Categorieën
Film Video

HAFF prijswinnaars: Animatie kan heel mooi zijn

De 12e editie van het Holland Animation Film Festival (HAFF) is ten einde. Dit jaar bezochten ruim 15.500 bezoekers het festival. Dit is een toename van 30% in vergelijking met de editie van 2006. Dit jaar waren er vele competitieprogramma’s. Hier enkele prijswinnaars.De prijs voor de Beste Studentenfilm uit Nederland en Belgie is toegekend aan Volgens de vogels (According to Birds) van Linde Faas van de ABK St. Joost Breda. De regisseur krijgt een stipendium van € 13.500, ter beschikking gesteld door het Filmfonds. In het juryrapport staat het volgende:

According to Birds struck all of the jury as an exceptional piece of film making:
Grounded in an almost ancient joy in observation, the film works its way slowly and carefully into the realm of quiet poetry. The quality of the drawing, the fine compositions, the subtle use of its beautiful animation are all mere ingredients, but as whole they become something more, an unsentimental meditation on nature, an exceptionally satisfying film to watch. According to Birds displays a confidence and sensitivity in direction that we can’t wait to see more of.

Ik vind dat de zwart-wit tekeningen op prachtig vloeiende wijze tot leven komen in deze animatie. Maar oordeel vooral zelf:

Op de slotdag van het HAFF zijn zondagavond 9 november de Dioraphte Grand Prix HAFF uitgereikt in de Competitie voor Onafhankelijke Korte Animatiefilms. Uit 1270 aanmeldingen waren 31 films geselecteerd voor competitie. Bij de categorie ‘verhalend’ ging de Dioraphte Grand Prix HAFF naar Life Without Gabriella Ferri van Priit Pärn en Olga Marchenko (Estland, 2008) en in de categorie ‘niet-verhalend’ naar Muto (Italië, 2008), geregisseerd door Blu. Het juryrapport over Muto:

Muto, For it’s very creative combination of different styles, for the exciting journey the jury experienced, for the fantasy pulled into reality in a surprising way, the jury is proud to announce that the winner in the non-narrative category is Muto.

Een bijzondere en arbeidsintensieve animatie, die ondanks het feit dat er geen direct verhaal verteld wordt, me toch met bewondering naar mijn beeldscherm deed staren.

Wat mij betreft zijn bovenstaande werken twee inspirerende animaties die je doen wensen zelf ooit ook met animatie aan de slag te gaan. Dat gevoel krijg ik niet bij de onderstaande winnaar, maar ja, ik drink dan ook geen cola. Bovendien ben ik sowieso geen fan van dit soort commerciële spotjes, waarin een gedicteerd happy feeling wordt gekoppeld aan een (gebruiks)product. Hoe mooi de digitale animatie ook mag zijn. Ik irriteer me ieder jaar ook weer mateloos aan de het ‘Holidays are coming’ spotje waarin Coca Cola kerstmis en de kerstman naar zich toeeigent.
In de Competitie voor Toegepaste Animatie ging de Grand Prix naar Coca Cola: Happiness Factory: The Movie (UK/ USA, 2008), regie: Todd Mueller, Kylie Matulick, Peter Lydon; productie: Psyop, Hungry Man London.

Juryrapport:
A landmark production, not only for it’s sheer size and narrative ambitions but also for the ability of the directors to push the design details of an interesting idea out so far beyond what has ever been accomplished in a CG commercial.

Deze commercial zal je bekend voorkomen. Hij wordt geregeld uitgezonden op tv.Ieder jaar het HAFF
Er waren al plannen om het festival ieder jaar te laten plaatsvinden. Gezien het grote bezoekersaantal zal het festival volgend jaar dus weer in Utrecht worden gehouden. Van 4 tot en met 8 november 2009.Bron: MVSP
Lees en bekijk ook:

Categorieën
Strips

De Zondagmorgen op Mike’s Webs – afl. 102: 40 jaar stripwinkel Lambiek

Goedemorgen! Bovenstaande prent werd gemaakt door niemand minder dan Erik Kriek, de bedenker van Gutsman comics die dit jaar de Stripschapsprijs in handen mocht nemen. De illustratie is gemaakt ter gelegenheid van het veertigjarig bestaan van stripantiquariaat Galerie Lambiek. Dat heugelijke feit moest natuurlijk gevierd worden. De viering was gisteren, in de stripwinkel zelf en in hotel Hans Brinkers. Ik had erg zin in het feestje. Helaas vond een griepvirus dat ik beter thuis kon blijven.
Daarom vanaf deze plek, snotterend achter mijn mackie mijn felicitaties aan Boris (‘The Dude’ op de kaart), Klaas (‘The Fossil’), Abel, Lot, Rick en vooral Kees Kousemaker (‘The Vault Keeper’) – de man die in 1968 Lambiek opende. Sinds een paar jaar heeft Boris Kousemaker het runnen van de winkel overgenomen van zijn vader Kees. Behalve een stripwinkel is Lambiek ook een galerie waar origineel stripwerk gekocht kan worden. Ook vinden er speciale evenementen plaats, zoals laatst nog de 24 Hour Comic Day (zie hier de video van dit evenement).Was jij wel op het feestje? Laat via de comments weten hoe het was.
Zware tijden voor stripwinkels
Stripwinkels kunnen de laatste jaren moeilijk het hoofd boven water houden. Dit is deels te wijten aan de opkomst van online winkels. Deze kunnen strips voor een lagere prijs verkopen dan normale winkels omdat ze minder kosten. Deze week kondigde de webwinkel Bol.com nog aan ook de grootste leverancier van strips te willen worden. De economische crisis zal de stripverkoop ook niet doen toenemen. Hetzelfde geldt natuurlijk voor platenzaken, die ook steeds meer uit het straatbeeld verdwijnen. ‘Mensen komen in de winkel om te bladeren, maar kopen daarna hun strips online,’ liet Boris Kousemaker mij laatst weten.Lambiek zal voorlopig zijn deuren wel open houden, want de winkel loopt in verhouding tot kleinere stripwinkels goed.Update: De redactie van de site Stripster.nl vroeg stripmakers de jarige Lambiek te eren met een prent. De resultaten (van o.a. Jean-Marc van Tol en Willem Verburg) staan hier.Update 2: In het AD stond een kort maar krachtig interview met Kees Kousemaker.
Linkjes: Leuke hoedjes en olifantenpaadjes
Tot slot nog een drietal posts op andere weblogs die het lezen waard zijn. Hallie Lama heeft er sinds zijn 24 Hour Comic kennelijk zin in gekregen en heeft op zijn blog een veertien pagina’s tellende strip geplaatst met de titel Smoesjes. Over een mannetje met een heel leuk hoedje en een Beer die broodjes smeert. Check it out.
Jaap Stiemer fotografeerde een reeks Olifantenpaadjes voor EeuwigWeekend.nl. Dat zijn ingesleten paden, gemaakt door mensen die graag hun eigen route bepalen.

Stiemer schrijft:

‘Olifantenpaadjes kennen we allemaal, we gebruiken ze ook allemaal. Meestal zijn het paadjes in het gras, lemen linten van burgerlijke ongehoorzaamheid, geulen en voren waarin tegendraadsheid kolkt. Lak aan de gebaande paden. Maar ook gemakzucht. Rechtdoor in plaats van dat minieme bochtje.’

Tot slot nog het droevige nieuws dat auteur, regisseur en producent Michael Crichton is overleden. Hij stierf dinsdag 4 november aan kanker. Crichton schreef o.a. Jurassic Park en The Andromeda Strain. Hij zat ook deels achter de hitserie ER. De Ultieme Filmblog besteedde er aandacht aan. Dat was weer de Zondagmorgen op Mike’s Webs. Ik neem nog een verse kop cappuccino en duik weer in een horrorflick. Prettige zondag!

Categorieën
Bloggen

Redactieborrel EeuwigWeekend.nl

Vrijdagavond zat de redactie van EeuwigWeekend.nl gezellig bij elkaar te borrelen, in Café de Gaeper te Amsterdam.
Het was de eerste keer sinds de geboorte van de site op 1 juli jongstleden dat sommige redactieleden elkaar ontmoetten. Hallie Lama, Peter Schuite, Jaap Stiemer, Gerard Sombroek, Aukje, Martijn Kerkmeijer, Koos Degeling, Menno Kooistra en ondergetekende wisselden anekdotes en drank uit, bespraken het leven en het online schrijven. En natuurlijk media, cultuur maar vooral welbehagen.
Foto’s van deze heugelijke gebeurtenis zijn wel genomen, maar niet voor publicatie geschikt. U zult het dus met de profielfoto’s op de site moeten doen, geachte lezer en aanhanger van EeuwigWeekend. Wilt u de redactieleden echt leren kennen, dan adviseer ik u hun teksten te lezen. Soms zeggen duizend woorden immers veel meer dan een plaatje. Tot ziens op EeuwigWeekend.nl.Lees ook:

Categorieën
Strips

Batman is stiekem Spiderman!

Tja, Batman is zo’n bekend stripfiguur, daar hoef je geen speciale moeite voor te doen om je (illegale) dvd aan de man te brengen. Zet maar wat op de verpakking, mensen kopen de film toch wel. Hoewel: “Bruce found a basement under his villa that turned him into another person: Spiderman.”?! Misschien toch wel handig om te weten waar je het over hebt.Bovenstaande foto kreeg ik doorgestuurd van Hallie Lama en is afkomstig van de site Engrishfunny.com.Rechtzaak om naam Batman
Dit is echter niet het enige vreemde Batman-bericht deze week. Woensdag meldde de Vlaamse krant De Standaard dat de burgemeester van de Turkse stad Batman de producenten van de Batman-films wil aanklagen omdat deze de naam van de stad hebben gebruikt zonder zijn toestemming. Dat Batman een stripfiguur is dat al meer dan zeventig jaar bestaat weet de burgemeester kennelijk niet. Tenzij hij een Joker is natuurlijk: Turkse stad Batman wil makers Batman-film aanklagenDe burgemeester van de stad Batman in het Zuid-Oosten van Turkije gaat de makers van de Batmanfilms voor de rechtbank dagen. De man zegt, zo meldt nieuwsagentschap Dogan dat de filmmakers gebruik maakten van de naam van zijn stad zonder toelating.’Er is maar een Batman op deze wereld’, zei burgemeester Huseyin Kalkan. ‘Zonder ons daarvan te verwittigen namen de Amerikaanse makers van de film de naam van onze streek.’De stad Batman is de hoofdstad van de gelijknamige provincie en telt zo’n 230.000 inwoners. De films over Batman, wat in het Engels zoveel betekent als ’vleermuisman’, zijn gebaseerd op strips die al bijna zeventig jaar bestaan.De eerste Batmanfilm verscheen in 1943. De burgemeester van Batman zei dat hij desnoods naar de Verenigde Staten trekt om een proces te beginnen.

Categorieën
Mike's notities

President’s Night in de Melkweg

Barack Abama is de nieuwe president van Amerika. Tijdens President’s Night in de Melkweg gisteravond wachtte iedereen nog met spanning op de uitslag, al gingen de bezoekers er wel zo’n beetje vanuit dat Obama het zou worden. Er waren dan ook verdomd weinig McCain-aanhangers aanwezig. Op een enkele VVD’er na. Nou ja, alleen Hans van Baalen eigenlijk. ‘Het lijkt wel pakjesavond,’ riep Felix Rottenberg.
Het was een gezellige boel daar in de Melkweg. President’s Night bood een overvol programma. Hoogtepunten waren de imitaties van Humberto Tan als Obama en Aad van den Heuvel als McCain. Ze hielden een speech voor het volk. Hun teksten waren geschreven door Pieter Hilhorst van de Volkskrant. Net zoals bij echte politici werd hen dus woorden in de mond gelegd.

Zo zijn gelaat beziend, zou Van den Heuvel het ook heel goed doen als Muppet volgens mij.

Van den Heuvel zette op verdienstelijke wijze McCain neer. Zijn speech ging net als bij de echte McCain vooral over zijn ervaring en oorlogsverleden. Hij benadrukte het gebrek aan ervaring van Obama. ‘Mijn reflex is om te vechten en nooit op te geven,’ zei de strijdlustige Van den Heuvel/McCain. Humberto Tan liep via de zaal naar het podium. Hij liep langs het publiek, als een ware man van het volk. Hij speelde zijn rol met zichtbaar plezier. Niet zo gek, met alle Obama-aanhangers in de zaal speelde hij een thuiswedstrijd. Net als de speeches van Obama sprak Tan vooral in abstracte woorden over hoop en vertrouwen en dat het Amerikaanse volk zelf verandering kan brengen.
Pauw & Witteman
Later op de avond voerden Tan en Van den Heuvel hun act nog eens in verkorte versie op, tijdens een ander hoogtepunt van de avond, namelijk de uitzending van Pauw & Witteman vanuit de grote zaal The Max. Gasten waren onder andere Jack de Vries (staatssecretaris van Defensie en volgens Jeroen Pauw de man die ervoor gezorgd heeft dat Balkenende herkozen werd – je wordt bedankt Jack); Kay van der Linde en Charles Groenhuijsen. Jack de Vries had een beetje moeite met Engelse namen en sprak Obama steevast als ‘Obema’ uit. Achterin de zaal werd hij dan ook geregeld corrigerend toegesproken door een vrouw die zich ergerde aan de slappe tongval van de Vries.

Pauw & Witteman vlak voor de uitzending.


Enige strijd was er ook tussen Maarten van Rossem, de beroepsbrompot waar we zo van houden, en Jan van den Bosch (eo-hoofd en presentator van Hour of Power). Van Rossem had duidelijk de lachers op zijn hand en wist met rake opmerkingen iedere uitspraak van Van den Bosch te verstoren. Er waren volgens mij ook weinig Godvrezende lui in de zaal, want iedere keer als Van den Bosch zijn mond opendeed, nam het geroezemoes in het publiek toe.
Rottenberg en Pechtold
Er werd natuurlijk heel wat gebatteerd en gediscussieerd. Niet alleen tijdens verschillende panelgesprekken, maar vooral ook door de aanwezige belangstellenden. Misschien waren we allemaal zo betrokken bij deze verkiezingen omdat we er toch geen invloed op konden uitoefenen. Want, het lot van de wereld lag die avond toch in Amerikaanse handen. Ik ben blij dat het Obama is geworden, al heeft hij een hoop rotzooi op de ruimen.Volgens Felix Rottenberg was er een sfeer vol verwachting in het land ‘Toen ik net op de fiets door Amsterdam reed, leek het wel pakjesavond,’ zei hij tijdens zijn gesprek met Alexander Pechtold.
Pechtold dacht dat Obama wel mensen teleur zou gaan stellen, omdat er simpelweg te veel te doen was voor een ambtstermijn van vier jaar. Overigens ging hun ontspannen gesprek ook over de Nederlandse politiek en Europa. Pechtold wist nog een paar gemakkelijke grappen ten koste van Balkenende te maken. Hij haalde nogmaals de ontmoeting tussen de minister-president en Bush aan. (Als standupper zou Pechtold het niet slecht doen.) De partijvoorzitter van D66 was dus ook een beetje campagne aan het voeren in de Melkweg. Mocht hij ooit op bezoek gaan bij Obama, dan wilde hij graag het energievraagstuk bespreken en horen hoe Amerika met het Kyoto-protocol zal omgaan.

3FM was er ook. Eric Corton lijkt hier wel wat moe van alle aandacht.

Dieptepunt van de avond was voor mij een optreden van rapper Jawat! Ik hoop dat de trend om politieke bijeenkomsten op te luisteren met een rapact snel voorbijgaat. Er wordt op dat soort bijeenkomsten immers al genoeg geluld. Des ondanks heb ik me nog nooit zo goed vermaakt tijdens een verkiezingsavond.Lees ook:

Categorieën
Mike's notities

Amerikaanse verkiezingen: Dat belooft een spannende nacht te worden

Vandaag zullen we het weten: wie de nieuwe Amerikaanse president wordt. Maar wat kan het schelen?Nou ja, mij best veel – ik vermoed dat de Nederlandse media deze gebeurtenis beter gecoverd hebben dan de Nederlandse verkiezingen. Het jaar dat ik in Amerika woonde ligt al weer twaalf jaar achter me, toch voel ik nog steeds een duidelijke band met dat land. Ik consumeer veel Amerikaans cultuurgoed: films, strips en muziek. En het recent gevierde Halloween mag dan niet zijn oorsprong in de States hebben, de verwaterde versie die we hier hanteren heeft toch het meest weg van hoe Allerheilgen daar gevierd wordt.

Nu zie ik McCain niet als Batman, (eerder als een demente Darth Vader) toch vond ik dit wel een heel grappig plaatje.
Bron: http://blog.columbusalive.com/Sensory/.

Obama?
Volgens de peilingen is de kans groot dat Barack Obama de eerste zwarte president van Amerika wordt. Toch lijkt me dat onwaarschijnlijk. Toen ik in Californië vertoefde, lieten toch veel zwarte collega’s en kennissen weten dat zij zich vaak gediscrimineerd voelden. Volgens hen werden zij en immigranten nog steeds als tweederangsburgers behandeld.
Ik weet niet of Amerika nu toe is aan een zwarte president, want ik vermoed dat er sindsdien niet veel is veranderd. Ik vrees dat het merendeel van de Amerikanen liever een blanke man in het Witte Huis ziet. Ook al is die man dan af en toe de weg kwijt, wat McCain al geregeld leek tijdens optredens in de media. Wat dat betreft doet hij me veel denken aan Ronald Reagan, ook al werd die pas echt dement nadat hij zijn ambtstermijn had uitgezeten. En Sarah Palin… oh, man… We mogen toch hopen dat zij nooit de belangrijkste vrouw van de wereld wordt. Ze mag het misschien goed doen als typetje in Saturday Night Live, maar verder heb ik weinig vertrouwen in deze dame. Verkiezingsfraude
Volgens diverse berichten, waaronder in de Pers afgelopen week, wordt er al openlijk gefraudeerd in de States. Niet verbazend, want jaren geleden wist Bush ook op gemene wijze te winnen van Al Gore. Een inconvient truth waar schijnbaar nog steeds makkelijk overheen gestapt wordt. Democratie in the land of the free is ver te zoeken. Maar wie het ook wordt: McCain of Obama – ik geloof niet dat iemand die vele miljoenen kwijt is aan campagnevoeren, volledig schone handen kan hebben. Wie flink betaalt aan de toekomstige president zal toch ook wel zijn zegje willen doen. Volgens de berichten heeft Obama de kas vooral gevuld met particuliere giften terwijl McCain vooral geleurd heeft bij grote coörperaties.
Laten we hopen dat Obama de verkiezingen wint. Al vrees ik dat de kans dat er een aanslag op zijn leven wordt gepleegd niet onwaarschijnlijk. Maar dat is allemaal koffiedik kijken. Eerst maar eens de uitslag afwachten.
President’s Night in de Melkweg
Om het nagelbijten de komende nacht wat te verzachten, zit ik de gehele tijd in de Melkweg in Amsterdam alwaar President’s Night grootschalig wordt aangepakt.

Een kleine greep uit het programma: speeches van John McCain en Barack Obama door Aad van den Heuvel en Humberto Tan naar tekst van Pieter Hilhorst. Leon Verdonschot interviewt historicus James Kennedy en honkbalbondscoach Robert Eenhoorn. Staatssecretaris Jack de Vries en Kay van de Linde analyseren de beste campagnespots aller tijden. Hoogleraren Maarten van Rossem en Ruth Oldenziel geven college. Er zijn debatten over de economische situatie, over duurzaamheid en over de rol van minorities in de politiek met o.a. Rick van der Ploeg, Karien van Gennip en Wouter Bos. Ook zijn Pauw & Witteman aanwezig om hun uitzending vanuit de Melkweg te verzorgen.

Wie het ook wordt – het belooft een enerverende avond te worden.Lees ook het verslag van President’s Night in de Melkweg.

Categorieën
Film

Holland Animation Film Festival 2008

Animatie omvat natuurlijk veel meer dan alleen de kindercartoons op Jetix of de avondvullende speelfilms van Disney. Animatie is overal, in videoclips, games, motion graphics in tv-programma’s tot computergegenereerde superhelden op het witte doek. Het Holland Animation Film Festival laat zien wat de wereld van animatie allemaal omvat.Deze week vindt van 5 tot en met 9 november voor de twaalfde maal het Holland Animation Film Festival (HAFF) plaats in Utrecht. Het doel van het HAFF was sinds de eerste editie in 1985 vrijwel hetzelfde, namelijk aandacht generen voor de animatiefilm. Gerben Schermer, de directeur van het festival, lichtte dit bij de vorige editie tijdens een interview toe:‘We gebruiken competities als marketingcomponent. Korte animatiefilms krijgen zelden aandacht. Een festival biedt de juiste reuring en maakt het voor de pers interessant. Daarnaast zijn we als festival toch een beetje een curator van de animatiefilm geworden.’Omdat de wereld van animatie veel meer omvat dan slechts animatiefilms, verschuift de focus van het Holland Animation Film Festival de laatste jaren ook steeds meer naar een festival voor animatiefilms én motion graphics, specialeffects, gemanipuleerd beeld en andere hybride beeldvormen. In het hoofdprogramma is er ruimte voor nieuwe ontwikkelingen op animatiegebied onder de noemer The Cutting Edge. The Cutting Edge gaat over de wisselwerking tussen film, beeldende kunst, games en internet. Natuurlijk is er ook voldoende aandacht voor traditionele animatie zoals klei-animatie: de speciale gast van dit jaar is Peter Lord, de medeoprichter van Aardman Animations. Mocht dat je niets zeggen: Aardman is de studio achter Wallace & Gromit. Mocht je dat nog steeds niets zeggen, dan kan een bezoek aan het HAFF dit jaar zeker geen kwaad.Wat het gehele festival in petto heeft, kun je op de site van het HAFF lezen. Hier alvast een bescheiden selectie van enkele opvallende animatiefilms uit het festivalprogramma.Peter en de Wolf
Peter & The Wolf van Suzie Templeton is gebaseerd op het wereldberoemde verhaal en de muziek van Sergei Prokofiev. De kracht van deze Oscarwinnende animatie zit hem dan ook niet in het verhaal, dat wel wat gemoderniseerd is en hier en daar afwijkt van de klassieke versie. De schoonheid van deze film zit hem in de prachtige stop-motion animatie.De personages hebben zeer realistische mimiek: wanneer de Wolf Peters favoriete eend een kopje kleiner bijt, is de ontzetting van het gezicht van deze geanimeerde jongen duidelijk te lezen. De dieren in deze film hebben tevens menselijke expressies. Dit is niet ongewoon in animatie: Disney is er immers groot mee geworden. Toch weten de eend en de kat op eigenwijze de kijker te charmeren.Peter & The Wolf.
Phantom of the Cinema
Animatie van een compleet andere soort is de korte film The Phantom of the Cinema van de Nederlander Erik van Schaaik. Zodra tijdens de projectie de film The Phantom of the Cinema breekt, zijn we getuige van hetgeen zich achter het bioscoopdoek afspeelt. We zien een schimmenspel waarin de toiletjuffrouw, de operateur en de bioscoopdirecteur de hoofdrol vertolken. Van Schaaik toont ons drie aan elkaar grenzende ruimten: de projectiekamer, het toilet en de werkkamer van de directeur. Terwijl de directeur een erotische film met de toiletjuffrouw tracht op te nemen, doet de operateur verwoedde pogingen om de film opnieuw op te starten. Bij iedere poging is de filmrol meer gehavend. Ook wordt de ravage achter de schermen alsmaar groter.Veel van de humor in deze animatie komt voort uit de vormgeving: schaduwschimmen acterend in het drieluik achter het witte doek. Waarbij Peter & The Wolf vooral zoveel mogelijk realisme wordt nagestreefd, zoeken de makers het in The Phantom of the Cinema vooral in vlakke, bijna abstracte, figuren. Slechts één keer doorbreekt de regisseur zijn opzet door ons in 3D animatie te tonen wat de cameralens van de directeur opneemt. De lens scheurt door het witte doek van de bioscoop en toont het publiek (wijzelf dus) dat vol verwachting naar de camera staart. De animatiefilm is gekozen als Nederlandse inzending voor de Academy Award Best Short Animated Film.Hieronder de trailer van The Phantom of the Cinema:

Chainsaw
Chainsaw is een 25 minuten durende animatie waarvan het verhaal je op verrassende plekken brengt. In deze bijzondere vertelling vormt de kettingzaag de rode draad, al gaat het hier uiteindelijk om een liefdesverhaal dat enkele decennia beslaat. De film begint met een instructievideo over hoe men het beste de kettingzaag kan hanteren, gedemonstreerd door bomenzager Frank. Na een kort intermezzo over de stier Chainsaw, verdiept het verhaal zich in een romance tussen Ava, de vrouw van Frank, en een stierenvechter – een liefdesgeschiedenis die parallel loopt met die van Ava Gardner en Louis Miguel Dominguin, de stierenvechter die Ava uit de handen van zanger Frank Sinatra stal.Chainsaw bestaat voornamelijk uit 2D animatie en combineert op inventieve wijze collagetechnieken en archieffilmmateriaal van bestaande personen. Daarbij hebben de makers live-action beelden gebruikt om de animatie te perfectioneren. De live-action acteurs zijn via de rotoscoop techniek overgetrokken. Dit maakt dat de personages vloeiend bewegen.
Chainsaw.De Blije Boodschap
Animatie wordt ook vaak ingezet om de Blijde Boodschap te verkondingen. Dat kan een reclame zijn voor een bepaald cola-merk bijvoorbeeld, maar ook een animatie met een maatschappelijke boodschap. Dit soort producties komen ook voor in het programma van het HAFF.Amnesty International liet Philippe Grammaticopoulos de spot Signature maken. Hierin worden mensen uit penibele situaties bevrijdt door een handtekening die in een blauwe wolk verschijnt. Zoals het kind dat aan een verkrachter weet te ontsnappen door in de blauwe wolk weg te vliegen en de Tibetaanse monniken die het geweervuur van tanks kunnen omzeilen dankzij de portaal die in de blauwe wolk verschijnt. Een creatieve oplossing om te verbeelden hoe Amnesty – naar eigen zeggen – te werk gaat. Natuurlijk zit de werkelijkheid niet zo simpel in elkaar, maar het mooie aan animatie is natuurlijk dat je alles kunt maken. Kijk maar:
Deze post is ook verschenen op EeuwigWeekend.nl.Lees ook:

Categorieën
Film Mike's notities

Halloween 2008: Elke dag een dosis horror

Vandaag is het 1 november. Halloween, Allerheiligen, de avond der doden, trick or treat – het is weer voorbij. Maar dat hoeft natuurlijk niet…

Halloween Jack

Dit jaar waren er door de griep voor mij geen extravagante verkleedpartijen, maar gezellig horrorfilms kijken. We begonnen de avond met het flauwe Dance of the dead van Gregg Bishop, waarin een stel zombies een high school prom crashen. Gevolgd door een vijftal minuten van Brides of Dracula van de oude Engelse horrorstudio Hammer. Ik had wel zin in wat ouderwets bijtwerk van Dracula, maar de rest wilde toch liever iets meer van deze tijd. Dat werd de remake House van Robby Henson. Maar ook die viel erg tegen. Geef mij het origineel maar. Gelukkig staan er nog altijd nog een paar klassiekers in de kast op de horroravond te redden. Evil Dead 2 van Sam Raimi blijft leuk en verrassend. En een prima flick om een halloweenavond mee af te sluiten. Elke dag horror
Toch hoeven wat mij betreft de gesneden pompoenen niet bij het grafvuil. Het is immers jammer om maar één avond in het jaar te genieten van scherp gesneden horror. Dankzij Halloween dit jaar heb ik de smaak weer te pakken: waarom niet iedere dag een dosis horror? Horror ligt immers constant op de loer en lang niet alleen in de filmcollectie. (Wat te denken als McCain president wordt? Of Rita Verdonk in de Playboy staat? Of we toch daadwerkelijk in een diepe recessie terechtkomen? Of je buurman doorslaat en met een shotgun voor je deur staat omdat hij niet van je muziek houdt?)
Fout snoepgoed
Bovendien wil ik de aangeschafte boeken over Halloween uitlezen. In The ABC stond vrijdag een gezellig tafeltje met boeken over dit onderwerp gedekt. Ik kon Death Makes A Holiday: A Cultural History of Halloween, van David J. Skal niet laten liggen. En het boek begint al goed met een anekdote over Clark O’Bryan die het snoepgoed van zijn eigen kinderen vergiftigde om het verzekeringsgeld te kunnen innen. Op zijn geweten drukt de dood van zijn eigen zoon. Horror is werkelijk overal. Ook thuis.
Dus: duik in je horrorcollectie of bekijk die Burton-films nog eens. En geniet, bibber en verwonder je.Behoefte aan verse horror? Deze week was het Horror 4-daagse op EeuwigWeekend.nl.
Lees ook:

Categorieën
Mike's notities Video

Halloween video

De Amerikanen trekken duidelijk de kar met snoepgoed als het om Halloween gaat. Op YouTube zijn een paar aardige video’s te vinden omtrent mijn favoriete feestdag. Hieronder staan er een paar. Stephen Lynch zingt over Halloween:

De geschiedenis van Halloween volgens National Geographic. Vooral het creatieve gebruik van oude prenten en nieuw geschoten beeldmateriaal om het verhaal te verlevendigen, spreekt mij erg aan.

Halloween awakening: Een hij-doet-het-zelf-wel pompoen.

Een Buffy Halloween. In zo’n overzichtje mag een video’tje van Buffy the Vampire Slayer natuurlijk niet ontbreken. In de tv-show werd ieder seizoen een speciale aflevering gewijd aan Halloween. Er zijn meerdere zelfgeknutselde video’s online te vinden. Deze bevat het nummer ‘This is Halloween’ zoals het in The Nightmare before Christmas is gebruikt:

En tot slot, omdat Halloween vooral om te lachen is, de recente clip van Panic At The Disco: It’s Almost Halloween. Het nummer heeft een aardige sixtiesvibe en is zo slecht nog niet. De humor van de clip zit vooral in het hoge amateurgehalte. Ook zijn er een paar aardige beelden te zien van een studenten Halloweenfeestje – want hoe goed je ook je best doet om je stijlvol aan te kleden, na een paar uur drank en hossen zien de meeste Halloweenkostuums er toch wat lullig uit. Enjoy.

Categorieën
Boeken

Schrijfblog: NaNoWriMo gaat weer van start

Als je dacht dat een strip van 24 pagina’s binnen een etmaal tekenen gekkenwerk is, dan vergis je je. Het kan nog veel gekker. In de maand november is het namelijk weer tijd voor NaNoWriMo. Dit staat voor National Novel Writing Month.Dit is sinds 1999 een jaarlijks evenement waarin participanten geacht worden om binnen één maand een roman van 50.000 woorden te schrijven. Dat betekent meer dan 1600 woorden per dag op papier stellen. Waarom? Op de site van NaNoWriMo wordt het uitgelegd:

The reasons are endless! To actively participate in one of our era’s most enchanting art forms! To write without having to obsess over quality. To be able to make obscure references to passages from our novels at parties. To be able to mock real novelists who dawdle on and on, taking far longer than 30 days to produce their work.

Kwantiteit!
De organisatie benadrukt dat het draait om kwantiteit, niet om kwaliteit. Het gaat om de uitdaging. En om te kunnen zeggen dat je een roman hebt geschreven. De wedstrijd is dus voor iedereen die ooit heeft gezegd: ‘Op een dag schrijf ik een boek’. Dat moment is voor hen aangebroken.
Een deel van de deelnemers zal de eindstreep niet halen. Voor wie dat wel lukt, is publicatie niet gegarandeerd. Al meldt de site van NaNoWriMo wel een lijst met boeken die in druk zijn verschenen. Een ervan werd een bestseller op de lijst van The New York Times. Mocht je de uitdaging aan willen om van je schrijfkramp af te komen, surf dan naar deze site. In Nederland kun je meedoen via The American Book Center. Zij hebben vrijdag 31 oktober een kick-off die bestaat uit een spoedcursus van Nico Janssen & Lisa Friedman.Minstens één boek
Ook ik ben zo’n type dat zegt ooit een boek te zullen schrijven. Maar dat zal niet deze maand worden. Eerst maar eens verder tikken aan Project Manic. En die recensie voor EeuwigWeekend moet ook nog af….Bekijk ook het gesprek met Natasja van Loon over haar schrijverschap.

Categorieën
Strips

Schetsje: De overijverige slager

Categorieën
Film Filmrecensie

Filmrecensie: Burn After Reading

Stel, je hebt nog nooit een film van de Coen Brothers gezien en je maakt bij het kijken van Burn After Reading, de nieuwste flick van deze creatieve broers, voor het eerst kennis met de vreemde personages, absurde situaties en droge, ietwat bizarre humor.Kijk, daar ga ik alweer: wanneer een filmmaker een herkenbare stijl heeft, is het haast onmogelijk om zijn nieuwste film niet te vergelijken met voorgaande producties en te analyseren hoe deze past in de rest van het oeuvre. En de Coen-brothers hebben in de afgelopen 24 jaar al een indrukwekkend oeuvre van mooie films opgebouwd, zoals: Blood Simple, The Big Lebowksi, Fargo, The Hudsucker Proxy en vorig jaar nog No Country for Old Men. Allemaal films met een herkenbare stijl en vaak ook dezelfde acteurs.Personages met een tic
Ethan en Joel Coen lokken met Burn After Reading het maken van vergelijkingen zelf ook een beetje uit. Zo hebben ze oudgedienden Frances McDormand en George Clooney ingehuurd. Sterker nog: ze hebben de rollen speciaal voor deze sterren geschreven. Clooney speelt net als in O, Brother Where Art Thou? en Intolerable Cruelty een dommig personage met een tic. In de eerste was hij geobsedeerd door zijn haar, in de tweede waren het tanden en in Burn After Reading heeft Clooney een obsessie voor interieurdesign. Daarbij is hij een dwangmatig hardloper.Eigenlijk zijn alle personages in Burn After Reading simpele zielen die foute keuzes maken. Osborne Cox (John Malkovich) is zo’n simpele ziel. Wanneer de analist van de CIA wordt gedemoveerd vanwege zijn drankprobleem, neemt Cox verongelijkt ontslag om zijn memoires te schrijven. Dit is reden genoeg voor zijn vrouw (Tilda Swinton) om een echtscheiding aan te vragen. Ze gaat ervan uit dat haar minnaar Harry Pfarrer (Clooney) nu met haar zal trouwen. Ondertussen wil Linda Litzke (McDormand), heel graag onder het mes bij de plastisch chirurg om de lichamelijke tekenen van de middelbare leeftijd weg te laten snijden. (Dat ze haar lichaam ook strakker kan trainen in de sportschool waar ze werkt, komt niet in haar op.) Via internetdates probeert ze de ware te vinden. Wanneer een computerschijfje van Cox vol met vertrouwelijke informatie in de handen van haar fitnesscollega Chad Feldheimer (Brad Pitt) komt, besluiten ze het schijfje tegen een vergoeding terug te geven aan Cox. Waarom zou een goede daad immers niet goed betaald kunnen worden? Wat volgt is een humoristisch kat-en-muis-spel tussen de verschillende personages, waarbij paranoia en bedrog hoogtij vieren.Paranoia
Het geheel speelt zich in Washington DC, wel vaker de achtergrond voor verhalen over spionage en (staats)geheimen. De Coen Brothers brengen deze elementen naar het leven van alledag, waar paranoïde burgers zich laten leiden door hun eigen waanideeën.De filmmakers nemen de paranoia van de Amerikanen flink op de hak en tonen verwarde CIA-agenten die geen idee hebben wat er precies aan de hand is. Brad Pitt speelt een oerdomme, maar sympathieke gezondheidsfreak met een foute blonde kuif. Neurotisch kauwgom kauwend en Gatorade slikkend speelt hij het spionagespelletje mee al heeft hij geen idee in welk wespennest hij terecht is gekomen. Malkovich slaat volledig door en ziet er hilarisch uit als hij in zijn kamerjas met een bijl op een van de personages inhakt.In wezen proberen alle personages zich door een midlife-crisis te slaan. Allen verlangen ze ernaar zichzelf te veranderen, maar deze verandering brengt vooral destructie. Niet alleen lopen de relaties en de auto’s van de personages flinke blikschade op, ook de zelfgemaakte seksstoel van Harry Pfarrer zal de film niet overleven.Leuk, maar…
Alle klucht levert een vermakelijke film op die op sommige momenten flink doet schaterlachen. Maar als een Coen Brothers-film – een vergelijking is toch onvermijdelijk – valt Burn After Reading wat tegen. Daarvoor zijn het scenario en de grappen net niet scherp genoeg en de vorige films in dat opzicht beter. De onwetende bioscoopbezoeker zal zich met deze film echter prima vermaken.

Burn After Reading draait vanaf 30 oktober in de bioscoop. De recensie verscheen ook op EeuwigWeekend.nl.