Categorie: Mike’s notities

Categorieën
Mike's notities

Gefeliciteerd, Marco!

Maandag 15 april was het precies tien jaar geleden dat componist en blogvriend Marco Raaphorst met zijn Melodiefabriek begon. Tien jaar lang als zzp’er aan de slag in een niet-zpp-vriendelijk land als Nederland, dat dwingt respect af. In die periode heeft Raaphorst voor diverse opdrachtgevers muziek gemaakt, lezingen gegeven over copyright en was hij een boeiende en luide aanwezigheid op het web.

Maar ik prijs me gelukkig. Hier heb ik zelf voor gekozen. Ik onderneem vanuit mijn eigen vrijheid. En ik zit niet onder zo’n lullig systeemplafonnetje mijn uren af te tellen.

Zo te lezen houdt hij her voorlopig niet mee op. Gelukkig maar, uitgesproken mensen die verstand van zaken hebben geven een aardig tegenwicht tegen de geenstijlleegheid die het internet doorgaans vult.

Aan de klets met Marco. Foto: Karin Ramaker
Aan de klets met Marco. Foto: Karin Ramaker

Zelf ken ik Marco al een paar jaar. Uit blogcontact is een mooie vriendschap ontstaan. Marco en ik spreken elkaar geregeld over blogzaken, het web, muziek en andere dingen des levens.

Ook ben ik erg blij met het feit dat ik zijn rijke database aan composities mag gebruiken bij mijn videoproducties. Vaak past Raaphorst klankkleur perfect bij wat ik in bewegend beeld wens uit te drukken.

Vorig jaar draaide ik deze video met hem:

Inmiddels is hij druk bezig met het bouwen van een opnamestudio op zolder. Ik ben benieuwd wat hij daar allemaal voor tofs gaat opnemen.

Daarom: gefeliciteerd, Marco, met de eerste tien jaar Melodiefabriek!

Categorieën
Mike's notities

Weg met de monarchie!

Er zijn aanwijzingen dat steeds meer Nederlanders met gemengde gevoelens tegen het hele gedoe aankijken. Uit opiniepeilingen blijkt dat 25 procent voor een republiek is en dat 20 procent ‘geen bezwaar zou hebben’ tegen een verandering. De populariteit van de koninklijke familie is lichtelijk gedaald, nu het koningshuis in deze tijden van economische crisis heeft geweigerd om iets in te leveren van hun belastingvrije salarissen waarbij vergeleken de president van de Verenigde Staten een schijntje verdient.

Ondanks hun enorme rijkdom, die ze grotendeels dankzij hun functie hebben vergaard, krijgt de koninklijke familie ook nog eens enorme onkostenvergoedingen, waardoor de Nederlandse monarchie de duurste van Europa is. De 39,4 miljoen euro aan uitgaven vorig jaar overstijgen zelfs die van de Britse Koninklijke familie.

Royalisten zeggen dat die kosten meer dan gerechtvaardigd zijn, omdat de familie als commerciële ambassadeurs het land ook veel geld oplevert. Toch kan er geen enkele grote economische deal worden aangewezen waarbij hun betrokkenheid een rol zou hebben gespeeld.

Bovenstaand citaat is afkomstig van dit opiniestuk van Max Westerman en is vrijdag 5 april in De Volkskrant gepubliceerd. Westerman schreef het oorspronkelijk voor The Wall Street Journal. Uiteraard sluit ik me 100% aan op de mening van Westerman: ik hou niet van het koningshuis van Oranje, sterker nog, zodra ze op televisie in beeld komen, voel ik me misselijk worden.

Bernhard heulde graag met de duivel. Fragment uit Agent Orange. Illustratie: Erik Varekamp.
Bernhard heulde graag met de duivel. Fragment uit Agent Orange. Illustratie: Erik Varekamp.

Er zijn ook genoeg argumenten tegen het huis van Oranje als staatshoofd. Allereerst is het ondemocratisch. Ten tweede kost het bergen geld. Het is toch gek dat Bea en praktisch de hele familie van een uitkering leeft. Ze krijgt een hoger loon dan Rutte en betaalt geen belasting. En zoals Westerman in zijn artikel aangeeft: is het nooit duidelijk hoeveel de bemiddeling van Bea in het buitenland eigenlijk onze economie oplevert. Ten derde kent de geschiedenis van de Oranjes meer zwarte bladzijden dat witte. Die geschiedenis begint al bij prins Maurits die Johan Vanoldenbarneveld liet executeren. Ook was wijlen Prins Bernhard, Satan hebbe zijn ziel,  allesbehalve een lieverdje: behalve opper-dierendoder en verwekker van buitenechtelijke kinderen, stond het nazi-uniform hem ook prima en was hij lid van de NSDAP. En dan heb ik het nog niet eens over de Lockheed affaire als voorbeeld van een van de vele vuile zaakjes waarin deze prins der Nederlanden bij betrokken was. Niet zo gek wellicht dat Wim-Lex zijn ogen liet vallen op de dochter van een oorlogmisdadiger. Het zit immers in de familie.

Maar ach, het koningshuis is nu eenmaal traditie, zegt u? Haal ik toch nog even Westerman aan:

Het valste argument voor de monarchie is: ‘Het is traditie, net zo Nederlands als molens en klompen.’ Ja, slavernij en kinderarbeid waren ook traditie. Laten we ook niet vergeten dat Nederland historisch gezien meestal een republiek is geweest, zelfs als een van de eerste landen in de moderne wereld.

Wat kunnen we eraan doen?
Op Facebook is een pagina gemaakt waar mensen voorstellen kunnen doen voor de aanstaande republiek die gevormd moet worden. Maar wie niet wil Faceboeken kan ook terecht op de site HetIs2013. Deze site is in het leven geroepen in navolging van de studente die tijdens de verjaardag van Bea een bord omhoog hield met de tekst: ‘Weg met de monarchie. Het is 2013’. Ze werd na twee minuten afgevoerd door twee agenten, want tja, vreedzaam kritiek uiten op het Huis van Oranje, dat ligt toch heel gevoelig in Nederigland.

Ik zeg niet meteen dat iemand zijn Suzuki Swift op het hoofd van Wim-Lex moet parkeren om de monarchie om zeep te helpen. Ik hoop dat de discussie over de monarchie serieus wordt opgepakt in dit land, ook in politiek Den Haag en dat ik de afschaffing van het achterhaalde circus nog mee mag maken. Mensen die in een sprookjeswereld willen leven met prinsen en prinsessen moeten maar in Disneyland gaan wonen.

Categorieën
Mike's notities

Brrr

Beste Winter,
hierbij
zeg ik
mijn abonnement
op

Categorieën
Mike's notities Strips

Dagboek van een stripjournalist

Mensen vragen me wel eens wat ik nu zoal doe op een dag als stripjournalist. Hier een beknopt en selectief overzicht van een paar dagen. De meeste meldingen van geschreven blogposts heb ik achterwege gelaten, want die publicaties hebben jullie natuurlijk allemaal al gelezen. 😉

Woensdag 13 februari
De afgelopen dagen hard gewerkt aan de HAFF bijdrage in de VPRO Gids. Vandaag een beetje rustig dagje.
Werkbezoeken aan de American Book Center en Lambiek. Met Klaas van de winkel een Daily Webhead video opgenomen.
Kwam bij Lambiek Maikel Verkoelen nog tegen van World of Dik. Hij logeerde een weekje in Amsterdam. Ben benieuwd naar zijn nieuwe album waar hij langere verhalen voor aan het maken is.

actiocomics_grantmorrison
Leeshuiswerk: Action Comics van Grant Morrison. Een nieuwe, frisse kijk op superpadvinder Superman.

Donderdag 14 februari
Mokerontwerp bestaat 5 jaar en viert feest. Samen met Linda de mannen bezocht. Onder andere leuke gesprekken gevoerd met Frits Jonker die die avond kwam drummen (!) en Piet Schreuders, de artdirector van de VPRO Gids. Schreuders heeft een boek geschreven over de locaties in Londen waar The Beatles allemaal zijn geweest. Dat deed me denken aan mijn zoektocht naar Spider-Man in New York van een paar jaar geleden. Kwam ook Yuri Jonker, de broer van Frits, letteraar en tekenaar, tegen. Moet maar eens in zijn werk duiken.

Vrijdag 15 februari
Rudi de Vries bij De Wereld Leert Door gekeken en over geblogd. Het is de eerste keer dat ik DWLD heb gekeken en waarschijnlijk de laatste: wat een oppervlakkigheid weer. Ze gaan bij dit soort programma’s niet dieper dan de gemiddelde espresso: informatie als vermaak.

Eindelijk de nieuwe Zone op de deurmat. De honderdste. Leuk verhaal van Natasja van Loon over de geschiedenis van de Zone, een aandoenlijke bijdrage van Rood Gras en een mooie vertelvondst in de strip van Frederik van den Stock.

Maandag 18 februari
Bezoek festivalkantoor van het Imagine Filmfestival. Met de directeuren besloten dat ik in tegenstelling tot vorig jaar geen lezing zal geven. Aanvankelijk zou ik wellicht iets met het thema psychotic women gaan doen. Een thema dat mij erg aanspreekt: alleen mijn datinggeschiedenis zou al genoeg stof tot spreken opleveren. Aangezien de schrijfster van het boek over dit onderwerp al een lezing gaat geven, gaat het feest niet door.

Martin Lodewijk belde op om onze interviewafspraak een weekje te verzetten.

Drie delen Haas gelezen.

In de avond bracht Esther van Uitgeverij Xtra de nieuwe Natte maan en Fast Forward van Serge Baeken langs. Service! (En ja, daar ga ik dus nog over schrijven.)

Dinsdag 19 februari
Recensie over Haas geschreven en gepubliceerd. Blij verrast door de kwaliteit van deze strip.

Woensdag 20 februari
Samen met collega freelancer Liselotte Doeswijk geluncht in de Balie. Ze vertelde met dat ze voor Sonic Acts gaat bloggen.

Leeshuiswerk die dag: Scarlet Spider (erg vermakelijk!), Superior Spider-Man #4 (Het blijft bagger. Ik kan niet wachten tot Dan Slott de zak krijgt bij Marvel.)

Donderdag 21 februari
Weer feest, dit keer in de Melkweg: Zone 5300 en Schokkend Nieuws zijn allebei honderd nummers oud. Behalve de filmvertoning van Universal Soldier heb ik zo’n beetje alles gemist van de leuke korte filmpjes in de bioscoop. Ook van de band heb ik niets gehoord. De hele avond gezellig met stripmakers en vrienden in het theehuis van de Melkweg staan praten. Daar zijn die feestjes immers voor.

Vrijdag 22 februari
Dankzij Erik van SN herontdek ik de Batman-soundtrack van Danny Elfman. Heerlijk!

Het oor van Gogh, een aflevering van Agent 327 gelezen voor research. Ik denk dat dit mijn favoriete avontuur van ‘het geweten van Nederland is’. Weer een strip over Van Gogh trouwens. Die schilder spookt de laatste maanden, sinds het boek van Barbara Stok, vaak door mijn hoofd en ik kom hem overal tegen.

oorvangogh_327_p09

Pitch geschreven voor twee nieuwe afleveringen van Stripplaatje onder de loep.

Zaterdag 23 februari
Minneboo leest over de nieuwe cartoonbundel van Peter de Wit geschreven. In de middag naar de Jordaan afgereisd voor de opening van de Peter Pontiac expositie. Kort voor de opening even met Peter een video-interview gedaan over de expo en over zijn ziekte. Toen we het kantoor uitliepen was de galerie al helemaal gevuld met bezoek wat het maken van shots van zijn tekenwerk erg moeilijk maakte. Nou ja, je moet het doen met wat je kunt krijgen. Bij thuiskomst meteen achter Final Cut Pro gekropen en in een ruim uur de reportage gemonteerd en op YouTube gezet.

Zondag 24 februari
De nieuwe Stripgids van kaft tot kaft gelezen. Vooral de interviews met Manu Larcenet en Jacques Tardi waren zeer informatief. Ik denk dat Stripgids het beste volbloed striptijdschrift van de Benelux is. Dat zeg ik niet omdat ik er soms voor schrijf, maar het is juist andersom: ik ben er voor gaan schrijven omdat ik het zo’n goed blad vind. Meteen een idee gepitcht aan Toon Horsten, de hoofdredacteur.

De dag eindigde natuurlijk met een verse aflevering van de serie Fringe die ik sinds twee weken aan het kijken ben. Heerlijke ongeloofwaardige doch vermakelijke onzin.

Maandag 25 februari
Interview met Martin Lodewijk voor de VPRO Gids voorbereid: me verdiept in de bibliografie van Lodewijk, en verschillende albums van zijn hand gelezen, waaronder Agent 327 en January Jones.

Categorieën
Mike's notities

Bij het vertrek van Bea

Han Hoogebrugge plaatste deze strook vanmorgen en reageert daarmee op het nieuws dat koningin Beatrix met pensioen gaat.

prinspils_hoogerbrugge

(En check ook deze strip van Han over hetzelfde nieuws.)

Normaliter zou ik niet op dergelijk nieuws reageren, maar niet alleen vind ik de opmerking van Hoogerbrugge grappig en past deze in de visie waarin ik het koningshuis aanschouw, namelijk niet als iets wat we serieus hoeven te nemen, ook raakt de komst van Prins Willem mij persoonlijk nu koninginnedag ten einde is en niet langer gevierd zal worden op 30 april.

Ik ben geen fan van het koningshuis: ik vind het verschrikkelijk achterhaald en vooral een waste of money. Maar ik besef me terdege dat we in een land wonen met verschillende meningen. Er zijn genoeg mensen die het wel leuk vinden dat dit archaïsche toneelstukje onderdeel is van onze cultuur, en die mensen gun ik natuurlijk hun pleziertje. Al had ik een beetje gehoopt, naïef natuurlijk, dat als Bea afscheid zou nemen van haar taak, het koningshuis voorgoed op slot zou gaan. Helaas.

Zelf heb ik altijd een wat moeilijke relatie gehad met koninginnedag. Ik ben namelijk op dertig april 1977 geboren. Mijn hele leven viel mijn verjaardag samen met het koekhap- en zuipfeestje van de koningin. 1996 uitgezonderd: toen woonde ik in Berkeley en konden mijn buurtbewoners nauwelijks aanwijzen waar Nederland lag, laat staan dat ze wisten dat we geen president hadden maar een oma die voor een flinke uitkering lintjes doorknipt en zich met formaties bemoeit. Hè, kan ik het toch weer niet laten om een cynische opmerking over het Huis van Oranje te maken en dat terwijl er natuurlijk genoeg mensen zijn die dol zijn op Beatrix.

Nou ja, je kunt niet iedereen te Facebookvriend houden, moeten we maar denken.

Toch vond ik het soms ook wel weer leuk dat er uitbundig gefeest werd in het land terwijl ik mijn verjaardag vierde. Maar daaraan komt nu een einde.

Volgend jaar wordt koningdag of hoe we het ook gaan noemen op 27 april gevierd. Nou ja, volgend jaar een keer op 26 april, want de 27ste is een zondag – hoezo gaan we anno nu niet gebukt onder het juk dat christendom heet? Hoe dan ook: volgend jaar zullen voor het eerst het kroontjesfeest en mijn verjaardag niet samen vallen. Dat voelt als een verlossing: nu hoef ik niet meer per se de drukte in Amsterdam te ontlopen, maar kan ik in relatieve rust de dag doorbrengen. Zoals ik wil. Dat betekent: koffie lezen, strips leuten en andere dingen waar ik op dat moment zin in heb.

Alleen dit keer ben ik niet meer automatisch vrij op mijn verjaardag. En dat is toch wel jammer.

Da’s ook wel weer typisch iets voor het huis van Oranje, om dit soort dingen te beslissen zonder even te overleggen met iedereen die op 30 april jarig is. Zo blijkt maar weer: het koningshuis is er niet voor het volk, het volk is er voor het koningshuis.

Deze video maakte ik twee jaar geleden op 30 april:

Categorieën
Mike's notities

Voor de crematie

breinkoekje
Voordat
mijn lijf en geest
in rook opgaan,
zul je weten
van mijn bestaan

Categorieën
Mike's notities

2012 in de achteruitkijkspiegel

Laatst zat ik samen met vriendinnetje de foto’s van Daily Webhead van het afgelopen jaar door te bladeren. Dat bewijst voor mij meteen het bestaansrecht van mijn fotoblog, want veel leuke voorvallen was ik alweer vergeten.

bill_bixby_hulk_ending

2012 zal niet de boeken ingaan als het gelukkigste jaar van mijn leven. Genoeg zwarte bladzijden waar ik niet meer aan herinnerd wil worden, maar daar ga ik de lezer van dit blog niet mee lastigvallen. Daarom een korte terugblik van de toffe momenten uit 2012.

Spider-Man lezing
spider-man_todd_mcfarlaneIn april stond ik tijdens het Imagine Filmfestival voor een aardig gevulde zaal over mijn favoriete stripheld Spider-Man te praten. Erg leuk om te doen; een nerdgasm van 90 minuten. Een paar maanden later schreef ik dit artikel over 50 jaar Spider-Man voor Stripgids.

Edinburgh once more
In februari dit jaar was ik samen met Paul in Edinburgh omonze held Kevin Smith te bezoeken in het theater aldaar. Geen persoonlijk bezoek hoor, gewoon met andere fans van het ViewAskewniverse. In de paar dagen dat we er waren, ontmoetten we een lieftallige dame in een stripwinkel. Kortom, deze nerds hebben zich prima vermaakt.

Tijdens het bezoek heb ik een berg opnames gemaakt waar ik verschillende Daily Webhead-afleveringen van heb gemaakt, waaronder deze impressie van de kerkhoven van Edinburgh en deze vreemde snuiter.

Utrecht!
Omdat Hester en Wouter een maand Cuba onveilig gingen maken, vroegen ze me op hun huis en kat te passen. Ik heb altijd al in Utrecht willen wonen, dus dit was een uitgelezen kans om de stad uit te proberen. Een zeer fijne maand was het, ondanks het gejammer van de kat in kwestie.

Parijs
batman2De exposities over het werk van Tim Burton en Robert Crumb waren een bezoek aan Parijs zeker waard. Ik zal me niet snel vrijwillig aanmelden voor een vakantie aan de hoofdstad van Frankrijk, want vind het maar niks, maar voor het werk van beide heren mag je me altijd wakker maken. De shots van Parijs moet ik nog steeds een keer monteren tot een aflevering van Daily Webhead, maar de expo van Crumb is reeds gepubliceerd.

Verhuizing
Vanwege geluidsoverlast moesten Linda en ik een andere woning zoeken. Uiteindelijk hebben we die gevonden elders in Amsterdam. Nog steeds een gehorig huis, kennelijk heeft de stad weinig anders te bieden, maar geen vierjarig k*tkind meer dat de hele tijd boven je hoofd heen en weer loopt te rennen. Dat noem ik vooruitgang. O, en aardige buren trouwens.

In de twee maanden vakantie heb ik het Nederlandse landschap weer opnieuw leren waarderen. Da’s ook wat waard vind ik.

Interviews
Voor mijn werk als freelance journalist heb ik weer een paar mooie interviews mogen maken voor onder andere de VPRO Gids. Met plezier sprak ik met stripmakers, animatoren en andere creatieven over hun werk. Onder andere Barbara Stok, Charles Burns, Erik Kriek en Floor de Goede. Een leuke bonus was het geïmproviseerde interview met striplegende Martin Lodewijk die ik bij toeval aantrof bij uitgeverij L.

In de categorie persoonlijke interviews vond ik het erg leuk om mijn vader eens voor de camera te hebben. De warme reacties die ik via Twitter en Facebook kreeg op de video deden mijn hartje goed.

Columnist

Illustratie: Paul Stellingwerf
Illustratie: Paul Stellingwerf

Ook werd ik dit jaar vaste columnist van filmblad Schokkend Nieuws! Inmiddels zijn er twee verschenen en ben ik druk aan het nadenken over de volgende column. Een erg leuke klus voor een erg tof magazine. Ook gaf ik dit jaar weer een paar blogcolleges, en was ik gespreksleider voor onder andere het Van Gogh Museum.

Vriendschap
Verder koester ik de vriendschap die ik dit jaar heb ervaren met vrienden en blogvrienden door Nederland. Ik heb ontdekt dat sommige mensen altijd voor je klaarstaan wanneer de nood hoog is. Mijn dank daarvoor is groot.

Allen een magisch 2013 gewenst!

Dan wil ik deze terugblik graag afsluiten met woorden van een van de wijste mensen die mijn inziens ooit over de aarde heeft gewandeld:

johnlennon

(Bron plaatje.)

Categorieën
Mike's notities Video

Doe wat je wilt, vergeet het geld

Illustratie: Merel Barends

Natuurlijk is het niet zo simpel als in deze video wordt voorgesteld. Doen wat je het liefste wilt, daar is veel moed voor nodig. Moed, doorzettingsvermogen en een grenzeloos geloof in jezelf. Geld verdienen mag niet het grootste doel in het leven zijn. Daarom is het goed om af en toe op dit soort video’s gewezen te worden. Bedankt, Edwin!

De uitspraken in de video zijn van Alan Watts.

Categorieën
Mike's notities

Terry Gilliam: ‘Growing up is for losers!’

As a child, I always drew funny creatures, funny characters. But I think the trick is not to grow up, not to learn to be an adult. And if you can maintain the kind of imagination you all had when you were babies, you would all be wonderful filmmakers. But the world tries to make you grow up, to stop imagining, stop fantasizing, stop playing in your mind. And I’ve worked hard to not let the world educate me.

De eigenzinnige filmmaker Terry Gilliam – voorheen ook lid van Monthy Python, al betwijfel ik of iemand dat niet weet – gaf tien tips voor beginnende filmmakers tijdens een filmfestival in Marrakech. Growing up is for losers was de eerste tip, hier kun je de rest ook lezen.

Ben ik het met Gilliam eens? Ja natuurlijk! Ook al heb ik deze raad eerder gehoord, het maakt hem niet minder waar. Kinderen, daar ben ik geen fan van, maar wel van het idee om zo open mogelijk aan iets te beginnen en in beginsel niets uit te sluiten. Om te kijken naar dingen alsof ik ze voor het eerst zie. Om verwonderd te blijven over de wereld en alles wat daarin plaatvindt.

Maar dat is niet zo makkelijk. Het is lastig om in deze tijden van crisis en oorlog, waarin de regering zich laat regeren door grote bedrijven, de macht van bankiers en het grote geld, geen cynische houding aan te nemen. Het is moeilijk om niet langzaam apathisch te worden en de mensheid de rug toe te keren. Ik bedoel: minstens 75% van de wereldbevolking bestaat uit idioten, domme lui, etters, geldwolven en schurken. Daar wil ik geen deel van uitmaken. Daarom wil ik graag Gilliams raad ter harte nemen. Óók in mijn werk. Om te fantaseren over betere tijden, betere werelden. Om iets te zien voor wat het is, niet door ogen gefilterd door vooroordelen.

Strips lezen helpt mij om in contact te blijven met het kind binnen in me. Vooral strips die ik al mijn hele leven lees, zoals de comics rondom een zeker Webhoofd. Daar kan ik naar kijken door de ogen van een profesional, zonder dat het een gevoel van nostalgie in de weg zit. En andersom.

En verder helpt voor mij om gewoon dingen uit te proberen. Daar zijn bloggen en video’s maken weer heel geschikt voor. Je maakt iets, publiceert het en je ziet meteen resultaat.

Waarmee of hoe hou jij je jong?

Categorieën
Mike's notities

Verkiezingsuitslag

Ik krijg
er
nu al
jeuk
van


Categorieën
Mike's notities

Hoe was jouw zomervakantie?


Zo, de herfst komt eraan. De zomer zit er weer bijna op. En hoewel het lang geleden is dat we op de middelbare school zaten en er werkelijk sprake was van zoiets als ‘zomervakantie’, krijg ik toch begin september weer het gevoel dat we opnieuw beginnen. Dat heeft met het weer te maken en het feit dat heel Nederland weer terug is van vakantie.

Want zoals Edwin Mijnsbergen laatst al schreef: de negentotvijfmentaliteit van anderen bepaalt toch heel erg wanneer een zzp’er werkt. Aangezien Nederland in de zomermaanden volledig op zijn gat zit is er in die periode doorgaans weinig werk. Tenminste, in mijn branche.

Daar had ik dit jaar minder last van dan anders, want ik was zelf ook met sabbatical om zaken op een rijtje te zetten. De afgelopen maanden heb ik daar uitvoerig over geblogd.

Nu zullen jullie niet superschurken bestreden hebben zoals Peter Parker hier boven, maar toch ben ik heel benieuwd naar wat julle in de ‘zomervakantie’ hebben uitgevoerd. Wat is het mooiste, leukste, gekste of vreemdste dat je hebt meegemaakt?

Categorieën
Mike's notities

Utrecht in de achteruitkijkspiegel

Ruim vier weken verbleef ik in Utrecht om op een huis van een stel vrienden te passen. Nu had ik nooit een hekel aan de Domstad, maar sinds die maand weet ik zeker dat ik het niet erg zou vinden om me in Utrecht te vestigen.

Nu woonde ik ook in een aardige en rustige buurt vlakbij het centrum en niet in Ondiep bijvoorbeeld of Leidsche Rijn. Die wijken staan niet zo goed te boek. Een tijd geleden werden twee homostellen de wijk uitgejaagd omdat Marokkaanse jongeren zich niet kon vinden in hun seksuele voorkeur. Alsof dat hun zaken zijn.

Goed, Utrecht heeft problemen zoals iedere stad in Nederland die heeft, maar ik heb er fijn vertoefd. Niet alleen weet ik nu hoe heerlijk het is om een tuin te hebben waar je rustig in de schaduw je boeken kunt lezen, koffie kunt drinken of een nieuwsgierige kat kan observeren, maar ook dat ik me thuis voel in een stad met dorpse eigenschappen. Utrecht voelt minder massaal dan Amsterdam en is in de zomermaanden minder druk. Je kunt op een zondagmiddag rustig langs de Oude Gracht wandelen zonder omver gelopen te worden door hordes toeristen. Dat kun je in de Amsterdamse binnenstad wel vergeten.

De laatste dagen van mijn verblijf was het al iets drukker nu de verse lading studenten de stad binnentrekt om zich te laten ontgroenen. Niet dat ik een hekel heb aan studentes overigens, ik kijk graag naar ze, maar bepaalde typische aspecten van het studentenleven staan me niet aan. Zelf heb ik aan de HKU gestudeerd, maar gelukkig heb ik me nooit bij een studentenvereniging aangemeld zodat ik geen enkele vernederingen hoefde door te maken om erbij te mogen horen.

Fijne plekken vind ik schaarse parkjes die de stad bezit: Griftpark en het Wilhelminapark. Prima strookjes groen om even bij te komen. Het Griftpark is niet het mooiste park in Nederland. Het is een typisch designpark, maar het is er levendig met ruimte voor skaters, eendenvoerders en bankzitters. Ook is er een stoort bistrootje waar je rustig aan de koffie van de omgeving kan genieten.

Ook een pluspunt: Utrecht telt maar liefst vier stripwinkels! Tenminste, ik heb er vier geteld, wellicht zijn het er nog meer. Blunder aan de Oude Gracht is de meest bekende van het stel en daar is ook een goede comicskelder te vinden met een verkoopster die weet waar ze het over heeft. Niet onbelangrijk. Ze hebben zelfs van bepaalde auteurs een hele reeks uitgaven op de plank staan. Wie zich wil inlezen in het werk van Grant Morrison, Alan Moore en Warren Ellis, om maar wat Britse namen te noemen die die kast rijk is, is bij Blunder dus aan het goede adres. Bij de Mariaplaats is nog een sympathieke comicswinkel. Wel staan daar sommige strips te flauw in de kast waardoor de rug wat krom is. Eeuwig zonde!

Een andere plek waar ik graag mijn tijd doorbracht is ’t Hoogt. Ik kom er al jaren. Toen ik audiovisuele media studeerde heb ik er nog eens een korte fictiefilm opgenomen. Een romantisch verhaal over een bezoeker die fan is van Steven Seagal en een serveerster. Ondanks zijn slechte smaak in filmhelden krijgen hij en het meisje toch iets moois met elkaar… Goed, ’t Hoogt is dus een prima plek om bijvoorbeeld even de krant door te nemen of om een filmpje te pakken. Overigens heerst daar bij het personeel wel dezelfde ziekte als elders op de terrassen van Utrecht en dat is dat ze om de haverklap komen vragen of je nog iets wilt drinken. Het consumeren wordt daardoor bijna een olympische sport en het geeft mij als klant een gejaagd gevoel. Dat moet toch niet de bedoeling zijn.

Petje af
Waar ik ook prettig zat was Le Journal. Het terras is midden op de Neude en daar heb ik samen met verschillende vrienden afgesproken. Binnen werd ik wel vriendelijk, doch dringend verzocht om mijn baseballcap van mijn hoofd te lichten. Er hangen zelfs verbodstickers aan de muur: geen hoofddeksels binnen. Dit verbaasde me enigszins. Probeert men hiermee een bepaald type klant te weren? Ik lag er verder niet wakker van, ik ben inmiddels gewend aan het feit dat ik een bad-hair-life leid en dat mag best in het openbaar. Bij Le Journal heb ik goede gesprekken gevoerd met Jeroen Mirck, Peter de Kock en stripmakers Rob van Barneveld en Matt Baay. Deze stripmakers wonen ook in de Domstad, maar vooral Matts aanwezigheid is vaak aan het straatbeeld af te leiden, want op menig lantaarn, muurtje of andere plakplek zitten stickers waar zijn konijn Bunbun op prijkt.

Utrecht is sowieso een konijnvriendelijke stad: er is een heus Nijntje Pleintje met daarop een standbeeld van het bekende konijn van Dick Bruna en er is een Dick Bruna huis in het Centraal Museum. Ook kon ik enkele stoplichten ontwaren met daarin het silhouet van Nijntje dat aangeeft of je mag lopen of nog even moet stilstaan. Je staat in Utrecht dus letterlijk even stil bij Nijntje.

Fantastisch dat een stad een bekende illustrator en zijn creatie eert! Waar zie je dat eigenlijk nog meer in Nederland? Bijna nergens. In Den Bommel staat een beeld van Heer Bommel, en in zijn geboortestad Rotterdam staat een monument voor Bommels geestelijk vader Marten Toonder. Wat mij betreft komen er meer standbeelden voor de grote stripmakers van Nederland. Cultuur en de mensen die ervoor verantwoordelijk zijn, moeten geëerd worden. En daar horen zeker stripmakers bij!