Maandelijks krijg ik van veel uitgeverijen stapels strips toegestuurd. Daar zit veel moois tussen, maar niet alles is geschikt voor de bladen en opdrachtgevers waar ik voor schrijf. Toch wil ik deze uitgaven onder de aandacht brengen. Daarom heb ik de rubriek Minneboo leest in het leven geroepen, om te laten zien hoe rijk en divers het medium strip kan zijn. De artikelen in deze rubriek zijn geen recensies en kunnen thematisch zijn, een tekenstijl belichten of simpelweg een nieuwe uitgave kort aanstippen. Verwacht vooral veel recent verschenen strips, met zo nu en dan een album dat ik op dit moment lees en waar ik iets over kwijt wil.
De cover van Spawn #88 is heel toepasselijk op Halloween:
Na ongeveer tweeënhalve maand Spawn comics lezen heb ik nummer 100 bereikt. Dat nummer is een mijlpaal op zich, maar wat mij vooral opvalt is dat ik nog geen genoeg heb van deze serie. Dankzij Spawn was het de afgelopen tijd elke dag Halloween, want het verhaal heeft nogal wat horrorelementen. Spawn is immers opgestaan uit de dood en wordt geacht te strijden voor de demon Malebolgia uit de hel. Hij moet de oorlog tussen hemel en hel beslechten. Zelf ziet hij er ook niet heel fris uit: beetje een combi tussen een zombie en een superheld.
Verrassende wendingen Het leuke aan de serie is dat schrijver Todd McFarlane en later ook Brian Holguin alle kanten opgaan en vaak met verrassende wendingen komen. Daarom vind ik het dus nog steeds fijn om Spawn na honderd nummers te lezen. Bijvoorbeeld, Spawn bestrijdt de misdaad met harde hand. Als kindermoordenaar Billy Kincaid na een veel te korte straf op vrije voeten komt en meteen weer jacht maakt op kinderen, executeert Spawn hem. De comic erna gaat volledig over Kincaid die er langzaam achter komt dat hij in de hel verkeert. Veel comics later komt zijn geest weer op aarde en neemt hij bezit van mensen, waardoor Spawn weer met hem te maken krijgt.
Je ziet dat McFarlane een scala aan bekende verhaalelementen gebruikt, maar uiteindelijk toch met een heel nieuw origineel en spannende strip komt. Dat vind ik er zo goed aan. En ik geniet erg van de bijpersonages zoals de wraakengel Angela en de rechercheurs Sam Burke en Twitch Williams.
Ook heb ik genoten van de prachtige, levendige en expressieve tekeningen van McFarlane en Greg Capullo. Op dit moment moet ik erg wennen aan de tekenstijl van de nieuwe tekenaar Angel Medina die het vanaf #100 overnam van Capullo.
Angela. Greg Capullo.
Need More Halloween
Die dagelijkse injectie van de Halloweeneske Spawn had ik wel nodig de afgelopen maanden. Behalve de nieuwe Halloweenfilm die ik recent in de persvoorstelling zag en waar ik van genoten heb, heb ik dit jaar niet veel aan dit leuke feestje gedaan. Nou ja, ik heb wel meerdere vlogs gemaakt die aan Halloween verwant zijn, maar daar is het dan ook wel bijgebleven. Die vlogs liepen op YouTube ook niet zo heel goed. Kennelijk kunnen andere Halloweenfans mijn kanaal nog niet vinden. Toch vond ik het leuk om ze te maken. Creatief bezig zijn met je favoriete feestdag, beter kan haast niet.
Tenzij Halloween ook meteen mijn geboortedag was geweest. Jarenlang werd ik op mijn verjaardag gemarteld met het feit dat de Koningin ook haar verjaardag vierde, maar sinds Prins Pils koning is, heb ik daar gelukkig geen last van. Ik had het echter nooit erg gevonden als ik op 31 oktober geboren was. Het was dan nog toffer geweest als ik dan ook in de Verenigde Staten was geboren. Het land waar Halloween gemeengoed is.
Ik had graag in New England gewoond of in Maine, een van de provincies aan de Oostkust waar spookverschijnselen een mooi passend decor hebben. Stephen King laat zich al jaren inspireren door Maine. In ieder geval staat een bezoek aan Salem en dat soort plekken nog op mijn verlanglijstje. Tot het zover is, want die reis laat nog wel even op zich wachten, vermaak ik me met Halloweenfictie zoals Spawn.
The Walking Dead is sinds 2003 een zeer succesvolle stripserie van schrijver Robert Kirkman en het is natuurlijk ook een bekende tv-serie.
In deze vlog laat ik je de strips van Kirkman, Tony Moore en Charlie Adlard zien én praat ik over het nieuwe geeky YouTube-programma Next Level Heroesvan Bas van Teylingen en Bardo Ellens waarin ik te gast was. We hebben het hierin namelijk over The Walking Dead.
En dit is de eerste aflevering van Next Level Heroes:
Van Sherpa kreeg ik een postpakket met nieuwe strips. Misschien ken jij deze reeks nog van vroeger. Zo ja, dan ben ik heel benieuwd naar wat je ervan vindt. Met welke strips ben jij opgegroeid?
Concerto Books is een nieuwe stripuitgeverij in Nederland en is verbonden aan platenwinkel Concerto in Amsterdam. Ze willen vooral stripromans over muziek en popartiesten uitgeven. Hun eerste boek gaat over de Ramones. Het tweede kreeg ik laatst opgestuurd en is een stripbiografie over een muzikant waar ik tot nu toe nog niet over gehoord had. In deze vlog neem ik een kijkje in beide stripalbums.
Een bijzonder bezoek aan de studio van stripmaker Typex, waar hij vijf jaar werkte aan zijn striproman over Andy Warhol. Typex toont zijn schetsboek en vergelijkt de oerversie van zijn stripverhaal met de uiteindelijke versie.
Ook vertelt hij over hoe het boek verder tot stand kwam en wat Warhol nu zo’n fascinerende persoon maakte. Typex’s Andy: Feitelijke fictie. De vele levens van Andy Warhol is een prachtige striproman van 562 pagina’s en een van de beste strips die in 2018 zijn uitgekomen. In deze vlog valt dus een hoop te genieten voor de stripliefhebber. Ik interviewde Typex in opdracht van de VPRO gids, en na het gesprek aan de keukentafel maakten we samen deze vlog in zijn zolderstudio.
Check ook deze vlog waarin Typex het portret van Rembrandt op de etalage van de American Book Center schildert.
Kan een stripfiguur een boek schrijven? Nou, psychiater Sigmund wel. Of ieder geval Peter de Wit die al sinds 1994 deze succesvolle humorstrip maakt. Waar De Sigmund Almanak precies over gaat, vertel ik uiteraard in deze vlog.
Vind je de vlogs leuk? Abonneer zodat je altijd op de hoogte wordt gehouden van een nieuwe aflevering. De knop hiervoor staat op YouTube bij de beschrijving van de vlog.
In VPRO gids #40 (2018) staat mijn interview met de eigenzinnige stripmaker en grafisch kunstenaar Wasco over zijn boek 1000 pinguïns. Het is altijd kicken als een van mijn artikelen in print verschijnt. Het interviewen van boeiende makers is immers wat ik het liefste doe. Mensen als Wasco, andere stripmakers, maar ook filmmakers, kunstenaars of videomakers. Mensen met een goed verhaal die bijzondere, mooie of noodzakelijke dingen maken. Daar praat ik graag mee. Dat is mijn vak en ik ben daar goed in. Het liefste zou ik hier fulltime mee bezig zijn.
Na het gesprek voor de Gids maakten Wasco en ik nog een vlog in zijn atelier:
Met zijn boek 1000 pinguïns wil grafisch kunstenaar Wasco ons beter leren kijken. ‘Het gaat om subtiliteit.’
Van de eigenzinnige stripmaker en grafisch kunstenaar Wasco (1957) kwam drie jaar geleden Het Tuitel Complex uit, waarin hij onderzoekt wat een strip nu eigenlijk is en wanneer een strip ophoudt een strip te zijn. Voor zijn nieuwste boek tekende Wasco exact duizend pinguïns. Telkens in reeksen van één tot en met tien, in verschillende stijlen.
Waarom pinguïns als onderwerp? ‘Ik was altijd met katten bezig. Daarvan heb ik er duizenden getekend tot ik er flauw van werd. Ik kwam ook altijd vrouwtjes tegen die van katten hielden en op de een of andere manier wilde ik niet bij die softe wereld horen. Bovendien zijn er al zo veel boeken over katten,’ vertelt Wasco in zijn atelier op een Amsterdams industrieterrein. ‘Ik ben altijd bezig met exercices de style, met variaties op hoe je iets kunt tekenen. Eerst dacht ik dat dit niet met pinguïns zou kunnen omdat je maar een soort hebt, terwijl je in katten veel variaties hebt: dikke, harige, et cetera. Maar waarom zou ik geen harige of dikke pinguïns tekenen of me überhaupt druk maken over het feit dat die niet bestaan? Pinguïns hebben ten opzichte van katten twee voordelen. Ten eerste zijn ze goed herkenbaar en daardoor kun je dus goed zien dat het allemaal variaties zijn. Ten tweede lijken ze veel meer op mensen, dus je identificeert je beter met hen dan met katten.’
Pinguïndag
Op de boekenplanken in zijn werkruimte staan onder andere boekjes die Wasco in eigen beheer heeft uitgebracht, en enkele pinguïns gemaakt van oude gebruiksvoorwerpen. ‘Die hebben bevriende stripmakers gemaakt voor de pinguïndag die ik nu twee keer heb georganiseerd. Ik roep mensen op om met een pinguïn te komen en dan houden we een optocht. Dat is een wandelende expositie, maar heel lowbrow hoor.’
Dit laatste gaat niet op voor 1000 pinguïns dat over meer gaat dan alleen de zwart-witte vogels. Zoals veel van Wasco’s werk, valt je blik in eerste instantie op de illustraties zelf, die kunnen variëren van strippagina’s in een enigszins eenvoudige stijl, tot meer abstract werk dat naar Mondriaan neigt. De illustraties hebben vaak een speelsheid die vrolijk stemt en ze nodigen uit ze nauwgezet te bekijken. Want, wat zien we nu eigenlijk? Wat gebeurt er? Hoe verschilt de ene tekening van de vorige?
Details
Wasco: ‘Mijn werk gaat over hoe we ons verhouden met wat we zien en wat we doen. Net als iedereen heb ik een mening over dingen in de wereld, zoals politiek of de vluchtelingencrisis. Ik heb echter geen zin om mijn dubbeltje daaraan toe te voegen. Zaken zijn complex, maar worden in discussies vaak zwart-wit voorgesteld. Mensen moeten onderscheiden dat het juist om de details gaat. 1000 pinguïns kun je alleen maar lezen door goed op de details te letten en de subtiliteit in te gaan. Het roept allerlei vragen op. Uiteindelijk gaat het boek over evoluties, over hoe die groeien. Kunst is niet didactisch, maar het communiceert wel iets. Ik hoop dat mensen door er goed naar te kijken, doorhebben dat er een gedachte achter zit en snappen wat er gebeurt. Op de een of andere manier verruimt dat ons inzicht van hoe de wereld in elkaar zit en werkt. Uiteindelijk gaat het erom dat mensen subtieler worden en meer nuances kunnen zien.’
Tijdsverloop
Omdat 1000 pinguïns een verzameling van 184 afbeeldingen is, en niet direct een verhaal vertelt, wordt de lezer uitgenodigd zijn eigen interpretatie los te laten op individuele afbeeldingen. ‘Het belangrijkste is wat je er zelf uithaalt. Dat je het boek een tweede keer leest en er dan een heel ander boek of verhaal in kunt zien.’
Toch ben ik benieuwd naar wat Wasco zelf te vertellen heeft over illustratie 0113, waarop twee pinguïns met gebogen hoofd staan. ‘Die twee pinguïns staan daar een beetje te slapen, volgens mij,’ zegt de tekenaar. ‘Ze hebben het koud en staan daar behoorlijk eenzaam. Het zou overigens ook een plaatje met tijdsverloop kunnen zijn. In dat geval zien we twee keer dezelfde pinguïn die naar ons toeloopt, of waar de camera op inzoomt.’
Ambachtelijk
Aan veel van Wasco’s werk ligt een wetmatigheid ten grondslag die hij zichzelf oplegt. Zijn boeken beginnen bij een concept. Daarna begint hij te tekenen en ontstaan de illustraties bijna vanzelf: ‘Ik begin gewoon door het penseel op papier te zetten en ik denk daar van tevoren niet veel over na. Ik weet wel dat dit een redelijk intellectueel werk is, maar ik doe niet zo heel veel intellectueel werk terwijl ik teken,’ zegt hij lachend. ‘Ik improviseer en volg de lijn. Eigenlijk is dat betrekkelijk primitief. Dat ik van wetmatigheden houd, is iets uit mijn jeugd. Ik was goed in rekenen en heb een boekhoudersmentaliteit. Daarbij hou ik van veel. Veel als in meer en dan nog meer. Iedere mens is nietig, maar kan in feite veel maken. Je kunt een heel universum creëren, en ik wil dus heel graag heel veel creëren. Duizend vind ik ook een mooi aantal, want dan begint het ergens op te lijken.’
Sensueel
1000 pinguïns noemt Wasco uiteindelijk ook een ode aan het papieren boek. ‘Op dit moment ben ik anti-digitaal. Het populisme is de afgelopen tien jaar ongelooflijk versneld door de aanwezigheid van internet. Alles gaat te snel. In mijn contract heb ik laten zetten dat er geen digitale versie gemaakt mag worden. Het is een fysiek boek dat een bepaalde volgorde heeft en op een speciale manier is gedrukt. Dat zijn elementen die in de digitale versie kunnen veranderen. Bovendien heeft een digitaal bestand geen formaat. De originele pagina’s heb ik gemaakt op een risoprinter omdat die andere en diepere kleuren kan drukken dan het CMYK-systeem. Het gaat hier dus weer om subtiliteit. Kunst is uiteindelijk sensueel, een gevoel, en dat doet iets met je. Papier, kleur en inkt – al die dingen spelen daarin een rol.’
Het is weer tijd voor een postvlog. Dit keer een pakketje uit België met de nieuwste striproman van Brecht Evens.
Op het boek staat niets over het verhaal, maar na wat zoekwerk vond ik dit:
BRECHT EVENS Het amusement: Drie twintigers. De exuberante, paradijselijke grootstad ligt aan hun voeten. Maar Rodolphe zit opgesloten in zijn hoofd, Jona wordt ingehaald door zijn kwalijke reputatie en Victoria wordt beteugeld door een cordon bezorgde vrienden. In deze pulserende mozaïek kruisen ze elkaar, in taxi, restaurant en discotheek, één zwoele zomernacht lang.
Huishoudelijke mededeling:
Eigenlijk wilde ik het vervolg maken op mijn vlog Is het internet stuk?, want er zijn interessante reacties op binnengekomen. Door griep kan ik vandaag niet opnemen en deze vlog heb ik eerder deze week opgenomen. Ach, misschien komen er nog meer interessante reacties binnen op de vorige vlog, dan kan ik die over een paar dagen meteen meenemen.
We staan in het wondere atelier van Wasco waar ik de grafisch kunstenaar en stripmaker voor de VPRO gids interviewde. Wasco heeft namelijk een boek met 1000 pinguïns getekend.
Wat heeft hij met deze grappige, zwart-witte zeevogels? Waarom tekende hij er precies 1000? Wat is het voordeel van een risoprinter? En is er echt een pinguïndag??
Het boek 1000 pinguïns ligt inmiddels in de winkels. De vlog is opgenomen na het interview voor de VPRO Gids. Het artikel staat binnenkort in de Gids en op mijn site.
Neil Gaiman schreef een verhaal over Angela, een schaars geklede hemelse krijgster die jaagt op Hellspawns.
Ik vond deze Image comic uit de vervlogen jaren negentig in mijn weeshuis van strips en heb me er goed mee vermaakt. Gaiman houdt het actievolle verhaal luchtig door gevatte humor, de tekeningen van Greg Capullo spatten van het papier. En er zit een draak in, dus dat smaakt naar meer. Ben daarom meteen in de stapel Spawn-comics gedoken.
Gaiman introduceerde Angela in Spawn #9, maar deze vlog gaat over een miniserie van drie delen die Angela heet en die door Juniorpress werd uitgegeven in 1997.
Check ook deze video over Image en Spawn gemaakt door Kaptain Kristian.
Altijd leuk om dit soort post te krijgen: een pakket met nieuwe strips. Sherpa is een kleine uitgeverij in Haarlem die kwaliteitsstrips uitgeeft. Welke titels heeft Sherpa dit keer uitgebracht?
En hier nog even de link naar de video met uitgever Mat Schifferstein. Hij won in 2011 de Hal Foster Awards voor zijn bijzondere verdiensten voor het beeldverhaal.
In Stockholm zag ik een nieuw boek over Buffy The Vampire Slayer staan, dus die moest ook in mijn collectie Buffy-boeken. Wat maakt deze boeken nu zo boeiend? Wie is Buffy? En wat vind ik van de aangekondigde reboot? Al deze vragen beantwoord ik in deze vlog.
(En meer!)
En mocht je zelf ook nog een nare ervaring hebben opgedaan met de douane/beveiliging op Schiphol, laat dat dan vooral onder de vorige vlog weten: https://youtu.be/96GbGnpKRYc
Na ongeveer tweeënhalve maand Spawn comics lezen heb ik nummer 100 bereikt. Dat nummer is een mijlpaal op zich, maar wat mij vooral opvalt is dat ik nog geen genoeg heb van deze serie. Dankzij Spawn was het de afgelopen tijd elke dag Halloween, want het verhaal heeft nogal wat horrorelementen. Spawn is immers opgestaan uit de dood en wordt geacht te strijden voor de demon Malebolgia uit de hel. Hij moet de oorlog tussen hemel en hel beslechten. Zelf ziet hij er ook niet heel fris uit: beetje een combi tussen een zombie en een superheld.
