De webcomic Questionable Content van J. Jacques is een van mijn favoriete strips van dit moment. Lekker geneuzel over indie muziek, het afkraken van wannabee’s en een jongen en meisje die zich tot elkaar aangetrokken voelen, maar eeuwig om elkaar heen blijven draaien.
Een jongen en meisje die stiekem iets voor elkaar voelen, maar om elkaar heen blijven draaien zonder dat ze voor hun gevoelens uit durven komen. De romantische comedy is er groot mee geworden. Maar dat geldt ook voor prime-time televisie in het algemeen. Lois & Clark, Mulder & Scully, Dawson en Joey, Gordon en Joling… etc. Eigenlijk zijn er maar weinig man-vrouw partnerships op televisie te bedenken waar niet een zekere vorm van seksuele aantrekkingskracht een (onderhuidse) rol speelt. (Oké, Will & Grace is één uitzondering.) Het levert bevredigende kijkstof op: stiekem smachten om een onbeantwoorde liefde.Voor de meeste gevallen geldt dat als de twee personages eindelijk toegeven aan hun geheime verlangens, gelijk alle spanning uit de serie verdwijnt. Dit geldt voor de tv-serie Lois & Clark (zodra de toch wat lompe Dean Cain Teri Hatcher tussen de lakens zijn superkunsjes mag tonen, is de hele raison d’être van de serie omzeep geholpen). Zodra de X-Files meer draait om wat Mulder & Scully met elkaar ín het bed doen, dan de monsters die ónder het bed schuilen, is er geen ruimte meer voor enige vorm van geloofwaardige samenzwering.De vraag is: geldt dit ook voor de webcomic Questionable Content? Een strip die al meer dan zevenhonderd (!) episodes bevat, en die in beginsel draaide om de vraag: wanneer krijgt Marten zijn goede vriendin Faye eindelijk eens tussen de lakens?
Intelligent
Het antwoord is vooralsnog een dikke nee. Goed, Marten en Faye draaien echt stroken lang om elkaar heen. Marten voelt duidelijk iets voor Faye – maar zij blijft de boot afhouden. Questionable zit echter intelligenter in elkaar dan de gemiddelde romcom. Het verhaal dat Jeph Jacques hij vertelt is uiteindelijk meeromvattend dan alleen bovenstaande kwestie. “Questionable Content is a webcomic about indie rock, romance, and anthropomorphic computers,’ aldus Jacques. (Bron: http://comixpedia.net/index.php?name=Se … amp;page=1. Jacques geïnterviewd door Yolanda Yvonne Janiga.)De scènes beslaan meerdere pagina’s waarbij de schrijver ook nog af en toe tussen verschillende scènes schakelt. Hierdoor weet hij verscheidene verhaallijnen tegelijk levend te houden, als een jongleur die een paar ballen tegelijk in de lucht houdt. Mensen die de strip ieder dag lezen (de updates zijn van maandag t/m vrijdag) hebben dit wellicht niet zo door, maar wie het gehele archief in een keer doorspit (zoals deze reviewer heeft gedaan) merkt dat Jacques zijn strip het juiste tempo weet te geven. Jeph Jacques voert een aardige schare vaste personages op die de aandacht van de hoofdplot afleiden. De cast zorgt dus voor voldoende afwisseling en ontwikkelingen. De vriendschappen onderling zorgen ervoor dat de plotlijnen verbonden zijn.
Neurotisch
In sommige gevallen melkt Jacques de zaken echter wel erg lang uit, voordat hij met wat actie op de proppen komt. Faye heeft duidelijk een geheim en haar karakter is een vat vol neuroses. Ze slaat Marten graag als iets haar niet zint en heeft duidelijk moeite met seks. Daar wordt regelmatig naar gehint, maar pas rond aflevering 500 (!) wordt het een en ander uit de doeken gedaan. Voor mensen die snelle antwoorden willen, is Questionable niet de strip. Wie meer van een langdradige soapstructuur houdt is wel op het goede adres. Duidelijk is dat het bij Jacques niet om de plot gaat, maar om het spel tussen de personages. Hun guitige opmerkingen en reactie op de situatie van alledag, maakt de strip tot wat hij is. Het gaat dus niet zo zeer om wat de personages doen, maar om de oneliners die ze weten te verzinnen.Het verhaal krijgt meer diepgang op momenten dat er eindelijk eens grote ontwikkelingen gebeuren. Dit geeft de personages een kans te excelleren en een andere kant van zichzelf te laten zien. Het duurt echter een tijdje voordat Jacques het zover laat komen. In tussen houdt hij de lezer geboeid met aardige dialogen en voorvallen, maar wanneer de relatie tussen Faye en Marten eindelijk escaleert, weet hij de lezer pas echt goed vast te houden. Dat zijn de momenten waarin hij zijn kwaliteiten als verhalenverteller laat gelden.Toch zou het best kunnen dat het kabbelende tempo waar de serie soms in terugvalt, er juist voor zorgt dat mensen terugblijven komen. Als je de site elke dag even bezoekt, is het net of je een kort gesprekje voert met een stel vrienden van je. Bovendien is er eigenlijk geen enkel personage dat tegen de borst stuit. Jacques houdt het wat dat betreft veilig.
Jacques zei zelf het volgende over het verteltempo van de strip:
‘I’ve found that a good gauge of whether I’m pacing the story properly is to simply pay attention to how it makes me feel when I’m thinking about it — if I feel excited and find myself looking forward to a certain event or plot point, I’m probably moving along at the right pace. If I find myself getting bored or stressed out, it means I should probably change things up a bit. My readers tend to get very invested in the plot, and a certain percentage of them have always wanted me to hurry it up and move faster than I intended. I just ignore them and the strip doesn’t appear to have suffered for it thus far, so I guess I’m doing an okay job.” (Bron:http://www.comixpedia.com/node/7276. Jacques geïnterviewd door George Curtis.)
De tekenstijl is in die zeshonderd plus episodes wel ten goede veranderd. Begon de strip nog met simpele tekeningen waarin vooral de dialoog de belangrijkste ster vormde, en waarin alle meisjes op hun kapsel en kleding na hetzelfde gezicht hadden, tegenwoordig kent het werk van Jacques meer plasticiteit en kleurrijkere composities. Dit vooral dankzij de shading-tool van Photoshop. Al lijken de meiden nog steeds een beetje op elkaar, een vooruitgang is het wel. De shots zijn minder vlak en Jacques kiest regelmatig camerahoeken met een interessant perspectief. Daarentegen is er weinig actie op de achtergrond als het gaat om straatscènes. Kennelijk wonen er geen andere bewoners in de stripstad dan de personages die nodig zijn voor het verhaal.Sitcom
Desondanks gaat het bij Questionable niet zo zeer om het artwork. In dat opzicht heeft de strip veel weg van een Amerikaanse sitcom: om de zin komt een grap, het camerawerk is redelijk vlak, en alles draait om de guitige reacties van de personages op de situatie waarin ze zitten. Jacques weet altijd in vier plaatjes zijn punt te maken. (Op een paar uitzonderingen na bestaat iedere aflevering uit precies vier plaatjes die onder elkaar een verticale strook vormen.)
Jacques geeft zelf toe dat het artwork constant aan verandering onderhevig is:
‘The art is constantly changing, as anybody who reads the comic for more than two weeks could probably tell you. I’m always trying different things with the artwork- it’s been a goal from day one to continually improve my drawing ability, and I think it’s finally beginning to get to the point where I’m halfway decent at it. It’s basically survival of the fittest- changes that I think fit in with the overall look I’m going for stick around and get refined, and changes that don’t fit in get phased out, sometimes in the course of three or four strips, sometimes over a much longer span of time. I’m trying to get better at using different “camera angles” in each panel and doing more involved backgrounds, both of which are really just a matter of being patient and taking my time with the artwork. There’s still tons of room for improvement, and always will be, but I think I’m at least making progress.”
(Bron:http://www.comixpedia.com/node/7276. Jacques geïnterviewd door George Curtis.)
Wie interesse heeft in een making of van Questionable, verwijs ik graag door naar Jephs tutorial over hoe hij de strip maakt. Informatief – en hij kan het veel beter uitleggen dan ondergetekende.
Indie-bandjes
Jacques is dol op verwijzingen naar Amerikaanse subcultuur en indie-bandjes. Hij heeft zelfs een hele webpagina gewijd aan indie-bandjes en cd’s. Een lijst van muziek waar je naar zou moeten luisteren volgens Jacques.”Hey, Goth kids gotta sulk, emo gotta cry, Dorra gotta ask herself ‘why,why,why?'”volgens Faye in Questionable. Soms wordt het gezeur van Jacques over typetjes als de goths vs de emo-kids net iets te veel van het goede. Typeringen zijn een centraal thema in de strip, waarbij de bijpersonages nogal eens van stijl veranderen, wat natuurlijk staat voor het zoeken naar identiteit. Daar is op zich niets mis mee, maar Jacques komt niet verder dan het belachelijk maken van stereotypen zonder dat hij hier dieper op ingaat. Dat maakt de strip weer erg oppervlakkig. Enige kennis van
Amerikaanse subcultuur en de daarbij horende obscure bandjes is handig, maar niet onoverkomelijk. Zelfs voor wie niet bekend is de zanger van een bepaald bandje kan zich nog vermaken met de grap die over hem gemaakt wordt. Uit de context wordt genoeg duidelijk. Bovendien zijn dergelijke bandjes en fandom van alle tijden en universeel.Gelukkig houdt hij het niet alleen bij typeringen uit de jeugdcultuur, maar moeten countryliefhebbers en andere rednecks het ook ontgelden. Ook is Jacques niet vies van verwijzingen naar schilders als Jeroen Bosch. Kortom, eigenlijk is Questionable Content een pamflet voor alles waar de stripmaker een mening over heeft, maar daarin staat hij natuurlijk niet alleen. Veel webcomics lijken in het leven geroepen opdat de maker zijn mening kan spuien over alles wat hem/haar niet zint, maar gebruikt daar dan zijn personages voor om die mening te geven.Jacques is op dit moment fulltime met de online comic bezig en kan er schijnbaar ‘van leven’. Dankzij het zakelijk instinct van zijn vriendin zoals hij zelf toegeeft. Op handige wijze lopen de personages telkens rond in T-shirts die ook via de site te bestellen zijn. Behalve Questionable maakt Jacques ook nog Indie Tits, een webcomic waarin twee vogels hun gal spuien over indie-rock. http://indietits.com/.
Check it out.
Tekenbattle
Meer webcomicreviews op Clickburg.nl
