Tag: De eeuwige forens

Gastschrijver Johan, van het kersverse blog Jooper.nl, schrijft zijn frustratie als eeuwige forens van zich af. Het verschil tussen de NS en de NSB lijkt immers maar uit een letter te bestaan, wanneer je voor de zoveelste keer je aansluiting mist op een overvol perron en het personeel van de NS niet veel meer kan bieden dan een meewarige blik. Johan beschrijft met de perfecte gifitige pen hoe je dan met je frustraties om kunt gaan.Het is vrijdagmiddag en op het moment dat de trein Centraal Station nadert besluit de conducteur van dienst maar eens te doen wat hij anders nooit doet, namelijk reizigers informeren. “Dit is het eindpunt van deze trein.” Blijkbaar een conducteur die in ‘40-’45 ook al in dienst was. “U wordt geadviseerd via Alkmaar om te reizen.”
”Godverdomme! Wat de vliegende fuck heb ik in fucking Alkmaar te zoeken?! Fuck!” Ik kon er niets aan doen, het was alweer de 4e keer dat ik vertraging hadns_logo_spoorwegen_ deze week. “Excuus, syndroom van Gordon fucking Ramsey”, verontschuldigde ik me tegen een toevallig passerende NS-medewerker. “Maar mocht je er een probleem mee hebben dan trap ik je met alle plezier een teelbal af”, vertrouwde ik hem in het voorbijgaan nog even toe. Iets van “potverdikkie” mompelend besloot de lamstraal maar door te lopen.Normaal gesproken denk ik in dit soort gevallen “schijt aan de NS, ik pak de bus wel”, echter stond aan de overzijde van het perron de trein naar Alkmaar al te wachten. Tien minuten vertraagd (surprise!), dus een geluk bij een ongeluk. Tijdens de 40 minuten durende rit was er in het treinstel helaas geen NS-personeel te bekennen. En dan is er dus ook geen mogelijkheid om te vragen hoe het in Alkmaar met de aansluiting zit. Bij aankomst blijkt meteen hoe het met de aansluiting zit; dat zit namelijk niet. De aansluitende trein is 2 minuten eerder al vertrokken.Dit is toch te idioot voor woorden! De NS adviseert om te reizen via (fucking) Alkmaar en zorgt ervoor dat een paar honderd toch al vertraagde reizigers nog eens een half uur langer onderweg zijn. Kokend van woede ren ik achter een zich uit de voeten makende blauwjas aan. “Hé, ontspoorde treklocomotief, treintje oosterhuis, vieze kaartjesfetisjist! Kom eens hier, dan zal ik je ff een slagboom voor je harses geven!”“Nou, nou, dat kan best wat minder”, meldde de railrunner op nogal angstige toon. Wat minder, ja, dat had inderdaad gekund. Maar meer kon ook. Zoals gebruikelijk bij conducteurs had ook dit misbaksel een fluitje om de nek hangen. In één vloeiende beweging greep ik met mijn linkerhand de fluit en duwde het stuk plastic in een neusgat van de treinterrorist, gevolgd door een welgemikte rechtse directe vol op de neus. Bloed spoot uit de gok van de op de grond gevallen NS-er. Doordat het fluitje de neusholte was ingeschoten klonk er bij iedere ademhaling een nogal irritante fluittoon.“Dat klinkt alsof er een trein gaat vertrekken” sprak een blonde dame met humor. “Zou een keer tijd worden ook.”Een keurig geklede heer op leeftijd liep langs en beschouwde het tafereel met kritische blik. Of het een beetje ging, vroeg hij. “Nou, niet echt”, moest ik toegeven. “M’n trein reed niet en nu moest ik via fucking Alkmaar maar thuis zien te komen.” De man kon niet anders dan beamen dat dit zwaar kut met peren was.“Kan ik misschien iets voor u doen?”, vroeg hij vriendelijk. Dat liet ik me geen twee keer vragen. “Misschien kunt u met uw wandelstok dat fluitje nog iets dieper in z’n neus rammen?”, verzocht ik aarzelend. “Ik word knettergek van dat gepiep.” Dat bleek geen enkel probleem. De bejaarde gentleman bleek nog een verrassend vaste hand te hebben en na een paar keer stevig porren was het stil. “Nou komt die twee keer per week biljarten toch nog van pas!”Na het krasse heerschap bedankt te hebben voor bewezen diensten besloot ik tijd en honger te doden met een culinair hoogstandje. Toevalligerwijs bevindt zichDSC00422 aan de overzijde van het station dönertent Deniz, dus besloot ik daar de warme maaltijd te nuttigen. Vijf minuten later had ik een heerlijk broodje warm lamsvlees voor me liggen. Of Deniz met de peniz boven de emmer saus heeft gehangen is niet bekend, maar broodje en saus smaakten uitstekend. Volgegeten en met een voldaan gevoel keerde ik terug naar perron twee.De intercity kwam aanrijden op het moment dat ik voet zette op het perron. De gehavende conducteur, die net weer voldoende krachten had verzameld om aan z’n laatste shift van de dag te beginnen, stond voorover gebogen met het hoofd boven het spoor in een poging de laatste restjes bloed uit z’n neus te snuiten. Ik keek naar de conducteur, daarna naar de dichterbij komende trein en besloot dat dit een buitenkansje was.Toen de trein genaderd was tot een meter of 25 stapte ik naar voren en gaf de nog altijd voorover gebogen NS-er een stevige trap onder het achterwerk. Hij wankelde, viel naar voren en op het moment dat zijn schouder de grond raakte klonk het geluid van vlees en botten tussen het ijzer van wielen en spoor. Zijn laatste adem klonk als het geluid van een vertrekkende trein; het was hem niet gelukt het fluitje uit de neusholte te peuteren.De trein kwam tot stilstand en, alsof het zo was bedoeld, stond ik op het overbevolkte perron precies op de plek waar de deuren open gingen. Ik stapte in, liep de coupé binnen en besloot, ondanks mijn 2e klas treinkaart, het laatste deel van het traject 1e klas te reizen. Controle van m’n treinkaartje? Ach, dat zou wel loslopen…Even over Jooper.nl
Jooper.nl is het nieuwe blog van Johan, die al eerder publiceerde op Breinkoekjes.blogspot.com. Jooper.nl heeft dus niets te maken met DeJoop.nl of het ongevraagde antwoord daarop: DeJaap. Waarom Jooper? Johan geeft de volgende reden: ‘Ken je dat gevoel, dat er iets jeukt aan de binnenkant van je hersenpan? Dat je ’s avonds na je 2e glas wijn de niet te stoppen behoefte voelt om een baksteen door de televisie te flikkeren en de goudvis op z’n bek te slaan? Daarom dus jooper.nl. Omdat het moet, omdat het kan en om erger te voorkomen.’ Kortom: aanrader!Plaatje komt van Fok.nl.