Tag: Eeuwig Weekend
Wat te doen tijdens de tweede officiële lockdown? Ik besloot om wat opnames te maken om voor mezelf deze periode te registereren. Dit is daar een eerste vlog van.
Categorieën
SPAWN bij de KOFFIE | 445
zondag 2 februari 2020
Dit weekend besteedde ik de zaterdagmiddag voornamelijk aan het opnemen en monteren van mijn driehonderdste vlog. Een persoonlijke mijlpaal waar ik graag even bij wilde stilstaan. Het nummer 300 heeft een speciale betekenis gekregen toen de Nederlandse editie van Amazing Spider-Man 300 uitkwam als Spektakulaire Spider-Man 106 en 107.
Omdat de strip 40 pagina’s bevatte, moest Juniorpress die toen over twee comics verdelen. Dat vond ik toen niet zo erg, want de cover van Todd McFarlane maakte alles goed. Het binnenwerk vond ik ook prachtig getekend en de introductie van Venom spectaculair. Als 11-jarige comicfan had ik hierover in september 1988 niets te klagen.
Indrukwekkend vond ik dat er al 300 nummers van Spider-Man waren verschenen in de Verenigde Staten, een serie die vanaf 1963 liep. Al had ik weinig voorstelling van hoe de eerste Spider-Man-comics er uitzagen, want het tekenwerk van Steve Ditko had ik toen nog niet gezien.
Omdat van Spider-Man 300 de cover en iedere pagina zo’n beetje in mijn geheugen gegrift staat, vond ik het dus bijzonder om zelf ook een dergelijke mijlpaal te behalen. Al is het opnemen van zoveel vlogs natuurlijk niet echt vergelijkbaar met de prestatie van 300 comics.
Zaterdag beantwoordde ik voor de vlog enkele kijkersvragen terwijl ik voor mijn comicskast zat. Een van de deuren hadden we eruit gehaald zodat je de comics op de plank goed kon zien. Tegenwoordig heb ik namelijk platen in de glazen deuren zodat het zonlicht niet langer in staat is de strips te verkleuren. Dat betekent wel dat ik mijn natuurlijke achtergrond voor vlogs niet meer heb, omdat je nu in mijn werkkamer tegen witte platen aankijkt in plaats van doorschijnend glas. De conservering van de collectie gaat echter voor het hebben van een mooi decor.
Terwijl mijn computer de vlog aan het renderen was, moest ik denken aan hoe ik vroeger mijn zaterdagen besteedde. Pakweg 28 jaar geleden zat ik nog op de middelbare school en als ik even geen huiswerk had, of dit huiswerk uitstelde tot de zondag, ging ik vaak op zaterdagmiddag nog even langs bij Het Gele Teken. De enige stripwinkel in Hoorn en omstreken, en dus de plek waar ik al mijn comics kocht. Dat was dan vaak al mijn tweede bezoek die week, want na school gingen Paul en ik ook vaak langs om in de bakken te kijken en over comics te praten. Of ik nu die zaterdag met nieuw leesvoer naar huis ging of niet, ’s avonds zat ik vaak bij de televisie op de bank in een Spider-Man of Batman-comic te lezen terwijl mijn ouders naar de VARA keken. Sommige comics heb ik wel tientallen keren herlezen.
Toch twijfelde ik vaak op zaterdag of ik wel naar de stripwinkel langs zou gaan. Dikwijls was ik ’s ochtends bij de bibliotheek in het centrum geweest om cd’s te huren, die ik dan in het huis van mijn moeder – ik woonde bij mijn vader – op cassettebandjes opnam omdat haar stereotoren van betere kwaliteit was. Eenmaal weer thuisgekomen keek ik ’s middags op RTL de Duits nagesynchroniseerde versie van Knight Rider. Tegen een uurtje of half vier begon het twijfelen. Ging ik nog even bij verkoper Harry langs om nieuwe comics te halen? Moest ik mijn zakgeld niet bewaren voor volgende week? En moest ik eigenlijk al niet heel lang nieuw ondergoed kopen? Of nieuwe tapes? Jammer hoeveel tijd ik vroeger kwijt was aan besluiteloosheid. Hoewel ik daar zo nu en dan nog steeds last van heb. Daarom vind ik het ook zo fijn om vlogs in een take op te nemen. Dan is er geen ruimte voor twijfel, alleen maar concentratie en doelgericht werken.
Meestal besloot ik op het laatste moment om toch nog naar het Gele Teken te gaan, fietste gehaast naar de stad om de winkel een half uur voor sluitingstijd te bereiken.
Wanneer ik nu een beeld probeer te vormen van mijn ideale zaterdag toen, zag die er zo uit: ’s ochtends cd’s en boeken halen bij de bibliotheek. Daarna de cd’s opnemen op een tapeje. Soms is mijn moeder thuis, vaak ook niet en kan ik rustig mijn gang gaan. Daarna Knight Rider kijken, hoewel in een hele ideale wereld David Hasselhoff niet opeens Duits spreekt. En dan nog even naar het Gele Teken, zonder twijfel, waar dan een fantastische comic op me ligt te wachten. ’s Avonds lees ik die op mijn eigen kamer, en daarna ga ik de kroeg in het centrum in om vrienden te ontmoeten. Want in een ideaal weekend heb je op maandagochtend geen proefwerk te doen of werkstuk in te leveren, en kun je je bezighouden met de geeky dingen die je boeien.
Dinsdag 7 januari 2020
De laatste weken van December gaf ik er de brui aan en sloot mijn freelance praktijk. Tijd om op te laden. Meestal doe ik dat door een bekende vakantiebestemming te bezoeken, namelijk de bank in de woonkamer. Daar zit ik dan grote delen van de dag heerlijk comics te lezen en koffie te drinken.
Het hele jaar door moet ik strips lezen voor mijn werk, maar in de vakantie lees ik de dingen waar ik zin in heb. Niet alleen had ik nog een stapel comics liggen die ik recent had gekocht, ook vond ik het fijn om weer oude comics uit de kast te trekken. Zoals Nederlandse uitgaven van Batman: Legends of the Dark Knight. Sommige van die verhalen had ik meer dan twintig jaar niet meer gelezen.
Het waren vooral verhalen die zich afspelen in de begintijd van Batman, al heb ik maar een paar Nederlandse delen in de kast staan. De meeste verhalen duren zo’n vijf comics, later minder. Maar wel wordt ieder verhaal door een ander creatief team gemaakt. Dat geeft ze allemaal een eigen sfeer.
De serie liep in de Verenigde Staten van 1989 tot en met 2007, en van de eerste volume verschenen 214 comics. Maar op een gegeven moment is Juniorpress gestopt met het uitgeven van Batman in het Nederlands en dat was ergens in de periode dat ik mezelf te oud vond voor comics.
Ook heb ik in mijn vakantie aardig wat oude Spider-Man-comics uit de kast gepakt. In een verhaal van vier delen is Betty Brant lid geworden van een liefdessekte en proberen Spider-Man en Flash Thompson haar te bevrijden. Dit verhaal was mijn eerste kennismaking met het idee van sektes en culten.
De Amerikaanse titel voor deze verhaallijn is Cult of Love, gepubliceerd in Web of Spider-Man 40 t/m 43. Een verhaal van Peter David, die wel vaker met interessante plotideeën op de proppen kwam toen. Veel indruk maakte de scène waarin ze proberen Betty los te maken van de brainwashing die ze heeft ondergaan. Ik moest vaak aan dit verhaal denken als ik langs het hoofdkwartier van de Scientology Church wandelde in het centrum van Amsterdam.
Tot slot heb ik een stuk of zestien deeltjes gelezen van Spawn: The Dark Ages. Deze stonden nog op mijn tablet en tot nu toe was ik daar niet aan toegekomen. De verhalen van Brian Holguin en tekeningen van Liam McCormack-Sharp konden mij wel bekoren. Je ziet hoe de tekenaar zich in een paar deeltjes ontwikkelt en beter en beter wordt. In het begin maakt hij erg veel pagina grote tekeningen, daarna wordt hij meer een visueel verteller. De serie gaat overigens maar tot #28 dus die heb ik zo uit.
De enige roman waar ik aan toekwam was Memnoch: The Devil van Anne Rice en onderdeel van haar Vampire Chronicles. Daarvan las ik ooit het tweede deel The Vampire Lestat, en ik heb natuurlijk de verfilming met Tom Cruise in de hoofdrol gezien. Gek genoeg begin ik vaak heel enthousiast aan zo’n boek, maar zo halverwege begint de klad er in te sluipen. In dit geval komt het vooral omdat Memnoch tientallen pagina’s lang aan Vampier Lestat uitlegt hoe God de wereld heeft gecreëerd en hoe de zondeval is verlopen. Nu ben ik sowieso een beetje allergisch voor God als romanpersonage, maar daarbij duurt het me te lang voordat Rice haar punt maakt. En waarschijnlijk stuurt ze net als het vorige boek dat ik las aan op een cliffhanger en gaat het verhaal pas echt verder in de volgende aflevering. Op een bepaald moment voelde verder lezen in dit boek alsof ik weer een titel door moest nemen voor de leeslijst op school, en dat is een gevoel dat helemaal niet associeer met vakantielezen.
Deze kerstvakantie besefte ik weer hoe rijk ik me voel door de grote comiccollectie die ik de afgelopen dertig jaar heb opgebouwd. Het is fantastisch om oude comics weer uit de kast te kunnen pakken, door te bladeren en te herlezen. Eigenlijk zou ik een heel lange tijd niet nieuws hoeven te kopen, want er valt genoeg te herlezen en er staan comics in de kast die ik voor het eerst moet openslaan.
Mijn vriendin en ik zijn net terug van een paar dagen Texel. Het is altijd heerlijk om dit waddeneiland te bezoeken. Dit keer hebben we onder andere Eric Hercules opgezocht, de scenarist van onder meer de strip Elsje.
Eric ontving ons gastvrij en gaf me een exemplaar van Elske auf Texel, oftewel de Duitse vertaling van Elsje op Texel.
In mijn zomervakantie wilde ik zoveel mogelijk ook nieuwe dingen uitproberen. Daarom zijn we naar de show House of Horror van Hans Klok geweest. Het theater is eigenlijk niet zo mijn ding, maar deze avond was toch heel bijzonder.
Categorieën
Adempauze op Terschelling
Uiteindelijk willen Linda en ik Amsterdam wel een keer verlaten om ergens te wonen waar meer natuur en rust te vinden is. Bij voorkeur in een bos- en duingebied. Daarom vieren we zo nu en dan vakantie op een Waddeneiland, om te ervaren hoe het leven daar is.
Vorig jaar waren we een paar dagen op Vlieland, begin juni dit jaar zaten we vijf dagen in een vakantiehuisje op Terschelling. Voor mij was dit een eerste bezoek aan dit prachtige eiland. Linda had dit huisje geboekt voor mijn verjaardag en omdat we tien jaar samen zijn. Toevallig stond het in het dorpje Hoorn, wat grappig is, omdat ik in Hoorn geboren ben. Hoorn in Noord-Holland welteverstaan. Ik heb daar het merendeel van mijn leven gewoond. Op een jaartje Californië na dan.
Sinds 2009 wonen we samen in Amsterdam. Ik vind Amsterdam om veel redenen fantastisch, maar word zo langzamerhand gestoord van de drukte en het massatoerisme in de stad. Er zijn bijna geen rustige momenten meer op een dag, tenzij je heel vroeg opstaat.
Dat geldt niet voor Terschelling, waar het heerlijk rustig toeven was. Het vakantiehuisje was knus en van alle gemakken voorzien. De uitbater ervan was heel vriendelijk.
Terschelling biedt een woest en leeg strand, maar ook het wad. In de weilanden kom je verschillende vogelsoorten tegen. Ik ken van de meeste de naam niet, maar was blij eens in levende lijve een snip tegen te komen. Ooit prijkte deze vogel op het biljet van honderd gulden, in de tijd dat honderd gulden mij nog heel veel leek.
Verder zijn er op het eiland enkele dorpjes, waarvan we Midsland het leukste vonden. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Hoorn, wat een lint dorp is, heeft Midsland een kern in de vorm van een centraal plein met kerk en kerkhof, waarvan de graven naar buiten toe staan. Als je op het terrasje van Hans en Grietje zit, kun je de teksten op de stenen lezen. De doden kijken als het ware naar het leven en hebben het leven niet de rug toegekeerd.
Wat ook opviel: iedereen was heel vriendelijk op het eiland. Of je nu een fiets huurde, een boek kocht of lekker lui in de horeca nog een kopje koffie bestelde, iedereen leek blij te zijn je te zien. Dat straalde ze in ieder geval uit. Dat maak je in Amsterdam zelden mee, ook al leeft men hier in de stad ook veel van het toerisme.
Ik moest de eerste dagen wel even wennen aan de rust, maar toen het eenmaal zover was, zat ik uren op de bank te lezen. Ik had de roman I, Lucifer meegenomen, en ook een tablet vol met comics. In het huisje zelf was een volle plank met boeken. Ook brak ik even met mijn dertig procent project, omdat ik een boeiend boek over Prince in de boekwinkel tegenkwam. Tja, wat ga je dan lezen? Daar maakte ik nog een vlog over. Vakantie of niet, als ik zin heb om te vloggen, doe ik dat.
Bijzonder was het moment op een steiger in de haven van West-Terschelling. In het water zwommen of dreven allerlei verschillende soorten kwallen. Gekke beesten eigenlijk, maar zo in het water ook erg mooie dieren.
Ik vermoed dat we uiteindelijk niet op Terschelling zullen gaan wonen. De dorpjes zijn wel erg klein, wat ook op Vlieland het geval is. Ook is het wederom de vraag wat je moet gaan doen voor de kost, want de meeste mensen lijken van het toerisme te leven. Dit is een sector waar ik beroepsmatig weinig mee kan. Maar goed, je weet nooit hoe het leven loopt, dus voorlopig sluiten we niets uit. Voorlopig wonen we overigens nog wel in Amsterdam.
Ons volgende eiland wordt waarschijnlijk Ameland en daarna willen we Texel weer eens gaan bezoeken.
Categorieën
Vlog: Wat te lezen op vakantie?
Linda trakteerde ons op een vakantie op Terschelling vanwege mijn verjaardag én omdat we inmiddels 10 jaar samen zijn.
Maar wat te lezen op vakantie? Daarover gaat deze vlog. En over de voortgang het leesproject dat ik enkele maanden geleden startte.
Categorieën
Wonen op een eiland
De afgelopen week waren Linda en ik op Vlieland. Even lekker eruit. Wat een heerlijk eiland is dat.
Er wonen maar 1100 mensen, die vooral leven van het toerisme. Vlieland is ook zeker niet het grootste Waddeneiland, maar biedt veel diversiteit. Je hebt strand en duinen, maar ook bos. En een enorme zandvlakte die de Vliehorst heet.
Het dorp biedt veel gezelligheid in de vorm van cafeetjes en restaurants. Wij aten twee avonden in Plezant omdat het erg heel gezellig was en het eten goed.
Ik vond het heerlijk om de drukte van de grote stad even achter me te laten. Ik woon sinds 2009 in Amsterdam. De stad is in de laatste jaren steeds drukker geworden. Daarom dromen Linda en ik wel van een huis in een bosrijke omgeving. Het liefste ook bij zee. Een eiland als Vlieland biedt dus beiden, maar daar kun je niet zo makkelijk wonen. Er is woningnood. Zelfs de kinderen die er geboren zijn en die naar het eiland terug willen, kunnen niet makkelijk aan een woning komen. En al helemaal niet aan een betaalbare.
Daarbij rijst de vraag wat we op Vlieland zouden doen om aan de kost te komen. Voor werken in de horeca ben ik niet geschikt, om maar iets te noemen. Uiteindelijk gaat Linda natuurlijk genoeg geld verdienen met haar tasontwerpen. Ik droom ervan om te kunnen leven van het schrijven. Artikelen, maar vooral boeken. Dat laatste is heel lastig in Nederland. Het eerste iets minder lastig, maar niet gemakkelijk weet ik inmiddels na meer dan tien jaar freelancen.
Misschien zou ik een leuke boekwinkel op Vlieland kunnen beginnen. Die is er namelijk niet. Er is een Primera waar ook wat boeken worden verkocht en een boeiende winkel met tweedehandsboeken en andere prullaria zoals heksen, magiërs en topless barbaarse vrouwen met enorme zwaarden. Maar een winkel die alleen maar boeken en strips verkoopt, die is er nog niet.
Nu weet ik niet zeker of ik ook daadwerkelijk een boekwinkel wil beginnen, maar het is in ieder geval een onderwerp waar ik wat van weet. En ik hou van boeken en strips, dus dat scheelt ook weer.
Voorlopig wonen we nog wel in Amsterdam, vermoed ik. Toch is het fijn wegdromen op zo’n eiland terwijl je even de vuurtoren bezoekt of in een van de cafés een koffie drinkt.
Categorieën
Dwalen door Bergen
Deze vakantie waren we een paar dagen in Bergen. Een heerlijk dorp dat tegen het duingebied aanschurkt, met een boeiend museum genaamd Kranenburgh. Het waren fijne, internet- en smartphone-loze dagen. Meer, meer!
Categorieën
Bubbel
Jaren geleden had ik kortstondig de rubriek De perfecte zondag. Afgelopen zondag ervoer ik zo’n dag.
De hele dag verkeerde ik in mijn eigen wereldje, in mijn eigen bubbel. Ik had het huis voor mezelf en nadat ik flink met de stofzuiger in de weer was geweest, ben ik eens diep in de geschiedenis van Ben Reilly gedoken. Het merendeel van de tijd heb ik dus lekker zitten lezen op de bank, kopjes koffie erbij, tussendoor gegeten en muziek geluisterd. Ik vermaak mezelf prima zo in mijn eentje.
Ik heb geprobeerd om me verder door niets te laten storen. Wanneer de telefoon ging, heb ik die simpelweg genegeerd. Ik had helemaal geen zin om met andere mensen te moeten praten. Toen Linda me liet weten dat haar moeder en vriend in de stad waren en vroeg of ik ook naar Stanislavski kwam om met ze te borrelen, heb ik dan ook vriendelijk bedankt. Het zijn erg leuke mensen, maar ik wilde niet naar buiten. Ik wilde niet uit mijn eigen, kleine wereld. Ik had geen zin om te converseren, ik wilde lekker in mijn hoofd blijven.
Natuurlijk is strips lezen uit zo’n beetje de slechtste periode van Spider-Mans geschiedenis niet altijd even leuk. Maar er zitten wel wat krenten in de pap die het doornemen van de bundels de moeite waard maken. Het is sowieso leuk om weer eens onbekende Spider-Man-verhalen te kunnen lezen, want de huidige verhalen moet ik links laten liggen. Die comics zijn namelijk zo slecht dat mijn geestelijke gezondheid ernstig in gevaar komt als ik die nog moet lezen.
Deze perfecte zondag deed me naar meer verlangen. Hoe heerlijk moet het zijn om het spreekwoordelijke hutje op de hei te kunnen bewonen? Of een huis diep in het bos te hebben of ergens hoog in de bergen. Afgezonderd van de rest van de mensheid. Rust en tijd voor ontspanning, contemplatie en vooral lekker veel lezen.