Het is een bescheiden festival dat Duistere Openbaringen, afgelopen week gehouden op een versleten industrieterrein in Eindhoven. Toch was ik nieuwsgierig naar de kleine Nederhorrorproducties die daar vertoond werden. Na een dagje amateuristische meuk heb ik voorlopig mijn buikje vol, al zaten er ook een paar pareltjes tussen, zoals Zombeer en Taxandria. Hieronder de interessantste inzendingen van het festival op een rij. 
Volgens de organisatie richt filmfestival Duistere Openbaringen zich op Nederlandse en Vlaamse producties met een duister thema. Het merendeel van het programma van zaterdag 7 februari bevond zich in het horrorgenre. Kortom: veel psychopaten en enkele zombies die op death metal de buurtbewoners in mootjes hakken/opeten.
Tales from 13th Street
Bijzonder goed geproduceerd is de korte verhalenreeks Tales From 13th Street. Van de twee shorts die hiervan werden vertoond was Brother’s Keeper (regie: Martijn Smits) niet voor niets gekozen tot beste film van het festival. (Jan Doense – ook wel bekend als mr. Horror – was de voorzitter van deze jury, dus hij kan het weten.) In Brother’s Keeper vermoorden twee broers op rituele wijze vrouwen in naam van God – wie anders? Als een van de broers erachter komt dat hij al jaren misleid wordt vindt er een ware broedertwist plaats. Hieronder een fragment:
De films van 13th Street kennen goede productiewaarden, een strakke regie en een redelijk origineel script. Redelijk, want het is duidelijk dat de inspiratie komt van Tales from the Crypt en dat soort horrorreeksen. De specialeffects en make-up van deze producties zijn van bovengemiddelde kwaliteit. Daarmee vormen ze een schril contrast met het meer amateuristische aanbod in het filmprogramma van Duistere Openbaringen. Opvallend veel beginnende horrorfilmmakers snijden weg op het moment dat er eigenlijk een specialeffect nodig is. Hierdoor vindt veel ‘gore’ buiten het filmkader plaats. Natuurlijk speelt bij horror ook de kracht van de suggestie een grote rol; maar het is bij deze films evident dat het wegsnijden geen artistieke maar een noodzakelijke keuze is, ingegeven door onvermogen. Goede specialeffecten produceren vereist immers vakkennis die dikwijls ontbreekt.Zoniet bij Tales From 13th Street – al moet ik daar eerlijkheidshalve wel bij vermelden dat deze shorts door professionele makers geproduceerd zijn. Beide films waren al eerder te zien op het Nederlands Filmfestival en wonnen daar Shocking Shorts Awards. Wat dat betreft is Duistere Openbaringen ook een festival van herhaling: een deel van het filmprogramma was al elders op filmfestivals te zien. Dit heeft ook zijn voordelen, zoals in de vertoning van Taxandria.
Taxandria
Zo was de film Taxandria – het officiële speelfilmdebuut van Mark Weistra – eerder dit jaar ook al op het IFFR te zien. Toen heb ik hem gemist, maar met Duistere Openbaringen kreeg ik een herkansing om dit intelligente, psychologische filmverhaal te aanschouwen.Taxandria draait om Wessel (Mark Sloof) die zijn zieke oma verzorgde tot het moment dat zij stierf. We volgen hem en zijn broers en zus in de dagen dat oma in het huis ligt opgebaard. Wessel is indirect schuldig aan de dood van zijn grootmoeder. Hij begeeft zich in het huis (we komen nooit buiten wat het claustrofobische effect versterkt) en dwaalt tegelijkertijd door het heden en het verleden, waardoor langzaam wordt ontvouwd wat er precies heeft plaatsgevonden en welke rol het meisje van de thuiszorg in dit drama heeft gespeeld.De ontstaansgeschiedenis van Taxandria is al even beeldend als de film zelf. Regisseur Weistra stond op het punt een horrorfilm in Polen te draaien toen Bridge Entertainment de financiering van de film introk. Omdat cast en crew het echter zo goed met elkaar konden vinden, besloten de regisseur en acteur Mark Sloof alsnog een productie te draaien. Ze schreven een synopsis, maar ontbeerden de tijd om een volledig script uit te schrijven. De scènes van Taxandria werden daarom voor het merendeel geïmproviseerd opgenomen. Het resultaat is een mooi gefotografeerde, ietwat claustrofobische film die tot het laatste frame blijft boeien. De doorgewinterde cast speelt heel naturel en geloofwaardig. Met onder meer Rifka Lodeizen, Steve Hooi en Sophie van Oers. Uiteindelijk werd Taxandria gemaakt voor een schamele 12.000 euro.
Man + Bier= Zombeer
De grappigste horrorshort van de dag was toch wel Zombeer van Barend de Voogd en Rob van der Velden. Als brouwmeester Herman in de ketel vol Mokums Blond valt, verandert hij in een zombie. Hetzelfde lot wacht iedereen die vanaf nu van het bier drinkt. En laat het nu net Koninginnedag zijn. De beelden aan het einde van de film van op holgeslagen zombies die zich tegoeddoen aan feestende Amsterdammers is kostelijk. Eindelijk eens een originele Koninginnedag. Laat het koekhappen maar zitten.
Zombeer from Blikschade Films on Vimeo.
Zoals gezegd was het niveau van het merendeel van de vertoonde korte films niet hoog. Nu valt er natuurlijk een hoop tegenieten van slechte horrorproducties en te leren trouwens – een ware cursus ‘zo moet het dus niet’. Soms slaan wannabe filmmakers zodanig de plank mis dat hun producties een vertoning buiten de huiskamer niet waard zijn. Een ontdekking, als je het zo kunt noemen, is die van de Friese Ed Wood. Nou ja, na het zien van de twee video’s van Erik Zijlstra, doe je met deze vergelijking de slechtste Amerikaanse filmmaker aller tijden tekort. Het is te hopen dat deze aftereffectsknutselaar nooit meer een camera vasthoudt, want zijn veel te lange, pretentieuze, onzinnige video’s moeten uitzitten is pas ware horror.Dit relaas staat ook op EeuwigWeekend.nl.
