Categorieën
English Striprecensie Strips

Review: Trees by Warren Ellis and Jason Howard

Trees, volume 1: In Shadow by Warren Ellis (Transmetropolitan, The Authority) and Jason Howard is something else. Trees is a great science fiction story that presents a new perspective on the theme of alien-invasion. Like all good science fiction, Trees is an exploration of human nature in alienating and trying circumstances.

Trees_vol1-coverTen years ago we discovered there is intelligent life in the universe: large black obelisks came down from the sky and landed on different places on earth. These big shapes wrecked their surroundings wherever they landed, destroying whole city blocks. Humanity panicked, but ‘the trees’ as people call them all but ignored humans all together. They don’t recognize us as intelligent or alive. Basically they just stand there, sometimes dumping toxic waste on their surroundings.

Now, ten years later, people have accepted these ‘trees’ and life goes on as well as possible. Writer Warren Ellis focuses on five locations on earth to show how the presence of the trees has changed our lives and how people adapted to them. In China a young artist arrives in the special cultural zone of a city under a tree and starts a journey of self-discovery. In Italy a young woman under protection of her boyfriend, the leader of a fascist gang that rules the city, meets an older man who will teach her survival skills so she can move up the social ladder. In Svalbard, one of the members of a research team is about to discover that the trees may not be dormant after all. The Somalian president starts placing artillery on the trees to demonstrate his military power, and in New York a Democrat is running for mayor in a city that’s been utterly transformed when the trees landed – Manhattan flooded when the trees landed on the cityscape.

Panel from Trees by Warren Ellis and Jason Howard.
Panel from Trees by Warren Ellis and Jason Howard.

In the first eight comics that are collected in Trees, Volume one: In Shadow, Ellis focuses most on the young artist, the Italian woman and the research team. Rightly so, because these three storylines concentrate on the characters and their development, whereas the other plotlines are more concerned with the politics of a world covered by the trees. At the moment they seem less interesting than the more personal storylines, but my guess is the political issues will be explored in later comic book issues.

I especially liked the story about Tian Chenglei, the young artist who is the new arrival in the city of Shu, a special cultural zone in China. Chenglei tries to find his place within a community of free thinkers, artists, homosexuals and transgenders and starts to explore his own sexuality.

trees_02

Jason Howard‘s artwork has an energetic feel to it. Howard’s love for cross-hatching gives the art a sketchy kind of look, while at the same time he gives a detailed impression of the scenery. All major locations in the book have their own distinctive look and feel, and these settings really sell the story. For the facial expressions Howard seems to use a sort of short-hand: they sometimes are lacking subtlety.

At first glance the cover of Trees reminded me of the film poster of David Lynch’s Eraserhead with Jack Nance wearing that goofy haircut, but although the trees are weird, Ellis’s story isn’t as strange as any of Lynch’s films. Trees isn’t less fascinating, though.

This review was written for and published on the wonderful blog of the American Book Center.

Categorieën
Striprecensie Strips

Striprecensie: Jim Curious – Reis naar de diepten van de oceaan

In Jim Curious: Reis naar de diepten van de oceaan neemt de Franse stripmaker Matthias Picard ons mee naar een wondere wereld in een tekstloos album met prachtige tekeningen.

Eerste bladzijde van Jim Curious.
Eerste bladzijde van Jim Curious.

Voor mij begint het plezier al op de eerste bladzijde: Jim Curious stapt in zijn lekker ouderwetse duikerspak uit huis. Met grote, onhandige stappen loopt hij naar het water en klimt op een trapje het water in. Picard laat het er allemaal grappig uitzien:

Dan komt Curious in een wondere wereld vol met allerlei prachtige vissen en planten. Er schuilt ook gevaar: een enorme haai heeft het op Jim voorzien bijvoorbeeld, en die ziet er extra indrukwekkend uit door het 3D-effect. We moeten namelijk een ouderwets rood-blauw-brilletje op zetten om dit album te kunnen lezen.

Een fan van 3D-films ben ik niet: zelden voegt het driedimensionale effect iets aan de kijkervaring toe, behalve wat hoofdpijn wellicht. De meeste filmmakers gebruiken de techniek niet op narratief vlak, waardoor het op het niveau van gimmick blijft steken. Ik vond het 3D-effect in Jim Curious goed werken, want het versterkt het gevoel van verwondering voor alle bijzonderheden die Curious onderwater tegenkomt, zoals een gezonken galjoen met schatkist en de verzonken stad Atlantis.

jim_curious

Uitgeverij Bries levert twee 3D-brilletjes bij het boek, zodat voorlezer en kind samen naar de illustraties kunnen kijken. Het verhaal en de gedetailleerde tekeningen laten veel ruimte om er zelf van alles bij te verzinnen, wat het volgens mij tot een prima voorleesboek maakt dat je keer op keer open kunt slaan. En als kinderloze volwassene had ik er ook veel plezier van trouwens.

Matthias Picard. Jim Curious: Reis naar de diepten van de oceaan
Bries, € 20

Categorieën
Striprecensie Strips

Striprecensie: Het experiment van Nicolas Debon

Boeken waar je wat van opsteekt, daar hou ik van. Zoals Het experiment van Nicolas Debon.

het-experiment-coverHet experiment is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van Fortuné Henry, anarchist en revolutionair. In 1903 vestigde Henry zich in een verlaten vallei in het Ardennenwoud om los van de burgermaatschappij een vreedzaam leven te kunnen leiden. Al snel wordt hij bijgestaan door kameraden en eensgezinden. Samen willen ze een utopische gemeenschap stichten. Dat kan natuurlijk nooit lang goed gaan, zou je denken en Debon laat zien hoe de groep langzaam uiteenvalt. Vooral Fortuné, de stichter en zo’n beetje het cement van de gemeenschap, is op een gegeven moment zo druk met het verdedigen en uitdragen van zijn idealen dat hij vergeet ze na te leven.

Debon vertelt schetsmatig, het verhaal leest als een gestroomlijnde samenvatting waarin bepaalde kernscènes volledig worden verhaald. Hij geeft de lezer ruimte om zelf te interpreteren en verder onderzoek te doen naar L’Essai (Het experiment, zoals de kolonie heet). Achter in het album geeft de auteur wat historische context en een bibliografie. Handig voor wie meer wil weten (en Frans kan lezen, want de genoemde titels zijn allemaal in het Frans.)

Schilderachtig
Debon visualiseert zijn verhaal op schilderachtige wijze en de platen waarin de natuur centraal staat, zijn sfeervol en treffend. De personages zet hij neer met een snelle toets. Gezichten blijven daardoor wat schematisch. Ook houdt Debon de camera wat op afstand en bedient zich opvallend weinig van close-ups. De meeste personages leren we dan ook niet echt kennen. Behalve Henry, want het verhaal wordt vanuit zijn perspectief vertelt. Misschien wilde Debon met zijn afstandelijke cameravoering dus aangeven dat het Henry meer gaat om het ideaal dan om de individuenen in zijn kolonie.

Het experiment is een interessant verhaal. Ik wist niet zo veel van deze geschiedenis, dus ik ben blij met dit soort beeldverhalen die een boeiend tijdsbeeld neerzetten. Een nieuwe samenleving stichten is een thema dat relevant blijft en nu misschien meer dan ooit. Als ik hoor wat voor domme plannen het kabinet allemaal voor ons in petto heeft (die vooral neerkomen op het uitknijpen van het volk om de laatste cent in de schatkist te krijgen), klinkt de maatschappij de rug toe keren om met een kleine groep mensen verder te leven, heel aantrekkelijk.

het-experiment-pagina

Slordigheden
Wat betreft de keuzen van de albums stelt Scratch Books, dat vorig jaar groot aankondigde kwaliteitsstrips uit te gaan geven, niet teleur. Redactioneel heeft men wel een steekje laten vallen. De vertaling en grafische verzorging van de stripromans is in handen van Studio Peter de Raaf. Net als De beeldhouwer van Scott McCloud zitten er in Het experiment enkele  tikfouten die de eindredacteur over het hoofd heeft gezien. Een voorbeeld uit een caption op pagina 54: ‘Tot grote vreugde van onze gasten waren wij zo nu en dan de acteurs in de voorstelling over ons eigen leven, dit tot grote vreugde van onze gasten…’

Jammer, juist omdat Debon zoveel moeite en aandacht heeft gestoken in zijn schilderachtige tekeningen.

Nicolas Debon. Het experiment.
Scratch Books, € 19,90.

Categorieën
Striprecensie Strips

Striprecensie: Robert Moses, de man die New York bouwde

Pierre Christin en Olivier Balez maakten een nogal schoolse biografische strip over de man die een duidelijke stempel op New York heeft gedrukt.

robert_moses_coverVan de jaren twintig tot de jaren zeventig van de vorige eeuw was Robert Moses de stadsplanner van New York. Hij heeft dus een flinke stempel gedrukt op een van de prachtigste steden op aarde. Moses liet talloze bruggen bouwen, liet een aantal van de beroemdste autosnelwegen van de stad aanleggen en verrijkte de stad middels parkways, stranden, tuinen, een dierentuin, zwembaden en speelterreinen. Ook zorgde hij ervoor dat er duizenden woningen bij kwamen.

Moses bekleedde meerdere functies, soms na elkaar, soms tegelijkertijd en werd lang op handen gedragen totdat zijn projecten wel erg megalomaan begonnen te worden. Zijn belangrijkste tegenstander wordt Jane Jacobs, journalist bij een architectenblad die mensen mobiliseert tegen de plannen van Moses omdat zij vindt dat alles lijkt te moeten wijken voor brede autowegen door de stad. ‘Ik denk soms dat Amerikaanse steden psychiatrische inrichtingen worden, bestuurd door de ziekste geesten,’ vertelt ze op het Architectural forum van 1956 en duidelijk doelend op Moses.

Moses sloopt dan ook hele wijken om zijn wegen te kunnen bouwen. Ook wordt de blanke Moses er op een gegeven moment van beschuldigd een racist te zijn omdat hij wel opvallend veel gebouwen sloopt waar Afro-Amerikanen in wonen.

robert_moses_straat robert_moses_batman

De strip Robert Moses: De man die New York bouwde, is interessant voor iedereen die geïnteresseerd is in de geschiedenis van New York. Balez trakteert de lezer op mooie tekeningen van de stedelijke architectuur. Op zich leent het verhaal van Moses zich voor mooi drama, maar scenarist Christin benut dit helaas op geen enkele manier. De strip volgt chronologisch het leven van Moses en is nogal schools van opzet. Educatief verantwoord, maar geen meeslepende vertelling. Erg jammer.

Pierre Christin en Olivier Balez. Robert Moses: De man die New York bouwde.
Uitgeverij Blloan, € 24,95

Categorieën
English Striprecensie Strips

Review: Umbral by Antony Johnston and Christopher Mitten

Sometimes you just don’t ‘click’ with a story and for me this is the case with Umbral, Book One: Out of the Shadows, a so-called dark fantasy story that takes place in the fictional Kingdom of Fendin, a world in which magic and religion are forbidden.

The story is about a young thief named Rascal. During an eclipse she sneaks into the Red Palace and tries to steal a priceless royal gem called the Oculus. She gets help from Arthir, the crown prince. Together they witness the horrific murder of the King and Queen at the hands of the Umbral: nightmarish, Lovecraftian creatures from another dimension. When the creatures kill the young boy as well, Rascal can barely escape the palace alive. With the Oculus in her possession Rascal tries to flee and outrun the Umbral. Interestingly, the Umbral are able to take on the shape of the people they’ve killed, making it hard to figure out whom to trust. On the way, Rascal gets help from a drifter named Dalone, who might be a wizard of sorts.

Page from Umbral, Book One: Out of the Shadows.
Page from Umbral, Book One: Out of the Shadows.

I’ll admit: I’m not a big fantasy buff, but as a reviewer I’m willing to try and read any comic that I come across. I thought the cover of the comic looked intriguing. Speaking of the interior art by Christopher Mitten, I have mixed feelings. On the positive side, I like the look of the Umbral. With their dark and shadowy form, bright red eyes and large mouth with sharp teeth they indeed seem to be creatures that will devour you in your nightmares. Storytelling-wise, Mitten is all over the place and from a visual standpoint the narrative flow feels a bit disjointed at times. It also doesn’t help that some of the characters look alike a lot and are hard to tell apart. For instance, Dalone and Master Gearge, master of the thieves’ guild, could have been twins. They’re both big-bearded men and father figures to Rascal.

UMBRALVOL1_coverOf course it is nice that the main character is female, and a teenager at that. But Rascal is a young, spunky girl with a potty mouth that frankly isn’t very interesting as a character. Nor are most of the other characters, to be honest. As a whole, Umbral Book One is pretty bland. It seems writer Antony Johnston (The Fuse, Wasteland, Dead Space) put some familiar tropes of the fantasy genre in a blender and this is what he came up with, throwing a bunch of ghost pirates in the mix as well.

Reader be warned: this first volume ends with a annoying ‘to be continued’ sign, so after almost 170 comic pages of chasing, cursing and violence, nothing really gets resolved. To be honest, I don’t think I can muster the enthusiasm to pick up the recently-published second installment of the story.

This review was written for and published on the wonderful blog of the American Book Center.

Categorieën
Striprecensie Strips

Striprecensie: Woekeraar van Pieter Coudyzer

Tom is het buitenbeentje van de klas die dagelijks het doelwit is van enkele pestkoppen. Na een enorme rotstreek door de pestkoppen raakt Tom steeds meer vervreemd van zijn omgeving en wil hij wegvluchten in zijn eigen wereld. Ook beeldt Tom zich in dat hij langzaam in een boom verandert. Of is dat toch geen fantasie?

woekeraar1

Woekeraar is het surrealistische en poëtische stripdebuut van de Gentenaar Pieter Coudyzer. Met een dunne, gedetailleerde lijnvoering en een passend ingetogen kleurenpallet, vertelt Coudyzer het enigszins verontrustende verhaal van de jonge Tom: een ietwat dikkig jongetje met een bril.

In een interview met Wouter Adriaensen vertelde Coudyzer dat hij zich Woekeraar door zijn eigen ervaringen heeft laten inspireren:

‘Het klinkt nogal sollipsistisch, maar ik heb me vooral door mezelf laten inspireren. Ik was vroeger ook een buitenbeentje, net zoals Tom: weinig vrienden, stil, afzijdig. Pesterijen zijn mij dus niet vreemd. De scène met de kajakken, waarbij niemand een kajak met Tom wil delen, en de nepliefdesbrief – inclusief lipafdruk – zijn mij als jong gastje echt overkomen. Gelukkig is de rest compleet verzonnen en heb ik mijn jeugd al bij al nog goed overleefd.’

Gelukkig maar, al is een duidelijk gevoel voor melancholie bij de maker goed terug te vinden in zijn werk.

Wanneer personages wat kleiner zijn afgebeeld houdt Coudyzer hun gezichten schetsmatig. Ogen en monden zijn zwarte stippen, wat hun gezichten iets van een doodshoofd meegeeft. Dit draagt zeker bij aan de onheilspellende sfeer die bij het lezen van het hele boek te voelen is.

Filmisch
woekeraar_coverCoudyzer studeerde animatiefilm aan het KASK. Zijn wortels in animatie zien we in de vertelstijl terug: hij heeft als stripverteller een nogal filmische aanpak, waarbij opeenvolgende plaatjes één camerabeweging suggereren. Zo begint het album met een bostekening van Tom en beweegt de camera langzaam naar achteren zodat we ieder plaatje steeds meer van de kamer van Tom zien, totdat we hem in totaal op het bed zien zitten. Meteen is duidelijk dat er iets vreemds aan Tom is, want waar zijn voeten en handen zouden moeten zitten zien we een bundeling kleine takken. Ondertussen wordt er door de politie die binnen wil komen, op de deur gebonkt. Wat Tom precies heeft uitgespookt en hoe het zover heeft kunnen komen, behandelt de stripmaker op een rustige verteltoon in de honderd pagina’s die volgen.

Pesten is van alle tijden, maar lijkt tegenwoordig meer aanwezig dan ooit. De pesterijen die Tom aangedaan worden, zijn dan ook niet erg origineel. Ondanks het clichématige uitgangspunt van het gepeste buitenbeentje van de klas, levert Coudyzer, dankzij de surrealistische elementen en persoonlijke benadering van het onderwerp, met Woekeraar toch een uniek verhaal af dat boeit en de lezer met een ongemakkelijk gevoel achterlaat.

Overigens nog leuk om te vermelden: de lettering is gedaan door Frits Jonker. Hij mocht van uitgeverij Xtra dus met de hand de teksten in de balloons zetten. Dat zien we tegenwoordig veel te weinig in de Nederlandse stripindustrie, waar meestal gekozen wordt voor goedkopere computerlettering. Frits schreef daar kort geleden nog een blogpost over.

Categorieën
English Striprecensie Strips

Review: Even More Bad Parenting Advice by Guy Delisle

I am a fan of the work of Canadian comic book artist/animator Guy Delisle (Québec, 1966). He has made a couple of very interesting travelogues about life in faraway countries, such as Burma Chronicles, Jerusalem: Chronicles from the Holy City, Pyongyang: A Journey in North Korea, and Shenzhen. The great thing about these comics is that we experience the cities and local culture through Delisle’s eyes, much like we would experience them ourselves.

Even_More-Delisle_coverSo even though Delisle shares his personal experiences with a nice dose of humor, the things he experiences and his observations are quite universal. This not only makes these travelogues very good reads, but quite educational, too. Thanks to Delisle, we are able to experience every day life, panel by panel, which is more telling than just watching the news and getting the highlights of whatever disaster has taken place in those foreign countries lately. Also, Delisle’s style is quite straightforward and therefore very accessible.

Besides these wonderful travelogues Delisle also produces comics about parenting. Drawn & Quarterly recently published Even More Bad Parenting Advice. This is a sequel to A User’s Guide to Neglectful Parenting. The books are best described as short comical scenes of Delisle parenting his daughter and son, or better said: trying to be a good parent for these kids. As you can imagine, the comic book artist isn’t your typical middle-of-the-road dad, but more like a big kid himself. Actually, this dad is quite lazy and selfish, though despite these characteristics, he really tries to be a good parent.

It seems that all incidents in the book reflect real life, whether it is the father trying to introduce his son to a videogame he once loved and then telling his son exactly what to do without letting the kid discover it for himself, or the father trying to escape from a boring party by convincing his daughter she is tired so they have a reason to leave without insulting their hosts.

When Delisle is easily found by his daughter during a game of hide and seek, he shows his childishness. When she comments he’s a bad hider, he takes offence and tells her in detail why she is also very bad a playing the game. ‘I don’t need a six year-old telling me how to play hide and seek. I’ve been hiding for 47 years! 47!’ he yells, but is put in his place when his daughter replies: ‘Hee-hee! You’re being a bad loser, daddy!’

Even_More-Delisle_02

The comic book reads like a sitcom with great dialogue and well-timed jokes. I only have one beef with Even More Bad Parenting Advice and that’s the scene’s visualizations. You see, Delisle tends to recycle his images. A lot. Whenever he thinks it’s appropriate, he uses the same image as the one that came before. This not only points to lazy draftsmanship, to me this also wastes an opportunity to make the storytelling more nuanced and more alive, because we miss a lot of the character’s little expressions. Another effect of this visual recycling is that as a reader you give the dialogue far more attention than the pictures. Then again, maybe Delisle tries to emulate the static style of sitcom television through this method, in which case, he’s spot on.

Even More Bad Parenting Advice was originally published in French. The English translation is by Helge Dascher and Rob Aspinall.

Written for and published on the wonderful blog of The American Book Center.

Categorieën
English Striprecensie Strips

Review: This One Summer by Mariko Tamaki and Jillian Tamaki

This-One-Summer-coverEver since she was a little girl, Rose and her parents have been going to Awago Beach. The small coastal town is their summer getaway. Rose’s friend Windy always stays there in the summer as well; she’s like the younger sister Rose never had. This year, however, the summer retreat seems not so idyllic.

Rose’s parents are fighting a lot. Their attempts to have another baby have failed, and Rose’s mom doesn’t seem to be recovered from that. Meanwhile, the guy at Brewster’s, practically the only shop in town, who Rose is secretly crushing on, might have gotten his girlfriend pregnant.

This One Summer may be a graphic novel aimed at young adult readers, but it is very enjoyable for older readers as well. Written by Canadian writer and performer Mariko Tamaki and illustrated by her cousin Jillian Tamaki, This One Summer is a lovely dramatic piece about two young girls on the outskirts of adulthood. The characters and their emotional turmoil feel real, therefore the book never gets melodramatic. Previously, the Tamakis published the celebrated graphic novel Skim.

this-one-summer-art-excerpt-1The book reads like a nicely-paced movie and its construction is quite clever. The Tamakis take their time to unfold why Rose’s mom reacts the way she does and what exactly has happened to her. Rose, being the protagonist, is present in every scene. We experience the story through her eyes, so to speak. I especially liked how the authors incorporated the little drama-in-the-making that’s happening to the local teens, and how they linked this to Rose and Windy’s adventures. Whether the girls are visiting the local shop or the Historic Heritage Huron Village, they’re always in the right spot to witness part of the unfolding drama without it feeling contrived in any way. The blind spots Rose and Windy (and the reader) fill in with their own imagination.

this_one_summer

This One Summer won the Ignatz Award for best graphic novel last year. Jillian Tamaki won the Governor General’s Award for Children’s Literature-Illustration for this graphic novel.

Written for and published on the wonderful blog of the American Book Center.

Categorieën
English Striprecensie Strips

Review: Wraith by Joe Hill and Charles Paul Wilson III

Welcome to Christmasland. I hope you’ll survive your visit.

wraith_coverBecause I love Halloween – it’s my favorite holiday by far – I’m always on the lookout for Halloweenesque comics and stories. Wraith: Welcome to Christmasland by Joe Hill and Charles Paul Wilson III fits the bill nicely. I loved this very dark tale about ageless madman Charlie Manx driving around in his a vintage 1938 Rolls Royce Wraith, taking sinners to Christmasland. The car runs on human souls instead of gasoline. How’s that for alternative fuel.

Wraith: Welcome to Christmasland starts when three convicts are being transferred in a bus by two cops. In an attempt to free one of the convicts, an accomplice at the edge of the road shoots at the bus and makes it crash. With nowhere left to turn, one of the escapees calls in a favor to Charlie Manx, who picks up the crooks and the two surviving cops. In his Rolls Royce he takes them on a road trip to Christmasland.

Now, Christmasland may sound like a theme park, and in a way, you may call it that. It’s just that Christmasland resembles Christmas in hell more than it does the cozy little family gatherings we see in the movies about the holiday season. Just imagine the movie Tim Burton’s The Nightmare Before Christmas being directed by horror master Wes Craven and you get an idea what Wraith feels like.

wraith_joe_hillChristmasland is a magical place where it always seems to be snowing and where you don’t have to wait in line for the rides. Children never get old, but have the nasty demonic tendency to kill people with scissors or just take a bite out of them with their very sharp and big teeth.

Joe Hill, writer of novels and comics, – mostly very well written, dark horror stories with magical twists – introduced Charlie Manx and Christmasland in the New York Times bestselling novel, NOS4A2. The comic Wraith serves as a prequel to the novel and collects the limited-series Wraith: Welcome to Christmasland and an added prologue in which the history of Manx is explored. Manx has kept himself alive for over a century by draining an essential life force out of children, warping them into little monsters. When Manx is done with them he takes them to Christmasland, where they live on in an eternal Christmas Day.

wraith_02

Written for and published on the wonderful blog of the American Book Center.

Categorieën
Striprecensie Strips

Striprecensie: Gif

Indringend kijkt een vrouw met heldergroene ogen ons aan vanaf het omslag van de graphic novel Gif. In haar blik schuilt wellicht de vraag of we begrip willen hebben voor haar verhaal. Het is het gezicht van Gesche Gottfried die vijftien naasten om het leven bracht door ze te vergiftigen met muizenboter.

gif_coverScenarist Peer Meter en Barbara Yelin vertellen in de graphic novel Gif het verhaal van een jonge schrijfster die in 1831 de Duitse stad Bremen aan doet om een toeristische reisbeschrijving te maken. De stad ziet haar liever meteen vertrekken: de bewoners wantrouwen schrijvers en vrouwen die alleen reizen. De volgende dag zal Gesche Gottfried openbaar worden geëxecuteerd voor haar misdaden. Al snel raakt de schrijfster gefascineerd door Gottfrieds zaak en wordt ze ervan verdacht dat ze naar de stad is gekomen om er een boek over te schrijven.

Hoewel het erop lijkt dat Gottfried geestesziek is, en waarschijnlijk leed aan wat we nu het syndroom van Münchhausen by proxy noemen, willen de bewoners van Bremen haar vooral zien als een kwaadaardige vrouw. Dat oordeel past goed in de overheersende cultuur in Bremen die erg vrouwonvriendelijk is.

Aanrecht
‘U maakt maar weer eens duidelijk dat een vrouw niet voor intellectuele arbeid is geschapen. Een vrouw moet de schuld des levens niet aflossen door te handelen, maar door te lijden. Door de weeën bij de geboorte en door de onderwerping aan de man, voor wie zij een geduldig en vrolijk metgezel behoort te zijn.’ Deze tenenkrommende uitspraak komt van Doctor Voget, de advocaat van Gottfried die nog voor haar ter dood stelling een boek over de zaak publiceerde. Als hij in een tweegesprek merkt dat de jonge schrijfster zijn theorieën niet voor zoete koek slikt, toont de advocaat zijn ware christelijke en vrouwonvriendelijke inborst. Dergelijke onzinnige meningen, waar de Bijbel en de Koran vol mee staan, worden veelvuldig uitgesproken door de mannen in Bremen.

Gottfried loopt haar dood tegemoet.
Gottfried loopt haar dood tegemoet.

Peer Meter schreef meerdere boeken over de historische zaak Gottfried. De moordenares was de laatste veroordeelde die in Bremen in het openbaar werd geëxecuteerd. De zwart-wit potloodtekeningen van Barbara Yelin zijn ergens tussen schets en afwerking blijven hangen. Soms tekent ze achtergronden met een snelle toets, slechts de contouren van een straat suggererend, dan weer verrast ze de lezer met een sfeervolle weergave van het stadspark, waar de stralen van de middagzon door de bladeren van de bomen strijken.

Gif is een boeiende strip, al hadden de karakterisaties van de mannelijke personages iets minder zwart-wit mogen zijn dan de tekeningen van Yelin. Nu zijn alle mannen in Bremen simpelweg eendimensionale, christelijke eikels.

Peer Meter & Barbara Yelin. Gif.
Uitgeverij Xtra, €18,90

Categorieën
English Striprecensie Strips

Review: My Friend Dahmer by Derf Backderf

Comic book artist Derf Backderf will make a personal appearance at the American Book Center in Amsterdam this Sunday, February 15th, to promote his intriguing portrait of serial killer Jeffrey Dahmer.

On July 22nd 1991 serial killer Jeffrey Dahmer was arrested for the murder of seventeen young men. An inmate killed him on November 28th three years later. In the highly compelling and original graphic novel My Friend Dahmer comic book artist Derf Backderf looks back on his high school years and his friendship with classmate Jeffrey Dahmer.

dahmer_coverThe weird kid
Backderf shows that Dahmer lived an isolated life during his high school years in the mid-seventies. Classmates thought the tall guy with glasses was quite strange: Dahmner threw fake epileptic fits and mimicked the slurred speech and spastic tics of someone with cerebral palsy. Dahmer’s act made him somewhat of a celebrity in school, or a mascot, as Backderf describes it. Backderf himself was part of the so-called Dahmer fanclub, imitating his movements and Dahmerisms with his friends. The high point of this act and Dahmer’s questionable celebrity status at school would be a Saturday in which schoolmates paid Dahmer to act this way during a visit to the mall. The students would look on from a short distance as Dahmer freaked out innocent shoppers and shop personnel.

Dahmer-backderfLater Backderf would discover that Jeffrey was imitating his mother, Joyce Dahmer, a woman plagued with depression and who had terrible fits. Dahmer’s home life wasn’t really pleasant: his parents fought most of the time until they decided to get a divorce, which became rancorous. Busy with their own problems they ignored Jeffrey all together, and he kept his homosexual tendencies to himself. He kept them hidden from everyone, but that wasn’t uncommon in the seventies. Of course, being gay doesn’t make one a serial killer, but when Damher fantasized about male lovers, they were dead and he had sex with their bodies. In Junior Year of high school Jeffrey took to drinking. Knowing too well his sexual urges were sick and twisted, he tried to dull these urges with alcohol.

‘How did he get away with being stinking drunk during school hours?’ Backderf asks in his graphic novel. ‘It still blows my mind. Every kid knew what Dahmer was doing… But not a single teacher or school administrator noticed a thing. Not one. Where they really that oblivious? Or was it that they just didn’t want to be bothered?’

Backderf makes a case for the adults being absent one way or another as the reason Dahmer’s descent into becoming a murderous monster was never noticed by anyone. ‘”I can’t say there were any signs he was different or strange,” one of the school guidance counselors would later state’, Backderf writes. After graduating high school Dahmer got even more isolated and shed his humanity forever. Soon he would pick up an innocent hitchhiker who became his first victim.

dahmer_02Cult classic
Backderf worked on this story for years. He self-published a comic about Dahmer in 2002. That 24-page story has become something of a cult classic and got nominated for an Eisner Award. Still, Backderf wasn’t really happy with that version of the story. Because of the 24-page limit, he had left a lot of stuff out, and that’s why he decided to make a full graphic novel. After becoming a more skilled artist by making his graphic novel Punk Rock & Trailer Parks and doing extensive research – talking to dozens of former classmates and teachers, reading FBI and police files and interviews with Dahmer – he started on My Friend Dahmer.

I found the book to be very fascinating. How often do we get to know a serial killer up-close through the eyes and memories of one of his classmates? There is an interesting tension between the complex and nuanced way Backderf tells his story and his somewhat crude and cartoon-style drawings. Backderf style works somewhat as a comic relief and at the same time points out that what we get here is his side of the story, his vision on Dahmer’s youth.

Derf Backderf
Derf Backderf

Interestingly Backderf doesn’t show any of the murders. Maybe that’s because he didn’t want to please those readers with a morbid curiosity. But maybe part of the reason is that Backderf could never see his odd high school friend as the killing monster capable of such atrocities.

Personal appearance of Backderf in ABC
It’s a question I like to ask the comic book artist, and on Sunday the 15th I will. Derf Backderf will be making a personal appearance at the American Book Center in Amsterdam that day at 15.00 hours, where I am going to interview him. The audience can ask questions as well. I hope to see you there.

Categorieën
Striprecensie Strips

Striprecensie: Brussel in shorts 2

Het internationaal literatuurhuis in Brussel Passa Porta gaf acht stripmakers de opdracht een strip van 12 pagina’s te maken die zich in Brussel afspeelt. Een bestaand hotel in de stad moest een van de locaties in het verhaal zijn. Het resultaat is een zeer leeswaardige bundel met een verscheidenheid aan verhalen. bruss2_cover_350

Net als bij het eerste project Brussel in Shorts in 2011 hield Passa Porta een wedstrijd. De acht stripmakers Stedho, Laure Allain & Michaël Olbrechts, Mikkel Ørsted Sauzet, Steve Michiels, Kim, Gwénola Carrère, Delphine Frantzen en Fabienne Loodts werden geselecteerd uit 60 inzendingen. De geselecteerde verhalen werden tentoongesteld in het Belgisch Stripcentrum.

Bruss.2 levert diverse verhalen in uiteenlopende stijlen op. Afhankelijk van je visuele smaak zal het ene verhaal meer bekoren dan het andere. Met twaalf pagina’s hebben de stripmakers genoeg ruimte om een mooi kort verhaal op te zetten. Het resultaat is voor een lezer daarom veel bevredigender dan bundels waarin in één pagina een film of roman verstript dient te worden.

Alice
Zelf vind ik de vertellingen waarin het hotel slechts als decorstuk fungeert het interessantst. De bundel begint met een geslaagde, surrealistische versie van Alice in Wonderland in Brussel waarin het bekende blonde meisje wel een heel serieuze reden heeft om achter het witte konijn aan te rennen. Ze achtervolgt het beest via de metro en de straten van Brussel naar hotel Metropole, waar de vertelling van Stedho tot een knallende conclusie komt. Stedho (Steven Dhondt) illustreerde tevens het omslag.

stedho_alice_bruss2_620In Onze vader van Laure Allain en Michaël Olbrechts is Le Berger het hotel waar een baas graag de jonge, nieuwe employees mee naar toe neemt om daar de matrassen uit te proberen. Zijn liefhebberij heeft voor aardig wat toekomstige hotelbezoekers consequenties. In Zij aan zij heeft Kim (van Esther Verkest) een niet zo brave huisvader met een nogal duistere hobby in de hoofdrol en Het weerzien van Delphine Frantzen is een prachtig liefdesverhaal tussen twee bejaarde en broze oud-geliefden.

Illustratie: Delphine Frantzen.
Illustratie: Delphine Frantzen.

Niet alle verhalen konden mij even veel bekoren. Ik kon weinig met het sombere en ontoegankelijke verhaal In verscheidenheid verenigd van Mikkel Ørsted Sauzet. Het verhaal van Fabienne Loodts, waar de bundel mee afsluit, ontstijgt mijns inziens het anekdotische niet en is een verslag van wat zij in Brussel meemaakte. Haar dagboek-achtige benadering contrasteert op zich wel leuk met de surrealistische kolder uit Stedho’s verhaal.

Ik raad de nieuwsgierige lezer graag aan de rest van de inhoud van deze leeswaardige bundel zelf te ontdekken.

Bruss.2
Uitgeverij Oogachtend. €19,95