A moment later I realize this is supposed to be Jean Grey of the X-Men. Did the artists use Gina Gershon as a reference for Jean Grey? How great would it have been if she’d been in an X-Men movie? Speaking of X-Men movies: who would you cast as Jean Grey?
Most of the illustrations are from the ’94 Fleer Ultra X-Men Trading Cards. Enjoy! By the way, I’m suffering from a nasty cold, that’s why my voice is a bit screwed up in this vlog. Oh, well, what can you do…
In de stapel nog-niet-gelezen-strips, liggen een paar stripboeken Gorilla, een label van uitgeverij Strip2000. Soms beginnen die albums heel goed, met een mooie illustratie op de binnenkaft. In deze vlog laat ik er een paar zien van onder andere Etienne Willem, Laurent Astier en Callixte.
Nog niet uitgekeken? Check ook Amsterdam Comic Geek, mijn YouTube-kanaal over comics!
Wat vinden we eigenlijk van Flip en hoe kijken jullie tegen fotostrips aan?
In 2009 interviewde ik Ype Driessen op de Stripdagen in Houten.
Zo’n project volhouden valt echter niet mee. Dagelijks zitten er afleidingen en andere uitdagingen om de loer om mij van het lezen af te houden.
Met deze vlog hoop ik dit project een nieuwe wending te geven en behandel ik Essential Marvel Team-Up #2 – een van de vele strips die tot de ongelezen stapel behoort.
Hier een link naar het kanaal van De Stripvlogger.
Ook behandeld in deze video, onder andere mijn vlog over SPAWN.
Ik vond deze Image comic uit de vervlogen jaren negentig in mijn weeshuis van strips en heb me er goed mee vermaakt. Gaiman houdt het actievolle verhaal luchtig door gevatte humor, de tekeningen van Greg Capullo spatten van het papier. En er zit een draak in, dus dat smaakt naar meer. Ben daarom meteen in de stapel Spawn-comics gedoken.
Gaiman introduceerde Angela in Spawn #9, maar deze vlog gaat over een miniserie van drie delen die Angela heet en die door Juniorpress werd uitgegeven in 1997.
Check ook deze video over Image en Spawn gemaakt door Kaptain Kristian.
In mijn tienerjaren las ik heel veel Bommelverhalen. Ook las ik ooit Toonders autobiografie. De biografie van Wim Hazeu ligt al een tijdje op mijn nieuwsgierige ogen te wachten.
Toonder-kenner Klaas Driebergen kwam ik laatst tegen en hij vroeg me of ik op mijn site aandacht wilde besteden aan een vierdelige boekenserie die hij heeft samengesteld en uitgegeven. Deze serie omvat Het complete proza van Marten Toonder: verhalen, essays en autobiografische stukken. Zelf heb ik de boeken nog niet gelezen, en ik vrees dat dit nog wel een tijdje gaat duren vanwege mijn 30 procent leesproject. Ik wil namelijk eerst de dertig procent ongelezen boeken en strips in mijn collectie tot me nemen voordat ik weer nieuw leesvoer aanschaf.
Uiteraard ben ik als liefhebber van Toonders verhalen wel heel nieuwsgierig naar deze boeken. Daarom plaats ik hieronder het persbericht dat de reeks aankondigt, want er zijn ongetwijfeld veel Toonder-fans die hiervan op de hoogte gesteld willen worden.
Marten Toonder (1912-2005) was een uiterst creatief mens. Hij was niet alleen tekenaar en schrijver van het prachtige oeuvre over heer Bommel en Tom Poes, maker van talloze andere strips, illustrator, tekenfilmer en dichter, maar hij schreef ook een grote hoeveelheid essays, artikelen, autobiografische stukken en korte verhalen. Al deze verspreid verschenen kortere prozastukken zijn nu voor het eerst compleet in boekvorm verschenen.
Veel van dit materiaal was tot voor kort voor de liefhebber moeilijk te bereiken. Het is verspreid over talloze kranten, tijdschriften en boekuitgaven. Klaas Driebergen deed er jaren over om alles bij elkaar te verzamelen. Er zijn in de reeks zelfs vijftien essays en een kort verhaal opgenomen die nog niet eerder gepubliceerd zijn.
Waar Toonder ook over schrijft, het is altijd boeiend om te lezen. Michel Krielaars schreef over deze uitgave in NRC-Handelsblad:
“Sinds deze week ben ik er definitief van overtuigd: Marten Toonder had de P.C. Hooftprijs moeten krijgen. Niet alleen voor zijn originele taal, maar ook voor zijn nog originelere kijk op de wereld, die in deze tijd van schaarse ironie in het politieke debat node wordt gemist.
Het besef van Toonders literaire superioriteit drong opnieuw tot me door toen ik zijn Alleen maar papier las. […]
Wanneer je het leest heb je voortdurend het gevoel dat je dertien jaar na Toonders dood alsnog een groot cadeau van hem krijgt.”De uitgave is te bestellen via de website www.prozamartentoonder.nl.
In 2013 was er een tentoonstelling over Toonders tekenwerk in het Letterkundig Museum in Den Haag. Daar maakte ik toen deze vlog over:
Tirol Inferno van Annelies Verbeke en Klaas Verplancke is onverwacht, fijn leesvoer.
Vorig jaar waren we een paar dagen op Vlieland, begin juni dit jaar zaten we vijf dagen in een vakantiehuisje op Terschelling. Voor mij was dit een eerste bezoek aan dit prachtige eiland. Linda had dit huisje geboekt voor mijn verjaardag en omdat we tien jaar samen zijn. Toevallig stond het in het dorpje Hoorn, wat grappig is, omdat ik in Hoorn geboren ben. Hoorn in Noord-Holland welteverstaan. Ik heb daar het merendeel van mijn leven gewoond. Op een jaartje Californië na dan.
Sinds 2009 wonen we samen in Amsterdam. Ik vind Amsterdam om veel redenen fantastisch, maar word zo langzamerhand gestoord van de drukte en het massatoerisme in de stad. Er zijn bijna geen rustige momenten meer op een dag, tenzij je heel vroeg opstaat.
Dat geldt niet voor Terschelling, waar het heerlijk rustig toeven was. Het vakantiehuisje was knus en van alle gemakken voorzien. De uitbater ervan was heel vriendelijk.
Terschelling biedt een woest en leeg strand, maar ook het wad. In de weilanden kom je verschillende vogelsoorten tegen. Ik ken van de meeste de naam niet, maar was blij eens in levende lijve een snip tegen te komen. Ooit prijkte deze vogel op het biljet van honderd gulden, in de tijd dat honderd gulden mij nog heel veel leek.
Verder zijn er op het eiland enkele dorpjes, waarvan we Midsland het leukste vonden. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Hoorn, wat een lint dorp is, heeft Midsland een kern in de vorm van een centraal plein met kerk en kerkhof, waarvan de graven naar buiten toe staan. Als je op het terrasje van Hans en Grietje zit, kun je de teksten op de stenen lezen. De doden kijken als het ware naar het leven en hebben het leven niet de rug toegekeerd.
Wat ook opviel: iedereen was heel vriendelijk op het eiland. Of je nu een fiets huurde, een boek kocht of lekker lui in de horeca nog een kopje koffie bestelde, iedereen leek blij te zijn je te zien. Dat straalde ze in ieder geval uit. Dat maak je in Amsterdam zelden mee, ook al leeft men hier in de stad ook veel van het toerisme.
Ik moest de eerste dagen wel even wennen aan de rust, maar toen het eenmaal zover was, zat ik uren op de bank te lezen. Ik had de roman I, Lucifer meegenomen, en ook een tablet vol met comics. In het huisje zelf was een volle plank met boeken. Ook brak ik even met mijn dertig procent project, omdat ik een boeiend boek over Prince in de boekwinkel tegenkwam. Tja, wat ga je dan lezen? Daar maakte ik nog een vlog over. Vakantie of niet, als ik zin heb om te vloggen, doe ik dat.
Bijzonder was het moment op een steiger in de haven van West-Terschelling. In het water zwommen of dreven allerlei verschillende soorten kwallen. Gekke beesten eigenlijk, maar zo in het water ook erg mooie dieren.
Ik vermoed dat we uiteindelijk niet op Terschelling zullen gaan wonen. De dorpjes zijn wel erg klein, wat ook op Vlieland het geval is. Ook is het wederom de vraag wat je moet gaan doen voor de kost, want de meeste mensen lijken van het toerisme te leven. Dit is een sector waar ik beroepsmatig weinig mee kan. Maar goed, je weet nooit hoe het leven loopt, dus voorlopig sluiten we niets uit. Voorlopig wonen we overigens nog wel in Amsterdam.
Ons volgende eiland wordt waarschijnlijk Ameland en daarna willen we Texel weer eens gaan bezoeken.
Dat project heeft wat vertraging opgelopen. Sinds kort heb ik een tablet in huis te leen van Paul en die staat vol met prachtige strips en enkele interviewboeken die ik al tijden wilde lezen: de Modern Masters-serie van TwoMorrows Publishing. Ik heb net het interview met John Byrne daarvan gelezen en dat was smullen.
Vandaag stond een vriendin van Linda voor de deur. Haar vriend had een grote doos met strips op zolder gevonden en ze vroeg of ik het ene Blueberry-album dat er tussen zat wilde hebben. Dat wilde ik wel. Het werden echter wat meer albums dan alleen de klassieke westernreeks van Jean Giraud. Leuke titels als De familie Doorzon, G. Raf Zerk, Joop Klepzeiker, Sjef van Oekel, en andere losse stripalbums zitten er in de stapel.
Ondanks het feit dat ik dus bijna niets nieuws meer koop, komen er dus nog meer stripalbums bij dan dat er de deur uitgaan. Maar goed, ik hou hoop en blijf wanneer ik er tijd voor heb, nog steeds bezig met het lezen van de strips waar ik tot nu toe niet aan toekwam.
Een derde vertragende factor is mijn leeshuiswerk: binnenkort host ik weer een talkshow op de Stripdagen Haarlem en interview ik meerdere stripmakers. Daar heb ik heel veel zin in. Om me goed op de gesprekken voor te bereiden (her)lees ik hun werk op dit moment.
Het is allemaal geen straf natuurlijk, maar soms zou ik willen dat ik niet hoef te slapen, dan zou ik nog meer kunnen lezen.
Daarom Minneboo leest:
Recent nam ik mezelf voor om de 30 procent ongelezen boeken en strips in mijn collectie eens door te nemen. Er is kastruimte nodig voor nieuwe strips, dus op deze manier hoop ik meteen wat titels te selecteren die weg kunnen. Daar doe ik geregeld verslag van op dit blog.