Van alle interessante en positieve reacties op blogposts word ik blij. Vooral als deze iets toevoegen aan waar het artikel over gaat. Nu leven we in het tijdperk van Facebook en plaatsen mensen hun reactie meestal daar en niet op het betreffende blog.
Dat is eigenlijk heel jammer om drie redenen. Facebook is vluchtig. Wat nu op de tijdlijn staat, is over een uur alweer vergeten. Reacties en linkjes gaan dus korter mee en uiteindelijk verloren in de maalstroom van data. Een blog heeft een langere houdbaarheidsdatum. Ten tweede missen de bloglezers zo de vaak boeiende, aanvullende informatie die in de reacties op Facebook staan. En ten derde is de verzameling reacties op een blogpost zo niet compleet. Sterker nog: vaak blijft het op het blog stil onder een artikel terwijl er elders vurig wordt gereageerd, gedebatteerd of gefeliciteerd.
Maandag plaatste ik deze aflevering van Spidey’s web en daar kwamen op Facebook leuke reacties op. Onder andere van Patty die moest denken aan een Atarigame die bij de film ET is gemaakt. Toen kwam Hallie Lama met een leuke videoreportage van CNN waaruit blijkt dat een oude urban legend waar blijkt te zijn, namelijk dat de ET Game zo slecht was, dat Atari deze met wat andere spullen diep onder de grond had begraven en dat deze dumpplek laatst was ontdekt. Hoe cool is dat?
Overigens bewijst deze video, waarvan Patty de link op Facebook plaatste, dat de ET-game inderdaad weinig soeps was, maar om dan een berg van die dingen te begraven…
Maar goed, wat reacties betreft: je kunt mensen niet dwingen op het blog zelf te reageren. Dus we moeten het maar voor lief nemen zolang als Facebook bestaat. Overigens kwam de leukste reactie die dag van Josephine met wie ik had afgesproken in Kobalt. We hebben ruim twee uur bijgepraat over van alles en tegen een persoonlijke ontmoeting, daar kunnen virtuele reacties natuurlijk nooit tegenop.