Tag: Fotoblog

Categorieën
Mike's notities Strips

Lekker nostalgisch lezen

Leestafel anno 2008.

Toen ik nog web- en videoredacteur was bij Intermediair, was zondag mijn favoriete dag van de week. Meestal zat ik dan uren op mijn leeststoel de nieuwe stapel comics door te nemen.

Heerlijk vond ik dat: ’s ochtends rustig opstaan, douchen, ontbijten en daarna lekker aan de koffie op mijn stoel de nieuwe trade paperback van The Walking Dead lezen of de nieuwe Spider-Man of X-Men-verhalen. Meestal jaagde ik er op zo’n middag een paar trades doorheen. De fysieke wereld was dan niet groter dan mijn huiskamer, maar mijn hoofd kwam in werelden waarin superhelden en zombies de dienst uit maakten.

Leestafel anno 2008.
Leestafel anno 2008.

Op zaterdag deed ik natuurlijk de boodschappen en ’s middags zat ik dan meestal de blogstukjes voor de komende week te schrijven. Door de weeks kwam ik daar nauwelijks aan toe, dus pende ik drie, soms vier stukjes vooruit. Aan het eind van de middag was het soms koffiedrinken bij Swaf en bijpraten met de andere barflies. ’s Avonds zat ik vaak bij Paul film te kijken en gingen we daarna nog even de kroeg in. Een fijn doch routineus leventje.

Tenminste, zo kijk ik nu tegen die periode aan, maar goed, ik ben dan ook een nostalgist. Mijn hoofd verkeert vaak in een periode van een paar jaar geleden en beziet het geheel door een rooskleurige bril. Veel leed is vergeten en leuke, markante momenten voeren de boventoon. Het is een van de belangrijkste reden waarom ik oude foto’s uit die tijd op Daily Webhead wil publiceren, om even lekker in het verleden te kunnen zwelgen.

Tegenwoordig wonen vrienden niet meer om de hoek, woon ik in een nieuw huis, in een andere stad en ben ik niet langer vrijgezel.

Nu weet ik van mezelf dat ik een nostalgist ben. Niet heel zen van me, maar ik kan er niet veel aan doen. De consequentie daarvan is dat ik over een paar jaar met een roze bril naar de huidige periode zal kijken. Nu ik me daarvan bewust ben, probeer ik zoveel mogelijk in het nu te leven en te genieten van wat me overkomt. Soms doe ik alsof ik vanuit de toekomst naar het nu kijk, lekker zwelgen in het heden. Soms probeer ik dat lekkere leesgevoel van toen terug te halen door ook nu fijne leesmomenten te creëren. Lekker op de bank. Kopje koffie erbij en lezen maar. En niet alleen op zondag.

Categorieën
Bloggen

De beperkingen van een visueel geheugen

Batsymbool

Sinds het moment dat je met je mobieltje redelijke foto’s kon maken, ben ik begonnen met geregeld momenten vast te leggen als geheugensteuntje. Hoe vaak vergeten we die leuke kleine momenten in het leven immers niet? Een archief vol met visuele representaties van die momenten moest soelaas bieden. Of in ieder geval fungeren als een duidelijke geheugensteun.

Vorige week ben ik voorzichtig begonnen met beelden op mijn fotoblog Daily Webhead te plaatsen van voor de tijd dat ik met dit blog begon en dagelijks voor online publicatie een foto maakte.

Batsymbool
Batsymbool

De eerste foto’s zijn van lage kwaliteit. Toch hebben die korrelige Nokia plaatjes zo een eigen charme, vind ik.

Al snel stuitte ik op een dilemma: van lang niet alle foto’s weet ik de context nog. Van de foto van wijnvlekken op een tafelblad, weet ik bijvoorbeeld niet meer met wie ik uit was die avond. Een visueel geheugen heeft dus zo z’n beperkingen, want nu blijken het soms plaatjes zonder context te zijn. En zonder context staan de plaatjes los van hun betekenis. Alsof het visueel geheugen aan dementie lijdt.

Van een deel van de foto’s weet ik niet meer wanneer ik ze genomen heb en kan ik niet meer via oude agenda’s of eventuele dagboekfragmenten achterhalen wat ze moeten voorstellen. Dat krijg je ervan als je via bluetooth een hele reeks foto’s in een keer binnenhaalt en al die foto’s de datum krijgen van het moment dat je ze op de harde schijf zet.

Een ander probleem: hou ik rekening met privacy? Ik heb genoeg foto’s van vrienden en toenmalige vriendinnetjes, maar bij het nemen ervan natuurlijk niet gevraagd of ik ze op een online platform mag publiceren. Ga ik voor volledigheid van het verhaal of voor privacy van de geportretteerde? Waarschijnlijk voor het laatste.

Categorieën
Bloggen

De keuzen van een blogger

Illustratie: Emma Ringelberg

Als blogger heb ik soms het gevoel dat ik een spagaat verkeer: is mijn site een persoonlijk blog waarbij ik autobiografische momenten spaar of schrijf ik voor een strip- en filmminnend publiek? Eigenlijk allebei. En daarbij probeer ik het laatste op zo’n persoonlijk mogelijke manier te doen.

Kijk, er zijn genoeg websites en blogs online te vinden waar je het laatste stripnieuws en recensies kunt lezen. Zeker de laatste paar jaar zijn er veel boeiende blogs bijgekomen, vaak gevuld door een heel team redacteuren. Hetzelfde gaat op voor filmblogs en daarvan zijn er nog veel meer.

Ik hoef niet zonodig met de meute mee te lopen en de waan van de dag na te jagen. Dat doe ik wel als freelancer, want de publicaties waar ik voor schrijf zijn graag bij de tijd. Op mijn site kan ik echter van alles doen en laten wat ik wil. In theorie althans.

michaelmetbuffy2Wanneer ik strips behandel, doe ik dat graag zo persoonlijk mogelijk. Je krijgt mijn visie van het betreffende album of reeks. Dat maakt mijn artikelen anders dan de recensies op andere stripblogs. Ook behandel ik graag een stripmaker door een video over hem of haar te maken of een interview te doen. Ook unieke content dus.

Wel is het soms lastig om een keuze te maken tussen de grote hoeveelheid strips die uitkomen. Welke strip behandel ik wel, welke niet? Niet altijd is een boek mijn smaak, maar vind ik het toch belangrijk dat die strip onder de aandacht wordt gebracht. Ik krijg ook vaak verzoekjes van organisatoren om hun beurs of evenement onder de aandacht te brengen. Of ik daar gehoor aan geef hangt helemaal af van wie het vraagt en of ik het evenement boeiend vind. Toch blijft dat ook lastig.

Daarnaast heb ik de neiging, of beter gezegd behoefte, om mijn leven op een bepaalde manier te registreren via mijn blogposts. Bijhouden wat er speelt, wat mij fascineert en verwondert. Dat doe ik via mijn fotoblog Daily Webhead en dit blog. Filmframes is daar een voorbeeld van: het verzamelen van beelden uit de films die ik zie. Een rubriek die moeilijk bij te houden is, want ik kijk meer dan dat ik tijd heb om te bloggen. En daar gaat het dus vaak mis: hoe je het ook wendt of keert, het blog zal altijd een incompleet plaatje zijn. Je kunt niet alles bijhouden. Moet je ook niet willen, denk ik.

Toch: gisteren bladerde ik door mijn map met oude foto’s en dacht dat ik veel beeldmateriaal heb dat ik graag op Daily Webhead zou delen. Het gaat om foto’s die ik maakte voordat dat blog bestond. Erg leuk om plaatjes uit het verleden terug te zien. Het bekijken bracht een hoop herinneringen terug. Die foto’s online gaan zetten gaat behoorlijk wat tijd kosten. De vraag is of ik dat de moeite waard vind. Weer iets om te overwegen dus. Net als de vraag of ik de blogposts van Mike’s Webs, mijn allereerste blog, op deze wordpress-site ga importeren.

Categorieën
Bloggen

Over gastbloggen gesproken: Linda’s Daily Webheads

Illustratie: Emma Ringelberg

Omdat ik benieuwd was naar welke mooie beelden ze zou maken en ik wel eens de wereld door haar ogen wilde zien, vroeg ik mijn vriendin Linda om een week mijn fotoblog Daily Webhead over te nemen. Vandaag plaatste ze haar laatste post: een ontmoeting met niemand minder dan Miss Piggy.

Ik vond het een boeiende week.

Linda Delis is zelfstandig ondernemer: samen met Daphne Holthuizen runt ze Kadolab, een ontwerplabel. In Kadolab bundelen zij nu hun creatieve krachten en creëren daar producten waar je blij van wordt, zoals: kaarten gevuld met bloemenzaadjes, bijzondere wenskaarten met een gouden randje en opschrijfboekjes.

Daarnaast is Linda bezig met een opleiding grafische vormgeving en maakt al jaren heel mooie foto’s. Toen ik die zag heb ik haar meteen aangeraden een blog te beginnen, maar klassiek bloggen is niet echt haar medium. Ze werkt liever met Pinterest en plaatst soms iets op Facebook. Dat is ook een vorm van bloggen natuurlijk.

Zelf plaats ik al tweeëneenhalf jaar dagelijks een foto op Daily Webhead en hoewel ik er geen genoeg van heb, vind ik het ook wel eens leuk om te zien waar anderen mee zouden komen als ze zouden beeldbloggen.

Zelf vond ik de laatste bijdrage van Linda het leukst, maar misschien komt het ook wel omdat ik er zelf bij was. En ik heb nu eenmaal een zwak voor Miss Piggy. Een ontroerende bijdrage vind ik het briefje dat ze van de week terugvond.

Gastbloggen
In de vroege dagen van het bloggen was gastbloggen een normaal verschijnsel. Het gebeurt nu nog steeds, al heb ik het gevoel wel veel minder.

Gastbloggen heeft een aantal voordelen: je kunt iemand anders eens je podium geven zodat je bezoekers kennis met zijn of haar werk kunnen maken. Dat is handig als de gastblogger in kwestie zelf geen digitale publicatieplek heeft.

Een ander voordeel van een gastblog is dat een nieuwe groep lezers kennismaakt met je blog, want de gastblogger heeft een heel netwerk waarin hij linkjes naar de blogposts plaatst. De bezoekersaantallen schoten deze week dan ook omhoog op Daily Webhead, vooral eerder genoemd briefje raakte een gevoelige snaar bij veel mensen.

Volgende week blog ik weer gewoon zelf op Daily Webhead, maar ik sluit toekomstige gastbijdragen niet uit.

Categorieën
Bloggen Video

Bloggen is elkaar inspireren

Illustratie: Emma Ringelberg

Het internet, ondanks alle zuurpruimen die er hun kleinzielige meninkjes verkondigen, blijf ik er dol op! Vooral bloggen. Wat is het toch heerlijk om een gedachte op te schrijven en deze meteen met de wereld te kunnen delen. Of om een foto of een video te schieten om deze vervolgens meteen online te kunnen publiceren.

Ik ben dol op de vrijheid die deze vorm van publiceren me biedt. Het is mijn digitale speeltuin. Neem bijvoorbeeld Daily Webhead, mijn visuele dagboek waar ik iedere dag een foto op publiceer. Tenminste, daar is het mee begonnen, om momenten vast te leggen die ik niet wil vergeten. Simpelweg fotograferen met mijn telefoon.

Al snel wilde ik ook dingen laten zien die ik tegenkom en mooi vind. Street art, bijvoorbeeld of een opvallend schilderij aan de muur van het restaurant waar ik zit te eten.

Geen televisie
Daarna bedacht ik me dat ik me helemaal niet tot statisch beeld hoefde te beperken. Waarom niet af en toe een video op dat blog zetten? En waarom moest die video eigenlijk een afgerond geheel vormen? Waarom moeten webvideo’s überhaupt gemaakt worden alsof het op televisie moet worden uitgezonden? Je kunt een afgeronde reportage maken, maar je video kan net zo goed één shot zijn, een momentopname. Een levende herinnering.

En zo maar door. Beperkingen die ik mezelf eerst oplegde, vervagen in de loop van de tijd. Als ik nu een stripplaatje wil plaatsen van een strip die ik las en recenseerde, dan doe ik dat. Alles kan. De redactie voer ik immers zelf. En als ik morgen besluit dat het mooi is geweest, dan stop ik ermee. Het moet geen verplichting worden. Die heb ik immers al genoeg.

Als YouTube er tijdens mijn studiejaren op de HKU al had bestaan, had mijn leven er wellicht anders uitgezien. Toen werden mijn videoproducties maar door een handjevol ogen gezien, tegenwoordig is er een potentieel miljoenenpubliek. (Potentieel welteverstaan, want de meeste video’s worden maar een paar honderd keer bekeken, maar toch…) En dat werkt twee kanten op, want de poel van informatie lijkt oneindig: ik zie, lees, ontdek, en verbaas me over zoveel dingen dat mijn hoofd er soms van duizelt. Maar wat een verrijking.

Inspiratie
Recent gaf Karin Ramaker aan dat mijn fotoblog haar inspireerde tot de #PHOT: een vrije foto-opdracht op dinsdag. Ze stuurde me recent een paar vragen over mijn fotoblog en publiceerde die op haar site. Grappig dat een van mijn projecten haar inspireerde, want vaak kom ik weer op ideeën door haar blog. Elkaar inspireren, dat is misschien wel de grootste kracht van het bloggen.

Zojuist zat ik voor de lol mijn fotodagboek vanaf het begin door te bladeren. Veel herinneringen kwamen weer terug. Het viel me op dat ik in het begin veel meer dan nu frames van films plaatste die ik gekeken had. Eigenlijk best leuk. Een fotodagboek kan immers van alles zijn, ook een verzameling van de films die je kijkt. Ik denk dat ik dat ook weer ga oppakken. Verwacht dus meer filmbeelden binnenkort.

Categorieën
Fotoblog Mike's notities

Verloren voorwerpen

Indy was here…?
Gebroken klassieker.
Een verloren Wachttoren op de vuile vloer van Amsterdam Centraal.
Kennelijk had iemand geen boodschap aan De Verlichtende Boodschap.

Categorieën
Mike's notities

De perfecte zondag reprise









Categorieën
Mike's notities

De eeuwige forens: Good morning

Donderdagochtend, 8:01Op weg naar het station valt mijn oog op de lucht rechts van mij. Licht rood-blauw. De ochtend voelt lekker fris, maar wordt al warmer. Veel beter dan al het water van de afgelopen dagen. Een kleine voorbode van de lente. Ik heb geen zin om te werken vandaag. Het vooruitzicht van acht uur gevangen op kantoor doet me rillen.Gelukkig heb ik nog even. Nog even buiten, nog even frisse lucht. En dan nog een uurtje lezen in de trein. De dag begint goed.