Leuk hè, die springende Bunbun. Deze werd gemaakt door Mattt Baay, de geestelijk vader van het vreemde konijn. Ik nam de foto afgelopen weekend tijdens de Stripbeurs Breda. Van het bezoek van Nieuw Gehoer op de beurs maakte Roos Maninhetveld een fotoserie. Te zien op haar verse weblog. Overigens ziet het ernaar uit dat die luie hoeren eindelijk weer eens wat gaan posten op die site van ze. Nog even geduld, dan wordt het hopelijk weer lachen. Nederlands Kampioen Striptekenen Op dezelfde stripbeurs werd zondag niemand minder dan Emma Ringelberg Nederlands Kampioen Striptekenen. Robin Schouten schreef een verslagje over het gebeuren op StripSter.nl. Ringelberg is de nieuwe belofte van de Nederlandse stripwereld. Zo nu en dan tekent ze voor deze site een grafstemming. Ze speelde ook een prominente rol in mijn 24 Hour Comic Day-video. Kijk maar. Ringelberg won een abonnement op de nieuwe Eppo en mag ook een stripje tekenen voor dit stripblad. Staat er eindelijk een keer wat leuks in. Gefeliciteerd, Em!
Ringelberg doet een vreugdedansje. Illustratie: Emma R.
Opleiding striptekenen Verder was er nog meer belangrijk stripnieuws deze week. Het ziet ernaar uit dat de opleiding striptekenen er eindelijk gaat komen en wel in Zwolle op ArtEZ hogeschool voor de kunsten. Stripmakers Hanco Kolk en Jean-Marc van Tol hebben daar had hun best voor gedaan. De opleiding begint in september en zal Comic Design gaan heten. Tot slot: vanaf morgen draait Watchmen in de bioscoop. Verplichte kost voor de liefhebber van superhelden en de klassieke graphic novel. Lees hier de recensie van de film. Lees ook:
Een complexe graphic novel als Watchmen verfilmen is een immense taak. Aan de ene kant heb je de liefhebbers van de strip die het gelaagde verhaal zo getrouw mogelijk weergegeven willen zien. Aan de andere kant heb je de bioscoopbezoeker die nog nooit de strip heeft gelezen en gewoon een boeiende film wilt zien. De laatste groep heeft het meeste te mopperen bij deze stripverfilming.Watchmen, geschreven door Alan Moore en getekend door Dave Gibbons, kwam in een serie van 12 afleveringen uit voordat de graphic novel in zijn geheel werd uitgegeven. Sindsdien geldt Watchmen als een mijlpaal in de Amerikaanse stripgeschiedenis. De graphic novel speelde in op de tijdsgeest: halverwege de jaren tachtig heerste er angst voor een escalerende koude oorlog. In de allegorische wereld van Watchmen spelen superhelden een belangrijke rol in de strijd om wereldmacht. De Amerikanen hebben Dr. Manhattan (in de film gespeeld door Billy Crudup) als ultieme wapen: hij kan moleculaire structuur van alles veranderen. Ook The Comedian (Jeffrey Dean Morgan) knapt de vuile klusjes voor de Amerikaanse regering op. President Nixon is nog steeds aan de macht en sinds 1977 zijn alle superhelden door hem vogelvrij verklaard. Als de oude helden een voor een worden vermoord, gaat de vigilante Rorschach (Jackie Earle Haley) op onderzoek uit.Psychopaten, stoeipoezen en kostuumfetisjisten Watchmen zit propvol interessante ideeën die vóór die tijd en sindsdien weinig zijn nagevolgd door stripmakers. Moore onderzoekt nauwgezet uiteenlopende aspecten van het superheldengenre. In zijn wereld zijn de helden soms psychopaten (zoals het personage Rorschach), opgedirkte vechtpoezen (zoals Silk Spectre) of mensen met een kostuumfetisj (Nite Owl, die ‘hem’ in de film alleen overeind lijkt te krijgen als hij in uniform is). Heel andere types dan welke we normaliter aantreffen in superheldenstrips.Trouwe adaptatie Wie de strip kent ontkomt tijdens het kijken van deze avant-gardistische superheldenfilm niet aan het maken van vergelijkingen. De liefhebbers van de graphic novel hebben in dat opzicht niet veel te klagen: regisseur Zack Snyder (die eerder de strip 300 succesvol verfilmde) houdt zich nauwgezet aan de brontekst. De belangrijkste scènes uit Watchmen zitten in de film, zij het soms ietwat aangepast en ingekort. Wel heeft Snyder het einde veranderd en daarmee het verhaal versimpeld en logischer gemaakt. De overwegend grimmige toon van de graphic novel is overgenomen in de film. Terwijl de meeste superheldenfilms het genre altijd met een lichte dosis humor benaderen, valt er met de psychopaten in Watchmen weinig te lachen. Tenzij je een wel erg cynisch gevoel voor humor hebt.Misschien blijft Snyder de strip zelfs iets te trouw. De flashbackstructuur die de achtergrond van de superhelden duidelijk moet maken, haalt vaak de vaart uit de film. Hetzelfde geldt voor de momenten dat de karakters filosoferen. Dergelijke dialogen misstaan in de strip geenszins maar houden de film op en doen gekunsteld aan.Prachtige tableaus Watchmen is een overdonderend, visueel spektakel geworden. Snyder is in de geweld- en seksscènes overigens opvallend explicieter dan in de strip. Veel actie wordt door slowmotion beelden extra benadrukt. De digitale toverdoos heeft overuren gemaakt. Met wisselend succes: de echtheid van adembenemende tableaus wordt aangetast door de enkele digitale shots die er nep uitzien. Zo zijn de shots in Vietnam waarin Dr. Manhattan en The Comedian flink huishouden duidelijk voor een green screen gedraaid.Maar dergelijke zwaktes vergeet je meteen wanneer Snyder op effectieve wijze de toon van scènes weet te zetten door nummers te gebruiken van Bob Dylan, Simon & Garfunkel en Jimi Hendrix. Door de herkenbare liedjes wordt de alternatieve wereld van Watchmen haast natuurlijk versmolten met de feitelijke Amerikaanse geschiedenis. Het mooiste voorbeeld hiervan is de titelsequentie vol driedimensionale stills die bondig de historie van de superhelden verhaalt, terwijl ‘The Times They Are A Changin’ van Bob Dylan te horen is.Bottom line: In het genre van de superheldenfilm is de film Watchmen een uniek en bijzonder uitstapje. Snyder is erin geslaagd de geest van de graphic novel te vertalen naar het witte doek – geen geringe prestatie. De filosofische en alternatieve blik op de wereld van de superheld is een feest voor de liefhebber, maar het is de vraag of het grote publiek hierop zit te wachten. De graphic novel lezen voordat je de bioscoopzaal binnenstapt zal de kijkervaring verbeteren.Watchmen draait vanaf 5 maart in de Nederlandse bioscopen.Deze recensie verscheen ook op EeuwigWeekend.nl.Lees ook:
New York, New York. Daar wonen Spider-Man en alle andere superhelden van Marvel. Niet echt natuurlijk, het zijn maar stripfiguren!
Binnenkort bezoek ik de Grote Appel van de Verenigde Staten. Ik was er al in 1996 – ver voor 911. Ben erg benieuwd hoe ik de stad nu zal ervaren.
Een tijdje geleden trof ik The Marvel Comics Guide to New York City aan in de boekwinkel. Het boekje lag verstopt tussen allerlei graphic novels. Peter Sanderson beschrijft de rijke geschiedenis van het Marvel Universum per locatie in New York en geeft aan in welke comic de betreffende gebeurtenis plaatsvond. Van The Brooklyn Bridge waar Peter Parkers grote liefde Gwen Stacy door de Green Goblin werd vermoord, tot de locatie van koffiehuis The Coffee Bean waar Parker & co. in de vroege jaren zeventig rondhingen. Harry Osborn is tegenwoordig de eigenaar van deze tent. Mocht je trek krijgen in een bak koffie, het staat in Greenwich Village. Ook locaties waar The Fantastic Four robbertjes knokten tegen Dr. Doom staan erin en Fogwell’s Gym in Hell’s Kitchen, de wijk waarin Daredevil huishoudt. De schrijvers en tekenaars van Marvel gebruikten voor het eerst New York als woonplaats voor hun superhelden. Daarvoor werden er altijd fictieve Amerikaanse steden bedacht zoals Metropolis en Gotham City – fictieve versies van New York die je nooit kunt bezoeken. Maar in New York kun je rondlopen in Forest Hills te Queens, waar Peter Parker opgroeide of een bezoekje brengen aan Coney Island waar onder andere Daredevil slaags raakte met Bullseye en Galactus een heel amusementspark vernietigde in een gevecht tegen de Silver Surfer en The Fantastic Four.
Het leuke aan het boekje is dat Sanderson feiten vermengt met gebeurtenissen uit de Marvel-strips. Hierdoor leer je niet alleen op terloopse wijze iets over de geschiedenis van New York; door de vermenging van feit en fictie wordt de geschiedenis van de Marvel-helden haast echt. Kortom: de perfecte reisgids voor een nerd als ik. De dood van Gwen Stacy: het moment dat Amerikaanse comics hun onschuld verloren.
Sanderson, Peter. The Marvel Comics Guide To New York City. Pocket Books, Simon & Schuster, 2007.
Was vorig jaar voor de meeste stripliefhebbers het jaar van The Dark Knight, dit jaar zou heel goed kunnen toebehoren aan de filmadaptatie van de graphic novel Watchmen. Op het web is de film die hier 5 maart in premiere gaat, alom aanwezig.(Lees de recensie van Watchmen hier.)
Het web Er is op dit moment geen ontkomen aan op het web: overal kom je blogposts, video’s en andere publicaties tegen vol teasers, spoilers en glimpen van de nieuwe film Watchmen. Aangezien ik dinsdag de film ga zien, besloot ik de graphic novel maar weer eens van de plank te halen. Natuurlijk ben ik niet de enige. Verre van dat. Zo schrijven Atom Freeman & Carr D’Angelo op CBR News na het herlezen van ieder hoofdstuk een blogje. Wil Wheaton (Wesley Crusher in Star Trek: The Next Generation en übernerd) las de strip meerdere keren, zag deze week de film al in een speciale screening en schreef een verslag en recensie.
En verder struikel je natuurlijk over Watchmen als je op YouTube gaat kijken. Daar vond ik een interessant interview met Alan Moore, de schrijver van de comic die zoals altijd niets wil weten van de stripverfilming. In dit fragment laten de videomakers Moore een stukje voorlezen. Bijna een cliché bij het interviewen van stripmakers. Een cliché dat zelden goed uitpakt. Ook nu heeft het iets knulligs als de grootmeester uit eigen werk voorleest. Kijk maar:
Dave Gibbons, de tekenaar van Watchmen, staat overigens een stuk positiever tegenover de hele adaptatie van regisseur Zack Snyder (een interview met Snyder vind je hier.) Verder zijn er behalve de trailers natuurlijk genoeg video’s op het web te vinden om je lekker te maken. Zoals dit nepjournaal, zogenaamd uit 1970, over Dr. Manhattan:
Ik ben als fan van superheldenstrips en de verfilmingen daarvan erg benieuwd naar Snyders interpretatie van de strip. Maar het herlezen valt mij enigszins zwaar. Watchmen is zo’n comic die je gelezen moet hebben omdat hij een mijlpaal is in de geschiedenis van de Amerikaanse strip. Dat maakt niet automatisch dat deze graphic novel plezierig lezen is. Moore heeft een complex verhaal geschreven dat uit meerdere lagen bestaat en ook nog eens zelfreflexief is. Het uitgangspunt van de strip – stel dat er in onze wereld echt superhelden zouden bestaan, hoe zou het hen dan vergaan? – was toen de strip in 1986 uitkwam baanbrekend boeiend en tegelijkertijd grotesk, want slaan al die in apenpakjes aangekleden goeddoeners niet een verschrikkelijk modderfiguur in een realistische omgeving?
Moore bepleit dan ook dat superhelden in onze wereld allesbehalve zuiver op de graad zouden zijn. Natuurlijk worden de sterkste helden ingelijfd door de Amerikaanse regering (hetzelfde zien we in The Dark Knight Returns van Frank Miller, waarin Superman niet meer is dan een goed getraind schoothondje van de Amerikaanse president die te pas maar vooral te onpas zijn tanden laat zien aan ‘vijanden’ van de vrijheid.) Natuurlijk zijn volwassen mensen die in een carnavalskostuum rondlopen niet helemaal lekker tussen hun oren. Een figuur als Rorschach is obsessief en beschouwt zijn missie als het hoogste goed. Persoonlijke verzorging of een privé-leven zijn dan niet belangrijk. En The Comedian kan alleen zijn taak als reallife Captain America uitvoeren door zich als een schoft te gedragen en nihilistisch in het leven te staan. Hoewel figuren als Nite Owl en Silk Spectre wat meer gestoeld zijn op klassieke jaren veertig helden, zijn de meeste superhelden uit Watchmen dus niet bepaald inspirerende voorbeelden voor de kinderen.De film
Het is niet mijn intentie om een uitvoerige analyse te geven van de strip. Het web staat immers vol met speudo-intellectuele analyses. (Op WatchmenComicMovie.com staat een lijst van analyses.) Hoewel die analyses vaak interessant leesvoer zijn, beperk ik me in mijn voorbereiding voor de viewing van dinsdag met het bekijken van enkele online video’s en het doorworstelen van de brontekst – de Watchmen graphic novel. Gefascineerd door iedere plotwending die Moore mij voorschotelt, me verbazend over de interessante plekken waarheen hij het superheldenconcept neemt, maar me tegelijkertijd ergerend aan de zwaarwichtigheid en de pretentie die in ieder stripkader, iedere dialoog en iedere verwijzing schuilgaat. Dit maakt Watchmen log en zorgt ervoor dat deze graphic novel zwaar op de maag ligt. Watchmen zal wat dat betreft nooit mijn favoriete strip worden. Ik hoop dat Snyder er een onderhoudende film van heeft weten te maken. De eerste berichten zijn gelukkig gunstig. En aan de diverse videofragmenten te zien, hebben Snyder & co gevoel voor spektakel en oog voor de vele details uit de strip:Lees ook de filmrecensie van Watchmen en:
De controversiële Franse schrijver en filmmaker Michel Houellebecq (1957) staat centraal in de documentaire Laatste woorden. Houellebecq is bekend van romans als Elementaire deeltjes en Mogelijkheid van een eiland. Deze laatste roman heeft hij recent verfilmd. Tijdens deze verfilming werd de documentaire gemaakt. Tijdens het Weerwoord festival sprak ik met Erik Lieshout en Arno Hagers die de documentaire over Houellebecq samen met Reinier van Brummelen maakten. Ze praten over hun passie voor het werk van de schrijver, over de doelstellingen van de film en vertellen hoe de samenwerking met Iggy Pop verliep. Pop, zelf ook fan van Houellebecq, schreef speciaal voor dit project nieuwe songs.Laatste woorden wordt vrijdag 13 februari uitgezonden om 22.50 uur op Ned 2. En nu we toch aan het aankondigen zijn: vrijdag wordt ook de film Elementaire deeltjes naar de roman van Houellebecq uitgezonden. Ned 2, 23.55-1.45 uur.Een video-interview voor de liefhebbers. Bekijk ook:
Voor de Strippublieksprijs 2009 zijn de volgende stripmakers en schrijvers genomineerd. Striptekenaar Dick Heins, het stripduo Minck Oosterveer en Willem Ritstier en de journalist/auteur Geert de Weyer.In het juryrapport staat dat “Dick Heins is genomineerd voor zijn bijdrage aan de reeks Klein Suske en Wiske. Samen met Jeff Broeckx is hij verantwoordelijk voor de voortzetting van deze succesreeks.Minck Oosterveer en Willem Ritstier zijn genomineerd voor het initiëren van twee nieuwe reeksen nadat de voorpublicatie van Nicky Saxx werd stopgezet.Geert de Weijer is genomineerd voor de redactie en samenstelling van het opmerkelijke boek 100 Stripklassiekers dat vorig jaar werd gepubliceerd.” Een gepeperde recensie van Gert Jan Pos over dit overzichtsboek is te vinden op de boekenpagina van de VPRO.Het publiek van Stripbeurs Breda, die dit jaar plaatsvindt op 28 februari en 1 maart, bepaalt ook dit jaar zelf wie de winnaar wordt. Op zaterdag 28 februari wordt tijdens de stripbeurs de winnaar bekend gemaakt.
Vandaag liep ik samen met andere journalisten die hopelijk van boeken houden, in de Passenger Terminal in Amsterdam, waar Vers voor de Pers plaatsvond. Stichting CPNB is de organisator van dit jaarlijkse boekenfestijn waar nieuwe titels en schrijvers worden voorgesteld aan de Vaderlandse pers. Uitgevers zetten hun mooiste en boeiendste pr-mensen neer in standjes om de pers te interesseren in de nieuwe uitgaven en catalogi. De stands hangen vol met grote posters van boekomslagen of portretten van schrijvers. De uitgever hoopt immers dat de recensent uit het grote aanbod zijn boeken beschrijft. Eigenlijk had de beurshal wel iets weg van een stijlvol aangeklede, rosse buurt waarin de aangeboden waar niet de belofte is van een vleselijk avontuur, maar van een geestelijke reis van soms literaire proporties. Ik schrijf bewust ‘soms’, want een groot deel van de boeken die uitkomt valt niet onder het predikaat literatuur. Denk aan thrillers of non-fictie boeken en treurige meuk die alleen door de drukpers lijkt te zijn gegaan omdat de schappen in de boekhandels vol moeten. Het aanbod van het gedrukte woord is overweldigend. Als ik gezellig wil struinen door de Scheltema zie ik in ieder geval door de boeken het bos niet meer. No poking Ik was er aanwezig om onder meer de site Eeuwig Weekend onder de aandacht te brengen van de uitgevers en om te zien wat voor boeiende boeken we kunnen behandelen op de site. Uitwisselen van visitekaartjes dus (op de ouderwetse manier, hier werd niet gepookt). En om bekenden uit de uitgeverswereld weer even aan te spreken, ofschoon ik er een paar dit weekend al had gesproken tijdens het Weerwoordfestival. (Daarover later meer.) Natuurlijk heb je op Vers voor de Pers ook kans om schrijvers in het wild tegen te komen. Zelfs wat striptekenaars, al staan er niet echt stripuitgevers tussen. (Oog & Blik is daar een van de uitzonderingen van, die uitgeverij werd laatst opgenomen in de wereld van de Bezige Bij.) Zo kon de oplettende bezoeker Jean-Marc van Tol ontwaren. Maar goed, die is dan ook zelf uitgever. Van Tol vertelde mij dat hij inmiddels begonnen is aan de Jezus-strip waar ik hem laatst over interviewde. Sinds die video online staat wordt hij gebeld door religieuze omroepen als de KRO en EO om erover in een programma te praten. Tussen de schuifelende pers trof ik schrijfster Natasja van Loon in een euforische stemming aan. Ze had die nacht de laatste hand gelegd aan het tiende hoofdstuk van Het mannenexperiment. Nog twee hoofdstukken te gaan en haar tweede boek kan naar de winkel. Stripmaker en illustrator Merel Barends, voor de vaste bezoekers van deze site en EeuwigWeekend.nl ook geen onbekende, vergezelde ons door de lange rijen met standjes.Barends had het storyboard van haar nieuwste stripproject mee. Van Loon bovenvermeld tiende hoofdstuk.
Barends (links) en Van Loon lezen elkaars werk.
Schaars geklede meid Nu huren grote uitgevers natuurlijk meer meters stand dan de kleine, waardoor deze minder goed opvallen tussen de grote posters van bekende auteurs. Toch wist uitgeverij d’Jonge Hond dit voor mij te compenseren door een interessante foto op het omslag van hun catalogus te plaatsen. We zien de oudere schoenontwerper Jan Jansen in smoking. Op zijn schoot zit een schaars geklede dame met knal rode laarzen. Dan heb je mijn aandacht wel. d’Jonge Hond is vooral gespecialiseerd beeldende kunst, fotografie, mode en hieraan gerelateerde onderwerpen. Typisch boeken die interessant kunnen zijn voor Eeuwig Weekend. Ook zonder schaars geklede vrouw op de cover overigens. Veel van de boeken van d’Jonge Hond zijn gekoppeld aan exposities. Slim natuurlijk, want dan heeft het boek voor recensenten van naturen een actualiteitswaarde.Met een tas vol catalogi en andersoortig pr-materiaal reed ik later die middag weer naar huis. Dat wordt een avondje bladeren op de bank. Lees ook:
Absurde en droge humor, gekke mannetjes met een overwegend gewelddadige inslag en een vrouwentekort – dat zijn de ingrediënten van de cartoonwereld van Hallie Lama. In deze video een onthullend gesprek met de cartoonist én de creatie van een nieuwe cartoon gevolgd van schets tot publicatie.
Absurde en droge humor, gekke mannetjes met een overwegend gewelddadige inslag en een vrouwentekort – dat zijn de ingrediënten van de cartoonwereld van Hallie Lama. In deze video een onthullend gesprek met de cartoonist én de creatie van een nieuwe cartoon gevolgd van schets tot publicatie.Meer Hallie Lama vind je op zijn eigen site. Lees ook Making the video: Op stap met Hallie Lama. Deze video zag als eerste het licht op EeuwigWeekend.nl.Bekijk ook:
Mensen met originele ideeën, met slimme observaties en mensen met een aparte tekenstijl spreken me erg aan. De lui die boven het maaiveld uitsteken. De mensen die hun creativiteit koesteren en inzetten om een boodschap over te brengen, om te vermaken, of om de vele gedachten die in hun hoofd ronddolen een plek te geven voordat ze er gek van worden. Daarom voer ik graag gesprekken met kunstenaars – filmmakers, stripmakers, schilders, schrijvers… Laatst was ik een dagje in Hillywood – het mediacentrum van de Lage Landen – om vriend en cartoonist Hallie Lama eens aan de tand te voelen. Niet letterlijk natuurlijk, dat laat ik liever aan zijn tandarts over. Het moet ergens in september vorig jaar geweest zijn dat het idee om over Lama eens een videootje te maken in mijn hoofd schoot. Door wederzijdse drukke agenda’s was het er nog niet van gekomen. Tot die kalme dinsdag in januari. Onbeschaamd en onbevangen Het interview vond plaats in de woon- en werkkamer van de heer Lama. Hallie was ontspannen en zat lekker op zijn praatstoel. De anekdotes die ik wilde horen kwamen ter sprake.Het mooie van mijn vak is dat je, door de bescherming van de camera, alles kunt vragen wat je ooit al eens van je onderwerp hebt willen weten. Nu ben ik al een tijd bekend met het werk van Lama en hadden we elkaar hier al vaker over gesproken, maar in een interview heb je de kans om eens rustig in te gaan op die onderwerpen waar je normaliter vaak alleen terloops over spreekt. Na het interview tekende Hallie in de voor zijn tekenstijl typerende snelheid een cartoon. Daarna was het tijd voor locatiebezoek. We begonnen in zijn stamkroeg in het Hilversumse. De plek waar hij menig biertje doorslikt, maar ook veel gesprekken voert met stamgasten en vreemde kerels die spontaan naast hem komen zitten om hun levensgeschiedenis uit de doeken doen. De bezoekers van het café bleken menigmaal een rijke bron voor cartoons te zijn.
Cartoon: Hallie Lama.
Magie der cinema Later op de avond bezochten we Hallies werkplek: een van de filmtheaters alwaar hij al zo’n negen jaar dienst doet als operateur. Films mogen draaien is een mooi beroep. De operateur is als het ware degene die de magie die cinema is, namelijk het tot leven blazen van 24 beeldjes per seconden, tot uitvoering brengt. Hallie zette geroutineerd de projectoren aan en liet me terloops de agenda in de cabine zien. Deze stond vol met, hoe kan het ook anders, Lama-krabbels. Behalve de weken dat hij met vakantie was, die waren vrijwel blanco. Kill your darlings, darling Met een tape vol bruikbaar materiaal reed ik die avond weer richting huis. De montage van de video verliep zonder noemenswaardige problemen. Hoewel, er zijn altijd van die momenten dat je even door de zure appel heen moet bijten: het loggen van het materiaal is een saai doch noodzakelijk werkje. Een ander lastig moment is wanneer je besluit dat die leuke anekdote toch uit de video moet omdat ze te lang is. Zoals Lama’s verhaal over zijn belevenissen op de kunstacademie. Mooi materiaal, maar online video’s mogen nu eenmaal niet te lang duren. Wat mij betreft is vijf minuten lang genoeg. Maar over het maken van online video’s binnenkort meer.Terwijl Mackie de video aan het renderen was, bedacht ik me dat dit de zoveelste video over strips was die ik in een korte tijd maakte. Met veel plezier overigens, maar het wordt tijd om de cameralens eens op een andersoortige creatieveling te richten. De volgende keer misschien een schrijver ondervragen.Het resultaat is binnenkort op EeuwigWeekend.nl en Mike’s Webs te zien.
In veel gevallen schrijf ik om mijn eigen nieuwsgierigheid te stillen. En hoewel ik niet primair schrijf om reacties te genereren, kunnen positieve reacties natuurlijk wel motiverend werken. In de VPRO Gids van deze week staat onderstaande ingezonden brief waarin mijn recente artikel ‘Zelfbeeld van het beeldverhaal’ wordt vermeld. Vond het erg opbeurend om deze reactie te lezen. Ze maakte mijn dag weer goed.
Klik op het plaatje voor vergroting.
Met dank aan Mennomail die me op de brief wees.Lees ook:
Recent sprak ik met stripmaker Jean-Marc van Tol, bekend van onder andere Fokke & Sukke. In het interview spreekt Van Tol over zijn wens ooit een graphic novel over Jezus te maken. Ook legt hij uit waarom Fokke & Sukke weinig succes hebben in het buitenland en waarom het zo slecht gaat met de strip in Nederland. Over Fokke & Sukke: ‘Zo’n succes als we in Nederland zijn, zijn we niet eens in Vlaanderen!’Kortom: kijken die video! Deze video heb ik gemaakt met medewerking van FaceCulture. Het interview verscheen natuurlijk ook op EeuwigWeekend.nl én op Nu.nl.
Leuk hè, die springende Bunbun. Deze werd gemaakt door Mattt Baay, de geestelijk vader van het vreemde konijn. Ik nam de foto afgelopen weekend tijdens de Stripbeurs Breda. Van het bezoek van Nieuw Gehoer op de beurs maakte Roos Maninhetveld een fotoserie. Te zien op haar verse weblog. Overigens ziet het ernaar uit dat die luie hoeren eindelijk weer eens wat gaan posten op die site van ze. Nog even geduld, dan wordt het hopelijk weer lachen.
Ringelberg doet een vreugdedansje. Illustratie: Emma R.
