https://youtu.be/9yudKq3M9Fw
Categorie: Mike’s notities
Categorieën
Fanmail
Het is fijn om te lezen dat mijn artikelen in Eppo gewaardeerd worden door de lezers. En dat het schrijven over strips leidt tot nieuwsgierigheid.
Vooral nu was de brief fijn, omdat ik van de redactie te horen heb gekregen dat mijn rubriek Alter Ego niet doorgaat. In deze rubriek interview ik cosplayers. Al jaren stoor ik me aan het feit dat cosplayers altijd een beetje lullig worden behandeld door mainstream media in Nederland. Met serieuze interviews hoopte ik de lezers te laten zien hoe tof deze hobby is en wat daar allemaal bij komt kijken. Helaas niet meer in Eppo dus.
De redactie van het stripblad hoopte met de rubriek het comic con-publiek aan te spreken. Door Covid-19 vinden er dit jaar praktisch geen stripbeurzen en cons plaats, waardoor zij ook geen noodzaak meer zagen om de rubriek voort te zetten. Zelf denk ik dat ze de rubriek te vroeg hebben stopgezet. Het is wel zo dat Alter Ego niet superhoog scoorde tijdens de jaarlijkse enquête vorig jaar. Maar dat kwam deels ook omdat er nog maar weinig afleveringen waren verschenen in het blad. Mensen moeten soms ook een tijdje aan een nieuwe rubriek wennen. Wat dat betreft denk ik dat Eppo te vroeg een punt achter Alter Ego heeft gezet.
Als de Dutch Comic Con dit jaar wel doorgaat in november, dan wordt misschien nog het interview dat ik dit jaar heb afgenomen met de Nederlandse Harley Quinn nog geplaatst. Maar aangezien de kans heel groot is dat we in Nederland ook met de tweede golf te maken krijgen, acht ik die kans klein.
Donderdag 25 juni
Vanwege mijn werk krijg ik van uitgevers geregeld strips en graphic novels opgestuurd. Soms maak ik daar een postvlog over. Op een van die vlogs kreeg ik deze reactie: ‘Goh wat moet het geweldig zijn als alle uitgeverijen je alles gratis toesturen. Wij gewone stripliefhebbers moeten altijd de afweging maken welke we gaan kopen binnen ons budget.’
Nu kan ik me goed voorstellen dat mensen dit denken, maar er zitten veel haken en ogen aan het opgestuurd krijgen van stripboeken. Vaak zijn het niet strips die ik zelf zou lezen bijvoorbeeld. En bij het opsturen komt altijd het gevoel dat je ‘er iets mee moet doen’. Dat laatste geldt natuurlijk vooral voor de uitgaven die ik zelf aanvraag, maar eigenlijk voel ik dit ook bij de pakketten die me ongevraagd worden toegestuurd. Ook als ik bij de uitgeverij al eerder heb aangegeven dat ik met bepaalde titels niets kan (zoals laatst met een pakket van uitgeverij Personalia.)
Daar komt nog bij dat ik op mijn YouTube-kanaal vooral aandacht wil besteden aan de dingen die ik goed, mooi en of bijzonder vind. En dan valt er aardig wat af van wat mijn kant op komt. Ik vind dat ik voor m’n werk als journalist veel moet lezen en veel strips moet uitproberen om een goed beeld te krijgen van wat er allemaal uitkomt. Maar dat gaat vaak ten kosten van de strips die ik eigenlijk wil lezen. Om nog maar over groeiend ruimtegebrek in huis te zwijgen. Het is dus mooi dat ik dankzij dit soort opgestuurde pakketten mijn werk iets beter kan doen, maar het is dus niet zo rooskleurig als dat je je wellicht voorstelt.
En het probleem van het beperkte budget herken ik. Ik heb ook een beperkt budget en moet ook telkens afwegen wat ik wel of niet koop. De beste oplossing zou voor mij zijn dat uitgeverijen als Marvel en Image mij gratis pakketten vol met comics zouden sturen om op mijn kanaal te bespreken. Dan is de kans veel groter dat ik materiaal opgestuurd krijg dat ik toch al wilde lezen en waarschijnlijk ook wil hebben. Maar dat is tot nu toe nog niet het geval.
Een YouTube-kanaal als Near Mind Condition krijgt bijvoorbeeld van Marvel omnibussen en epics opgestuurd om te bespreken. Misschien moet ik daarom toch maar weer werk maken van Amsterdam Comic Geek en dat kanaal heel groot laten worden.
Woensdag 17 juni 2020
Sinds het begin van het Corona-tijdperk livestream ik elke maandagavond om half acht. Vaak heb ik een gast om over geeky zaken en comics te praten, soms ben ik solo.
Inmiddels heb ik een vast groepje kijkers dat reageert via chat en vragen stelt of informatieve opmerkingen maakt. Erg fijn, want zo hoor ik ook nieuwe dingen. De belangrijkste reden voor dit virtuele stamcafé blijf voor mij plezier hebben.
Afgelopen maandag had ik even geen gast en had ik de stream ook niet van tevoren op Instagram aangekondigd. Dat merkte ik aan de lagere kijkcijfers. Daartegen waren de mensen die keken erg betrokken bij de uitzending. Er kwamen leuke vragen en met Dutch Lines hebben we het nog even gehad over striptekenworkshops geven in deze periode.
Omdat de Amerikaanse schrijver en redacteur Denny O’Neil op 11 juni is overleden, heb ik het over zijn carrière als schrijver gehad en wat hij betekend heeft voor onder andere Batman en welke personages hij allemaal bedacht heeft voor Marvel Comics.
O’Neil is 81 geworden en laat een enorme stapel geschreven comics na. Enkele hoogtepunten uit zijn omvangrijke carrière: in de jaren zeventig maakte hij met tekenaar Neal Adams hij de Batmanverhalen weer grimmiger en bracht hij Batman terug tot zijn wortels als nachtelijke wreker. Redacteur was toen Julius Schwartz, dus die heeft daar ook zeker wel een hand in gehad. Samen met Adams creëerde O’Neil onder andere Ra’s Al Ghul en Talia Al Ghul.
Ook is O’Neil samen met Dick Giordano de geestelijk vader van Leslie Thompkins die voor het eerst opdook in het verhaal ‘There’s No Hope In Crime Alley’. Ra’s Al Ghul is een geducht tegenstander van Batman gebleken, ook in de latere films van Christopher Nolan. Thompkins ving Bruce Wayne op na de moord op zijn ouders. Het personage was onderdeel van de cast van de tv-serie Gotham.
O’Neil schreef ook jaren lang voor Marvel Comics, onder andere Amazing Spider-Man en Iron Man. Hij bedacht Madame Web en Hydroman samen met John Romita Jr. En hij was een van de creatieve geesten die mee schreef aan het originele character concept van de Transformers en bedacht de naam Optimus Prime.
O’Neil was sociaal geëngageerd, maar schreef geen propaganda zoals sommige huidige schrijvers. In Green Lantern/Green Arrow schreef hij over sociale issues als racisme maar ook over drugsmisbruik. In Green Lantern 85-86 is Speedy, de sidekick van Green Lantern, verslaafd aan heroïne.
Alle livestreams zijn terug te kijken op youtube.com/michaelminneboo
Zondag 3 mei 2020
Hoewel de grote filmstudio’s kunnen beschikken over een enorm reservoir aan talent in allerlei disciplines die nodig zijn om een goede film te maken, blijven ze op de proppen komen met films die mij zeer teleurstellen. Het beste voorbeeld hiervan zijn de laatste Star Wars-films die Disney heeft geproduceerd sinds the mouse house Lucasfilm opkocht. Behalve The Force Awakens, was iedere film erna een enorme teleurstelling. The Last Jedi vond ik zo slecht dat ik The Rise of Skywalker niet eens heb gekeken. Daar wilde ik mijn tijd en geld niet meer aan besteden.
Leia, Han en Luke. Deze drie personages waren het hart van de eerste trilogie, de eerste drie films die nog steeds de beste Star Wars-films zijn. Waren ze maar de enige Star Wars-films geweest, dan was de franchise fantastisch te noemen. Helaas.
In de afgelopen dagen zag ik enkele oude besprekingen van Red Letter Media, een YouTube-kanaal waarop de serie Half in the Bag te zien is. Deze reeks recensies, gecreëerd door presentatoren Mike Stoklasa en Jay Bauman, soms bijgestaan door Rich Evans, is scherp maar bovenal doorspekt met humor. Ze leggen de vinger op de gevoelige plekken en weten precies wat er aan deze films schort. Tegelijkertijd zetten ze ook vraagtekens bij het gedrag van sommige Star Wars-fans. Mike en Jay hebben moeite de volwassen mannen serieus te nemen die in cosplay-kostuums huilend kijken naar de trailer tijdens Star Wars Celebration. Ze gedragen zich als kinderen, is hun mening.
Er wordt veel gehuild door Star Wars-fans. Tijdens Celebration bij het zien van een trailer die belooft een stukje nostalgie van vroeger tot leven te wekken in de bios. De tranen die opwellen zijn die van een nostalgisch verlangen naar de jonge jaren waarin een ruimtesprookje als Star Wars je allerlei bijzondere avonturen deed beleven. Wanneer ze die film uiteindelijk in de bios gezien hebben, kunnen ze weer huilen maar dit keer omdat het resultaat zo tegenvalt.
De enorme horde fans tijdens Star Wars Celebration, die mensen als George Lucas en Kathleen Kennedy onthalen als heiligen, wordt door de mannen van Red Letter Media vergeleken met een sekte. En wie de beelden ziet, heeft moeite er geen sekte in te zien. De fans staan te juichen in een enorme ruimte als Lucas of Kennedy op het podium lopen, alsof ze wereldvrede komen brengen in plaats van een voorgekookt stukje nostalgie van een groot mediabedrijf.
De Half in the Bag recensies van slechte films zijn vele malen vermakelijker om naar te kijken dan die films zelf. Ik heb me dan ook prima vermaakt met de recensies van flops als Rise of Skywalker, The Last Jedi en Ghostbusters (2016). Toch hebben de mannen me ook iets belangrijks gewezen. Ik denk dat het Jay was die zoiets zei als ‘Goed, de film is een teleurstelling, dat is jammer, maar ga wel door met je leven.’
Daar heeft hij gelijk in: mijn leven zou niet bepaald moeten worden door slechte filmproducties. Ik houd van film, en ik heb een zwak voor de Star Wars-franchise. Maar mijn geloof in het ‘merk’ Star Wars is niet blind. Na een reeks middelmatige tot slechte afleveringen wordt het tijd om mijn schouders op te halen en andere dingen te gaan kijken. Toch voel ik sinds het uitkomen van The Last Jedi een hevige haat jegens Disney en regisseur Rian Johnson. Die haat werd gevoed door de films zelf, maar ook door de minachting die Johnson online voor de fans toonde. En ook door de vele YouTube-commentaren die ik zag in de afgelopen jaren. Die scherpe kritiek klopt mijns inziens, en het is goed dat fans op die manier kunnen ranten en van gelijkgestemden kunnen horen. Toch schiet ik er aan het einde van de dag als filmliefhebber geen reet mee op door boos te blijven op het feit dat Disney hun Star Wars-kans zo enorm hebben verkloot.
Iemand vergeleek Disney laatst met de Borg: ze kopen van alles op, lijven het in en maken er vervolgens een Disney-product van. Resistance is futile. Wat ooit goed was, is nu een voorgekookt commercieel product zonder ziel of hart.
In mijn ogen had een reünie met Han, Luke en Leia heel mooi kunnen zijn. Dat is het helaas niet geworden. Hoewel een bedrijf als Disney over enorme talenten kan beschikken en dus de copyright heeft op een paar prachtige franchisen, lukt het ze niet om daar ook fatsoenlijke films voor te maken. Het lijkt wel of ze het geen reet kan schelen en denken: maakt niet uit wat we uitbrengen, zolang er Star Wars op staat, slikken die sukkels het toch wel. Deze sukkel niet meer hoor. Het Disneylabel is voor mij een goede reden om het product links te laten liggen vanaf nu. En ik wil ook niet mijn dagen spenderen met haten. Daarvoor is het leven te lang of te kort – dat hangt er vanaf hoe lang ik überhaupt nog heb. Ik haal nog een keer onverschillig mijn schouders op en ga door met mijn leven.
Categorieën
Koffie van Russell | 386
We hebben sinds een tijdje een koffiezetapparaat van het merk Russell Hobbs….
De vlog van Wheezy Waiter over het stoppen met koffiedrinken…
Meer over Omdenken van Berthold Gunster lees je op Omdenken.nl.
Zondag 26 april 2020
Hoe houd ik me staande in het Covid-19-tijdperk? Ik heb het geluk dat ik niet in de zorg werk of een ander essentieel beroep uitoefen. Op dit moment heb ik minder werk dan ooit als journalist en tekstschrijver, maar als ik werk, doe ik dat veilig thuis. Ondertussen probeer ik de tijd te vullen met het maken van YouTube-video’s en ben ik af en toe gast bij anderen.
Recent was ik te gast bij Advertising Heroes om over mijn boek Mijn vriend Spider-Man te praten. Erg leuk om te doen. Bij de podcast Next Level Heroes kon ik een uur lang met Bas van Teylingen praten over Knight Rider. Heerlijk!
Door al die aandacht had ik zo de smaak te pakken, dat ik zelf wilde proberen te live streamen. De eerste test trok meteen een stuk of 16 kijkers, en daar was ik blij door verrast. Eigenlijk wilde ik eens kijken hoe dat live streamen ging, maar al snel kwamen enkele vaste stamgasten langs. Dat werd een uitzending van een kleine twee uur. Live streamen geeft een enorme kick. Je moet een verhaal vertellen terwijl je tegelijkertijd de chats in de gaten houdt en daarop antwoord geeft.
De tweede stream was met Djeroon als gast. Jeroen Fellinger aka Djeroon is heel actieve geek op Instagram die allerlei leuke posts maakt met de comics uit zijn collectie en de comics die hij recent heeft aangeschaft. Zo plaatst hij nu enkele dag een jaar lang een illustratie of strippagina van de Amerikaanse stripmaker Erik Larsen. Djeroon is een goed voorbeeld van hoe je meer kunt halen uit je stripcollectie en iemand die mij dagelijks inspireert zelf ook aan de slag te gaan.
Mijn tweede gast was Menno Kooistra, die interessante video-essays en mash-ups maakt over filmonderwerpen. Zijn recente video ging om scènes uit films waarin Star Wars-speelgoed te zien is. Live interviewen is uitdagend, maar ook erg leuk. Vooral omdat het publiek de ruimte heeft om via de chat vragen te stellen. Die interactie is goud waard, en volgens mij ook waarom mensen graag naar live streams kijken.
Net als Menno gebruik ik vooral YouTube om lekker te geeken. Het blijft erg leuk om vlogs te maken over de comics die ik goed vind of om een andere manier onder de aandacht wil brengen. Zelf volg ik veel geeky YouTubers. Podcasts doen het voor mij niet zo, ik heb liever beeld bij het verhaal. De komende week heb ik twee live streams gepland staan. Een met Dutch Lucky Luke en eentje met striptekenaar Johan Neefjes. Daarna zien we wel weer verder.
Vrijdag 27 maart 2020
Tijdens het Corona-thuisblijven houd ik mezelf zoveel mogelijk bezig. Gelukkig had ik nog wat schrijfopdrachten te doen deze week en daarnaast maak ik iedere dag een vlog voor mijn YouTube-kanaal. Gisteravond maakte ik een vlog op over twee Klepzeiker magazines die ik in mijn kast vond. Ik ben de stripkast aan het uitdunnen om ruimte te maken voor nieuwe uitgaven. Er kunnen namelijk geen kasten bij in huis, maar er komen wel telkens nieuwe albums bij.
Bij het terugkijken van de vlog, besloot ik deze niet online te zetten. Ik moet simpelweg te veel van het beeld censureren, want zoals we van Eric Schreurs mogen verwachten zitten er veel seks- en poepgrappen in dit magazine. Ook zitten er, laten we zeggen, raciale stereotypen in het beeld die veel wokies meteen de fakkels uit de kast doen pakken om deze even lekker aan te steken en onder je raam te gaan staan schreeuwen dat het allemaal een schande is en dat boeken verbrand moeten worden en zo. Wat twintig jaar geleden nog gewoon kon, mag volgens sommige mensen nu niet meer.
Persoonlijk vind ik dat je alles belachelijk mag maken. En dat het prima is om tegen heilige huisjes te schoppen als je iets zinnigs te vertellen hebt. We doen tegenwoordig veel te krampachtig. Er wordt veel te veel met betweterige vingertjes gewezen naar wat anderen allemaal ‘fout’ doen. Een tweet met een fout/flauw grapje tien jaar geleden maakt dat een groepje eikels meteen je ontslag eist. Het enige dat gecanceld moet worden is cancel culture zelf.
Toch besloot ik de vlog niet te plaatsen. Best ironisch, want de boodschap van de video was eigenlijk dat ik vind dat je alles moet kunnen maken wat je wilt, maar dat niet alles mijn smaak is. En dat geldt voor dit magazine dat in 2000 werd uitgegeven door Ger van Wulften, die wel meer van dat soort dingen uitgaf. Kunt u zich cartoonist Gregorius Nekschot nog herinneren? Ook door Van Wulften uitgegeven.
Ik laat wel vaker stripboeken in mijn vlogs zien die niet bij mijn smaak aansluiten of die ik niet zelf zou kopen. Maar ik vind het wel belangrijk dat lezers weten dat die uitgaven bestaan. Misschien doen ze zo namelijk nog nieuwe ontdekkingen.
Maar goed, als je op YouTube publiceert hebt je je simpelweg aan hun richtlijnen te houden. Niemand verplicht me immers om te vloggen en het op YouTube te publiceren. En YouTube is heel gevoelig als het om getekend naakt en seks gaat. Om over raciale karikaturen nog maar te zwijgen. De wereld is in die twintig jaar veranderd, maar ik betwijfel of het beter is dat er veel censuur is en dat mensen intolerant zijn geworden voor de ideeën van anderen, en dingen die niet hun smaak zijn, bij voorbaat afkeuren.
Categorieën