Gent – Michael Minneboo

In het eerste weekend van December waren Linda en ik in Gent. Ik was er onder andere om te jureren voor de Plastieken Plunk. Een leuk en gezellig klusje. Maar los daarvan was het bezoekje aan Gent sowieso geslaagd, ook al was het kort en gingen we maandagochtend alweer richting de volgende afspraak in Antwerpen.

Uiteraard was ik gecharmeerd van de oude binnenstad. Ik hou van historische binnensteden en mooie pandjes uit de Gouden Eeuw. Daarvan vind je er in Gent genoeg.

De rondvaartboot stelde niet veel voor. Omdat de boot maar onder een paar bruggen kon varen, voer deze heen en weer. Het was meer een veerpont dan een rondvaartboot. Toch wist de gids het maximale wist te halen uit de vierkante kilometer waarin de boot zich begaf. Ieder pandje werd besproken. Jammer alleen dat de grapjes er zo routineus uitkwamen dat duidelijk was dat hij op de automatische piloot stond.

Het appartementje was in retrostijl. Iets wat Linda erg leuk vond. Daar had ze het appartement ook op uitgekozen volgens mij. Ik vond het een fijn plekje vlakbij de binnenstad. Leuk uitzicht ook. Een beetje thuis van huis.

Zondag bezochten we het Stedelijk Museum voor Actuele Kunst, oftewel S.M.A.K. Ik vond de tentoonstelling Drawing the Bottom Line erg tegenvallen. Hierin werden tekeningen van 53 internationale kunstenaars getoond. Het moest een staalkaart zijn van wat tekenen binnen actuele kunst betekent. Even kort door de bocht: ik was niet erg onder de indruk van de meeste kunstwerken die geselecteerd waren. Ik ken strips die mooier, interessanter en beter getekend zijn dan dat ik daar aan de muur zag hangen. Een paar werken uitgezonderd, zoals deze tekening van Michaël Borremans.

Vooral leuk om lang naar de details van deze tekening te kijken.

Ook dit vond ik nog een aardig doek:

De conceptuele kunst op de eerste verdieping kon mij meer bekoren. Drawing the Bottom Line riep bij mij vooral weer de vraag op wie eigenlijk bepaalt wat kunst is en wat dus belangrijk. Wie bepaalt wat bewaard moet worden voor het nageslacht? En hoe vaak zitten ze er eigenlijk niet naast?

Gelukkig zijn er in Gent ook enkele straatkunstenaars actief.

En deze banketbakker verdient wat mij betreft ook een prijsje voor zijn/haar smakelijke kunstwerk:

Al deze foto’s heb ik overigens ook gepubliceerd op mijn Instagram-account.

Jan van Doornspeek wint Plastieken Plunk 2015

De Plastieken Plunk is gewonnen door Jan van Doornspeek. De jury achtte zijn De wachtkamer het beste korte stripverhaal van het afgelopen jaar.

Openingsscène uit De wachtkamer

Hoe ik dat weet? Ik zat samen met Joris Vermassen en voorzitter Willy Linthout in de jury dit jaar. In een restaurant in Gent kwamen we afgelopen zaterdagavond samen om tijdens het diner te vergaderen over de acht strips op de shortlijst. Ik vond het erg leuk om Linthout eens te ontmoeten, alweer 33 jaar is hij de schrijver en tekenaar van de Urbanus-strip. Ook maakte hij meer persoonlijke strips zoals Het jaar van de olifant en Wat wij moeten weten. Vermassen had ik al eens eerder ontmoet en geïnterviewd over zijn graphic novel Het zotte geweld, dus dat was een aangenaam weerzien.

We hebben voor De wachtkamer gekozen omdat Van Doornspeek in een paar bladzijden een echt personage neerzet en hij de psychologische toestand van dit personage op een interessante wijze visualiseert. Het verhaal eindigt bovendien met een aardige en onverwachte twist. Er waren nog een paar andere boeiende strips bij de shortlist van acht trouwens. Al viel het ons op dat sommige verhalen wat stuurloos aanvoelden en bij sommige het visuele aspect wat achter bleef. Dat waren enkele zake die tijdens het diner ter sprake kwamen.

De publieksprijs werd gewonnen door Floris de Smedt. Hij stuurde een aflevering in van de strip Kapitein Ansjovis die eerder in Spirou is afgedrukt. Ook deze kon ons trouwens bekoren. Journalist Wouter Adriaensen schreef er een artikel over op de site van Stripgids en sprak kort met de winnaars.

De winnaars werden bekend gemaakt in café Het Onverwacht Geluk, waar we nog gezellig enige pintjes achterover sloegen op de winnaars en de strips. Van Doornspeek krijgt als hoofdprijs een geboetseerde Plunk – gemaakt door Luc Cromheecke himself en 250 euro prijzengeld. De publieksprijs bestaat uit 50 euro en een eervolle vermelding.