Tag: Dexter

Categorieën
Media Strips

Column: Doodzonde

Illustratie: Paul Stellingwerf.
Illustratie: Paul Stellingwerf
Illustratie: Paul Stellingwerf

Wie comics leest, weet dat het verhaal nooit echt afloopt en eeuwig doorgaat. Comics zijn superheldensoaps: overleden personages komen terug en grote veranderingen worden – meestal – weer teruggedraaid.

Eind 2012 overleed Peter Parker in Amazing Spider-Man #700, het laatste nummer van de serie, en tegenwoordig zit superschurk Doctor Octopus in zijn lichaam om als ‘Inferieure’ Spider-Man het Marvel Universum onveilig te maken. Dat klinkt inderdaad net zo fout als de huidige verhalen die schrijver Dan Slott hierover uithoest. Verhalen van een lager niveau dan menig fan-fiction of Vijftig tinten grijs-achtige lectuur. Ik troost mij met de gedachte dat Slott ooit vervangen zal worden en dat Peter Parker dan wel weer terug zal keren, net als Superman, Batman en andere dode (super)helden die het eeuwige voor het tijdelijke inruilden. Want zo gaat dat in comics.

Die troost ontbreekt echter volledig bij televisieseries die ongelukkig eindigen.

Neem Dexter bijvoorbeeld. Acht jaar lang leefden we mee met een psychopaat die misdadigers omlegt. Langzaamaan zagen we hoe Dexter in een echt mens veranderde. De avonturen van deze sympathieke messentrekker zouden aan het eind van seizoen 8 tot een spannende conclusie komen. Helaas, in plaats daarvan presenteerden de schrijvers een verschrikkelijke cop-out: wat logisch leek gebeurde niet. Dexter werd niet ontmaskerd door zijn politiecollega’s van Miami Metro, noch leefde hij nog lang en gelukkig met zijn geliefde Hannah, de aantrekkelijke blonde seriemoordenaargroupie met een voorkeur voor giftige salades. De makers kozen voor een flauwe middenweg en niet voor een bevredigende climax. In 50-minuten werd acht jaar kijkgenot veranderd in een waste of time. Omdat tijd geld is, overweeg ik een fikse schadevergoeding van betaalzender Showtime te eisen om deze verloren tijd te compenseren.

Dexter is natuurlijk niet de enige serie die slap afloopt. Gelukkig heb Lost nooit gekeken, want naar het schijnt krijgt het merendeel van de fans nog steeds therapie bij dokter Sigmund om de grote teleurstelling van de laatste aflevering te verwerken. De frisse scifi-serie Fringe (met het sympathiekste trio uit de televisiegeschiedenis en meer onverwachte plot-twists dan menig kabinetsbeleid) had beter kunnen eindigen na de spannende climax van seizoen vier en niet met het halfbakken, clichématige invasieverhaaltje uit het slotseizoen.

Vroeger werden series niet afgerond. De omroep trok simpelweg de stekker eruit, waardoor er nooit echt een einde kwam aan de avonturen van de personages waarmee je een emotionele band had opgebouwd. Eigenlijk was dat beter, want je kon zelf fantaseren hoe het verhaaltje verderging. Nu rest ons niets anders dan het risico op teleurstelling te minimaliseren en de laatste aflevering van een geliefde serie niet te bekijken. Nog beter: laat de televisie uit en ga comics lezen. Maar uiteraard niet de huidige Spider-Man-reeks.

Illustratie: Paul Stellingwerf.
Illustratie: Paul Stellingwerf.

Gepubliceerd in Schokkend Nieuws #105.

Categorieën
Strips

Typex bij Forbidden Planet

Meestal probeer ik een boek maar één keer te behandelen, want op die manier kan ik meer titels onder de aandacht brengen, maar omdat ik van de week in Forbidden Planet te Bristol Rembrandt van Typex tegenkwam, wil ik je dat toch even laten zien. Hij stond in de kast van independent publishers en voor zover ik me kan herinneren, was hij de enige Nederlandse stripmaker die daarin stond. Zoals je kunt zien bevindt Typex zich in goed gezelschap:

Klik op de foto voor de grotere versie
Klik op de foto voor de grotere versie.

Bij de kassa stond deze interessante figuur trouwens:

darkorabbit
Nu durf je zeker niet zonder te betalen de deur uit.

Wat deed ik in Bristol? Linda en ik waren een weekje in Zuid-Engeland. We deden Salisbury, Bath en Bristol aan. Uiteraard bezocht ik meer stripwinkels dan alleen Forbidden Planet, maar daarover later wellicht meer.

Categorieën
Media

Dexter is terug!

Een redacteur van Editie NL, een programma van RTL-4, stuurde me een mailtje met het verzoek naar de studio te komen om over het laatste seizoen van Dexter te praten. Samen met een paar andere fans zou ik de trailer kijken en speculeren over de afloop van de serie. Ik bedankte voor de uitnodiging, want kon wegens een volle agenda niet. Daarbij kom ik liever in een uitzending als het onderwerp strips is, want dat is mijn specialisme, en niet als een Dexter-groupie.

Maar een fan van de serie ben ik natuurlijk wel en daarom was ik blij toen maandag de eerste aflevering voor download beschikbaar was. Het belooft een interessant seizoen te worden.

Dex & Deb maken ruzie in de supermarkt.
Dex & Deb maken ruzie in de supermarkt.

Zonder te veel te spoileren, maar ik ga ervan uit dat je tot en met seizoen zeven gezien hebt, kan ik je zeggen dat onze Debra, Dexters zus, behoorlijk van het pad is aan het begin van dit seizoen. Dat ze een moord heeft moeten plegen om broerlief te redden, gaat haar niet in haar koude kleren zitten. Arme Deb. Maar Dex heeft het er ook moeilijk mee, vooral omdat de afdeling moordzaken hulp krijgt van een specialist op het gebied van psychopaten. Dat ze in Miami opduikt en juist bij Dexters afdeling aan de slag gaat, lijkt geen toeval te zijn.

Hoe het is met Hannah McKay is nog niet bekend. Maar dat deze dodelijke schoonheid terug zal keren dit seizoen is wel zeker.

De eerste aflevering was smullen en biedt een aardige cliffhanger naar de volgende. Helaas hebben de Amerikanen de neiging om tijdens de aftiteling een preview te geven van wat komen gaat, waardoor ze al veel prijsgeven over het verloop van de rest van de serie. Balen, want daarmee deden ze hun eigenlijk cliffhanger van aflevering eigenlijk teniet.

Het was wel gek om na een paar maanden absentie in weer in de wereld van Dexter te duiken. Wat dat betreft ben ik niet geschikt voor televisieseizoenen: het liefste kijk ik in een keer door totdat ik weet hoe het verhaaltje afloopt. Tijdens het kijken kan ik behoorlijk meegaan met de fictieve werelden in de series. Zo heb ik de afgelopen twee maanden bijna dagelijks Fringe gekeken. Toen ik daar de laatste aflevering van had gezien was ik twee dagen in de rouw: ik zou de personages, die toch een soort vrienden geworden zijn, gaan missen. Maar nu een paar weken later is de wereld van Fringe alweer een vage herinnering. Zo gaan die dingen. Als de slotscène van Dexter over een paar maanden is uitgezonden, zal ik mijn favoriete seriemoordenaar ook even missen. Daarna is het weer gewoon de orde van de dag.

Fringe. Met Anna Torv en Joshua Jackson.
Fringe. Met Anna Torv en Joshua Jackson.

De afgelopen jaren is menig tv-serie beter dan de b-garnituur die in Hollywood wordt gemaakt en die je alleen nog maar kunt zien door zo’n vervelend 3D-brilletje te dragen, televisie blijft toch een vluchtig medium, waarbij we bij het eindigen van de ene serie  soepel naar de andere overstappen.

Categorieën
Media Video

Prikkelende Dexter-teaser

dexterJe wist vast al dat ik een Dexter-fan ben? Mijn voorlaatste column voor Schokkend Nieuws was toch een dead giveaway wat dat betreft. Hoe dan ook: de makers van deze fantastische serie hebben een teaser uitgebracht voor het achtste en tevens laatste seizoen.

Ik vind hem heel tof. Niet in de laatste plaats omdat hij helemaal op Debra Morgan, de zus van Dexter draait die in het laatste seizoen nogal wat veranderingen heeft ondergaan. Dus, omdat het zo’n boeiend personage is en omdat de zeer aantrekkelijke Jennifer Carpenter haar gestalte geeft, hier de teaser:

Zoals het een teaser betaamt wordt er eigenlijk niets nieuws vertelt. Je wordt in principe lekker gemaakt met wat je al weet. Maar toch: de plagerij heeft een leuke vorm.

Nog even wachten tot 30 juni. Daarna is het downloaden geblazen om dit extra lange, laatste seizoen van Dexter te aanschouwen. Ik ben benieuwd!

Categorieën
Film Strips

Column: Batman versus Dexter

In 'Return of the Dark Knight' draait de Joker uiteindelijk zijn eigen nek maar om. Illustratie: Frank Miller.
Illustratie: Paul Stellingwerf
Illustratie: Paul Stellingwerf

Inmiddels ben ik weer bijgekomen van het slot van seizoen zeven van de prachtserie Dexter, maar dat heeft wel heel wat koude douches gekost. Het ging er dan ook heet aan toe: Dexter kreeg een bloedmooi vriendinnetje met een voorkeur voor giftige maaltijden, de sterke arm der wet zat hem erg dicht op de huid en zusje Debra werd steeds meer opgeslokt door de duistere schaduw van haar broer. Wat dit seizoen bovenal boeiend maakt, is het feit dat Dexter Morgan steeds meer dubieuzer gedrag vertoont. En dat zegt wat over een serie waarin een seriemoordenaar de hoofdrol speelt.

Dexter is een moordenaar in de goede zin des woords: hij vermoordt alleen maar misdadigers die hun straf weten te ontlopen. Verder is Dex tamelijk ongevaarlijk, want hij werkt volgens een code. Wanneer onomstotelijk vaststaat dat zijn beoogde snijtafelgast daadwerkelijk de misdaden heeft gepleegd waar hij of zij van verdacht wordt, slaat hij toe.

Wat dat betreft is Dexter vergelijkbaar met een moderne superheld als The Punisher. Sterker nog: in veel opzichten is Morgan een efficiëntere misdaadbestrijder dan bijvoorbeeld Batman. Net als Dexter zag Bruce Wayne op jonge leeftijd zijn ouders vermoord worden. Dit heeft Wayne voor het leven getekend: hij zal al zijn middelen inzetten om de misdaad te bestrijden, maar in tegenstelling tot Morgan doet Bats dit zonder bloedvergieten. Zo weigert hij al jaren zijn aartsvijand de Joker de nek om te draaien. Dat lijkt nobel, maar is het natuurlijk niet, want nadat Bats hem gearresteerd heeft, weet de eeuwig grijnzende psychopaat iedere keer weer uit het gekkenhuis te ontsnappen om tig nieuwe slachtoffers te maken. Kleeft het bloed dat de Joker vergiet daarom niet net zo goed aan de handschoenen van Batman? Is Bats niet medeplichtig aan de stapel lijken die de Joker creëert? Dexter zou voorgoed een einde maken aan deze eindeloze stroom slachtoffers.

In 'Return of the Dark Knight' draait de Joker uiteindelijk zijn eigen nek maar om. Illustratie: Frank Miller.
In ‘Return of the Dark Knight’ draait de Joker uiteindelijk zijn eigen nek maar om. Illustratie: Frank Miller.

Recent leerde Dexter dat hij zijn code helemaal niet nodig heeft om te moorden, dat deze een fictie is, bedacht door zijn vader om de hem in het gareel te houden. Alle kinderen zetten zich immers ooit af tegen pa en Dexter is daarin geen uitzondering. Nu kan Dex zijn bloeddorst lessen met wie hij maar wil. Dat kan een voordeel zijn, bijvoorbeeld als hij besluit wansmakelijkheid te bestraffen. In dat geval hoeven we in de toekomst nooit meer de vocale diarree van Jantje Smit aan te horen of te kijken naar Rutger Castricum – op hun eigen manier immers ook een soort jokers. Aan de andere kant maakt dit dat Dexter niet langer zindelijk is: als je hem in de supermarkt even verkeerd aankijkt kun je de volgende op zijn lijst zijn. Misschien is Batman uiteindelijk toch een veiliger oplossing.

Deze column is in Schokkend Nieuws #100 gepubliceerd.

Categorieën
Fotoblog

Het is nog niet afgelopen

Potverdorie! En wederom laten de makers van Dexter ons met een mega cliffhanger achter. Dat betekent minstens negen maanden wachten voordat we weten hoe het afloopt. Maar goed, dat is de vloek van televisie: je raakt betrokken bij een groep personages, je leeft met ze mee en wil bovenal dat het goed met ze gaat. Dan komt er een enorme wending die alles op zijn kop gooit. In sommige series gebeurt dat zo vaak dat je het gevoel hebt in een droogtrommel met je wasje mee te draaien. Duizelig kun je ervan worden.

Dexter was de afgelopen weken bloedstollend spannend. En nu, na het zien van de laatste aflevering van seizoen zeven, wordt alles nog eens op zijn kop gezet. Dat het hier gaat om fictiefiguren doet niets aan de spanning af. Fictie is volgens sommigen een parallelle dimensie die bestaat naast de onze. En daarbij: is er in de geest een onderscheid te maken tussen de verhalen van televisieseries en de verhalen die we elkaar vertellen via Twitter, Facebook en blogs…

Categorieën
Fotoblog

Hotly dreaming Dexter

Het gaat er maar heet aan toe in seizoen 7 van Dexter. Maar goed, psychopathische blondines zijn ook moeilijk te weerstaan. Zeker als ze worden gespeeld door charmante actrices als de Australische Yvonne Strahovski.

Categorieën
Fotoblog

Debster

Ze kunnen ‘Dexter’ beter ‘Debster’ gaan noemen. Zij is in seizoen 7 de werkelijke ster van de show. Ik vind het vooral leuk op welke woordrijke manier ze haar emoties weet uit te drukken: ‘Fuck, Jesus!’

Categorieën
Film Strips Video

Op zoek naar Halloween

Het is een dag waar ik altijd met plezier naar uit kijk: 31 oktober, Halloween. Het leukste feestje van het jaar. Eigenlijk de enige feestdag die ik echt serieus neem. Kerst is verbonden aan allerlei regeltjes en daar ben ik wars van, terwijl je Halloween kunt vieren zoals je zelf wilt. Je kunt de feestdag naar eigen smaak inrichten.

Spider-Man versus The Hobgoblin. Illustratie: Charles Vess
Spider-Man versus The Hobgoblin. Illustratie: Charles Vess

Zelf ben ik niet zo van de verkleedpartijtjes, maar hordes volwassenen steken zich rond deze tijd in Halloweenkostuum om goede sier te maken. Prima natuurlijk. Even lekker losgaan, je eigen identiteit inruilen voor een fictieve. Of bepaalde karaktereigenschappen die je normaliter verborgen houdt naar de oppervlakte laten komen. In ieder van ons schuilt immers wel een Dexter. Die kun je niet loslaten, maar je kunt hem tijdens Halloween wel een beetje zuurstof geven.

Mijn fascinatie voor Halloween begon bij de films van Tim Burton. De sprookjesachtige wereld, waar vreemde buitenbeentjes wonen, skeletten kerstmis overnemen, huisvrouwen tot katvrouwen verworden en miljonairszonen zich als levensgrote vleermuizen uitleven, sprak mij als kind al erg aan. Nog steeds ben ik gek op het werk van Burton, maar mijn liefde voor Halloween reikt veel verder.

Gothic
Naar horrorfilms bijvoorbeeld en dan met name gothic horror. Oude films van Universal Studio’s kijk ik graag, en werk uit de Hammer Studio’s. Films waarin de gothic style zwaarder weegt dan het aantal slachtoffers dat op gruwelijke wijze wordt afgeslacht. Hoewel films over massaal hak- en snijwerk ook weer erg leuk kunnen zijn, daar niet van. Schurken als Freddy Krueger, daar mag je me gerust wakker voor maken. Liever wel zelfs.

En ook voor spookverhalen van schrijvers als Poe.

Goblin

De Green Goblin. Illustratie: John Romita Jr.

Voor mij is de wereld van Spider-Man, en het Marvel Universum in het algemeen, ook een en al Halloween wat de klok slaat. Superhelden gaan verkleed in de meest kleurrijke outfits, terwijl de superschurken daar niet voor onderdoen. Sterker nog, De Green Goblin, Spidey’s aartsvijand, is wat mij betreft bij uitstek een Halloween-character. De Green Goblin vliegt rond op een vleermuisvormige glider, hij draagt een groen trol-achtig masker en gooit met pompoenbommen.

Maar misschien is de Hobgoblin, die de Green Goblin als template gebruikte voor zijn wapens en kostuumontwerp, nog wel meer Halloween. De hoofdkleur in zijn pak is immers oranje, net als de pompoenen die tijdens dit feest een prominente plaats innemen. En hij is een kopie van de Groene Trol, weliswaar met wat aanpassingen maar toch. Het Halloween zoals we dat nu kennen is natuurlijk ook een verbastering van wat het ooit was. Het is een importproduct uit de Verenigde Staten.

Overigens geldt dat Halloweeneske natuurlijk ook voor het universum van DC Comics, en dan met name voor Gotham City, waar Batman huist. Gotham City wordt bevolkt door Halloweeneske schurken en helden: de Joker, de Madhatter, Scarecrow, Penguin, etc. Niet zo gek dus dat Tim Burton ooit twee Batman-films maakte.

Wie een pure dosis Halloween & Batman tot zich wil nemen, moet de strips The Long Halloween en de voorloper Haunted Knight maar eens lezen. Beide beeldverhalen zijn aan de hand van schrijver Jeph Loeb en tekenaar Tim Sale, een bijzonder team dat wel meer goede strips op zijn naam heeft staan.

Halloween beleef ik dus vooral tussen mijn oren. Ik lees graag over deze feestdag, ik kijk films, lees strips en verzamel op mijn Tumblr afbeeldingen die in deze sfeer passen.

Tegelijkertijd ben ik nog steeds op zoek naar het hoe en waarom van mijn Halloween fetisj en die van anderen.

Ik heb in de afgelopen jaren een reeks webvideo’s gemaakt over het onderwerp.

Over zombiewalks bijvoorbeeld, wat ik een fascinerend verschijnsel vind.

Maar ook dit soort bewegende decorstukken kunnen mij zeer bekoren. Het is kitsch natuurlijk, maar ook dat is onderdeel van Halloween.

Halloween in het echte leven, da’s lastiger te vinden. Zeker buiten het seizoen om. Toch is er genoeg gothic sfeer in de wereld, als je weet waar je moet zoeken. Daarom bezoek ik graag spookachtige kerkhoven. Wie lang genoeg op een oud kerkhof rondhangt, gaat vanzelf allerlei dingen zien die tegen de grens van het paranormale aanliggen. Wat dat betreft doet een gezonde dosis fantasie wonderen voor de Halloweenliefhebber die in het dagelijks leven ook een beetje spooky spanning zoekt.

Goed, genoeg geblogd over Halloween. Ik ga naar buiten, eens zien wat Amsterdam allemaal aan Halloween gedaan heeft dit jaar.

Categorieën
Fotoblog

He’s back!

Dit weekend begonnen aan Dexter seizoen 7. Smullen!

Categorieën
Film

Mooie plaatjes kijken: De Hollywood-films van 2009 gemixed

Dit jaar doe ik geen lijstje van wat, naar mijn mening, de beste films van dit afgelopen jaar waren. Ik ben moe van lijstjes. Daarbij heb ik veel films gezien, maar veel ook niet gezien. Gelukkig zijn er altijd liefhebbers die de moeite steken in een video-compilatie. Mensen als Kees van Dijkhuizen bijvoorbeeld. Die mixte de oogst aan – voornamelijk Amerikaanse – cinema samen in een 7 minuten durende video.

Hoewel ik een deel van de in de compilatie voorkomende films niet heb gezien, herken ik ze wel. In dit multimediale tijdperk van teasers, trailers, blogs en virals herken je al beelden van films voordat je de bioscoop binnen bent. En wat betreft de meeste films kun je het bij de trailer wel laten. Ik vind bijvoorbeeld de film Paranormal activity niet heel bijzonder; de trailer dekte volledig de lading. Concept en uitwerking waren na het zien van de trailer meteen duidelijk. En het daadwerkelijk kijken van de flick voegde weinig toe aan de vertelling. (Dat ik me evengoed prima heb vermaakt had meer te maken met het feit dat ik de film zag met een goede vriendin, dan met de film zelf.) Drag me to hell van Sam Raimi gaf mij eerder dit jaar veel meer kijkplezier. Het verhaal was ook niet bijster origineel en redelijk voorspelbaar, maar werd met veel aanstekelijk plezier uitgevoerd.
Ik vind een boeiend verhaal een belangrijk bestaansrecht van een film. Al moet ik bekennen dat ik ook een film kan uitzitten omdat ik er puur op visueel niveau van geniet. Laatst zag ik bijvoorbeeld Spider-Man 3 nog eens op dvd. Werkelijk de slechtste film van de drie omdat de scenaristen het volledig verprutst hebben. Maar wie de film beziet als een reeks beelden zonder samenhang, krijgt toch een prachtig visueel palet voorgeschoteld. Voor mij als Spiderman-liefhebber des te leuk om de stripplaatjes die de filmmakers als inspiratie hebben gebruikt, te herkennen. Daarom kan ik ook genieten van een compilatievideo zoals die van Kees van Dijkhuizen. Mooie plaatjes achter elkaar geplakt zonder dat er een boeiend verhaal achter lijkt te zitten. (Een mooie metafoor voor wat Hollywood doorgaans uitbrengt.) Al schemeren hier en daar natuurlijk wel de menselijke emoties die centraal staan in de films in de reeks beelden door. Zelfs op dit basale niveau blijven die immers herkenbaar. Cinema is een visueel medium en prachtige plaatjes schieten kunnen we de filmmakers uit Hollywood wel toevertrouwen. Ook deze mix bevat enkele prachtige, overrompelende beelden. De verhalen verzinnen we er zelf wel bij. Al hoop ik van harte dat Hollywood volgend jaar zich weer wat meer concentreert op het vertellen van boeiende verhalen, want voor meeslepende epossen en interessante personages kon ik naar mijn gevoel vooral voor de (gedownloade) beeldbuis terecht. (Ik zeg: Dexter! en ook wel True Blood.)Oké, tot slot dan een paar films die mij zeker wisten te boeien dit jaar: Let the Right one in, Millennium 1: Mannen die vrouwen haten, 500 Days of Summer, Watchmen (ook zeer mooie stripplaatjes). En verder: Wristcutters, de dvd recenseerde ik dit jaar, maar hij werd al in 2006 gemaakt; en Towelhead.

Of heb er volgens jou nog eentje vergeten op te noemen?

Ik werd op de video gewezen via De Ultieme filmblog.

Categorieën
Media

Stukjes Dexter

Ik hou van goede televisieseries. Van die series die je meenemen naar een boeiende verhaalwereld, met personages die ertoe doen. Dit jaar word ik extra verwend, want niet alleen is er True Blood – een bloedstollende vampierserie met Anna Paquin in de hoofdrol – ook hebben de bloedspatten van seriemoordernaar Dexter ons continent eindelijk bereikt.Dexter Morgan (Michael C. Hall, bekend van onder andere de serie Six Feet Under) is forensisch onderzoeker bij de afdeling moordzaken van de politie in Miami. Hij is gespecialiseerd in het analyseren van bloedspatten. In zijn vrije tijd vergiet Dexter echter zelf ook aardig wat bloed. Hij is namelijk seriemoordenaar. Maar wees gerust: hij pakt alleen misdadigers en onverlaten die hun gerechtelijke straf weten te ontspringen. Dexter handelt namelijk volgens de code die zijn adoptievader hem heeft bijgebracht. Op vierjarige leeftijd werd Dexter geadopteerd door politieagent Harry Morgan die zijn moordlustige neigingen tijdig wist te herkennen en door middel van training wist te kanaliseren.
Het script van de serie is briljant geschreven. Iedere afleveringen word ik verrast door onverwachte plottwists die toch logisch in elkaar zitten. Het concept is natuurlijk vergezocht, maar wordt met zoveel humor en humaniteit verteld dat alles geloofwaardig blijft binnen de vreemde wereld van Dexter. Daarbij is het fascinerend om langzaamaan te ontdekken hoe Dexter in elkaar zit. Voor hemzelf overigens ook, want zijn verleden is voor hem ook vaak onbekend terrein. Totdat een collega-seriemoordenaar in Miami aan de slag gaat, Dexter uitdaagt en de beerput waaruit zijn psyche bestaat opentrekt.
Als het goed is komt de serie vanaf 8 november bij de VPRO op televisie, maar echte fans hebben de serie al via download of dvd gekeken natuurlijk. Hier enkele fragmenten van YouTube om je alvast lekker te maken. Dan ga ik ondertussen weer verder met het kijken van seizoen twee.