Vanmorgen kwam ik beneden in onze koude woonkamer en voelde de warmte van de zon door het gordijn heen komen. Blijer kan je me niet maken. Een goed begin van een nieuwe dag.
—-
Deze week is Daily Webhead in handen van Linda Delis. Het leek me
leuk om eens te zien met wat voor mooie en interessante beelden anderen
komen als zij een fotodagboek bijhouden. Linda blogt dus tot en met
zondag haar foto’s op mijn blogje.
Gisteren liep ik over de Haarlemmerdijk en zag dit briefje op hondhoogte. Zouden ze het kunnen lezen en zich eraan houden? Zeiknatte was krijgt toch opeens een heel andere betekenis.
Woensdag was ik wat aan het snuffelen tussen oude kaarten en briefjes die ik door de jaren heen heb bewaard. Dit fantastische briefje van mijn Aarderijkskundeleraar kwam ik tegen. Ik weet het nog goed: ik was 16 en had enorm liefdesverdriet en zat snikkend in de klas terwijl we een schriftelijke overhoring hadden. De leraar kwam langs mijn tafeltje en schoof dit papiertje onder m’n neus. Hoe lief is dat!
—-
Deze week is Daily Webhead in handen van Linda Delis. Het leek me
leuk om eens te zien met wat voor mooie en interessante beelden anderen
komen als zij een fotodagboek bijhouden. Linda blogt dus tot en met
zondag haar foto’s op mijn blogje.
Suske de rat speelt zich af tijdens de Eerste Wereldoorlog en is dus een period piece. We zien het Amsterdam uit vervlogen tijden, waaronder het Vondelpark, de Dam en het oude Kerksplein, weergegeven in de eenvoudig aandoende stijl van Luc Morjeau.
Het Oudekerksplein te Amsterdam in Suske en Wiske. Onder zoals het plein er nu uit ziet. Persoonlijk vind ik de versie van Morjeau romantischer, want de nieuwbouw op het plein kan mij niet echt bekoren.
In album 319 van de reeks Suske en Wiske krijgt Suske een dagboek van zijn grootoom Cois Antigoon in handen. Daarin beschrijft deze hoe hij in 1914 als jonge knaap naar een internaat in Amsterdam wordt gestuurd omdat zijn vader als soldaat in de Eerste Wereldoorlog gaat vechten. Cois sluit al snel vriendschap met Willemien en samen komen ze in opstand tegen de verschrikkelijke opvoedster Ina, die niet geheel zuiver op de graad blijkt te zijn.
Hoewel de titel duidelijk verwijst naar de trilogie rondom Ciske de Rat, doet schrijver Peter van Gucht hier eigenlijk maar weinig mee. Goed, Suske komt net als Ciske in een internaat terecht en wordt Rat genoemd, maar daar blijft het ook wel bij. De personages uit het dagboek van Cois Antigoon worden neergezet door de bekende cast van de reeks. Sidonia is Corina, de directeur van het internaat, Lambik de zwerver Johnny en sterke arm Jerom is kapitein Ankerman. Suske en Wiske zijn respectievelijk Cois en Willemien. Het blijft altijd vreemd als de bekende personages opeens een andere rol in hun schoenen geschoven krijgen. Het doet wat mij betreft wat vergezocht aan.
Morjeau grijpt visueel terug naar de vroege avonturen van Suske en Wiske. Vooral Wiske lijkt op de eerste versie zoals Vandersteen haar tekende. Gek genoeg zien Lambik en Sidonia er nog hedendaags uit. Kortom, dit album is vooral een vreemde mix van elementen, waarvan je het idee bekruipt dat een gerichtere uitwerking het geheel beter tot zijn recht had laten komen. Wat dat betreft leverde de mix Max Havelaar met het Vlaamse stripduo twee jaar geleden een beter resultaat op. Dat neemt niet weg dat Suske de rat een onderhoudend avontuur is waarin Suske en Wiske zichzelf traditiegetrouw flink in de nesten werken en in de handen komen van een stel schurken. Voor de jonge lezertjes is er dus genoeg spanning te beleven.
De late herfst en de wintermaanden stemmen me over het algemeen somber. Niet alleen het natte koude weer maar vooral dat het zo vroeg donker is en sommige dagen het licht helemaal niet wil schijnen. De donkerte buiten maakt dat ik zelf niet naar buiten wil, angstig omdat ik de wereld om me heen niet goed kan zien. Als ik dan toch in het donker buiten ben en straatverlichting tegenkom, vooral die lampjes die zo mooi de takken van de bomen volgen, dan licht mijn hart altijd een beetje op.
—-
Deze week is Daily Webhead in handen van Linda Delis. Het leek me
leuk om eens te zien met wat voor mooie en interessante beelden anderen
komen als zij een fotodagboek bijhouden. Linda blogt dus tot en met
zondag haar foto’s op mijn blogje.
…om een verhuiskaartje te sturen? Gisteren realiseerden we opeens dat we toch alweer bijna twee maanden op onze nieuwe plek zitten. Tijd voor een verhuiskaart! Na wat naar buiten staren naar de bomen, de lucht en de konijntjes in het park achter de computer gekropen en zie hier het resultaat.
—-
Deze week is Daily Webhead in handen van Linda Delis. Het leek me
leuk om eens te zien met wat voor mooie en interessante beelden anderen
komen als zij een fotodagboek bijhouden. Linda blogt dus tot en met
zondag haar foto’s op mijn blogje.
Een van de KLIK! monsters in Eye. Oppassen waar je je koffie drinkt dus.
.. een kerkhofje om de hoek.
…dat ik bij mij thuis in de keuken ook maar zo’n briefje bij het koffiezetapparaat ga hangen.
Het mooie aan ons nieuwe huis is dat we uitzicht hebben. Op de Helmersstraat hadden we de gordijnen bijna altijd dicht, want als je een blik naar buiten wierp raakte je bijna altijd een van de buren die ook net voor het raam stond. Ik voelde me altijd heel erg bekeken. Nu kunnen we lekker naar de lucht kijken. Dat geeft rust.
Zo zag de lucht er op zaterdagochtend uit. Dat je het even weet.
Toen ik vrijdag stond te wachten op een afspraak heb ik een paar minuten gefascineerd naar dit pleintje gekeken. Vooral naar hoe het autoverkeer smooth de bocht nam. Het deed me denken aan die platic autowegen waar ik als kind mee speelde. Een vriendje had heel pakket waar je een heel wegenet mee kon maken. Let wel: op die wegen stond er nooit file, want die kenden we toen nog niet.
