben.)
Vrijdag zat ik met Merel koffie te drinken in De Balie. Overal waar je keek was kunst te zien: op muren, aan het plafond en zelfs in het gangetje naar de voorraadkelder was een stukje grafiek te ontwaren.
(Let ook even op het hondenbordje naast de deur.)
Tijdens de lange speeches voor de opening van de expositie van Het Amsterdam van Theo van den Boogaard kon ik het niet laten om geregeld naar boven te kijken: prachtig zicht op het dak van het stadsarchief. In mijn vorige appartement had ik ook een dakraam. Al was die wat betreft formaat een stuk bescheidener dan deze natuurlijk. Gelukkig maar, want nu was het af en toe al lastig om je niet bekeken te voelen als er weer eens mensen op het dak stonden. Ook in de zomer was het moeilijk ontsnappen aan de hitte van de zon. Een dik gordijn bood uiteindelijk uitkomst om de privacy te waarborgen en het hoofd koel te houden.
(Klik op het plaatje, dan wordt ie groter.)
Donderdagavond was de opening van de expositie Het Amsterdam van Theo van den Boogaard in het Stadsarchief. Een mooie expositie, dus gaat dat zien!
Ik loop er zes keer per week langs, als ik naar en van mijn werk bij de VARA loop: het gebouw van Beeld en Geluid. Ik blijf het een kleurrijk en bijzonder pand vinden.
Vroeger schaakte ik nog wel eens. Mooi spel. Een sport zou ik het niet noemen, want ik hou niet van sport. Maar dat terzijde. Het leven is lekker simpel in schaak, de stukken zijn immers zwart of wit. Verder hoef je maar rekening te houden met de plannen van één opponent. Heel duidelijk allemaal. Een klein spelbord, een tegenstander, 32 stukken: een wereld van mogelijkheden.