Filmkrant – Michael Minneboo

De Filmkrant van mei 2017 heeft als extraatje een Twin Peaks fanzine. Erg leuk bedacht. De Filmkrantredactie kijkt net als de rest van ons uit naar het derde seizoen van deze cultserie.

Vanaf 21 mei wordt Twin Peaks in de States uitgezonden op Showtime, maar het is nog niet bekend welke Nederlandse zender deze mooie taak op zich gaat nemen. Ik hoop eigenlijk op Netflix, maar als dat niet het geval is zal het downloaden worden.

De NPO zit namelijk al jaren niet meer aangesloten op mijn televisie. Ik kijk hoogstens via de app soms uitzendingen terug en dan alleen informatieve programma’s als Tegenlicht.

Downloaden doe ik sinds Netflix eigenlijk niet meer – te veel gedoe. Maar voor Twin Peaks maak ik graag een uitzondering.

Wordt dit seizoen net zo bijzonder als het eerste? Waarschijnlijk niet. De meeste revival- of retroseries vallen immers tegen. Dingen worden op een bepaald moment gemaakt en passen om de een of andere reden precies in de tijdsgeest. Sterker nog, die dingen bepalen die geest vaak. Ze zetten de toon. Als men jaren later de magie opnieuw probeert te creëren, mislukt dat meestal.

Maar zelfs mindere David Lynch is nog steeds David Lynch. En hetzelfde geldt natuurlijk voor Twin Peaks. De nieuwe serie zal niet hetzelfde zijn als vroeger, en dat maakt het juist interessant om te gaan kijken. Veel van dezelfde personages komen weer voor, maar dan 25 jaar verder. Ik ben benieuwd. Jij ook?

Om alvast een beetje in de stemming te komen, heb ik Het geheime dagboek van Laura Palmer uit de kast gehaald. Dit exemplaar kocht ik jaren geleden bij Bonte Boeken, een fantastische tweedehandsboekwinkel in Hoorn. Ik was zo blij dat ik het boek gevonden had, dat ik het dubbele bedrag betaalde dan ervoor gevraagd werd. Dus ik betaalde slechts 1 euro voor dit kleinood. Eigenlijk ben ik er nooit aantoe gekomen om het boek, dat door Jennifer Lynch werd geschreven, te lezen. Jennifer Lynch is de dochter van David.

Er is ook een boek met de transcripties van de tapes van Agent Cooper, maar daar heb ik nooit een exemplaar van kunnen vinden. Van Natasja van Loon kreeg ik wel jaren geleden een cassettebandje met daarop Coopers tapes. Om Cooper zelf te horen spreken is eigenlijk nog mooier dan het boek lezen.

Op 2 november 2014 is het precies tien jaar geleden dat columnist, interviewer en filmmaker Theo van Gogh op laffe wijze werd vermoord door een moslimfundamentalist. EYE vertoont rond die datum al zijn dertien speelfilms, waarvan EYE er elf heeft geconserveerd.

Paul Verhoeven zal altijd mijn favoriete Nederlandse filmregisseur zijn maar voor Theo van Gogh (1957 – 2004) heb ik ook altijd veel bewondering gehad. Hij was actief als filmregisseur, columnist en televisiemaker. Veel van zijn films maakte hij voor kleine budgetten in zeer korte tijd.

Theo van Gogh tijdens op de opnames van 06/05. Bron: Cinema.nl.

Natuurlijk was Van Gogh tegendraads en wilde hij graag provoceren. Hij voerde zeer scherpe interviews en was niet bang om vervelende vragen te stellen of het zijn gasten ongemakkelijk te maken. In de laatste jaren van zijn leven was hij vooral bekend als criticus van de islam waardoor het beeld van de ‘politieke Van Gogh’ dominant is geworden. EYE wil met het retrospectief vooral de filmmaker Van Gogh zichtbaar maken. Hij maakte tussen 1981 en 2004 dertien speelfilms, waarmee hij waarschijnlijk een van de meest productieve Nederlandse filmmakers was in de afgelopen dertig jaar. Daarnaast regisseerde hij verschillende televisiefilms en -series. Van Gogh maakte films in verschillende genres, van de vroege, in zwart-wit gedraaide lowbudget films Luger en Charley tot de literatuurverfilmingen Een dagje naar het strand, Terug naar Oegstgeest en Vals licht. Van de intieme acteursdrama’s 06, Blind Date en Interview werden na Van Goghs dood Amerikaanse remakes gemaakt. Een andere rode draad in zijn oeuvre zijn de thrillers: Loos, Baby Blue, het op de moord op Fortuyn gebaseerde 06/05 en de politiek geëngageerde tv-films In het belang van de staat en De nacht van Aalbers.

Ik heb nog lang niet alle films van Van Gogh gezien, maar kan me herinneren dat ik Baby Blue een goede thriller vond met fantastisch spel van Roeland Fernhout.

Als onderdeel van het retrospectief worden drie avonden georganiseerd die Van Goghs kwaliteiten als filmmaker belichten, tegen de achtergrond van de Nederlandse filmcultuur van de jaren tachtig tot 2004. Redacteuren van de Filmkrant gaan na afloop van de films in gesprek met cast en crewleden. Ook vertoont EYE vier favoriete klassiekers van Theo van Gogh: Salò, Don’t Look Now, A Clockwork Orange en Repulsion.

Theo van Gogh – alle films, talkshows, zijn favoriete klassiekers en live muziek, van 10 oktober t/m 2 november in EYE, IJPromenade 1, Amsterdam. Zie voor alle info: eyefilm.nl/theo

De Filmkrant van mei 2017 heeft als extraatje een Twin Peaks fanzine. Erg leuk bedacht. De Filmkrantredactie kijkt net als de rest van ons uit naar het derde seizoen van deze cultserie.

Op 2 november 2014 is het precies tien jaar geleden dat columnist, interviewer en filmmaker Theo van Gogh op laffe wijze werd vermoord door een moslimfundamentalist. EYE vertoont rond die datum al zijn dertien speelfilms, waarvan EYE er elf heeft geconserveerd.