Categorieën
Fotoblog

Foto: Kopje t

Categorieën
Strips

Stripdagen Haarlem 2008: Tweede dag en napret

Alle posts over de Stripdagen Haarlem 2008 op een rij:

De Stripdagen Haarlem 2008 zijn weer voorbij. Gelukkig maar, want anders was ik nooit meer uit Haarlem weggekomen. Het was veel te gezellig.De tweede dag verliep een stuk rustiger dan de eerste. Wellicht kwam dat door het lekkere weer. Al hadden sommige tekenaars geen gebrek aan aandacht:
Jean-Marc van Tol was zó druk met signeren (de rij voor zijn tafeltje leek nooit leeg te raken) dat hij anderen voor zich moest laten eten. Naast Van Tol zat Floris Oudshoorn (van Swamp Thing & de horrorbundel Bloeddorst) dan ook lekker te schransen.
Berichten uit Haarlem
Hanco Kolk werd zondagmiddag door Jeroen Mirck aan de tand gevoeld tijdens een van de interviewsessies. Mirck schreef over zijn reeks interviews op de stripdagen dit artikel. De dag ervoor had hij ook een gesprek met Randall Casaer over zijn strip Slaapkoppen. Randall C. kreeg de VPRO debuutprijs voor deze bijzonder originele strip. Tijdens het interview praatte Caesar vooral over de invloed van dromen op zijn stripwerk.

Mirck in gesprek met Randall C.

En verder was er zondag weer genoeg publiek bij de Nieuw Gehoer-stand. Roos Manintveld, de vaste fotografe van Studio Nieuw Gehoer, maakte een reportage over de Stripdagen, met prikkelende onderschriften van Hallie Lama.Over foto’s gesproken: illustrator Pieter Hogenbirk maakte een reeks treffende zwart-witfoto’s van de Stripdagen.
Aanwinsten
De beurs bood ook gelegenheid om mijn stripcollectie aan te vullen. Ik ben nu de trotse bezitter van de paperback The Power of Iron Man, een collectie verhalen van deze hightech-held waarin onder andere het beroemde verhaal ‘Demon in A Bottle’ staat. Iron Mans grootste vijand was ooit namelijk alcohol. In de nieuwe Iron Man-film wordt hier subtiel naar verwezen: wanneer Tony Stark in het openbaar verschijnt is de kans groot dat hij een borrel in zijn ene hand heeft (en een schone dame in de andere).
The Greatest Joker Stories Ever Told is een trade waarvan de titel -hopelijk- de lading dekt. Met de aankomende nieuwe Bat-flick kan wat researchmateriaal over de Joker immers geen kwaad. Heel oude Batman-verhalen zijn voornamelijk interessant voor hun curiositeitswaarde, want de manier van vertellen sluit niet aan bij huidige standaarden. De Batman-verhalen uit de jaren zeventig en tachtig zijn daarentegen van een hoger niveau en zullen zeker veel leesplezier bieden. Schrijvers als Denny O’Neil en tekenaars als Jim Aparo en Neal Adams hadden de duistere detective goed in hun vingers zitten. Zij maakten het weer de moeite waard om een Batman-comic te lezen.
Daredevil: The Man Without Fear. Stripauteur Frank Miller beschreef met deze comic Daredevil Jaar Één. Tekenvirtuoos John Romita Jr. zette het script om in een aansprekend visueel spektakel. Ik vond een eerste druk uit 1994. Hoewel het mij normaal gesproken niet uitmaakt welke druk een comic is, ben ik toch blij met de sober doch strak uitgevoerde cover die deze eerste druk omvat. Een knalrode voorkant met rechts Daredevil in silhouet. Een mooi iconografisch plaatje.
Daarnaast heb ik nog De Hel van Rwanda ’94, door Pat Masioni, Cécile Grenier en Ralph, gescoord en de in eerdere posts vermeldde smallpress boekjes. Ongetwijfeld rollen er nog wat recensies uit de laptop binnenkort. Maar eerst ga ik even lekker onderuitgezakt zitten lezen en nagenieten van een heerlijk weekend Haarlem.

Categorieën
Strips

Stripdagen Haarlem 2008: Blik op de eerste dag

Strips, stripmakers, stripverzamelaars, stripfiguren, warme bakken koffie in de zon, gezellige smallpressboekjes, portfolio’s, interviews en vooral veel gezelligheid. Dat was de oogst van de eerste dag Stripdagen Haarlem 2008. Een verslag met plaatjes.Zoals ik van tevoren al had gedacht, heb ik de eerste dag vooral bij de stand van Nieuw Gehoer gezeten. Het uitgestippelde programma van die dag was al snel vergeten.

It’s not that kind of party.

Bovenstaande poster was het eerste strip-element dat ik samen met vriend Paul aanschouwde bij binnenkomst in Haarlem. Zo ruig of kindy als Boudoir Bizarre zou de dag echter niet verlopen: er waren maar weinig mensen in fetisj leer. Niet zo gek want het was een zonnige dag.
Sexueel correct.
Stripmaker Merel Barends kreeg de stempel ‘Seksueel correct’ op haar arm gedrukt bij haar bezoek aan de expositie van het werk van Aloys Oosterwijk – bekend van onder andere Willems Wereld en de reeks over politie-inspecteur Cor Morelli.

Tekenaar Wouter Diesveld signeert.

Diesvelds debuut Muis Mollie Zet Bussen In werd vrijdag 6 juni gepresenteerd in een Haarlems café in typische uitgeverij Blauwe Bloem-stijl, dus vol absurdistisch bedoelde ongein. (Maar laat je dat niet weerhouden het humorvolle surrealistische werk van Diesveld aan te schaffen.) Bandirah, tevreden uitgever van de Blauwe Bloem, claimde dat er zaterdagmiddag al een kleine veertig exemplaren van Muis Molle verkocht waren.
Schuin achter Diesveld zat ‘grafisch huurling’ Serge Baeken te signeren. Baeken promootte op de stripdagen zijn nieuwe project: het grafisch magazine Paper Jam dat maandelijks zal verschijnen.

Stripmaker Floor de Goede en journalist Jeroen Mirck genieten goedgemutst van de zon en een verse bak koffie.
Kennelijk had Mirck Flo niet al te vervelende vragen gesteld tijdens het interview op het podium van de Philharmonie. Een interview waar ik net te laat voor de zaal binnenstapte. Gelukkig biedt Haarlem genoeg terrasjes om leuke gesprekken te voeren.
Voor de fans had Floor nog goed nieuws. Hij maakt samen met schrijver Edward van den Vendel het kinderstripgedichtenboek Opa laat zijn tenen zien. Het zal verschijnen in de Kinderboekenweek. Flo zal voor het boekje 22 gedichten van Van Vendel verstrippen. Ook verschijnt later dit jaar een bundel van de eerste zes Flo-boekjes. De werktitel luidt Dagelijks bij elkaar.Ondertussen bij Nieuw Gehoer
‘Dope’ lieden in de stand van Nieuw Gehoer.
Natuurlijk waren de nieuwe Hoeren ook aanwezig op de Stripdagen. Hier laten Paul Stellingwerf en Menno Kooistra zich van hun ‘dope’-kant zien tijdens een pauze in de signeersessie.
Stellingwerf verkocht op de beurs een mooi boekje met de beste cartoons van Ziekehond.nl. In het boekje staan twee cartoons per pagina. Tijdens produceren van het werkje kwam Stellingwerfs voorkeur voor maken van grapjes met lullen, homo’s en seks duidelijk naar voren: “Ik wilde niet dat er twee pagina’s naast elkaar een lul-grap bevatten. Dat bleek nog best lastig…” bekende de stripmaker met een glimlach. Tegenwoordig update Stellingwerf zijn site Ziekehond.nl niet meer wekelijks. Hij is druk bezig met een nieuw stripproject Frank en Stijn geheten. Horror met een glimlach.

Ziekehond in actie.

Gezien zijn recente ontdekking, zette Stellingwerf zijn hand aan een nieuw thema tijdens de signeersessie: zombie kabouters.

Tekenaar Hallie Lama signeert zich suf.

De boekjes van Hallie Lama liepen erg goed op zaterdag. Misschien kwam het omdat hij jarig was of omdat hij zijn lucky zonnebril op had.

Mattt Baay werkt knoestig door.

Mattt Baay had twee nieuwe uitgaven in de aanbieding en wist aan iedere verdwaasde voorbijganger daarop te attenderen. Kinderen, bejaarden en christenen waren niet veilig voor zijn sales pitch voor Zuper Violence, Zuper Sex and Zuper Bunbuns. Bunbun in kleur is natuurlijk ook een feit waar niemand omheen kan.
Stripmaker Nozzman deed een toer langs de verschillende stands die middag. Hij had een tas vol met zijn nieuwste boekje mee en deed goede zaken bij de verschillende collega’s en stripverkopers.

Bunbun in color. (‘nuff said.)

Jong talent vergelijkt.

Jonge stripmaakster Bo-Danique Blom en Emma Ringelberg bekijken elkaars portfolio. Ringelberg voegde zich later nog bij het gezelschap tijdens het diner bij de Mexicaan waar de meeste stripmakers die avond hun magen vulden.

Na de maaltijd werd er nog op een terrasje verder gepraat over strips. Een cutout van een opgewonden Baloe de Beer stond naast het tafeltje. Hij deed me eraan herinneren dat de Stripdagen natuurlijk veel meer zijn dan alleen de smallpress-markt. Misschien dat ik op zondag wel toe zou komen aan de expositie over storyboards, de interviews in de Philharmonie en de andere items die op mijn lijstje stonden. Voorlopig vond ik het prima om met stripvrienden en collega’s te duiken in het Haarlemse uitgaansleven.
Lees ook:

Categorieën
Fotoblog Mike's notities

Verloren voorwerpen

Indy was here…?
Gebroken klassieker.
Een verloren Wachttoren op de vuile vloer van Amsterdam Centraal.
Kennelijk had iemand geen boodschap aan De Verlichtende Boodschap.

Categorieën
Fotoblog Mike's notities

Column: ‘Verdonk liegt’

Ik kijk met verbazing door het raam van de treindeur. Met grote letters staat er “Pas op: Verdonk liegt” op het raam geschreven. Op een schuifdeur staat dezelfde tekst. Duidelijke taal – precies zoals Rita dat wilt. Maar net als de boodschap van Rita is deze mededeling onduidelijk en tja, populistisch. Waar liegt Rita over, vraag ik me af. “Ja, waarover niet?” zal de gemiddelde criticaster wellicht uitroepen. Maar dat is mij iets te simpel.
Had de schrijver niet iets duidelijker kunnen zijn? Of bedoelt hij dat Rita gewoon overal over liegt? Maar had dan geschreven: “Pas op. Verdonk liegt over alles!”. Als de auteur de letters iets kleiner had gemaakt dan had dat er makkelijk op gepast. En anders zijn er nog ruiten genoeg in de trein. Daar kun je een heel politiek pamflet op kwijt als je wilt. Wie ben ik immers om iemand de vrijheid van meningsuiting te ontzeggen? Daar hebben we namelijk de mensen van het O.M. voor.
Misschien is deze noodkreet in een vlaag van woede gepend. Misschien weet deze schrijver niet dat er veel middelen zijn om je mening te uiten. Via blogs bijvoorbeeld, of youtube-filmpjes en cartoons. (Nou ja, voorlopig nog via cartoons, wie weet hoe lang dat nog mag in dit land.) Toch jammer dat de graffitischrijver zijn actie niet goed heeft doordacht. Zou hij een PVV’er zijn? Lees ook:

Categorieën
Fotoblog

De eeuwige forens: Zomers perron

Woensdagochtend, 8:45

Soms is het niet erg om te wachten op de trein. ’s Ochtends in het meizonnetje, gemoedelijk met mijn medereizigers… opwarmend, ontspannend. De Pers scannend door mijn zonnebril; ach, het wereldnieuws kan ook wel even wachten. Nog even niet denken aan kantoor, nog even niet het geluid van de printer of een zoemende telefoon. Even zitten in het nu. Het duurt maar kort. Daar is de trein al.

Categorieën
Fotoblog

Vogel pointillisme

Een zwerm van spreeuwen cirkelt boven de stad.
Schijnbaar chaotische formaties;
een optreden vol onverwachte vormen.
Vogel pointillisme.

Het geruis in de lucht verraadt hun positie.
Oppassen geblazen: bij het overvliegen wordt flink gelost.
Een bombardement van vogelpoep.

Categorieën
Fotoblog Mike's notities

De eeuwige forens: Er is wachten

Donderdagavond, 21:37
Vanavond vrienden bezocht. Ik kijk terug op een gezellig samenzijn. Nu sta ik met onbekend meisje en wat Amerikaanse toeristen bij de tramhalte. Wachten op tram 25 is wat ons bindt. We bevinden ons in een tijdsvacuüm waarin we niets anders kunnen dan afwachten en hopen dat de tram op tijd komt. Het meisje tuurt richting trambaan. De koude wind prikt in onze gezichten.
De tram arriveert volgens schema om kwart voor. Ik haast me naar binnen en vind een plaats. Een snelle blik op de klok: nog een kwartier voordat mijn trein vertrekt. Ga ik die halen?Iedere halte waar mensen instappen wordt die hoop kleiner. Te veel rode stoplichten, te veel verkeer, te veel oponthoud. Waarom rijdt de chauffeur niet door? Ik besef dat ik geen controle over de situatie heb en laat me lijdzaam leiden door het centrum van Amsterdam. Het CS komt in zicht; twee minuten te laat. Story of my life.

Categorieën
Fotoblog Mike's notities

De eeuwige forens: Leven met vertraging

Dinsdagochtend, 8:50 (december 2007)
De trein trekt weer op, na tien minuten onverklaarde stilstand. Het zal wel weer een kapot sein geweest zijn, of misschien moest de machinist nodig. De reden kan me niet schelen. Ik reis nu al twaalf jaar non-stop met de gele monsters op de rails. Ik probeer niet te denken aan hoeveel uren in in die tijd heb verloren aan wachten op perrons – op de trein, in de trein. Het zou mooi zijn als je die verloren tijd bij vertraging kon declareren bij de NS. Wat zouden we dan allemaal lang leven.
Donderdagavond, 19:50 (december 2007)
Ik sta op een leeg perron te wachten op de rit naar huis. Ik kan minstens twintig andere plekken bedenken waar ik op dit moment liever zou zijn dan hier. De vrieskou knaagt aan mijn huid; de secondewijzer op de klok lijkt bevroren in de tijd; op de snelweg naast het station rijdt niets – een eenzame plek om te sterven.

Categorieën
Mike's notities

2008

Misschien willen we allemaal wel als een vuurpijl leven:
in ieder geval één keer knallen
en een stralende indruk maken

Categorieën
Mike's notities

De perfecte zondag van Menno Kooistra

Menno heeft eerder op deze site een gepassioneerd artikel geschreven over David Bowies album Low. En hij blogt natuurlijk op zijn eigen Mennomail.Lees de andere perfecte zondagen hier.

Categorieën
Fotoblog

Zaterdagochtend, 9:06:18