Categorie: Vlog

Recent was ik samen met mijn vriendin Linda een paar dagen in Bergen aan Zee, een prachtige kustplaats waar je letterlijk kunt uitwaaien. Het was genieten van de frisse zeelucht. In tegenstelling tot Amsterdam, waar de lucht sterk vervuild is, kun je daar gewoon de natuur in de duinen en het zout van de zee ruiken. De rust bood me ruimte om na te denken en hoewel ons verblijf relatief kort was, kwam ik op het strand tot een paar belangrijke conclusies.

De eerste conclusie is dat ik zo snel mogelijk Amsterdam wil verlaten om te wonen op een rustiger plek. De stad is overwoekerd met toeristen en evenementen die bedoeld zijn om zoveel mogelijk geld te verdienen. Veel huizen zijn opgekocht door rijke stinkerds die er een doorlopend airbnb festijn van maken. Een festijn voor de rijke stinkerds en de asociale, dronken toeristen die ze in hun appartementen laten huizen. De stad is vrijwel onleefbaar geworden.

Ik wil wonen op een plek waar veel natuur en rust is. Zodat ik kan genieten van schone lucht en ruimte. En van stilte waardoor ik lekker kan schrijven. Wonen in een kleinere gemeenschap, waar de bewoners elkaar een beetje kennen en voor elkaar klaarstaan.

Een andere conclusie gaat over mijn virtuele leven. Twitter wordt wel eens met een riool vergeleken, en aangezien er veel verbale shit wordt uitgewisseld, vind ik die metafoor best goed passen. En als ik zeg Twitter mag je ook best andere sociale media denken. Het hangt er een beetje vanaf wie je volgt hoor, maar eigenlijk kun je altijd zeggen dat als je er te lang rondhangt, de shit will hit the fan.

Iedereen mag van mij zeggen wat hij of zij wilt, maar ik hoef het niet allemaal te horen.

Natuurlijk biedt het internet ook veel moois, maar daar heb ik het nu even niet over.

Een andere belangrijke conclusie die in mij opkwam, is dat te oud ben voor clickbait en alles wat dat behelst. Mensen lokken met zogenaamde prikkelende maar altijd ongenuanceerde koppen of videotitels. Ik weet dat ze ervoor zorgen dat mensen op je linkje klikken, en waarschijnlijk je stukken gaan lezen en je video’s bekijken. Maar wat een enorme onzin is clickbait eigenlijk. Met sensatiezucht komen we echt niet verder.

Ik heb het liever minder kliks en views op mijn youtube-kanaal dan dat ik verantwoordelijk ben voor nog meer onzin in de wereld.

Ook hier geldt dat makers van mij mogen maken wat ze willen, maar dat ik graag mijn eigen weg ga en die dingen maak die ik wil maken. En het maakt me dan niet uit dat ik in een niche opereer of niet.

Sinds ik een paar keer per week vlog heb ik veel video’s gezien met do’s en don’ts. Hoe je de perfecte thumbnail maakt bijvoorbeeld, welke keywords je moet invoeren, en wat je nog meer moet doen om publiek te trekken. Met de regels ben ik bekend maar ik wil alleen de regels toepassen die voor mij echt waarde hebben.

Soms vermoeit het me allemaal zo erg. De regeltjes om zichtbaar te zijn online. De hoepels waar je doorheen moet springen om het algoritme van sociale media te plezieren en te prikkelen, alsof je in de gunst probeert te komen van een lastige en nukkige minnares. Het volgen van al die regels maakt dat we ons zelf steeds meer als computers en robots gaan gedragen.

Die hele ratrace vermoeit me zeer. Misschien komt het omdat ik inmiddels de veertig ben gepasseerd, maar veel mensen maken zich druk om niks, heb ik vaak het idee. Ze lijken verslaafd aan conflict. Daar wil ik niets meer mee te maken hebben.

Misschien klink ik nu somber maar dat ben ik juist niet. Wandelen over het strand en door de duinen gaf me juist een moment van helderheid. Soms moet je weten wat je in ieder geval niet meer wilt om te kunnen ontdekken wat je wel wilt in het leven. Tot die conclusies komen is een goede eerste stap.