Heb jij ook nare ervaringen met de douane op de luchthaven? Ik hoor het graag van je in de comments. Alvast bedankt!
Aan mensen die praten in de stiltecoupé stoor ik mij niet. Ik stoor me wel aan het bestaan van de stiltecoupé. Dat ding is niet van deze tijd.
Met blogvriend Peter stapte ik op de trein in Middelburg. We hadden een middag gezellig gepraat met blogvriend Edwin en nu was het tijd om de lange reis naar de randstad terug te maken. De trein vanuit Middelburg stopt zo’n beetje bij iedere koe langs het spoor, dus het is zaak een dik boek, volle e-reader of gezellige gesprekspartner mee te nemen. Dat laatste was nu het geval. Peter en ik gingen zitten waar er plaats was en zetten ons gesprek voort. Verderop in de coupé zat een ouder stel ook gezellig de dag door te nemen.
De conducteur kwam binnen. Mooi, want ik had een brandende vraag over mijn nieuwe ov-chipkaart die de NS ongevraagd naar me op had gestuurd. Dus ik spreek de man aan en zeg vriendelijk of ik hem een vraag kan stellen. ‘Nou, nee, want dit is de stiltecoupé en je zat al te praten.’
‘Pardon? Dat vind ik geen klantvriendelijke houding van u,’ zei ik. De man bromde wat en mompelde dat ik de vraag wel mocht stellen. ‘Laat maar zitten,’ zei ik met een zucht. De conducteur liep door. Als hij zonodig de rust in de coupé niet wilde verstoren, die er overigens niet was want er zaten meer mensen te praten, had hij ook kunnen voorstellen om even naar het balkon te gaan zodat ik mijn vraag kon stellen, maar dat kwam niet in hem op.
Een paar dagen later stond ik op een perron op de trein te wachten en sprak ik met een conducteur naast me. ‘Ach meneer, die stiltecoupé is niet anders dan een pr-dingetje van de NS. We willen graag lezen in de trein promoten, daarom sponsort NS ook allerlei boekevenementen.’ De openhartigheid van deze conducteur kon ik zeer waarderen. Toch schiet het ‘pr-dingetje’ van de NS in mijn verkeerde keelgat. Het is ongetwijfeld bedacht door diezelfde eikel die ooit dacht geld te kunnen besparen door geen wc’s in de sprinter te laten installeren. Ook zo’n klantvriendelijk idee van de NS(B).
Wat is nu het grote bezwaar tegen de stiltecoupé? Simpel: je kunt allereerst niet van mensen verwachten als ze met vrienden, familie of geliefden op reis zijn dat ze hun mond dicht houden. Het is heel raar dat je opeens in het openbaar het zwijgen wordt opgelegd. Ik zit verdomme niet meer op de lagere school waar ik moet opletten in de les. Daarbij: treinreizen is verschrikkelijk saai, zeker als je het elke dag doet. Een leuk gesprek biedt uitkomst. Een ander bezwaar tegen de stiltecoupé is dat je vaak niet ergens anders kunt gaan zitten. Er is wel veel eerste klas dat leeg staat maar daar mag je dan weer niet plaatsnemen. En elders zit het vol omdat het aantal tweedeklas reizigers veel groter is dan eersteklassers. Kortom: je mag blij zijn als je al ergens in de trein een zitplaats vindt. Zodra de NS het aantal eersteklasstoelen eens reduceert en de tweedeklas aanzienlijk groter maakt, zodat men voor zijn dure kaartje gewoon kan zitten en niet het gevoel heeft als vee vervoerd te worden, dan mogen ze best een plekje reserveren voor de reizigers die in serene stilte op reis willen. (Mensen die in de stiltecoupé naar je toekomen om te zeggen dat je je mond moet houden omdat je in de stiltecoupé zit zijn overigens zuurpruimen en zeurpieten. Punt. Die ‘regels zijn regels-mentaliteit is verschrikkelijk bekrompen. Van sommige mensen heb je bijna het vermoeden dat ze alleen in de stiltecoupé gaan zitten om anderen erop te kunnen wijzen dat ze niet mogen praten.) Tot die tijd is de stiltecoupé niet anders dan een klantonvriendelijke uitvoering en dus slechte pr.
Daan Landwehr maakte ooit een strip over hoe je mensen wel stil kunt krijgen in de stiltecoupé:
In de rubriek Spladodder! behandel ik allerlei zaken die wat mij betreft niet door de beugel kunnen. Het logo is van Hallie Lama.
Dit is natuurlijk al een tijdje aan de gang maar het verbaasde me toch toen ik van de week opeens onderstaand bericht op mijn scherm kreeg:
Wie denkt Stichting Brein wel niet wie ze is? Wie overigens googlet op de site van Brein krijgt meteen een prachtig rode cirkel van Web of Trust bij de url te zien. Dat houdt zoveel in dat deze site niet gezond is voor je privacy. Typisch iets voor een dergelijk orgaan als Brein.
Gelukkig zijn er nog uitwegen op het web om dit soort Chinese praktijken te omzeilen. Deze heb ik overigens nog niet getest, maar ik hoor graag of mensen er goede ervaringen mee hebben. Ook Webwereld meldde in augustus vorig jaar een pleister voor dit probleem.
Dat neemt niet weg dat ik het belachelijk vind dat men het internet gewoon maar op slot te mogen gooien, simpelweg omdat er activiteiten kunnen plaatsvinden die men niet aanstaan. Sowieso erger ik me er groen-en-geel aan dat de Nederlandse overheid en wetgeving zo achterloopt als het om internet gaat. Waarom huren ze niet gewoon voor een bepaalde periode een paar experts is die de ambtenaartjes kunnen onderwijzen om daarna de wetten en copyrightregels deze eeuw in te trekken? Zo moeilijk moet dat toch niet zijn?
Datzelfde geldt trouwens voor de Buma. En dan heb ik het nog niet eens over de zogenaamde cookiewet, waar Edwin Mijnsbergen deze week ook zijn ongenoegen over liet blijken. De ene #fail na de andere. Wordt toch eens wakker mensen… we leven niet meer in 1950.
Vandaag internet in het nieuwe huis aangesloten. Als welkomskado zit mijn inbox vol met mailtjes waarin ik verzocht word om comments te modereren. Mijn site is kennelijk in trek bij spammers. Of iemand heeft een spambom laten ontploffen. In ieder geval is het niet erg plesant.
Terwijl ik dit schrijf zijn er weer tig meldingen binnengekomen…
Kunnen die spammers niet een andere hobby gaan zoeken en net als de rest van de interpretgebruikers naar porno surfen?
Update: Kennelijk is akismet uitgeschakeld door een serverfout bij One.com. Ze zijn ermee bezig. Ondertussen ga ik fijn door met het wissen van alle bs-comments. Overigens betekent dit alles dat alle comments gemodereerd worden, dus het kan even duren voordat ik jouw reactie uit de spammeuk heb gevist.
In de rubriek Spladodder! behandel ik allerlei zaken die wat mij betreft niet door de beugel kunnen. Het logo is van Hallie Lama.
Verhuizen is een heel gedoe. Helaas maakt de gemeente het allemaal ingewikkelder dan nodig is.
De verhuisbedrijven die we benaderd hebben voor een offerte vertelden allemaal hetzelfde: je moet voor een parkeerplaats tijdelijke parkeerontheffing aanvragen. Dan kan daar het liftje/de verhuiswagen staan. Dat zou 75 euro moeten kosten.
Eerder deze week deed Linda een poging via een online formulier. Niet lang daarna werd ze teruggebeld door een medewerker van de gemeente. Die wilde weten waarom we de vergunning aanvroegen. ‘Het kost heel veel,’ vertelde ze. De dame aan de lijn vertelde Linda dat een dergelijke maatregel 200 euro ging kosten. Per parkeerplek. 200 euro om even een verhuislift op een parkeerplaats neer te mogen zetten.
Gek vonden wij dat, want alle professionele verhuizers, die dagelijks met dit soort zaken te maken hebben, beweerden dat het per parkeervak maar 75 euro zou moeten kosten.
De dame adviseerde dan ook om het maar gewoon te gokken en de avond ervoor de plaatsen bezet te houden. Linda moest de aanvraag dan ook maar intrekken.
Toch zat het ons niet lekker. In een gemeente waarin dagelijks tientallen, misschien wel honderden mensen verhuizen, moet er toch een procedure zijn die een ambtenaar moet volgen? Waarom was het allemaal zo onbekend voor de dame die Linda had gebeld? Was ze misschien de stagiair?
Het verhuisbedrijf adviseerde ons om even bij het stadsdeelkantoor langs te gaan. Aan de balie regelt het immers makkelijker. Dus wij naar stadsdeelkantoor West.
Maar ook daar zouden we er op de officiele weg niet uitkomen. De vrouw aan de balie vertelde ons dat een tijdelijke verkeersmaatregel minstens 400 euro ging kosten. Maar liefst 200 euro meer dan ons eerder was verteld.
‘Die 75 euro is een startbedrag. Die leges betaalt u alleen al om aan te mogen vragen en het is nog maar de vraag of we dan iets met die aanvraag kunnen..’
Pardon? Het gaat toch verdorie gewoon om een parkeerplaats die eventjes vrij moet blijven om te kunnen verhuizen?
‘Ja, maar we zetten dan ook bordjes neer van tevoren en doen andere zaken. Dat kost allemaal geld, namelijk 400 euro.’
Linda en ik snapten er niets meer van. We belden ter plekke het verhuisbedrijf en gaven de telefoon aan de dame achter de balie. Ze kregen bijna ruzie. Onze verhuizer vertelde de dame dat hij al jaren zaken doet in Amsterdam en dat hij in Amsterdam Zuid maar 75 euro moest betalen.
(Ik geloof hem meteen, waarom zou het allemaal zo veel moeten kosten? Als iedereen zo’n vergunning aanvraagt bij verhuizing, dan snap ik wel hoe de gemeente Amsterdam haar begrotingstekort oplost.)
De dame achter de balie had na het telefoontje een veel beter idee: gewoon lekker niet aanvragen, de parkeerplaatsen bezet houden met auto’s. Zolang de verhuizing minder dan twee uur in beslag nam, hoefde er niets aangevraagd te worden.
Waar ik zo gek van word is dat hoewel er regels zijn en die nageleefd dienen te worden, kennelijk geen ambtenaar precies weet hoe het zit. Het hangt er maar net van af wie je spreekt en welk verhaal ze die dag hebben verzonnen. Ondertussen kun je wel leuk een dikke boete krijgen als je iets verkeerds doet.
En why the fuck vraagt de overheid zo veel geld voor een simpele dienst?
Waarom maakt deze overheid dit soort dagelijkse zaken zo ingewikkeld? Waarom kan ik niet gewoon op de site van de gemeente Amsterdam onder de knop verhuizen alle informatie vinden die ik nodig heb? Je vindt op de site wel wat informatie, hoor, maar je gaat van hyperlink naar hyperlink om er alleen al achter te kunnen komen wat iets gaat kosten, en dan nog is het verhaal niet rond, noch duidelijk.
In de rubriek Spladodder! behandel ik allerlei zaken die wat mij betreft niet door de beugel kunnen. Het logo is van Hallie Lama.
Toevallig had ik het vrijdag met Liselotte over hoe je vrienden op Facebook worden ingezet als marketeer. Voordat je het weet staat op je pagina aangegeven dat een van je vrienden een bepaald bedrijf leuk vindt.
Niet veel later kreeg ik een mailtje van Liselotte met deze foto.
Volgens Facebook vind ik UPC leuk. En dat is onzin. Goed, ik heb interpret van UPC en vanwege de aanstaande verhuizing heb ik even op de site van UPC gekeken naar welke pakketten ze aanbieden. Maar ik heb ook op de sites gekeken van KPN en Tele2 en nog wat providers. Maar ik heb nergens, werkelijk nergens, aangeklikt dat ik UPC leuk vind. Ik vind UPC helemaal niet leuk. Ik vind UPC ook niet heel verkeerd, maar niet ha!ha! leuk, of aardig, of sympathiek. Die boodschap die Liselotte op haar Facebook-pagina kreeg is dus puur gelul.
Dat je het even weet.
Nu schreef ik laatst al over hoe de vind-ik-leuk-cultuur me begint tegen te staan, maar als die ‘likes’ van je vrienden ook daadwerkelijk nog eens fake blijken te zijn, is het einde zoek natuurlijk. Want stel dat er op eens op een profiel verschijnt dat ik het CDA leuk vind. Of nog erger: de PVV! Of voetbal. Of Jantje Smit. Getverdemme…! Ik moet er niet aan denken. Dat gaat je ook nog vrienden kosten. Of vriendverzoeken opleveren van mensen waar je helemaal niet op zit te wachten.
Je bent bij deze gewaarschuwd. Je moet niet iedere leuk van een ander voor zoete koek slikken. Waarschijnlijk is het een voorgebakken cookie waar je vriend helemaal niets van afweet.
Ik ben benieuwd of meer mensen deze ervaring hebben of dat er wellicht een eenmalig foutje is ingeslopen bij Facebook.
In de rubriek Spladodder! behandel ik allerlei zaken die wat mij betreft niet door de beugel kunnen. Het logo is van Hallie Lama.
Mijn vrienden Matt en Rob gaan bijna iedere dinsdag naar de sneakpreview in Pathé Rembrandt te Utrecht. Ik ben ook een paar keer meegegaan. Het filmaanbod was niet super: ik denk niet dat je snel in de sneak echte juweeltjes gaat zien, maar al met al was de sfeer goed en waren de voorstellingen vermakelijk. Het is grappig om volledig blanco een film te gaan zien. Eerlijker kun je je oordeel niet beginnen. Dat neemt niet weg dat ze zich bij Pathé diep moeten schamen voor hun klantonvriendelijkheid.
Allereerst is er een prijsverschil van één euro tussen het kaartje kopen aan de kassa of via een apparaat. Als je bij Pathé met mensen te maken wil hebben, betaal je dus extra. Als het apparaat onverhoeds kapot is, en je dus gedwongen bent om bij de kassa een kaartje te kopen, dan betaal je nog steeds die extra euro. Maar dat is niet het enige dat me steekt aan deze bioscoopketen.
Je krijgt namelijk vaste stoelnummers toegewezen en wordt geacht op de aangewezen plaatsen te gaan zitten. We haalden voor een van de voorstellingen de kaartjes uit de automaat. Er waren nog vijf stoelen vrij op de derde rij van voren. Maar omdat we maar vier kaartjes nodig hadden, mochten we deze niet selecteren van het programma. Omdat Pathé bang is dat die ene stoel niet meer verkocht gaat worden, waren we verplicht op de eerste rij te gaan zitten. Tegen het doek aangeplakt dus, waardoor je bijna geen reet ziet van de film. Toen we een van de kaartcontroleurs hierop aanspraken, zei hij dat dit nu eenmaal beleid was en dat daar niet van afgeweken mocht worden. Dat vier bezoekers een slechte filmervaring hebben omdat Pathé één stoeltje meer omzet wil draaien, is voor deze bioscoopketen kennelijk niet relevant.
Overigens is het schaarse personeel van Pathé nog te jong om schaamhaar te hebben en maakt het merendeel een ongeïnteresseerde indruk. Bij Pathé moet je als klant je kop houden, een kaartje kopen, je vol vreten met popcorn en dan weer oprotten. Dat is klantvriendelijkheid in de bioscoopbranche anno 2012. En bedankt hè.
Vind je het gek dat mensen de voorkeur geven aan een download dan een bioscoopbezoek?
In de rubriek Spladodder! behandel ik allerlei zaken die wat mij betreft niet door de beugel kunnen. Het logo is van Hallie Lama.
Je mobieltje kan levensgevaarlijk zijn en verhoogt de kans op kanker aanzienlijk. Zoveel is me wel duidelijk geworden na het zien van een reportage van het journalistieke programma ZEMBLA.
Houd hem niet tegen je oor, draag hem niet in je binnenzak en leg hem niet vlak naast je op het nachtkastje: de mobiele telefoon. Want de straling die ons mobieltje uitzendt is mogelijk kankerverwekkend, zegt de Wereldgezondheidsorganisatie die vorig jaar onderzoek deed naar gezondheidsrisico’s en mobiel bellen.
In Frankrijk mogen kinderen onder de veertien niet op school bellen met een mobiel omdat de straling dwars door hun hersenen gaat. Bij volwassenen, waarvan de schedel dikker is, komt er minder straling binnen, maar toch staat er in iedere gebruiksaanwijzing dat je je telefoon minstens 15 mm van je hoofd moet houden als je belt. Dat doet dus niemand, want dan kun je je gesprekspartner niet goed horen.
Overheid is laks
Ook weet bijna niemand dit. Hoe dat komt? De Nederlandse overheid waarschuwt niet, omdat het verband tussen gebruik van de mobiele telefoon en de toename van hersentumoren ‘niet onomstotelijk is bewezen’. Ja, ja, het zal wel door de sterke telecommunicatie lobby komen. Jarenlang zweeg de Nederlandse overheid ook over de negatieve gevolgen van het roken door de sterke tabakslobby terwijl er in de jaren vijftig al duidelijke tekenen waren dat roken zeer ongezond is. Ook reageerde onze regering veel te laat op de gevaren van asbest terwijl allang duidelijk was dat het inademen van stofdeeltjes dodelijke gevolgen heeft.
Nuttig hè die politici in Den Haag….
Kijk en huiver zou ik zeggen. Ik ga vanaf nu proberen eraan te denken mijn mobiel niet in mijn broekzak te stoppen voordat er een derde bal bijgroeit.
Als ik dit soort berichten lees, heb ik het vermoeden dat we nog in de middeleeuwen leven. Sommige mensen, niet toevallig vaak gelovige dwaallichten, doen dat ook nog. Ik kreeg vanmorgen onderstaand bericht binnen: in de Star Wars game The Old republic bestaat de optie om een homoseksuele plotlijn te volgen. Schijnbaar wordt gameproducent Electronic Arts nu overspoeld met haatmail van mensen die homoseksualiteit nog steeds een duivelse activiteit vinden.
Lees maar:
Electronic Arts (EA), maker of the highly popular Star Wars: The Old Republic video game – is the target of a boycott orchestrated by hateful anti-gay groups. Why? Because they had the courage to give players around the world the option of including a gay romance storyline in their interactive Star Wars game.
Right now, thousands of anti-gay letters are flooding Electronic Arts headquarters, threatening to push the company and its staff to the dark side (“Homos are ruining gaming!” wrote one boycotter. “I urge all parents to keep any EA games from their children to prevent them to be AIDS-spreading, Satan-loving scum,” wrote another).
But we can do something about it – if we channel the force for good. Companies like Electronic Arts need to be rewarded when they do the right thing. And together we can help them stand their ground. Sign this urgent letter to Electronic Arts (EA) now, asking them to stay strong and resist the dark side. When 50,000 of us sign on, All Out members will make news by dressing as Star Wars characters and delivering your letters directly to Electronic Arts headquarters:
Homohaat, ik snap het niet. Dat je zelf geen homo bent, nou vooruit, dat kan. Niet iedereen is perfect zullen we maar zeggen, ik ook niet, maar laat iedereen lekker in zijn eigen waarde. Waarom dit soort haters zo bang zijn voor homoseksualiteit is mij een raadsel. Laat ik bij deze meester Yoda zelf maar citeren:
“Fear is the path to the dark side. Fear leads to anger. Anger leads to hate. Hate leads to suffering.”
Lees hier meer over de organisatie All Out.
In de rubriek Spladodder! behandel ik allerlei zaken die wat mij betreft niet door de beugel kunnen. Het logo is van Hallie Lama.
Vrijdag 3 februari trad Ombudsman Pieter Hilhorst op tegen de Kamer van Koophandel. Zoals ik eerder deze week schreef, maakt de KvK doodleuk de privéadressen van ZZP’ers openbaar. En daar zijn veel zelfstandigen niet blij mee.
Kunstenaar Tinkebell wordt geregeld bedreigd, ook Karin Spaink, columnist van Het Parool, zit ook niet te wachten op boze lezers voor haar deur. Bij fotograaf Berbera van den Hoek zijn al een keer haar dure fotospullen gestolen omdat de daders heel makkelijk in het register van de KvK haar adres konden achterhalen.
Lekker dus die registratie. Overigens is die wettelijk bepaald: op het moment dat je ondernemer bent moet je kenbaar maken waar je te vinden bent, zodat mensen die zaken met je doen altijd kunnen achterhalen waar je zit. Voor het geval je fraude wil plegen bijvoorbeeld. Het zal allemaal best wel. Maar ik ben journalist die stukken schrijft voor bladen en het web. Ik ben verplicht mezelf ondernemer te noemen en mezelf in te schrijven bij de KvK. Het liefste zou ik helemaal geen ondernemer zijn met al het gezeur dat dit met zich meebrengt. Dat leidt alleen maar af van het echte, creatieve werk. Je wordt ertoe gedwongen en dan wordt ook nog eens je privacy op straat gegooid.
Dit moet dus stoppen! Hieronder het item van De Ombudsman. Pieter Hilhorst nam ook een tipvideo op waarin hij drie tips geeft hoe je als ondernemer ervoor kunt zorgen dat je adres privé blijft.
Uiteindelijk mag Polderman nu het adres van haar impresariaat opgeven als vestigingsadres. Zij moet dan wel ook haar gemeente vragen om haar GBA-gegevens af te schermen, maar dat kan. Voortaan kunnen alle zzp’ers die dat willen, vragen om deze oplossing en zich dus ‘vestigen’ op het adres van iemand die hen vertegenwoordigt, bijvoorbeeld een impresariaat of krant.
Fijn voor Polderman dat ze uiteindelijk toch ingeschreven kan staan zonder dat haar privéadres op straat ligt. Toch vraag ik me af of bovenstaande oplossing voor iedereen handig is. Stel dat ik als freelance journalist hetzelfde wil, bij wie moet ik dan mijn fictieve vestiging regelen?
Het is een hoop gedoe, maar dat weten we wel zo langzamerhand met die verplichte dingen die de overheid door onze strot duwt. KvK: leuker kunnen we het niet maken. Makkelijker ook niet. Minder privacyschendend: alleen met heel veel moeite.
Dagblad Spits heeft het nieuws uit de uitzending meteen opgepikt.
Als zzp’er ben je verplicht om je bij de Kamer van Koophandel in te schrijven. Dat is mij als zelfstandige al jaren een doorn in het oog en ik beschouw die inschrijving dan ook als een extra en onnodige belasting omdat ik, tot nu toe, nog niets aan die inschrijving heb gehad. Behalve dan een grote berg reclamepost en vervelende telefoontjes van callcenters dan, want die inschrijfgegevens worden doodleuk doorgespeeld aan derden.
Maar die reclameberg is nog niet eens het ergste. Door de inschrijving is je bedrijfsadres online zichtbaar voor jan en alleman. Dat is vervelend als je bedrijfsadres en je privéadres dezelfde zijn. En dat is bij veel zelfstandigen het geval. En dat kan heel vervelende gevolgen hebben.
Bijvoorbeeld voor cabaretier Katinka Polderman. In haar Spits-column van 18 januari schrijft ze:
Wil je iemand bedreigen? Een podiumartiest, presentator, journalist of andere zelfstandige zonder personeel (ZZP’er) stalken of hem anderszins het leven zuur maken? In samenwerking met de overheid is daar een handige tool voor ontwikkeld: De Kamer van Koophandel. Het werkt heel gemakkelijk; het enige dat je hoeft te doen is naar www.kvk.nl gaan. Meteen op de voorpagina staat een gebruiksvriendelijke zoekbalk waar je alleen nog even de naam van het ZZP-slachtoffer in hoeft te vullen. Binnen seconden verschijnt het huisadres van de ZZP’er.
En Polderman is niet de enige zzp’er die hier een probleem mee heeft. Kunstenares Tinkebell en publiciste Karin Spaink delen de kritiek van Polderman. Pieter Hilhorst van het Vara programma De Ombudsman pakt de zaak op en ging samen met Polderman naar de KvK met de vraag of dit echt niet anders kan.
De uitzending is vrijdag 3 februari om 20.50 op Nederland 2.
Hieronder de oproep van Pieter om hierover mee te praten op Twitter.
Ook meepraten op Twitter? Gebruik dan #varaombudsman.
Katinka beschrijft in de column van deze week hoe het bezoek aan de KvK verliep.
Hier nog even de regels volgens die gezellige organisatie.
Edwin Mijnsbergen zet de privacyschendingen van de KvK nog eens duidelijk op een rij in een blogpost.
In de rubriek Spladodder! behandel ik allerlei zaken die wat mij betreft niet door de beugel kunnen. Beeld is van Hallie Lama.