In restaurant Fabel’s hangen schilderijen van Eric Winder. Zijn werk is erg decoratief en verbeeldt vooral scènes uit de omgeving van Bergen, waaronder Fabel’s zelf en natuurlandschappen. Er hangt ook een aantrekkelijk schilderij van twee koeien die je rechtstreeks aankijken.
Dit schilderij van een schuurtje in het bos vind ik bijzonder inspirerend:
In de toekomst zou ik wel een huis bij het bos willen hebben. Weg van de stad, dicht bij de natuur. In dat huis zou ik in alle rust aan mijn romans en artikelen kunnen werken. En wanneer ik even vastloop, biedt een wandeling door bos en duin vast nieuwe inzichten. Ik loop nu vaak door de stad, want anders voel ik me helemaal vergroeid met mijn bureaustoel. Toch ervaar ik dat als minder rustgevend dan wanneer ik op kleine zandpaadjes loop en omringt ben met bomen. In de stad ben ik toch vooral bezig met potentieel dodelijke verkeersgebruikers te ontwijken en niet in de stront stappen.
Of uiteindelijk wonen in Bergen of een soortgelijk plaatsje te rustig zou blijken, weet ik niet. Ik heb ook geen idee hoe ik een losstaand huis daar zou kunnen financieren, want een beetje huis is onbetaalbaar geworden voor iemand met een freelance inkomen. Maar waarschijnlijk ben ik niet de rest van mijn leven freelance journalist en je weet nooit wat de toekomst brengt. Voorlopig droom ik dus nog even van mijn huisje in het bos. Wie weet droom ik ook een methode om er aan te komen.
Linda en ik waren maandag en dinsdag in het dorpje Bergen. Even op adem komen met frisse lucht.
Museum, Bergen.
Zodra ik weer eens in het bos loop of door de duinen struin, besef ik weer dat ik dat veel vaker moet doen. Dat ik minder tijd achter een monitor wil doorbrengen en meer met mijn kop in de wind wil lopen. Dat ik het fijn vind om een uurtje te wandelen.
Toch, als ik weer thuis aan het werk ben, dan lijken bos en duin ver weg. Een rondje door de stad lopen zorgt zelden voor een leeg hoofd, wel voor het koortsachtig ontwijken van fietsers, brommers en asociale taxi’s. Weinig rustgevend dus. Het Westerpark bij mij in de buurt biedt soelaas, maar je kunt er niet zo lekker dwalen dan in een bos, want toch wat klein.
Dus dit is een notitie voor mezelf om toch wat vaker mijn warme bureaustoel te verlaten, de trein in te springen om ergens buiten te gaan wandelen, zoals laatst in het bosgebied rond Bergen, waar Linda en ik deze fotoschuwe Schotse Hooglanders tegenkwamen…
…en onderweg een stukje kunst/totem/voodoo-constructie tegen boze geesten zagen staan:
Vandaag is het precies twee jaar geleden dat ik met dit fotoblog begon. Het is me in die tijd gelukt om bijna iedere dag een foto te plaatsen: een plaatje van iets wat ik mooi of opmerkelijk vind, of gewoon een foto die vertelt wat ik die dag heb gedaan.
Hoewel het blog op een vaste schare fans kan rekenen, is het qua bezoekersaantallen niet te vergelijken met MichaelMinneboo.nl. Dat is niet erg: ik vind het fotobloggen te leuk om ermee te stoppen. Best bekeken prent van de afgelopen tijd – hoe kan het ook anders – Drawing Cartoon Porn.