Star Trek staat op de Nederlandse Netflix. Reden voor een feestje natuurlijk, hoewel…
Toen een paar maanden geleden bekend werd gemaakt dat alle Star Trek-series op Netflix zouden komen, zag ik er al naar uit om afleveringen van The Next Generation terug te kijken. Dit is mijn favoriete reeks van de franchise. Tot mijn verbazing zag ik vorige week dat men na The Original Series Deep Space Nine online hebben gezet. Ik vermoed dat TNG nog wel komt, maar kennelijk doen ze bij Netflix niet aan chronologische volgorde van verschijnen. Balen.
Nu is Deep Space Nine (1993-1999) ook interessant, daar niet van. Ik heb de eerste paar afleveringen alweer zitten kijken. Het leuke aan Star Trek is dat het scifi sausje over interessante menselijke en maatschappelijke thema’s gegoten wordt. En bij Deep Space Nine staat politiek en belangen tussen bewoners van verschillende planeten centraal. Het is een ruimtestation dat zich vlak bij een wormgat bevindt en dus een belangrijke haven is voor handelsverkeer.
Zwart, wit, alien
Mensen die meer diversiteit op de buis willen, komen bij Deep Space Nine prima aan hun trekken. De zwarte commander Benjamin Sisko (Avery Brooks) leidt het station en verder zijn er twee sterke vrouwelijke personages in de vaste cast.
En ja, veel aliens natuurlijk. Wel bijna allemaal ruimtewezens die de menselijke vorm als basis hebben. Maar goed, Star Trek gaat uiteindelijk ook hoe ver de mens zal komen in zijn ontwikkeling en wordt in de visie van Gene Roddenberry, de geestelijk vader van Star Trek, toch een beetje als het belangrijkste wezen in het universum beschouwt. Wij zijn het centrum van alles.
Open inrichting
Een geruststellende gedachte, die volgens mij niet helemaal aansluit bij de realiteit. Geloof ik in buitenaards leven? Jazeker. Het feit dat er nooit een invasie is geweest van buitenaf, bewijst voor mij dat er intelligent leven buiten de aarde te vinden is. Laten we eerlijk zijn: zoals mensen met elkaar omgaan kan de aarde toch niets anders zijn dan de open inrichting van het heelal. Logisch dat ze ons links laten liggen.
Door Deep Space Nine ben ik ook de boekenkast in gedoken waar A Brief Guide to Star Trek van Brian J. Robb al een paar maanden op mij lag te wachten. Robb is een schrijver die allerlei onderwerpen aanpakt en dat doet hij heel onderhoudend. Eerder las ik al boeken over superhelden en Star Wars van hem.
Door Robbs beschrijvingen van The Original Series, de oerversie van Star Trek die van 1966 tot 1969 op de buis was, ben ik toch even de twee pilots die op Netflix staan gaan kijken. De oude serie is prachtig geremasterd en ziet er kraakhelder uit. Eigenlijk beter dan Deep Space Nine waar ze een soort van softfocus filter over hebben gelegd. Waarschijnlijk dachten ze de serie in de ninetees zo een filmachtige look te geven.
Nu heb ik als tiener al heel veel avonturen van Kirk en de zijnen gekeken, dus denk ik dat ik de komende weken vooral verkeer op Deep Space Nine. Ondertussen uitkijkend naar Picard en zijn crew.