Zaterdag 30 oktober werd in de Mediaroom in de Melkweg de aparte expositie Hell Awaits geopend.
Hell Awaits is een groepsexpositie rondom de thematiek en esthetiek van metal, samengesteld door kunstenaar-curator Arno Coenen. De naam van de expositie verwijst naar de gelijknamige plaat van Slayer en vormt een ongeremd eerbetoon aan het zwartgallige wereldbeeld dat sinds jaar en dag de toon zet bij metalbands.
Uiteraard was ik aanwezig bij de opening en schoot met mijn cybershotje onderstaande video. (Mensen met epilepsie opgelet: er zitten shots in met een stroboscooplichtshow.)
De expositie werd geopend met een performance waarin twee helse figuren bier drinken en daarna volledig uit hun dak gaan. Het bier werd door Coenen zelf gebrouwen. Een stevig glas dat zo’n 12% alcohol bevat. Over smaak valt niet te twisten, maar volgens mijn smaakpappillen lijkt dit bier een beetje op de zweetsokken smaak van Guinness. Een hels drankje dus.
Overigens, de man die op het laatst wat van het bier tapt en weer tussen het publiek gaat staan, is Coenen zelf.
Jezelf als zombie laten portretteren, of als vampier of weerwolf. Het was allemaal mogelijk afgelopen zondag in de Fame in Amsterdam. Daar zaten tekenhelden Maarten Janssens en Menno Kooistra een paar uurtjes tussen de dvd’s een ieder die dat wenste op papier van een metamorfose te voorzien.
Ik was erbij met mijn cybershotje en maakte de volgende video:
Zondagmiddag 31 oktober liep er een groepje zombies door Amsterdam. De pro Wilders demonstratie was een dag eerder, dus daar heb ik het niet over. Het was een officiële Zombie Walk door de binnenstad van Amsterdam.
Ongeveer 25 verkleedde enthousiastelingen liepen van de Dam naar het Vondelpark. Omdat ik nieuwsgierig was naar hoe dit eruit zou zien was ik er bij en schoot onderstaande video met mijn cybershotje.
‘Brains!’ riepen de meeste zombies die zich al strompelend door het winkelende publiek – consumentenzombies – begaven. Je kunt je afvragen of mensen die besmet raken met het Zombie-virus zich opeens alleen maar in het Engels kunnen uitdrukken. Daarbij zou ik niet weten wat er zo smakelijk is aan een stel hersenen. Nog los van het feit dat er met Zombies natuurlijk niet echt te praten valt. De eerste intellectuele zombie moet nog gevonden worden.
Er stond een rij voor de feestwinkel Louis Wittenburg (‘halloween en party supplies’) vrijdagmiddag. Ze hadden er dan ook werk van gemaakt: bewegende poppen uit horrorfilms voor het pand trokken de aandacht. Een man van de ‘Halloween crew’ liet mensen met kleine groepjes binnen. Zo groot is de winkel inderdaad niet, maar wel helemaal volgestouwd met Halloween-artikelen.
In Nederland lijkt Halloween vooral een feest voor volwassenen te zijn. Grote (dans)feesten waarin mensen verkleed gaan, een zombiewalk op de Dam zondagmiddag en je als Zombie laten tekenen in Fame door stripmakers. Kinderen komen aan hun trekken met Sint Maarten en Sinterklaas. Hoewel er wel ook speciale evenementen voor kids worden georganiseerd, zag ik gisteren op het Jeugd Journaal.
Ik spendeer Halloween graag met een stel vrienden: lekker horrorfilms kijken. Gisteravond waren Paul, Matt, Rob en Marloes bij ons thuis om Bride of Frankenstein, de eerste aflevering van The Walking Dead en The Frighteners te kijken.
The Walking Dead
Over de tv-bewering van de horrorstrip The Walking Dead ben ik gematigd enthousiast. Zag er wel goed uit allemaal en een aardige spanningsopbouw, maar wil eerst een paar andere afleveringen zien voordat ik een eindoordeel fel. Never judge a series by its pilot alone. De stripserie vind ik erg goed: mooi getekend, boeiende verhalen waarin de aard van de mens in moeilijke tijden wordt blootgelegd.
Vorige week nam ik alvast een voorproefje met het opnieuw bekijken van Sleepy Hollow. Deze film van Tim Burton is voor mij een van de ultieme Halloween-films. Schilderachtige beelden, een sfeervolle setting en een spookachtig verhaal dat nergens echt eng wordt. Ik associeer Halloween in eerste instantie ook niet met slasher-horror, maar meer met intrigerende spookverhalen. Ook hou ik erg van het uiterlijk vertoon wat bij deze feestdag komt kijken.
Halloween en horror mag wat mij betreft iedere dag gevierd worden. Zaterdag was de opening van de expositie Hell Awaits in de Melkweg. Een groepsexpositie samengesteld door kunstenaarcurator Arno Coenen. De titel Hell Awaits verwijst naar de gelijknamige plaat van Slayer en gaat over de esthetiek en thematiek van metal. Niet helemaal Halloween, maar het heeft er wel wat van weg. Daarom was ik gisteren ook bij de opening. Een video ervan volgt later. Eerst maar eens die Zombiewalk op de Dam checken vanmiddag.
Op het NPOX festival begin september gaf Frank Meeuwsen, auteur van Bloghelden, een presentatie over de geschiedenis van Nederlandse weblogs. Hij behandelde daarin ook de vraag waarom men ooit is gaan bloggen.
Ik was bij de presentatie en schoot met mijn cybershotje het volgende video’tje:
Kort samengevat waren er volgens Meeuwsen drie redenen waarom men online is gaan publiceren. Het werd eind jaren negentig mogelijk door applicaties als blogger om te publiceren zonder veel kennis te hebben van techniek. Ten tweede ontstond er een alternatieve nieuwsstroom doordat redacteuren, van bijvoorbeeld Planet internet, nieuws waar geen ruimte voor was, via een eigen site met de achterban gingen delen.
Ten derde kwamen blogs op in een periode waarin het individualisme hoogtij vierde. Iedereen wil zijn eigen soapbox om ongehinderd zijn stem te laten horen.
Een uitgebreid verslag van de presentatie kun je lezen op het blog van NPOX.
Meeuwsen gaf na zijn presentatie drie exemplaren weg van zijn boek Bloghelden aan de mensen die volgens hem de meest interessante vragen stelden. Ik mocht er een in ontvangst nemen.
A little video-experiment. I think the water has quite a hypnotising effect, don’t you think? The soundtrack is by Cibo Matto by the way. Please put the player on 480 p for maximum effect.
Het KLIK Amsterdam Animatie Festival ligt al weer een paar weken achter ons. Het was een goede editie waar 6300 bezoekers op af kwamen. Ik kijk ik er met veel plezier op terug. Gelukkig hebben we de video nog.
Dit jaar was ik een van de juryleden op Klik. Samen met Rosto en Tommy Pallotta beoordeelde ik de opdrachtfilms en de animaties voor de design award. Het tweede juryteam bestaat uit Eric Steegstra, Fons Schiedon en Nancy Denney-Phelps. Zij oordelen over de politieke animatiefilms en de International short Competition.
Als speciale gast van het festival werden we goed in de watten gelegd. Erg leuk natuurlijk. Ik kan me nog herinneren dat de tweede jury nog druk was met debatteren terwijl Rosto, de crew van het festival en ik al van het voorgerecht aan het genieten waren. Pallotta was daar, vanwege familieomstandigheden, helaas niet meer bij.
Tijdens het festival was er een rondvaart georganiseerd voor de animators en genodigden. Best bijzonder, want dat doe je eigelijk nooit in je eigen stad. Hoewel ik niet veel naar buiten heb gekeken, daarvoor was het veel te gezellig op de boot.
Vriend Matt Baay was met een van zijn Bunbun-animaties geselecteerd voor het Boomerangprogramma en zat ook gezellig aan boord. Net als stripmaker & animator Aimée de Jongh trouwens.
Het festival werd gehouden in filmtheater Kriterion. Een prima plek voor dit soort kleinere festivals. Eerder dit jaar was het de locatie voor Imagine. Ik vind het fijn om een festivaldag met een stevige kop koffie te beginnen en even rustig wakker te worden in het café van Kriterion. Het café is ook een prima plek om met filmfans over het programma te praten. Al zat Kriterion ’s avonds helemaal vol en stond je bij de bar dus vaak aan anderen vastgeplakt.
Gastkunstenaar Akinori Oishi werkte meerdere dagen aan een groot kunstwerk dat in de gang van Kriterion hing. Tijdens het tekenen werd hij vaak aangesproken door bezoekers. Daarom schoot het werk ook niet echt op, maar uiteindelijk rondde hij voor het einde van KLIK het project af. Hij vertelde dat tekenen een vorm van mediteren voor hem is. Heel secuur en geconcentreerd zet hij lijnen op het canvas.
Filmmaker Stan Warnow was ook een speciale gast op het festival. Hij maakte een interessante documentaire over zijn vader Raymond Scott. Scotts muziek werd vroeger gebruikt onder de cartoons van Warner Bros. maar hij was ook een eigenzinnig uitvinder. Saillant detail: Scott hield helemaal niet van cartoons.
Maar uiteindelijk draaide het festival natuurlijk om animatie. Daar was er genoeg van te zien. Dat vind ik ook fijn aan een festival: dat je in staat bent om in een korte periode, heel veel te zien. Ik krijg daar altijd nieuwe ideeën van.
Hieronder een persoonlijke impressie van KLIK dit jaar. Ik had mijn Cybershotje vaak op zak en schoot zo nu en dan een shot als visuele herinnering. Daar is deze Daily Webhead uitgekomen. De video is geen allesomvattende reportage over KLIK maar een persoonlijk document.
Tussen de 5500 bezoekers op Manuscripta moest je zondag goed kijken om een stripmaker te ontwaren. De opening van het boekenseizoen is toch vooral een feestje voor auteurs van boeken zonder plaatjes. Al was er wel wat aandacht voor het beeldverhaal.
Barbara Stok presenteerde haar nieuwe boek, Jan Kruis werd op het podium geïnterviewd over zijn tweede album over Woutertje Pieterse. Uitgeverij de Harmonie pakte uit met enkele prima acties. Tekenaar Gummbah deed iets met net niet verschenen boeken. Buiten bij de gashouder stond een EHBO-tent waar bezoekers een quiz konden doen bij dr. Van Swieten en dr. Bernard, gespeeld door twee jonge studenten waarvan er eentje in ieder geval een arts in opleiding is. De twee jonge mannen in witte jassen trokken een publiek dat voornamelijk uit vrouwen en meisjes bestond. Dat kan geen toeval zijn geweest. Na het beantwoorden van enkele vragen mochten de bezoeksters van de EHBO-tent teksten verzinnen bij een strookje van de strip S1ngle, waar de handzame dokter Van Swieten en plastisch chirurg dokter Bernard een bijrol spelen. Hun escapades zijn recent gebundeld in een boekje met de illustere titel: Handjes thuis, dokter Van Swieten!
De twee stripmakers van S1ngle, Kolk en De Wit waren ook aanwezig op Manuscripta. Ik sprak Kolk in de middag voor het Parool over zijn nieuwe stripproject Van Istanbul naar Bagdad. Kolk gebruikt voor dit album artikelen van Arnon Grunberg. Het album komt in november uit bij uitgeverij Podium. Daarover later meer op dit blog. ’s Middags bracht Kolk de strip, waar hij nu nog hard voor aan het tekenen is, onder de aandacht door op een podium in de Gashouder live te tekenen. Gelegenheidspresentator en illustrator Kees de Boer nodigde leden van het publiek uit om op het podium een krabbel op het papier te zetten. Hanco maakte er dan een mooie tekening van. Kijk maar hoe soepel de stripmaker van de meest vreemde kronkels iets wist te maken:
Ellen ten Damme toert met haar band door de Nederlandse theaters met het programma ‘Durf jij?’. Ze componeerde muziek bij teksten van auteur en poëet Ilja Leonard Pfeijffer. Het is voor het eerst dat Ten Damme zingt in haar moerstaal. Hoe haar dat vergaat en hoe de samenwerking met Pfeijffer verloopt vertellen ze in onderstaande video.
Oplettende kijkers zal opvallen dat ze een klein gedeelte van dit interview al hebben gezien in de registratie van het Weerwoord festival.Voor de liefhebbers van het betere Hollandsche lied en voor de fans van Ellen en Ilja nu dus het hele gesprek. De rest kijkt maar niet.(Ook verschenen op EeuwigWeekend.nl.) Lees ook:
Afgelopen zondag liepen enkele kopstukken van literair Nederland en Vlaanderen zomaar in het wild rond in de Melkweg te Amsterdam. Nou ja, niet zomaar – ze traden op tijdens Het Ultieme Weerwoord. Dit programma vol poëzie, polemiek en literatuur, was de afsluiter van het Weerwoord festival dat zich vanaf woensdag rondom het Leidseplein afspeelde. Speciale gasten waren oudgedienden Cees Nooteboom en Remco Campert.Ik was erbij en wisselde enkele roerige woorden met onder meer Ilja Leonard Pfeijffer, Joost Zwagerman, Ellen ten Damme en Kluun.
Deze video maakte ik in opdracht van Stichting Weerwoord en staat ook op EeuwigWeekend.nl.Lees ook:
Recent sprak ik met stripmaker Jean-Marc van Tol, bekend van onder andere Fokke & Sukke. In het interview spreekt Van Tol over zijn wens ooit een graphic novel over Jezus te maken. Ook legt hij uit waarom Fokke & Sukke weinig succes hebben in het buitenland en waarom het zo slecht gaat met de strip in Nederland. Over Fokke & Sukke: ‘Zo’n succes als we in Nederland zijn, zijn we niet eens in Vlaanderen!’Kortom: kijken die video! Deze video heb ik gemaakt met medewerking van FaceCulture. Het interview verscheen natuurlijk ook op EeuwigWeekend.nl én op Nu.nl.
Zaterdag 30 oktober werd in de Mediaroom in de Melkweg de aparte expositie Hell Awaits geopend. 
