To me, the newly restored City movie theatre seems to be a dark and gloomy place. When you pass by it, from the front, it doesn’t look inviting at all. There are no posters on the wall, so to find out what they are showing, you have to actually enter the lion’s den.
Elisabeth Taylor died last week. I came across these portraits in downtown Amsterdam somewhere. I doubt if these are genuine Warhol reproductions. Taylor looks like the Joker’s little sister with that thick smile on her face. And that’s not how I like to remember this diva of the silver screen. Rest in peace, Elisabeth.
De ontstaansgeschiedenis van Fokke & Sukke in stripvorm. Een briljant idee natuurlijk en fantastisch uitgevoerd. Ik heb in tijden niet zoveel lol gehad met het lezen van een biografische strip.
Sinds Jean-Marc van Tol Prelude: Opkomst en ondergang van Fokke & Sukke aankondigde, nu alweer zo’n anderhalf jaar geleden, heb ik er reikhalzend naar uitgekeken. Ik ben namelijk een ontzettende fan van Fokke & Sukke. Omdat Van Tol doorgaans druk is met het maken van cartoons en nog wel eens een strip uitgeeft van andere stripmakers, duurde het even voordat het album af was. Het was het wachten waard.
Herpublicaties
Van Tol vertelt in Prelude de ontstaansgeschiedenis van het beroemde stripduo. Van het moment in de pilsenerclub ‘De Engelse reet’ dat Bastiaan Geleijnse aan Van Tol opperde dat ze samen een strip moeten gaan maken tot en met de eerste publicatie van een Fokke & Sukke cartoon. Tussen deze momenten zitten verschillende fasen waarin het duo langzaam uitgevonden werd, want studiegenoten Geleijnse, John Stuart Reid en Van Tol kwamen niet zo maar op de succesvolle cartoonreeks.
Het leuke is dat in Prelude de strippogingen die Fokke & Sukke voorgingen er ook in staan. Evenals de allereerste Fokke & Sukke cartoons, fotomateriaal en achtergrondinformatie.
Het is interessant om de tekenstijl die Van Tol toen hanteerde te vergelijken met hoe hij de rest van Prelude heeft getekend. Nu zet hij zijn tekeningen met een schijnbaar nonchalance op het papier met een fineliner (zoals we iedere avond in DWDD kunnen zien). Toen tekende hij gedetailleerder in meer klassieke mainstream stijl.
Feest der herkenning
Amsterdam, de stad waar de drie heren studeerden, speelt een belangrijke rol in het verhaal. Van Tol zet de locaties rondom het Spui en de gebouwen van de UvA herkenbaar neer. Sowieso is de strip voor een UvA alumni als ik een feest van herkenning, maar voelt extra vertrouwd omdat er bekende figuren een rol vervullen: zoals Ronald Giphart, aan wie Van Tol ooit een boze brief schreef omdat diens tweede roman hem zo tegenviel. Ook Erik Noomen, toen redacteur bij het studentenweekblad Propria Cures, Mark Burema (tegenwoordig hoofdredacteur van GeenStijl) en Maarten Moll, recensent en journalist bij Het Parool. Zelfs culinair journalist Johannes van Dam heeft een cameo.
Saillant detail: de meeste mensen die erin voorkomen hebben de strip gelezen. Hun reactie erop is ook in het album te lezen.
Prelude eindigt op het moment dat de eerste cartoon van Fokke en Sukke gepubliceerd wordt. Volgens de overlevering was dit in Propria Cures. Dankzij Prelude weten we dat de waarheid genuanceerder en ingewikkelder is. Tenminste, Van Tols waarheid op de gebeurtenissen.
Tekenplezier
Biografische strips zijn doorgaans niet erg fijn leesvoer. Ze zijn vaak erg serieus van toon, hypercorrect en behoorlijk droog. Denk maar aan de stripbiografie van Anne Frank, Nelson Mandela en dat soort boeken. Bij Prelude straalt de lol die Van Tol ongetwijfeld had bij het tekenen, van het papier en werkt aanstekelijk. De stripmaker heeft aangegeven inmiddels met deel 2 van deze geschiedenis bezig te zijn. Eind dit jaar mogen we die in de boekhandel verwachten. Een boek waar ik wederom naar uitkijk.
Jean-Marc van Tol – Prelude: Opkomst en ondergang van Fokke & Sukke
Uitgeverij Catullus, €11,95
ISBN 9789078753292
4 sterren!
I like to walk home from work. It clears my head. I shot this picture heading home. I’ve never really been a boat-person to be honest. When I was in my teens my parents had a small boat made of polyester. They went on vacations on it. Travelling on the canals and rivers of Holland. This seems like freedom to most people. It’s never really been my thing though. I’d rather spend time in a city when it comes to holidays. Today is my first day off from the VARA. I am looking forward to my little holiday. Especially since I’ve got a couple of projects waiting for me I finally have the time for now. I’ve got to get some writing done, edit some videos and have a pile of comics to review. But first, and foremost, I got to drink some coffee.
Leidseplein, 8:45
While I am waiting for the tram to arrive I take this picture of the majestic Hirsch & Cie building. Next to the Stadsschouwburg and The Americain hotel, this building gives the square the grandeur it needs.
This will be the last time going to work for over a week: I am taking some time off from the VARA to work on some writing projects and meet up with a couple of friends. And, since spring started, I think I am going to enjoy a few walks in the sun as well.
As I told you in the last post, I went to the ball of the blogs on Tuesday. In the corner of the venue, there was standing a dressed up tailor’s dummy with a Harry Mulisch-mask on. The famous Dutch writer who died of cancer last year. It was kind of spooky to have the author present.
Tuesday it was time for the ball of the books (Boekenbal) at the Stadsschouwburg. I wasn’t invited, since I am not a famous Dutch writer. I went to the Blogbal (ball of the blogs) instead.
Two heads on the wall. One is Gaddafi and the other one is unknown to me, but next to Gaddafi I think it’s a face of innocence.
Almost home and ready for my half hour walk.
Walking home from work…