Iedere keer als ik een video wil bekijken op YouTube, krijg ik een reclame van Groen Links met partijleider Jesse Klaver. En je kunt de reclames pas na 5 of 10 minuten wegklikken. Dat maakt mij geen GroenLinks stemmer. Deze overkill werkt juist averechts.
Nu maak ik natuurlijk vooral vlogs omdat ik het zelf leuk vind. De lol is er wel eens bij ingeschoten wanneer de stapel met binnengekomen graphic novels groot was en ik de druk voelde daar dan iets mee te doen. Maar nu ik gestopt ben als stripjournalist, voel ik die druk helemaal niet meer. Heerlijk.
Comics
Helemaal gestopt ben ik overigens niet. Mochten mensen artikelen willen over de Amerikaanse comicsindustrie, dan ga ik zo weer aan de slag. Of een stuk over Juniorpress, graag! De afgelopen jaren wilden opdrachtgevers soms zo’n artikel hebben, maar meestal moest het over de Europese strip gaan. En dan vooral natuurlijk graphic novels, want het woord strip heeft nog vaak een stigma. Het woord comic overigens ook weer bij veel Europese stripliefhebbers, maar dat is meer hun probleem dan het mijne.
Op dit moment ben ik uitgekeken op de Europese strip en laat ik de Nederlandse stripwereld ook voor wat die is. Ik heb daar genoeg energie en tijd aan gegeven in de afgelopen 15 jaar. Mijn interesses zijn veranderd.
Op dit moment groeit mijn interesse in thema’s als de natuur, duurzaamheid en mindfulness. En daarnaast dus comics, want dat is mijn eerste levensliefde en zal dat waarschijnlijk altijd wel blijven. Lekker vloggen over comics op mijn Nederlandse en Engelstalige youtube-kanaal is dan ook mijn doel voor de komende tijd.
Daarnaast doe ik met veel plezier de communicatie voor onder andere Stichting Marline Fritzius. Het is heel mooi om te zien wat voor prachtige kunstwerken mensen met afasie allemaal maken. En het geeft me een goed gevoel de stichting en de kunst onder de aandacht te brengen.
Inmiddels zijn we bijna 500 vlogs verder en is het allemaal een stuk ingewikkelder geworden. Het dashboard van YouTube is ingericht op de cijfers en die zijn er vooral om je het gevoel te geven dat je beter kunt presteren. Dat je meer abonnees moet krijgen. Dat je video’s beter bekeken en ook langer bekeken kunnen worden. Net als andere vormen van sociale media is de dashboardomgeving erop gericht om mensen zo lang mogelijk op het platform te houden. En de makers aan het werk te houden met het idee dat meer beter is dan minder. En dat meer ten opzichte van gisteren een vereiste is, want wie niet groeit, krimpt. En krimpen is net zoiets als sterven. Dat klinkt als een economisch model. En voor de YouTubers wier inkomen afhankelijk is van de kijk- en klikcijfer is het ook een economische kwestie.
Maar zo’n YouTuber ben ik nog lang niet. Daarvoor heb ik te weinig abonnees. Hoewel dat ’te weinig’ dus een kwestie van perspectief is. Want de mensen die kijken, reageren en verrijken de conversatie. De regel die YouTube echter heeft ingesteld is dat je minstens 1000 abonnees moet hebben voordat je echt mee telt. Dan mag je communityposts maken. Dan kun je reclames voor je video’s plaatsen. Dan gaat het algoritme gunstiger met je content om. Et cetera.
Alles wat hierboven is beschreven, heb ik al vaker aangehaald. Het heeft al honderden keren door mijn hoofd gespookt. Duizenden keren. Het mentale conflict tussen iets doen omdat je er zin in hebt of iets doen omdat het moet. Het probleem dat zodra je wat je doet voor de cijfers is, alle lol verdwijnt.
Het is een probleem waar ik geen oplossing voor weet. Al ga ik er toch weer een poging tot doen. Ik wil weer spontane video’s maken over comics, kleine momenten vastleggen of gewoon de camera aanzetten en iets vertellen. Zo vaak of zo weinig als ik wil, zonder rekening te houden met het algoritme, aantal abonnees en al die andere obstakels die als een vampier het leven en de lol uit het werk zuigen. Misschien lukt het me dit keer wat langer om die obstakels te negeren. We gaan het zien.
Making pancakes is my specialty at our home. I’m not much of a cook but I can hold my own in the kitchen when necessary.
But I do enjoy making and eating pancakes. It’s the kind of food that makes life a bit more pleasant.
Een wat oudere foto, want met baard. Aangezien dit kennelijk mijn 1800ste post op Instagram is, laat ik mezelf weer even zien. Samen met het boek over je-weet-wel-wie. 1800 posts, dat is 1800 keer geekiness en onzin, want we moeten sociale media niet te serieus nemen. De tijd gaat hard.
Bij wijze van ’therapie’ ben ik een paar vlogjes aan het opnemen waarin ik terugblik op rampenjaar 2020. En dat doe ik door mijn Instagram-feed te bekijken. Eigenlijk wel een fijne manier om zo even terug te blikken. (Voor mij dan in ieder geval, geen idee of de kijkers dit leuk gaan vinden.)
Geregeld vraag ik me af waarom ik eigenlijk nog social media-accounts heb, maar zo’n terugblik doet me beseffen dat Instagram goed werkt als visueel dagboek. Wel met een beperkt verhaal, want ik laat vooral zien wat ik lees en wat ik tof vind. En ja, ik val je af en toe ook lastig met aankondigingen van vlogs. Geef de schuld daarvan maar aan Google, want voor YouTube ben ik nog te klein om gewoon dat soort dingen op YouTube te zetten. Daarentegen val ik je niet lastig met guitige foto’s van mijn kinderen of de taarten die ik heb gebakken. (Beide elementen komen in mijn leven namelijk niet voor.)
Daarnaast is Instagram natuurlijk goed voor zelfbevlekking en -promotie. Tenminste, ik zie veel mensen hun waar onder de aandacht brengen, dus waarom ik niet? Bottom line is dat ik vooral dingen wil laten zien die ik tof vind en die mij verwonderen. Leuke afbeeldingen uit comics bijvoorbeeld. En daarnaast wil ik voor mezelf een beetje bijhouden wat ik in de loop der tijd meemaak als geek-zijnde.
Anyway, leuk dat je tot hier gelezen hebt. Een dikke knuffel en zeg vandaag vriendelijk gedag tegen een vreemde op straat. 🙂
De Sinterklaasuitzending van Retro Smash kun je hier zien.
En abonneer je meteen even op dat kanaal voor de volgende uitzending.
Het rampenjaar 2020 nadert zijn einde en dat betekent dat ik voorzichtig plannen maak voor 2021. Wat mijn Nederlandstalige YouTube-kanaal betreft zal de focus liggen bij mijn stripverzameling en dan met name oude Juniorpress-comics en bij dagelijkse zaken die me raken en verwonderen. In tegenstelling tot voorgaande jaren zal het minder gaan over wat er nu speelt in de Nederlandse stripindustrie. Al zal er soms best wel een nieuw album voorbijkomen, ik ga niet meer bijhouden wat er nieuw uit is.
De focus zal ook liggen bij de positieve kant van het bestaan, mooie verhalen en tekeningen. Ik wil het enthousiasme en bewondering die ik heb voor het beeldverhaal overbrengen, net zoals Peter Parker hierboven in de illustratie van Joe Bennett en Bud LaRosa.
Ook hoop ik volgend jaar eindelijk de duizend abonnees te halen. Dat is een belangrijke mijlpaal, omdat je op YouTube pas bestaat als je minstens dat aantal abonees hebt. Dan mag je van Google opeens blogposts plaatsen op YouTube, waardoor je makkelijker met de kijkers kunt communiceren. Bijvoorbeeld om een nieuwe livestream aan te kondigen of om je kijkers een vraag voor te leggen. Kortom, houd je van het beeldverhaal maar ben je nog niet geabonneerd, check dan YouTube.com/MichaelMinneboo. Alvast zeer bedankt.
This is a shot of KITT from the pilot episode.
During the demolition derby in the pilot episode of Knight Rider, Michael uses Ski-Mode for the first time. Check out the dummy on the passenger seat, it’s supposed to be the kid that hitched a ride with KITT.
I’ll probably post more screen shots like these in the near future, because I’ve got Knight Rider on the brain and this blog is more or less a reflection of what’s keeping me occupied geek wise.
Zie ook de vlog Zo schrijf je een goede brief.
666 subscribers op mijn Nederlandse YouTube-kanaal! Kunnen we eindelijk een satanische videocult beginnen. Een beetje satanische gezelligheid kan deze wereld vol wokies wel gebruiken.
Maar even zonder gekheid: vlogs maken is wat mij in de afgelopen periode op de been hield. En aangezien we weer richting een nieuwe lockdown lijken te gaan, heb ik nog meer zin om in mijn studiootje weg te duiken van alle waanzin op straat. Vlogs maken voor twee youtube-kanalen is veel werk, maar ik kan nu wel over mijn favoriete comics praten, waar in mijn journalistieke werk altijd te weinig ruimte voor was.
En ik kan livestreamen! Behalve een live-uitzending Retro Smash iedere eerste vrijdagavond van de maand om 20:00 uur, ga ik ook weer geregeld live online. Gewoon, fijn bijpraten met andere geeks. Veilig op afstand, maar niet minder gezellig dan in de kroeg. Je moet alleen wel je eigen bier of koffie meenemen. En het Beest, die mag er nu ook bij zijn.
Check ook AmsterdamComicGeek voor alles over comics.
https://youtu.be/9yudKq3M9Fw