Met iedere officiële bespreking van Mijn vriend Spider-Man ben ik natuurlijk erg blij, want de artikelen en blogposts helpen het boek onder de aandacht van de juiste lezers te brengen. Maar het hartverwarmends zijn de reacties die ik van lezers krijg.
Lezers die net als ik fan zijn van Spider-Man, of ook gewoon van comics houden. Fans waar het boek over gaat dus.
Zoals het bericht van kookheld Menno de Koning dat ik een tijdje geleden kreeg en hier met toestemming reproduceer. De Koning is de winnaar van Heel Holland Bakt 2014. Eerder dit jaar is zijn speels vormgegeven Superheroes Kookboek uitbracht door uitgeverij Kosmos. In het voorwoord haalt Menno zijn liefde voor comics en zijn held Stan Lee al aan, dus dan weet je dat je met een echte stripgeek te maken hebt.
(Een andere goede hint is als mensen het koppelteken tussen Spider en Man zetten, maar dat even terzijde.)
De hele vormgeving van Menno’s Superheroes Kookboek is een knipoog naar Amerikaanse comics, dus voor stripfans met aanleg voor actie in de keuken een aanrader. (Ik behoor niet tot die categorie, ik vind een boterham met pindakaas smeren net te doen.)
Menno schrijft:
Ik heb eindelijk de tijd genomen om Mijn vriend Spider-Man uit te lezen. Wat een plezier om dit te lezen, met een traan en een lach! Herkenbaar. Hoewel we zeker geen zelfde jeugd hebben meegemaakt, maar het persoonlijke vlak waarmee je je relatie met Peter beschrijft is heel herkenbaar. Zo zag ik mezelf als 12 jarige jongen constant op “school” verschijnen in Westchester New York in plaats van Maascollege Maassluis waar ik gepest werd omdat ik “anders” was…De interviews/gesprekken met psychologen en kenners was zeer verhelderend en gaf een duidelijke beschrijving hoe zo’n fan relatie werkt… Anyways, ik wilde je gewoon even bedanken voor het lees plezier!!!!
Een andere fijne reactie kreeg ik van Eelco. Ik ontmoette hem op de Amsterdam Comic Con en we hadden een leuk gesprek over comics. Hij droeg een mooi T-shirt van de Justice League getekend door Jim Lee. Eelco kocht een exemplaar van Mijn vriend Spider-Man . Een week later kreeg ik dit mailtje:
We hebben elkaar gesproken op de comic con in Amsterdam anderhalve week geleden, naar aanleiding van je panel op zondag over Mijn Vriend Spider-Man. Hoewel ik had gedacht dat ik mij de komende weken vooral zou verdiepen in mijn nieuwe comics, ben ik op de terugweg toch als eerste begonnen in jouw boek, en afgelopen zondag heb ik het uitgelezen. En ik heb er erg van genoten.
Grote gedeeltes van het boek lezen meer als een lange column, en dat bedoel ik positief: een persoonlijk verhaal, aangevuld met relevante info en thema’s. Hoewel mijn jeugd natuurlijk anders was dan die van jou, was het vooral een genot om de herkenbare dingen terug te lezen, zoals een eerste kennismaking met de Juniorpress-strips, Spider-Man spelen met vriendjes, en bang zijn dat superhelden niet meer cool zijn op het voortgezet onderwijs, om het vervolgens weer op te pakken op een moment in je leven dat je dat niet meer uitmaakt. Door deze dingen in je boek te lezen, raak ik ook weer aan het denken over mijn eigen fijne (en minder fijne) herinneringen.
Eerlijk toegegeven twijfelde ik van tevoren of een boek over zo’n specifiek onderwerp wel 200 pagina’s lang zou kunnen boeien, maar dat is je zeker gelukt, juist door het zo persoonlijk te maken. Die anekdotes waren dan ook mijn favoriete gedeeltes van het boek. De interviews met deskundigen haalden soms de vaart er een beetje uit, maar brachten ook wel weer interessante inzichten.
Kortom, complimenten voor het boek, en nogmaals bedankt voor het amicale gesprek anderhalve week terug.
Nuff said!
