Categorie: Media

Categorieën
Media Strips

Knight Rider reboot

De Hoff en niets en niemand minder!

Mijn ideale Knight Rider reboot ziet er zo uit: David Hasselhoff als Michael Knight en de oude bekende Pontiac Trans-Am als KITT.

kitt_vs_karrKortom, dezelfde serie met dezelfde acteurs. Edward Mulhare is dood, dus die zullen we moeten missen, maar wat mij betreft zien we Patricia McPherson gewoon weer terug als Bonnie Barstow en spreekt William Daniels de stem van KITT in.

So, that one is never going to happen. Daniels, geboren in 1927 is inmiddels 89 jaar en waarschijnlijk met pensioen. McPherson liet het acteren achter zich in 1991. En na alle zelfparodieën van de Hoff die we de afgelopen jaren hebben gezien, zit een semi-serieuze Knight Rider met hem er waarschijnlijk ook niet meer in.

knight-rider-cast
McPherson, Hoff & Mulhare.

De serie liep van 1982 tot en met 1986 en alle 90 afleveringen zag ik gedurende mijn korte leventje meerdere keren. Ook las ik twee vuistdikke naslagwerken en de autobiografie van David Hasselhoff. De serie heeft voor mij nog maar weinig geheimen.

De Hoff en niets en niemand minder!
De Hoff en niets en niemand minder!

Michael Knight is altijd een van mijn favoriete actiehelden geweest. Daarom ben ik juist heel benieuwd hoe het Michael zo’n dertig jaar later vergaat. Zit hij nog steeds in KITT de misdaad te bestrijden of heeft hij meer een mentorrol zoals Devon had op zich genomen? Welke upgrades heeft KITT inmiddels ondergaan om bij te tijd te blijven?

De reboot uit 2008 kon me weinig bekoren en had weinig met het origineel te maken. Evenals Team Knight Rider uit de jaren negentig.

Het ergste wat Knight Rider kan overkomen is een filmversie zoals Starsky & Hutch en andere flauwe Hollywood-remakes die we de laatste jaren hebben moeten slikken. Dan liever niets nieuws meer.

Machinima
Nu gaat Knight Rider waarschijnlijk wel een machinima reboot krijgen onder leiding van regisseur Justin Lin (Fast & Furious franchise). Ik mag hopen dat Michael Knight gewoon lekker op Hasselhoff lijkt en dat de Hoff zelf de stem inspreekt. Met minder neemt deze fan geen genoegen.

Ik hoop dus van harte dat de nieuwe serie een beetje in de buurt komt van het origineel, maar vrees dat het op zijn beste een placebo-effect teweeg zal brengen. Met andere woorden: beter dan niets, maar not the genuine article.

Knight Rider strips

knight-rider-mangaOverigens kwam ik laatst deze cover tegen van een Knight Rider manga. Voor zover ik heb begrepen zijn dit stripversies van afleveringen uit de serie. Ben er toch benieuwd naar geworden, dus binnenkort maar eens het web afstruinen naar exemplaren. Ook al ziet Michael Knight er niet erg Hoff-like uit, ik word er wel vrolijk van dat KITT behoorlijk gelijkend is getekend.

Dat is een van de redenen waarom ik de Knight Rider trade paperback geschreven door Geoffrey Thorne en Shannon Eric Denton nog niet gekocht heb. Die KITT ziet er gewoon niet goed uit.

Nu zijn er in het verleden wel Knight Rider strips gemaakt trouwens. Ik vond op de site Knight Rider Archives een hele lijst naar scans van comics uit Look Magazine. Ze stammen allemaal uit de jaren tachtig.

knight-rider-stripKITT lijkt op KITT en de Hoff lijkt behoorlijk op de Hoff. Daar ga ik dus maar eens induiken…

Tot slot… Hasselhoff was laatst hier in de buurt. Eerst op FACTS en toen in Londen. Ik had hem ook graag geïnterviewd maar kon geen opdrachtgever geïnteresseerd krijgen in zo’n artikel. En nee, dat snap ik ook niet.

knight-rider-sunset

Categorieën
Film Media

Star Trek

Star Trek staat op de Nederlandse Netflix. Reden voor een feestje natuurlijk, hoewel…

Toen een paar maanden geleden bekend werd gemaakt dat alle Star Trek-series op Netflix zouden komen, zag ik er al naar uit om afleveringen van The Next Generation terug te kijken. Dit is mijn favoriete reeks van de franchise. Tot mijn verbazing zag ik vorige week dat men na The Original Series Deep Space Nine online hebben gezet. Ik vermoed dat TNG nog wel komt, maar kennelijk doen ze bij Netflix niet aan chronologische volgorde van verschijnen. Balen.

Illustratie: Paul Stellingwerf
Illustratie: Paul Stellingwerf

Nu is Deep Space Nine (1993-1999) ook interessant, daar niet van. Ik heb de eerste paar afleveringen alweer zitten kijken. Het leuke aan Star Trek is dat het scifi sausje over interessante menselijke en maatschappelijke thema’s gegoten wordt. En bij Deep Space Nine staat politiek en belangen tussen bewoners van verschillende planeten centraal. Het is een ruimtestation dat zich vlak bij een wormgat bevindt en dus een belangrijke haven is voor handelsverkeer.

Zwart, wit, alien
Mensen die meer diversiteit op de buis willen, komen bij Deep Space Nine prima aan hun trekken. De zwarte commander Benjamin Sisko (Avery Brooks) leidt het station en verder zijn er twee sterke vrouwelijke personages in de vaste cast.

DS 9 Cast van seizoen 1.
DS 9 Cast van seizoen 1.

En ja, veel aliens natuurlijk. Wel bijna allemaal ruimtewezens die de menselijke vorm als basis hebben. Maar goed, Star Trek gaat uiteindelijk ook hoe ver de mens zal komen in zijn ontwikkeling en wordt in de visie van Gene Roddenberry, de geestelijk vader van Star Trek, toch een beetje als het belangrijkste wezen in het universum beschouwt. Wij zijn het centrum van alles.

deep-space-nine-station-02

Open inrichting
Een geruststellende gedachte, die volgens mij niet helemaal aansluit bij de realiteit. Geloof ik in buitenaards leven? Jazeker. Het feit dat er nooit een invasie is geweest van buitenaf, bewijst voor mij dat er intelligent leven buiten de aarde te vinden is. Laten we eerlijk zijn: zoals mensen met elkaar omgaan kan de aarde toch niets anders zijn dan de open inrichting van het heelal. Logisch dat ze ons links laten liggen.

brief-guide-to-star-trekDoor Deep Space Nine ben ik ook de boekenkast in gedoken waar A Brief Guide to Star Trek van Brian J. Robb al een paar maanden op mij lag te wachten. Robb is een schrijver die allerlei onderwerpen aanpakt en dat doet hij heel onderhoudend. Eerder las ik al boeken over superhelden en Star Wars van hem.

Door Robbs beschrijvingen van The Original Series, de oerversie van Star Trek die van 1966 tot 1969 op de buis was, ben ik toch even de twee pilots die op Netflix staan gaan kijken. De oude serie is prachtig geremasterd en ziet er kraakhelder uit. Eigenlijk beter dan Deep Space Nine waar ze een soort van softfocus filter over hebben gelegd. Waarschijnlijk dachten ze de serie in de ninetees zo een filmachtige look te geven.

Nu heb ik als tiener al heel veel avonturen van Kirk en de zijnen gekeken, dus denk ik dat ik de komende weken vooral verkeer op Deep Space Nine. Ondertussen uitkijkend naar Picard en zijn crew.

Categorieën
Film Media

Halloween 2016

Het is weer de leukste dag van het jaar: Halloween! Het zijn soms de kleine dingen die je in de juiste sfeer brengen.

31 oktober. Dat betekent dat mijn tijdlijn op Tumblr vandaag vol staat met allerlei toffe Halloweenafbeeldingen. Uiteraard zoek ik de Halloweensfeer ook buiten de monitor, maar in de praktijk valt dat niet altijd even mee. Dat komt deels omdat ik geen feestganger ben en dus de gebruikelijke feestjes dit weekend niet heb bezocht.

Zaterdagavond liepen Linda en ik wel over het terrein van de Westergasfabriek om verkleedde partygangers te spotten. Dit jaar was er echter geen officiële parade omdat de organisatie daar geen sponsor voor kon vinden. We hadden dus gehoopt op een kleurrijke stoet superhelden, want dat was het thema dit jaar, maar zagen nu alleen hier en daar een verloren zombie met een cape rondlopen.

Een paar jaar geleden kon ik de stoet nog wel op video vastleggen…

halloween-parade-02

Zondag bezochten we een najaarsmarkt in Amsterdam Oost die Halloween als thema had, maar in de praktijk hadden ze daar niet veel mee gedaan. Er hingen wat spooklampionnen en er stonden wat pompoenen, maar echte leuk Halloweenspulletjes ontbraken.

In het park kwam ik wel dit mysterieuze briefje op een boom tegen.

halloween-boom-2Kennelijk was er een speurtocht of iets dergelijks. Dat men de moeite neemt om dit soort dingen te organiseren stemt mij vrolijk.

Dat geldt ook voor de etalage van een feestwinkel die uitgedost is met mooie maskers:

halloweenmaskersVerder was er buiten niet zo heel veel noemenswaardig Halloween. Gelukkig bood Netflix de afgelopen week uitkomst en zag ik meerdere horrorfilms. Toevallig hadden de meeste een weerwolfthema: The Wolfman, Underworld: Evolution en Red Riding Hood. Ik vond de eerste prachtig gedraaid en zeer sfeervol, de tweede kon me echt niet boeien.

Red Riding Hood, wat een moderne versie van Roodkapje is, kwam na een trage start lekker op gang en daardoor wist het verhaal je aardig mee te slepen. Het decor was naar mijn smaak wel iets te gelikt en leek net zo plastic als het acteerwerk. Daarbij leken de ken en barbie-acteurs zo uit een tienersoap gesprongen te zijn. Maar zoals gezegd: toen de actie losbarstte werd Red Riding Hood toch leuk kijkvoer.

RRH-TP1-106 AMANDA SEYFRIED as Valerie in Warner Bros. PicturesÕ fantasy thriller ÒRED RIDING HOOD,Ó a Warner Bros. Pictures release.
Red Riding Hood.

Zondagavond zag ik Grave Halloween. Echt niet de allerbeste horrorfilm ooit, maar deze speelt zich af in een bos in Japan waar veel zelfmoorden plaatsvinden. De setting was dus wel heel boeiend. Het verhaaltje van een paar studenten die een documentaire maken over Maiko, die de geest van haar biologische moeder die zelfmoord heeft gepleegd rust wil geven, was een stuk minder meeslepend dan het decor. Een goed concept matig uitgevoerd.

Het zelfmoordbos.
Het zelfmoordbos.

Soms moet je het bij films van kleine dingen hebben. Als het verhaal wat tegenzit, kun je soms altijd nog van het decor en goed camerawerk genieten.

ochtendzon-halloween
Westerpark, Halloweenochtend.

Vanmorgen stond ik vroeg op. Ik nam de lange weg naar de supermarkt en kwam in het park deze prachtige boom tegen.

herfstboom-halloween-2016Nee, er staat geen pompoen naast, maar toch is het een fijne Halloweenboom. Al wint Tim Burton het op dat vlak natuurlijk altijd:

sleepy-hollow-tree
Sleepy Hollow.

Het zijn soms de kleine dingen…

Categorieën
Media

Fakeboeken met een filter

Eind juni heb ik mijn fakebookaccount op non-actief gezet omdat ik me op het schrijven van het boek Mijn vriend Spider-Man wilde concentreren zonder afgeleid te worden door het gekeuvel op dat zogenaamde sociale media netwerk. Dat heeft geholpen, want het lukte me om zonder afleiding elke dag aan mijn boek te werken. Heerlijk was dat.

Vorig weekend heb ik voor het eerst weer ingelogd op Fakebook: telkens als ik op een fakebookpagina kwam, werd de helft van mijn scherm namelijk overlapt door een pop-up die mij vertelde dat ik toch echt moest inloggen wilde ik meer zien. Heel vervelend, want zo kon ik af en toe mijn werk niet doen.

Eerst dacht ik dat dit alleen gebeurde als mensen hun pagina zo hadden ingesteld dat deze buiten Fakebook niet zichtbaar mocht zijn, maar dat is niet erg slim als je als bedrijf of uitgeverij alleen een fakebookpagina hebt en geen eigen website. Er zijn immers nog steeds klanten zonder fakebookaccount, al zullen dat er niet zo gek veel zijn.

Nu vermoed ik dat dit een van Zuckerbergs manieren is om je te dwingen een fakebookaccount te openen, ongeacht de instellingen van je account. En dat lukte hem, want vorige week logde ik dus weer voor het eerst in zodat ik die pagina’s eindelijk ongestoord kon lezen.

Ik ontdekte dat mijn account helemaal niet onzichtbaar was geweest in de afgelopen maanden, want volgens mij zo had moeten zijn. (Tenzij ik de instructie van het bedrijf verkeerd begrepen heb, dat kan namelijk ook natuurlijk.)

Hoe dan ook, mijn inbox bevatte aardig wat berichten en gek genoeg had ik 23 vriendschapsverzoeken erbij gekregen. Gek, want drie maanden lang ben ik niet op het ‘sociale’ medianetwerk actief geweest. Hoezo onzichtbaar?

boekenboomWeet je, ik haal mijn schouders erbij op. We weten allemaal wat een onbetrouwbare partner Fakebook is, dat ze onze gegevens verhandelen en de mediatoevoer manipuleren en toch blijven we er allemaal massaal op zitten, als kikkers die in een pannetje waarvan het water langzaam verwarmd wordt.

Ik trek me er niet veel meer van aan. Ik ga wat tijd investeren om de tijdlijn op mijn startpagina zo leuk mogelijk te houden. Dat betekent dat ik het merendeel van mijn 800 contacten niet meer actief ga volgen, zodat mijn tijdlijn alleen nog maar updates bevat van die paar mensen die ik echt ken. Alle politiek correcte sukkels en betweters die met hun vingertje graag naar anderen wijzen, gooi ik eruit. Door te filteren hoop ik mijn verblijf op fakebook zo aangenaam mogelijk te maken. 

Verder ga ik net als ieder ander fakebook gebruiken om mijn boek onder de aandacht te brengen in de hoop dat dit de verkoop stimuleert. We leven nu eenmaal in een cynische wereld en nergens wordt dat zo goed gevoed als op en door Fakebook.

Ondertussen zoek ik het geluk bij individuele blogs en de prachtige papieren bronnen die ik thuis tot mijn beschikking heb.

 

Categorieën
Film Media

Horror in het theater

Zaterdag 1 oktober zat ik voor het eerst in het DeLaMar theater. Nu ben ik geen theaterbeest, maar toen Menno mij vroeg mee te gaan naar Horror, wilde ik wel een blik wagen.

Horror is een theaterstuk van speler, choreograaf en regisseur Jakop Ahlbom die hierin duidelijk zijn liefde voor het genre laat zien. Het stuk zit vol verwijzingen naar allerlei horrorfilms en werd perfect uitgevoerd. De bewegingen van de dansers waren heel precies en gedisciplineerd. Een van hen voerde een overtuigende Spider Walk uit the Exorcist uit. Ook de vele achtervolgingsscènes en vechtscènes waren goed gechoreografeerd.

horror_theater horror_theater-02

Het decor vond ik ook prachtig en sfeervol. De special effects waren ook overtuigend. Hoe een van de hoofdrolspeelsters tot haar elleboog in een bord eten grijpt en een pistool tevoorschijn haalt, is een raadsel. Even als het zwevende lijk onder het laken. Hans Klok meets Evil Dead, zeg maar.

Het verhaal is flinterdun, maar goed, dat geldt ook voor veel horrorfilms:

Een oud huis wordt geteisterd door een tragische familiegeschiedenis.
De jongste zus is weggekomen, maar wat is er met de oudste zus gebeurd?
Als ze terugkeert naar haar ouderlijk huis wordt ze geconfronteerd met een weggestopt verleden.
De enige manier om te overleven is de gruwelijke waarheid onder ogen te zien.

Omdat het verhaal niet veel om het lijf heeft, kreeg ik vooral de indruk naar een mash-up van verschillende horrorscènes te kijken. Dat is niet erg, maar het werd op den duur wat eentonig. Ik vond uiteindelijk de voorstelling wel wat lang duren. In de eerste veertig minuten was er al heel veel voorbij gekomen en daarna ging het geheel dus nog minstens een half uur door. Maar goed, dat ligt ook een beetje aan mij, want in het theater ben ik doorgaans snel verveeld. Ik ben meer een film- en tv-mens.

Zoiets als Horror zien we niet vaak in het theater. De show werd opnieuw uitgevoerd en stamt uit 2014. De zaal zat vol en het publiek was overwegend jong. Wat meer bewijst dat als je jong publiek het theater in wilt krijgen, je iets moet programmeren wat ze aanspreekt.

Horror is vermakelijk en indrukwekkend. En een goede manier om alvast een beetje in de Halloweensfeer te komen.

Check deze trailer voor een impressie:

https://www.youtube.com/watch?v=e7-BiNziy5c

Categorieën
Film Media Strips

Waar blijven de superheldinnen?!

In comics en superheldenfilms worden heldinnen langzamerhand steeds zichtbaarder. Goed, we kunnen nog lang wachten voordat er een Black Widow film is, maar voor de liefhebbers staan Wonder Woman en Captain Marvel op stapel.

Toch valt er nog een hoop te verbeteren, geeft mediawetenschapper Christopher Bell aan in zijn TedTalk. Want waarom zijn er vrijwel geen action figures van actieheldinnen en geen halloweenkostuums te koop? En waarom wordt een stoere chick als Gamora van Guardians of the Galaxy weggelaten in de merchandise? Tijd dat we het seksistische denken achter ons laten.

Star-Wars_leiaPeter de Kock was zo aardig om me op deze talk te wijzen. Hij weet dat ik me graag met superhelden bezighoud en dat beeldvorming en gender ook thema’s zijn die mij aan het hart liggen. Het zijn thema’s waar ik al eerder over heb geschreven.

De komende tijd zal ik hier ongetwijfeld nog meer over schrijven.

 

Categorieën
Bloggen Media

Dutchblogger op Instagram

Een tijd lang heb ik Instagram erg leuk gevonden: het is heerlijk om foto’s te zien van wat mensen maken, stripplaatjes, opvallende straattaferelen en stripomslagen.

Een kijkje in het leven en de interesses van iemand anders. Misschien horizon verbredend, maar vooral lekkere visuele afleiding tijdens de lunch.

Selfies en foodporn vind ik overigens niks. Ik hou niet van eten, dus ik ben al helemaal niet geïnteresseerd in wat anderen op hun bord hebben liggen. En die narcisten moeten maar gewoon vaker in de spiegel kijken, in plaats van anderen met hun hoofd lastig te vallen.

De laatste tijd begint Instagram me een beetje tegen te staan. Dat komt vooral door vele spammers die erop frequenteren. Deze week werd ik door iets van 30 spamaccounts gevolgd die allemaal vinden dat ik meer volgers moet hebben, waar ze me vervolgers aan willen helpen.

Soms plaatsen ze een opmerking onder een post, hoe fantastisch ze een plaatje van Thing van the Fantastic Four vinden. En dat doet dan een of ander modemerk dat niets met strips te maken heeft.

Daarnaast zijn er veel bedrijven actief op Insta, in de hoop hun bereik te vergroten. Dat hoeft niet heel storend te zijn, zolang het maar een beetje stijlvol en met humor gebeurt. Dat lukt Dirtees aardig op dit moment.

Kortom, Instagram begint steeds meer op Fakebook te li(j)ken. En dat is niet bedoeld als compliment.

Nu zag ik bij Axel Watteeuw de hashtag Belgiumblogger voorbij komen. Die heb ik overgenomen en er uiteraard Dutchblogger van gemaakt. Dat had tot gevolg dat veel andere Dutch Bloggers afbeeldingen beginnen te liken. Een vriendelijk bedoeld gebaar onder bloggers, vermoed ik.

Veel van die bloggers hebben zeer gestileerde foto’s op hun Instagramfeed staan. Foto’s die doen denken aan glossy magazines vol mode en lifestyle.

Toch: als iets er te gelikt uitziet, wantrouw ik het een beetje. Dat heeft wellicht met mijn afkeer voor reclame te maken en de leugens die in dat genre worden verspreid. Als het te goed lijkt om waar te zijn, dan is het dan waarschijnlijk ook.

Ik ga liever voor echt en leuk. Daarom vind ik nerdy accounts leuk om te volgen: mensen die foto’s plaatsen van hun He-Man action figures, liefhebbers van zaken uit de jaren tachtig en fans van Doctor Strange. Of een account als Monsters Holding Bitches (ook al is die eigenlijk gelinkt aan een webwinkel).

A photo posted by Emma (@orokukarai) on

En het account van mijn vriend Jooper die net terug is uit Griekenland en prachtige foto’s heeft gemaakt.

A photo posted by Johan Herrema (@jooperrr) on

Kortom, het is een kwestie van goed selecteren en vooral niet te veel mensen volgen wat Instagram voor mij leuk houdt. Nu nog een oplossing vinden voor al die spammende eikels.

Categorieën
Bloggen Media Mike's notities

Facebook gesloten

Facebook heb ik op non-actief gezet. Dat betekent dat de data nog niet gewist is, maar wel dat ik niet meer actief ben op het netwerk en niet meer kan inloggen. Het werd ook eens tijd.

Nu ik met een enorme schrijfklus bezig ben die nogal wat concentratie vereist, heb ik behoefte aan rust in mijn hoofd. Al die stemmen op social media zijn dan maar een afleiding.

I-mediaEen paar avonden geleden realiseerde ik voor het eerst hoeveel stilte het uitzetten van Facebook in mijn hoofd geeft. Niet meer die eeuwige, dwingende tijdlijn vol met dingen waar ik eigenlijk niet op zit te wachten. Ik heb teveel connecties die verschrikkelijk politiek correct bezig zijn en graag laten merken dat ze beter zijn dan anderen. Met andere woorden, Hollanders die met hun vingertje wijzen naar anderen die zij graag als verkeerd bezig beschouwen. Ik walg daarvan.

Ook bleek iedereen na het referendum over Brexit opeens een expert te zijn wat de EU betreft. Op Facebook en Twitter werd bijkans door iedereen de Apocalyps afgekondigd nu een kleine meerderheid van de Britten ervoor hebben gekozen om de EU te verlaten. Iedereen heeft maar een mening over van alles, maar of het een goed geïnformeerde mening is, valt te betwijfelen.

Als ik het bij mezelf hou: geen idee wat een Brexit allemaal gaat betekenen voor de toekomst. Zo veel verstand heb ik namelijk niet van de EU. Wat ik wel weet is dat zelfs als het even slecht gaat, dingen zich vanzelf weer herstellen. Verandering is niet per definitie slecht namelijk. En wat ik ook weet is dat de EU wel minder bureaucratisch mag worden. Ik zie in Brexit een signaal daartoe. Ik hoop dat ze in Brussel kunnen luisteren.

Maar weet je, als het niet over Brexit gaat, dan is er wel weer iets anders om je over op te winden. Het is iedere week wel iets anders in ieder geval. Vaak zijn het dingen die helemaal niet relevant zijn voor mijn dagelijks leven, dus waarom moet ik me dan druk maken over wat Geert Wilders zegt, dat Sylvana Simons een politieke carrière nastreeft die niet iedereen bevalt of wat dan ook…

Ik had ook veel te veel contacten op Facebook, meer dan 800, dus de tijdlijn leek een woeste rivier aan informatie.

edinburgh_kerkhof2Eind 2007 heb ik een account aangemaakt omdat ik in Edinburgh een leuke actrice/serveerster had ontmoet in the Elephant House. Ik was vrijgezel en op zoek naar een vriendin, zij had al een vriend, maar zei dat we op Facebook wel vrienden konden worden. Zonder Imogen had ik misschien nooit een account aangemaakt. Ze heeft echter nooit mijn vriendschapsverzoek geaccepteerd. Kortom, Facebook en ik hadden vanaf het begin al een valse start.

De afgelopen maanden was ik druk om pr te doen voor de expositie van Submarine Channel over motion comics, heb ik heel veel van Facebook gebruik gemaakt. Als je iets te promoten hebt, is Facebook dé plek. Daarom lijken alle updates tegenwoordig wel reclames. Reclames voor de producten die mensen maken, reclames voor blogposts of reclames voor goede of slechte doelen.
spawn-faceToen ik laatst op zondag Melissa Halley even bezocht die op de kunstmarkt op het Spui zat, beweerde ik dat ik Facebook vervelender vind dan een wortelkanaalbehandeling. Dat is een beetje onzin, want ik heb gelukkig nog nooit een wortelkanaalbehandeling gehad. Ik hoor van iedereen echter dat dit heel vervelend is om mee te maken en zou beschouw ik Facebook vaak ook, als iets heel vervelends.

Toen dacht ik: als ik dat gevoel werkelijk heb, waarom blijf ik dan nog op het netwerk van Zuckerberg? Om mijn stukjes te promoten, want je blog is half dood als je geen linkjes plaatst op Facebook. (Daar heb ik al vaker over geschreven.)

Nou ja, dan is mijn blog daardoor maar half dood. Dat is nog steeds half levend immers. Ik wil niet langer afhankelijk zijn van de angst niet gelezen te worden. Voorlopig blijft mijn Facebook dus gesloten. Ik wens Zuckerbergs uitvinding verder een fijn leven toe, maar hoop dat er een dag komt dat we Facebook massaal verlaten hebben.

Mocht je op de hoogte willen blijven van nieuwe blogpost? Het ouderwetse, maar prachtige rss-feedsysteem werkt nog steeds. http://www.michaelminneboo.nl/feed/.

ribbelstrand-zandvoort

Categorieën
Media Strips

Presentaties van stripmakers Sutu en Gustavo Garcia

NAWLZ. Origineel.

Vrijdag 10 juni houden stripmakers Gustavo Garcia en Sutu presentaties over hun motion comics in het ABC Architectuurcentrum in Haarlem. Een unieke kans voor een meet & greet dus.

Ascent From Akeron
Ascent From Akeron

Sutu zal vooral ingaan op zijn interactieve comics Nawlz en Modern Polaxis (die ook te zien zijn op de tentoonstelling Motion Comics: The Beginnings. Garcia vertelt over het maakproces van de motion comic Ascent From Akeron.

Gustavo Garcia
De in Barcelona geboren Gustavo Garcia woont al sinds zijn vroege jeugd in Nederland. Hij is gespecialiseerd in het maken van storyboards voor reclame en film. In 2012 kwam zijn stripdebuut Gagarin uit, een verhaal over de Russische kosmonaut Yuri Gagarin, de eerste man in de ruimte. Het verhaal werd geschreven door Rob van Scheers. Garcia illustreert ook Submarine Channels motion comic project Ascent From Akeron dat geschreven is door regisseur en visual effects veteraan William Maher (X-Men, X-Men2, Mars Attacks!).

Deze motion comic wordt per aflevering uitgebracht. De vierde aflevering werd gefinancierd via een campagne op Kickstarter en is nog in de maak. Ascent From Akeron is een post-apocalyptisch verhaal over een groepje rebelse tieners die opgroeien in een wereld  zonder beelden, kunst, boeken of muziek. Wanneer ze bij toeval in een ruïne een kist gevuld met oude superheldenstrips uit de 21e eeuw ontdekken, maakt dit diepe indruk. Ze nemen het lot in eigen handen en komen in verzet tegen de duistere krachten die heersen over hun stad.

Sutu
Sutu (Stu Campbell) is een pionier op het gebied van motion comics. Naast de hierboven genoemde baanbrekende projecten maakte hij recent het ontroerende interactieve stripverhaal These Memories Won’t Last.

Ik ben erg onder de indruk van het pionierswerk van Sutu op het gebied van motion comics. Hij probeert echt de grenzen op te zoeken en met nieuwe manieren van vertellen te komen. Ook spreekt zijn tekenstijl mij erg aan. Check bijvoorbeeld dit origineel van NAWLZ maar eens:

nawlz-origineel-boy-girlIk heb het al eerder gezegd, maar herhaal het hier toch nog maar even voor het geval je het gemist hebt: Sutu geeft dit weekend ook een workshop over het maken van motion comics op Instagram. Van de week sprak ik hem daar even kort over:

De tentoonstelling is voor deze gelegenheid tot 21 uur te bezoeken. De presentaties zijn voor alle bezoekers toegankelijk, dus niet alleen voor de deelnemers van de workshop die Sutu geeft.

Entreeprijs voor de expo is 2 euro.

Er is voor de pers ook een mogelijkheid om de makers te interviewen van 17.30 tot 19.30. Wie interesse heeft, kan mij een mailtje sturen: mikeswebs [at] gmail.com.

Datum: 10 juni van 19.30 -21.00
Locatie: ABC Architectuurcentrum Haarlem
Groot Heiligland 47, 2011 EP Haarlem

Categorieën
Media Strips

Stripliefde is… online stripplaatjes delen

Uit: De Volkskrant van 20-05-2016.

Een foto van Batman in de Volkskrant, afkomstig van Christopher Nolans Dark Knight-trilogie. Batman stond bij een interview van Hans Zimmer, die voor deze films de soundtrack componeerde.

Uit: De Volkskrant van 20-05-2016.
Uit: De Volkskrant van 20-05-2016.

Bij het zien van een Batman-foto in de krant heb ik meteen zin om deze met anderen te delen. Online zijn er scherpere en heldere versies van deze publiciteitsfoto te vinden, maar ik hou juist van gedrukte afbeeldingen. Ik hou van papier; je kunt de structuur van het papier goed op de foto zien. Krantenpapier is niet de hoogste kwaliteit en zuigt lekker de inkt op, waardoor het zwart wat vaal uitpakt. Ik hou ervan dat de druktechniek zichtbaar is: dat je kunt zien dat de foto en de kleuren uit kleine rasterpuntjes zijn opgebouwd. Dit portret van Batman (Christian Bale) vind ik zo dus mooier dan wanneer hij op glossy papier is gedrukt of digitaal zichtbaar is.

En wat ik mooi vind, deel ik graag met de wereld.

Als het om een stripgerelateerde afbeelding gaat, en meestal is dat bij mij wel het geval, vind ik dit een uiting van stripliefde. Veel mensen delen stripplaatjes op sociale media. Ik zie hierin een waardering voor het grafische werk dat de tekenaar gemaakt heeft. Een waardering voor vakmanschap of omdat men de personages of betreffende verhaal zo tof vindt.

Tumblr staat vol met prachtig tekenwerk, maar ook op Instagram volg ik aardig wat accounts van stripliefhebbers. Wie er bij vermeldt uit welke strip de afbeelding komt, maakt goede reclame voor het beeldverhaal. Ik vind het zelf in ieder geval een handige manier om bijvoorbeeld nieuwe uitgaven even onder de aandacht te brengen.

marvel comics standaard uitgeverijIk kan in het bijzonder genieten van foto’s waarin mensen laten zien wat ze voor nieuwe strips hebben aangeschaft. Foto’s van de albums op een tafel of een stapeltje uit de collectie. Vooral als ze daar nog enthousiast bij vertellen wat ze zo goed of leuk vinden aan die strips. Al is dat niet per se nodig natuurlijk, want er valt aan één plaatje al heel veel af te lezen.

Categorieën
Media Strips

Te gast bij Geekers op je Speakers

Deze week ben ik te gast in de podcast Geekers op je Speakers. Een erg leuke ervaring was het om te spreken met Gert-Jan van Oosten, Roderick Leeuwenhart en Kenny Rubenis.

geekers op je speakersGert-Jan van Oosten mag je gerust een stripnerd noemen en dan voelt hij zich niet beledigd. En waarom zou hij ook? Niets fijners dan een stripnerd te zijn. Van Oosten werkte voor Drop Comics, schrijft strips, twittert, en is dus een serieuze podcaster.

Roderick Leeuwenhart is de man achter uitgeverij Leeuwenhart, gespecialiseerd in bijzondere, geeky uitgaven zoals de young adultreeks Pindakaas en Sushi. Leeuwenhart publiceert ook alweer een hele tijd film- en gamerecensies op zijn eigen webstek Filmadeus.

En Kenny Rubenis, ach, die hoef ik jullie niet meer voor te stellen. Deze stripmaker kwam al eerder hier ter sprake en als je z’n strip Dating for Geeks nu nog niet kent…. dan heb je eigenlijk ook geen zin in onderstaande geeky podcast waarschijnlijk.

Wat is dat heerlijk dat podcasten: een soort van verbaal bloggen zonder dat je nog eens de spelling van je tekst hoeft te controleren! Dit was mijn eerste podcast, maar heb nu al trek in meer. 🙂

Mocht je hieronder geen embedde podcast zien (iframe doet een beetje raar) check het programma dan hier.

Categorieën
Bloggen Media

Bloggen doen we overal

Vroeger vond ik altijd dat je online één centrale plek moest hebben waar je alles blogde. Dat kan tegenwoordig niet meer. Dankzij Facebook, Twitter, Tumblr, Instagram en weet ik veel wat nog meer, zijn lezers niet meer op één plek te vinden.

Anders gezegd: iedereen kiest de vorm van sociale media die het beste bij hem of haar past. Dus dan kun je wel heel dwars volhouden dat alleen maar op je WordPress-blog dingen publiceert, maar het is natuurlijk slimmer om je content te verspreiden over verschillende platforms.

Een plaatje uit een van de Marvel Ages die ik laatst kocht.
Een plaatje uit een van de Marvel Ages die ik laatst kocht.

Instagram vind ik op dit moment erg handig om live verslag van iets te doen. Laatst was ik bij de opening van de expositie van Melissa Halley, dus kon ik direct foto’s online delen. Als ik een foto plaats op Instagram, gaat dezelfde post automatisch naar Facebook, Tumblr en Twitter. Op die manier zien meer mensen wat ik te vertellen of te tonen heb. Grappig genoeg levert Facebook dan vaak de meeste respons op. Al beginnen mensen ook steeds meer op Instagam comments achter te laten.

Alleen WordPress blijft daarin achter omdat ik nog geen goede plugin gevonden heb om content van Instagram direct door te plaatsen. In het begin dacht ik nog wel dat alles wat ik op andere plekken doe, ik ook op mijn site zou publiceren. Maar tegenwoordig hangt het helemaal af van wat ik post. Sommige foto’s werken nu eenmaal beter als opzichzelfstaande afbeelding op Instagram en Facebook, maar zouden niet goed uit de verf komen op mijn blog.

Een blog is toch een erg fijne vorm voor langere posts. Daar zijn Tumblr en Facebook minder geschikt voor.

Dit blog beschouw ik overigens nog wel als mijn echte publicatieplek. De rest is vooral gemakzucht en voor de lol. Vooral Instagram vind ik erg leuk. Het is grappig om over de juiste hashtags na te denken en om van alles te plaatsen waar ik zin in heb. Sinds ik heb ontdekt hoe ik makkelijk stripmateriaal op mijn smartphone kan krijgen, publiceer ik ook stripplaatjes op Instagram en niet alleen maar zelfgemaakte foto’s.

Een paar weken geleden plaatste ik deze foto van Carrie Fisher als Princess Leia.

carrie fisherTot op heden heeft die foto 200 likes opgeleverd. Een record voor mijn account, want meestal scoor ik op Instagram een stuk of 16 likes, soms wat meer, vaak wat minder. Het is natuurlijk ook een heel leuke foto, maar ik heb hem zelf niet gemaakt. Dit experiment gaf vooral aan dat mensen bestaande en bekende content sneller liken dan nieuwe en alledaagse foto’s.

scarlett johannsonScarlett Johansson leverde bijvoorbeeld 62 likes op, terwijl deze foto van het spoor bij Scheemda tot op heden slechts 15 likes kreeg.

scheemda railsNatuurlijk draait het leven niet om likes scoren, maar verslavend is dat wel.

Facebook is voor mij vooral gemakzucht: berichten van anderen plaats ik makkelijk door als ik hun strips of events onder de aandacht wilt brengen. Verder heb ik er niet zo’n hoge pet van op. En Tumblr is op dit moment helemaal bijzaak. Maar goed, dat kan ook binnenkort weer anders zijn. Niets staat vast, behalve dat alles verandert.