Oud-West, 1:30 pm
Don’t you think it’s too hot to walk in cowboy boots?
Categorie: Fotoblog
Visueel dagboek van Michael Minneboo.
Toby Morris
Toby Morris’ garden, 1:15 pm
Interviewing artist Toby Morris in his backyard for Het Parool. Toby drew a picture every day for a year and published them on his blog. Observations about Amsterdam mixed with slices of life. Later on he published them in a book called Alledaags. Actually, this book inspired me to start my photoblog. Next Saturday our conversation will be printed in the Dutch newspaper Het Parool.
Hallie Lama’s garden, Hilversum 4:50 pm
Having a barbecue with some good friends in Hilversum. At the same time the Dutch soccer team is playing against Brazil for the world cup. Every time the Dutch team scores, people in the neighbourhood are cheering so loud, it startles the birds. A big flock of birds circles over the garden.
Going home
Vondelpark
Foto: Venster op de winterwereld
Terwijl ik zit te wachten op een oude studiegenote kan ik maar geen genoeg krijgen van het stedelijke winterlandschap dat Amsterdam heet. Misschien komt het omdat ik pas sinds kort in deze prachtige stad woon, ofschoon ik hier al jaren kom. In alle jaargetijden. De studie Filmwetenschap volgde ik hier.
Wanneer mijn oude studiegenote arriveert heb ik fijn een paar minuten kunnen mijmeren. Soms is het best wel lekker om even weg te dromen. Kopje koffie erbij en een uitzicht om in af te dwalen.
Een weekje later is de dooi weer voorzichtig begonnen en bedreigt menig natuurijsmarathon. Ach, gelukkig hebben we de winterfoto’s nog. 🙂
Lees ook:
Foto: Glimlach van sneeuw
Koffie met sneeuw
Uitzicht vanboven een kopje cappuccino.Afgelopen zondag zat mijn hoofd nog vol snot van de griep. Toch sleepte lief me even naar buiten voor een frisse neus door de sneeuw. Gelijk had ze, want een beetje frisse wind in een duf hoofd doet soms wonderen. Je moet dat soort uitstapjes echter niet te gek maken, daarom eindigden we ons wandelingetje met een vers kopje koffie in de buurt. Terwijl ik het – dit keer opvallend bittersmakend – drankje tot me nam, keek ik door het raam naar buiten, waar dappere Amsterdammers de gladde sneeuwlaag trotseerden op de fiets.
Foto: Sneeuwlandschap
Een impressie van het sneeuwlandschap, ooit genomen vanuit de trein met mijn telefoontje.Ik vond haar in mijn archief en ze leek me goed bij het huidige weer te passen. De foto is niet perfect. Sterker nog: er is niets scherp op deze plaat. Zij zou door iedere beeldredacteur waarschijnlijk afgekeurd worden. Het is juist de onscherpte die maakt dat ik haar zo fijn vind. Vaak razen we immers door het landschap, zonder er echt op te letten. Slechts een snelle impressie omringt het voertuig. Een vage afdruk is wat er in ons geheugen achterblijft.
Halloween op het spoor
Vandaag, 31 oktober, is het wederom Halloween. En dus is het tijd voor mijn jaarlijkse Halloween-post. Dit keer met wat foto’s uit Londen en drie, ietwat huiselijke, video’s.
Veel mensen hebben er een hekel aan, omdat het Amerikaans zou zijn. De versie waar we in Nederland tegenwoordig mee te maken hebben is dat ook, maar de oorsprong van Halloween kent verschillende bronnen. Ik schreef vorig jaar al een stukje over mijn passie voor Halloween en de oorsprong van dit spookachtige feestje.Halloween, ik ben er gek op. Toen ik laatst in Londen was hoopte ik een winkel te vinden die allerlei spulletjes rondom dit thema verkocht. Gewoon, om wat leuke items mee naar huis mee te nemen en mijn kantoor op te luisteren. Het is me alleen gelukt om een winkel te vinden waar kostuums werden verkocht en verhuurd.
Ook zag ik hier en daar posters en andersoortige aankondigingen van feesten. Ze maken er werk van, die Engelsen.Bij Forbidden Planet kocht ik een buste van Jack Skellington. Het enige echte Halloween-item dat ik uit de UK meenam.
Halloween-video’s
Deze video is recent op YouTube gezet, al werd hij al in 2003 gemaakt. Een stel tieners gaan een kijkje nemen in een huis in de buurt waar een psychopaat woont. Verwacht er niet te veel van, want deze video staat vol met de filmclichés – de makers kennen hun klassiekers zullen we maar zeggen. Eigenlijk is het een lange puberale grap van 17 minuten. Maar toch is het melige geheel vermakelijk, al is het alleen al omdat de heren filmmakers wat betreft locatie niet verder komen dan hun eigen buurt. Ze tonen dus naar alle waarschijnlijkheid hun eigen huizen, wat dit tot een vreemdsoortige homevideo maakt.
Ook een soort van homevideo is de volgende productie. Ik vind hierin vooral het veld vol met pompoenen een mooi beeld opleveren. De schijnbaar niet gerelateerde scènes worden bij elkaar gehouden door de muziek, want zonder dit bindmiddel lijkt het geheel een arbitraire combinatie van opnames te zijn. Lijkt, want doordat hetzelfde meisje doorlopend in beeld is, gaat deze video vooral over de passie van de filmmaker voor deze vrouwpersoon.
Het is in Amerika gesneden koek dat je met Halloween een Pompoen maakt. En ik zie ze in Nederland ook steeds vaker in de supermarkt rondom Halloween. Tot slot dus een familievideo dat allesbehalve eng is, tenzij je kinderen griezelige wezens vindt natuurlijk.
Happy Halloween!
Nu wordt het pas echt interessant
Ja! Het is weer oktober en de herfst heeft zijn intrede gedaan. Wat mij betreft nog steeds de fijnste tijd van het jaar.
De warme klefheid van de zomer hebben we achter ons gelaten. Evenals de wespen, muggen en enge mannen die met ontbloot bovenlijf door de stad denken te moeten lopen. (Oké, we moeten de korte rokjes en vrouwen in bikini ook missen, maar je kunt niet alles hebben. En hebben ze daar niet het interpret voor uitgevonden?)Herfst betekent voor mij: die zwoele, koele najaarswind, de dwarrelende bladeren in het park, de natuur als levend schilderij dat in een zeer kort tijdsbestek een boeiende transformatie ondergaat, vernieuwde energie & zin om weer aan de slag te gaan… Nieuwe ideeënstorm en verse projecten. Maar ook Halloween eind oktober. En gezellig samen knus op de bank zitten.Als het zou kunnen dan zou ik ieder halfjaar op een ander halfrond wonen, zodat ik het hele jaar door herfst en winter heb en altijd de zomermaanden kan overslaan. Helaas moet ik het vooralsnog met zes maanden per jaar doen.
Nietsvermoedend loop ik door Amsterdam als ik opeens meer dan levensgroot de beeltenis van Scarlett Johansson voor me zie. Hoewel, ik moet eerst twee keer kijken voordat ik mijn favoriete actrice uit Lost in Translation en de laatste Woody Allen-films herken. Wat hebben ze met je gedaan, Scarlett?
Ze staat op een reclame voor Mango, afgebeeld als een ordinair fotomodel. Neergezet voor een donkere muur, gekleed in een pantermotief en opgetoefd haar. Door het modefotografensausje dat over Scarlett heen is gesmeerd heeft ze alle eigenheid verloren. Hier zien we een gestileerde, gespeelde stoeipoes wier lichaam niets meer is dan een kapstok van wat een designer verstaat onder sexy en aantrekkelijk. Jammer hoor, bedenk ik me. Er is in dit plaatje niets over van de naturelle schoonheid die ik ontmoette in Lost in Translation, of van het tienermeisje met de wat logge knieën uit Ghost World. Haar beeld is volledig toegeëigend door een fotograaf, stylist en artdirector.
Natuurlijk is het zinloos om Scarlett te zien als slachtoffer. Ze heeft zelf in de hand waarvoor ze poseert en is ongetwijfeld goed betaald voor deze campagne. En in Hollywood heeft vrouwenschoonheid een beperkte houdbaarheidsdatum dus die meid moet wat werk betreft pakken wat ze pakken kan. Het zal haar een worst wezen wat ik ervan vind of welke man dan ook. Met mijn afkeuring geef ik immers net zo goed mijn eigen ideaalbeeld van Scarlett bloot.
Maar ik kan het niet laten: ik hou van naturel en heb een grenzeloze afkeer tegen het gemaakte, het geposeerde en opgelegde schoonheid. Ik bepaal zelf wel wat ik aantrekkelijk vind. Daar heb ik geen stilist voor nodig. En jij toch ook niet…
Scarlett..?Meer Scarlett op Mike’s Webs: