Categorieën
Fotoblog

Timothy Bond

Deze poster stond in Tuschinski waar ik maandag was te borrelen. Ik heb jarenlang dezelfde poster in mijn slaapkamer gehad. ‘Licence to Kill’ blijft een van mijn favoriete Bond-films. Timothy Dalton belichaamt in die film het personage zoals ik die uit de boeken ken. Hij zet een harde James Bond neer. Veel realistischer dan die van Roger Moore, grimmiger dan die van Sean Connery of Pierce Brosnan. Connery was de eerste die Bond in de bioscoop speelde – eerder was er al een Amerikaanse tv-film die in de geschiedenis is kwijtgeraakt – en zal voor iedereen de James Bond blijven. En dat is hij ook. Maar Dalton als Bond heeft altijd een speciaal plekje in mijn hart gehouden. Heel jammer dat hij maar twee Bond-afleveringen heeft gemaakt.

Categorieën
Strips

Van den Boogaard signeert in Stadsarchief

Mocht je ondertussen de expositie Het Amsterdam van Theo van den Boogaard nog moeten bezichtigen, dan zou ik dat op zondag 17 juli doen. De stripmaker signeert dan in de Stadsboekwinkel in het Stadsarchief tussen 15 en 17 uur.

Dit natuurlijk ter gelegenheid van de tentoonstelling en het gelijknamige boek dat recent is verschenen bij uitgeverij De Bezige Bij | Oog en Blik.

Wat de tentoonstelling voor mij bijzonder maakt is dat je veel geïnkte pagina’s van de Van Oekelstrips van dichtbij kunt bekijken. Het geeft je dus een kans om het gedetailleerde tekenwerk eens goed te bestuderen. Dat kan nog tot en met 14 augustus.

Het gelijknamige boekje is mooi uitgegeven en voor de liefhebber van de strakke lijnen van Van den Boogaard zeker het lezen waard. Het boek biedt een rondgang door de hoofdstad aan de hand van prenten en strips van de rastekenaar. Amsterdam is een veelgebruikt decor in de Sjef-strips, maar Van den Boogaard tekende ook hele prentreeksen in opdracht. Zo maakte hij in de jaren negentig een strip/prentenreeks om de plannen voor het ondergrondse busstation bij Amsterdam CS te visualiseren. Van den Boogaard stopte die vol met grappen en verwijzen naar het werk van collega’s als Marten Toonder, Hans Kresse en Joost Swarte.

Het boekje is overigens tweetalig. Logisch, want zo’n uitgave is ook interessant voor toeristen en andere geïnteresseerden in de stad. Bovendien is Van Oekel ook in het buitenland verschenen. Toch is het jammer dat de Van Oekel strips die erin zijn opgenomen ook Engelstalig zijn. Als ik mag kiezen, geef ik natuurlijk de voorkeur voor teksten van Wim T. Schippers in hun puurste vorm: in het Nederlands dus. Reeds!

Categorieën
Fotoblog

Weer een Merel

De foto’s van Merel beginnen een beetje een traditie te worden op dit blog. Maandag hadden we wederom een koffie-afspraak en woonden we de premiere van Ultrakort bij – een viertal animatiefilms die deze zomer voor grote bioscoopfilms te zien zullen zijn.

Categorieën
Fotoblog

Nieuwe Doelenstraat

Soms lijkt het wel of de hele stad open ligt. Amsterdam op de operatietafel. Dat geldt in ieder geval voor de Nieuwe Doelenstraat die al maanden een zandbak lijkt. Gisteren zat ik daar aan de lunch bij Katoen terwijl ik een nieuwsgierige blik naar buiten wierp.
Vroeger kwam ik bijna dagelijks in deze buurt toen ik nog aan de UvA studeerde. De faculteit van Media & Cultuur is om de hoek. Voorheen zelfs in deze straat. Goede tijden waren dat.

Categorieën
Fotoblog

Onder de brug

Onder de brug van het Vondelpark.

Categorieën
Fotoblog

Solokoffie

Het was een hectische week. Veel gedaan, van hot naar her geschreven. Dat hoort ook bij het freelancen: periodes van relatieve rust worden afgewisseld met hectische tijden. Overigens klaar ik daar niet over: ik vond het optreden van Stephen Fry erg tof, ben erg blij met de cursus Timemanagement en het interview met Joe Sacco vrijdagavond. Tussendoor toch nog een film gezien met twee goede vrienden en mijn vriendinnetje.

Zaterdag had ik even een uurtje voor een kop koffie bij de Koffie Salon bij mij in de buurt. Even rustig zitten. Nou ja, rustig: het tafeltje naast me zaten twee Marokkanen in het Marokkaans te tetteren. Rust in Amsterdam is ook maar een relatief begrip. Ik had beter buiten kunnen gaan zitten. Het terras was nagenoeg leeg. Eerder hadden een jongen en meisje er nog gezeten. Hij lakte haar knalgroenen nagels. Ik probeerde niet te veel op ze te letten. Voordat je het weet vindt men je een voyeur.

Categorieën
Fotoblog

Oh my! It’s Stephen Fry!

De enige echte Stephen Fry was een paar dagen in Nederland om zijn autobiografie te promoten. Donderdag was hij in de Amsterdamse Singelkerk. Ik schreef er dit verslag over voor NRC Handelsblad.

De bovenste foto van de voorbijlopende Fry zou je technisch gesproken mislukt kunnen noemen, want hij is bewogen. Toch vind ik het een mooie foto omdat Fry toch goed te zien is tussen de mensen door die voor een handtekening in de rij staan. Ik vind het door de beweging ook een dynamisch beeld.

Categorieën
Fotoblog

FF peukie doen

Categorieën
Fotoblog

2 dudes

Gisteravond met Paul en Matt naar de film ‘Amer’ geweest. Weirde film, mooie shots. Ervoor hadden we nog wat gegeten in een pannenkoekenrestaurant. Dat was een minder geslaagd idee en niet voor herhaling vatbaar. 

Overigens bestaat dit fotoblog vandaag 1 jaar. Jippie!

Categorieën
Fotoblog

Onkruid?

Deze plant is spontaan aan komen waaien op ons balkon. Nou ja, de zaadjes ervan in ieder geval. Ik ben niet echt thuis in de flora, dus geen idee wat voor plant of type onkruid dit is. Jij wel?

Categorieën
Fotoblog

Kunst in het wild

Vrijdag zat ik met Merel koffie te drinken in De Balie. Overal waar je keek was kunst te zien: op muren, aan het plafond en zelfs in het gangetje naar de voorraadkelder was een stukje grafiek te ontwaren.

(Let ook even op het hondenbordje naast de deur.)

Categorieën
Fotoblog

Dakraam

Tijdens de lange speeches voor de opening van de expositie van Het Amsterdam van Theo van den Boogaard kon ik het niet laten om geregeld naar boven te kijken: prachtig zicht op het dak van het stadsarchief. In mijn vorige appartement had ik ook een dakraam. Al was die wat betreft formaat een stuk bescheidener dan deze natuurlijk. Gelukkig maar, want nu was het af en toe al lastig om je niet bekeken te voelen als er weer eens mensen op het dak stonden. Ook in de zomer was het moeilijk ontsnappen aan de hitte van de zon. Een dik gordijn bood uiteindelijk uitkomst om de privacy te waarborgen en het hoofd koel te houden.