Dit soort posters hangen door heel Amsterdam – en vast ook daarbuiten, maar die heb ik nog niet gezien. Een ludieke actie om reclame te maken voor de aankomende Smurfenfilm.
Tag: Amsterdam
Categorieën
Karin en Marco
Karin en Marco luisteren aandachtig naar wat Linda te vertellen heeft.
Karin lijkt wel nooit de deur uit te gaan zonder camera. Maar ze is dan ook een professioneel Webhoofd. Hier is de foto die ze nam in de Balie.
We hadden deze week weer eens ouderwets afgesproken voor de koffie en natuurlijk veel gepraat over bloggen. Als er twee mensen zijn die je uit een blogdip kunnen praten, dan zijn het Karin en Marco wel. Bloggers pur sang. Ze hebben niet voor niets een paar jaar geleden het leuke evenement Blog-art georganiseerd.
Categorieën
Coffee love
Yes, coffee: I love you too.
Categorieën
VVV-moment
Vrijdagmiddag wandelde ik zo’n twee uur door het centrum van Amsterdam. Lekker even de werkweek en schrijfoprdrachten achter me latend. Opweg naar stripwinkel Henk schoot ik dit VVV-moment.
Categorieën
Roodkapjes
Zaterdagmiddag, zat ik onder het afdakje van het terras van Het Blauwe Theehuis in het Vondelpark. Het regende die dag veelvuldig. Toch weerhield dat dit groepje fietsers er niet van om het park te verkennen. Een hele stoet Roodkapjes reed door het groen voorbij.
Wie in Amsterdam woont, kan niet vaak genoeg door het Vondelpark wandelen.
Categorieën
The Shining
Vanuit het raam van De Balie zag ik bovenstaand tafereel. Heel alledaags, niets aan de hand. Een man loopt over straat, op de achtergrond een jochie met een vrouw. Kan zijn oma zijn of een tante of weet ik veel wie. Maakt ook niet uit. Opeens moest ik aan ‘The Shining’ denken die laatst op televisie was. Dat jochie deed me denken aan het creepy zoontje Danny van Jack Nicholson. Zo alledaags leek dat kind me opeens niet meer. Ik hou je in de gaten, Danny!
Categorieën
Dambrander
Deze zag ik van de week in het centrum hangen. Een portret van die gek die zichzelf vorig jaar op de Dam in de fik stak. Wat moet ik ermee, vroeg ik me als eerste af. Wat willen de postermakers hiermee zeggen? Dat het asielbeleid niet deugt? Dat ze achter de actie staan van dit licht ontvlambare type? Die bedoelingen hadden ze er best even bij mogen zetten.
Bij een artikel zag ik het volgende over Roustayi staan:
Zijn herhaalde asielaanvraag was onlangs afgewezen. (…) Roustayi verbleef al tien jaar in Nederland. Hij vluchtte uit Iran omdat hij antiregeringsgezinde publicaties op zijn naam had staan. Terugkeer was geen optie, omdat hij er vanuit ging dat hij zou worden opgepakt, gemarteld en opgesloten.
Dat lijkt me erg, als je met je rug tegen de muur staat, maar dan nog vind ik het erg extreem om jezelf in de fik te steken en onschuldige omstanders in gevaar te brengen. Hoe zit dat eigenlijk met mensen wiens asielaanvraag wordt afgewezen. Moeten ze perse terug naar het land van herkomst of zijn ze vrij om nog in een ander land asiel aan te vragen? En waarom moet het 10 jaar duren voordat iemand uitslag krijgt? Kunnen die procedures niet wat sneller?
Categorieën
Wachten op de toegift
Zondagavond in de Melkweg nog het laatste gedeelte meegepakt van het concert van Lyle Lovett. Op het moment dat de foto is genomen, stonden mensen te applaudiseren om Lyle nog een keer terug te laten komen voor een toegift. Een raar fenomeen, zo’n toegift. Muzikanten staan een uur of meer gepassioneerd te spelen en dan wil het publiek ook nog eens wat extra’s. Vaak vind ik dat hele gedoe nogal geforceerd overkomen. Maar goed, de toegift van Lyle – die hij natuurlijk ook had gegeven als mensen minder uitbundig hadden gejuicht – was wel lekker.
Categorieën
Filmset in het echt
De opgepoetste gevels in de Marnixstraat doen de gebouwen er weer als nieuw uit zien. En ook een beetje nep, alsof je door een filmdecor wandelt. Dat vind ik overigens niet erg, ik vind dat de straat zeker is opgeknapt en vind dat gevoel van een echt filmdecor wel fijn.
Alleen de glazen gevel van het Nieuwe DeLaMar steekt daar een beetje uit als een zere duim. De combinatie van oud en glasbak voelt niet helemaal fijn.
Categorieën
Overal Julidans
Vanmorgen met Paul naar ‘The Trip’ geweest. Een vermakelijke film met Steve Coogan, al viel hij wel een beetje tegen.
Daarna koffiegedronken bij Stanislavski. Overal hangen daar in en op het pand posters van Julidans, een zomerfestival voor hedendaagse dans. Vandaag is de laatste dag. Ik ben niet zo van de dans: ik zou niet weten waar ik moet beginnen. Toch is het altijd goed een specialistisch festival te hebben waar nieuwe en alternatieve vormen van de kunst worden getoond. Het zou jammer zijn, nee, het zou doodzonde zijn als dat soort dingen door Halbe Zijlstra en zijn cultuurhatende maffia worden wegbezuinigd. Zo. Dat is er weer uit. Geen idee wie dat meisje is overigens, ze stond toevallig voor het raam.
Categorieën
Leidsebosje
Het uitzicht vanaf een van de bankjes in het Leidsebosje. Meestal zitten die vol met zwervers die hun bankje hebben geclaimd of dopehoofden uit het buitenland die in Amsterdam hun grammen komen halen. Goed, gelukkig zit er ook nog wel eens bejaarde uit te puffen tussen de supermarkt en huis.
Ik zat daar vrijdagmiddag, druk te telefoneren om een koffiedate te regelen. Maar de paar mensen die ik belde, hadden geen tijd of waren onbereikbaar. Dat heb je wel eens. ’s Ochtends vroeg was ik begonnen met het transcript van het interview met Joe Sacco. Ik vertaal zo’n interview meteen vanuit het Engels naar het Nederlands als ik de tape afluister, en dat kost altijd veel tijd. Daarna met goede moed aan het stuk begonnen. Ik liet me echter te veel afleiden door sociale media. Dus een half geschreven artikel verder, had ik er rond drie uur wel genoeg van. Tijd voor koffie dus. Maar dat werd koffie thuis op de bank. Oh well, ik moest ‘Heinz: De graphic novel’ nog lezen. Werd het toch nog gezellig.