Categorieën
Boeken Film

Ghostbusters: The Ultimate Visual History

The Stay Puft Marshmallow Man loopt dreigend richting The Ghostbusters. Een scène die in mijn geheugen gegrift staat en die als jonge kijker veel indruk op mijn maakte.

Ghostbusters-stay puft
Na al die jaren is Ghostbusters (Ivan Rietman, 1984) nog steeds een van mijn favoriete films. Een origineel verhaal, een supergrappige cast en bijzondere visuals, die er dertig jaar na dato nog steeds top uitzien. Maar bovenal een film met een groot warm hart en personages waar je om geeft.

De laatste paar dagen heb ik The Ghostbusters on my mind. Niet zo gek, want ik ben het fantastische boek Ghostbusters The Ultimate Visual History aan het lezen. Een boek waarin Daniel Wallace de ontstaansgeschiedenis van twee films uit de doeken doet en van de twee animatieseries die daaruit voortkwamen: The Real Ghostbusters en Extreme Ghostbusters. Ook is er aandacht voor de Ghostbusters comics, fancultuur, videogames en merchandise.

ghostbusters_poserenWallace sprak met de makers en acteurs en heeft zijn verhaal vooral visueel aangepakt: veel ontwerpschetsen, foto’s, en dus veel nadruk op de visuele aanpak en de creatie van de visual effects. Daarnaast bevat het boek vele gekke extra’s, zoals het visitekaartje van Peter Venkman, een Stay Puft Marshmallow Man sticker en een animatiecel. Deze extra’s zitten in het boek geplakt, soms over de tekst heen, maar altijd op te tillen zodat je alles wel gewoon kunt lezen.

ghostbusters-visual-guide-slimer

Alles is bedacht
Wat het boek zonder meer duidelijk maakt, is dat alles wat je op het witte doek ziet, door iemand is bedacht. Alle spoken, protonpacks, Ghostbusters-uniformen, hoe Gozer er uitziet – alles is begonnen met een potlood en papier en zeer getalenteerde tekenaars met een eindeloze dosis fantasie. Over alles is nagedacht en alles is afgewogen. Wat dragen de personages? Op welke locaties gaan we draaien? Hoe ziet de slaapkamer van Dana eruit? Hoe brengen we Mr. Stay Puft tot leven? Dat zijn dingen waar veel mensen niet bij stil staan als ze naar een film kijken, maar die toch even gezegd moeten worden. Het is daarom bijzonder om vroege ontwerpschetsen van bijvoorbeeld Slimer te zien en te ontdekken hoe men heeft geprobeerd een verhaal over spokenvangen toch een realistisch soort logica te geven door de narratieve structuur van een start-up te kiezen. In wezen gaat Ghostbusters over wetenschappers die een eigen bedrijf beginnen.

Zonder dat ik het wist, zat deze Ghostbustersfan al jaren op dit boek te wachten. Toen ik hem in de kast bij The American Book Center zag staan, leek het even of het boek oplichtte. Het boek lonkte naar me. Het was voor mij een must have, ook al kost het werkje 50 dollar, dus zo’n zestig euro.

Nou ja, ik kan er nog veel meer over zeggen, maar in plaats daarvan embed ik deze uitgebreide recensie en ga ik weer lekker verder met lezen.

Voor de liefhebbers: er is ook een soortgelijk boek uit over Back to the Future.

Categorieën
Strips

Lekker cosplayen op de eerste editie van Dutch Comic Con

Cosplayers, ik ben er gek op. Mensen die zo gepassioneerd zijn over een bepaalde serie, comics en de personages daarin dat ze zich als die personages gaan verkleden op een Comic Con. De eerste editie van Dutch Comic Con waren ze niet te missen: Batmen, Darth Vaders, Jokers, Deadpools en Ghostbusters… Ze waren overal.

DCC_Darth_vader DCC_rode_ogen_02

Goed, ik geef toe dat ik niet zo thuis ben in anime en manga, dus bij veel kortgerokte meisjes wist ik niet precies wie ze voor moesten stellen, maar wat maakt het uit. Het geheel zag er vrolijk en kleurrijk uit. Bezoekers wilden maar wat graag op de foto met deze aangeklede liefhebbers dus er werd veelvuldig geposeerd.

DCC_harleyquin_02 DCC_harleyquin DCC_gandalf_telefoon

Op Facebook staan op de pagina van Dutch Comic Con oproepjes van Cosplayers of mensen vooral ook die foto’s met hen online willen zetten en taggen. Wat dat betreft heeft het ook wel weer iets narcistisch, net als vloggers die het merendeel van hun video in beeld zijn en niet het evenement dat ze bezoeken. Maar laat ik daar niet over kniesoren, want het is nu eenmaal de tijd dat Narcissus regeert.

Wie vooral met stripbeurzen als die het Stripschap bekend is, stond in het laatste weekend van maart wel even te kijken in de jaarbeurs te Utrecht. Een stripbeurs waar duizenden mensen op afkomen? Ongehoord in Nederland zou je denken. Voor de stand van Strip2000 stond een lange rij voor Kenny Rubenis, de bedenker en tekenaar van de strip Dating for Geeks. Natuurlijk, die strip gaat over de bezoekers van Comic Con, maar toch heel tof dat de albums als warme broodjes over de toonbank gingen. Ook de stripwinkels die aanwezig waren boerden goed gisteren. En niet alleen in het geekdepartment: Robert van der Kroft verkocht ook veel Claire-albums zaterdag.

Geeks voor Kenny. Foto: Aimée de Jongh.
Geeks voor Kenny. Foto: Aimée de Jongh.

Ook bij de stand van the American Book Center liep het storm. Wat dat betreft werd er goede zaken gedaan. Maar vergeet niet dat er achter het prachtige circus van cosplay een geldmachine schuilgaat.

Wie wilde poseren bij de Batmobile of de Delorean uit Back to the Future moest daar 5 euro voor neertellen. Veel mensen kwamen voor de bekende koppen uit de film- en televisiewereld. Voor een handtekening betaal je al snel 30 euro, voor een foto met je held(in) meer.
Zelf hoef ik niet zo nodig op de foto met een acteur van een film of serie. En een handtekeningenjager ben ik nooit geweest. Ook niet als ik stripmakers interview trouwens, wat de belangrijkste reden was voor mijn bezoek aan Dutch Comic Con. Ik had een halfuur met de Britse stripmaker Andrew Wildman. Die heeft Transformers en Spider-Man getekend en heeft nu zijn eerste zelfgeschreven graphic novel uit: Horizon.

DCC_ghostbusters DCC_batmobile_02

DCC_batmobile_01
Alle vette vingers van de bezoekers moeten natuurlijk wel weer van de Batmobile afgepoetst worden.

Helemaal vlekkeloos was de eerste editie niet. Enkele gasten zegden hun komst van tevoren af vanwege verschillende redenen. Dat cancelations werden niet altijd even snel op de site van Dutch Comic Con gecommuniceerd. Ook hoorde ik dat sommige uitgevers die wel graag op de beurs hadden gestaan, geen contact kregen met de organisatie. En het was erg druk. Die hal met stripwinkels kon je op sommige momenten niet doorkomen. Het leek de Kalverstraat wel op zaterdag. Ook zou de Comic Con wat panels en dat soort dingen kunnen gebruiken. Er waren wel Q&A’s met de acteurs, maar een paar leuke thematische panels over comics of televisieseries zouden goed passen in het programma.

Toch ben ik als stripjournalist erg blij met de komst van Dutch Comic Con. Komen we dan eindelijk van het stoffige imago met strips in bananendozen af? De toekomst ziet er positief en vol cosplayers uit.

Categorieën
Strips

Dutch Comic Con komt eraan!

Wie van strips houdt in Nederland kan bijna ieder weekend wel ergens op een beurs terecht. Toch lijkt de Dutch Comic Con mij meer dan de gemiddelde beurs te gaan worden. Uiteraard ga ik daar een kijkje nemen.

In Eppo #6 staat een kort interview met organisator Ivan Lok. Het is zijn intentie dat Dutch Comic Con uitgroeit tot een evenement waar 100.000 bezoekers op af komen. Hij schat dat de eerste editie toch al 35.000 bezoekers zal trekken. ‘We doen iets unieks voor Nederland en alles en iedereen uit dit wereldje doet mee. Zelf hebben we veel beurzen bezocht, maar we waren er nooit tevreden over. Vandaar dat we naar de New York Comic Con zijn gegaan om te zien hoe het echt moet. Daar hebben wij nu een samenwerkingsverband mee. De Dutch Comic Con is precies hetzelfde van opzet, alleen kleiner,’ aldus Lok in Eppo. Dat belooft wat.

De aankondiging die ik van Dutch Comic Con binnenkreeg, is als volgt:

In het weekend van 28 en 29 maart wordt de Jaarbeurs Utrecht omgetoverd tot een waar popculture-paradijs voor liefhebbers van comics, films, games, stripboeken, boeken in het Young Adult-genre, cosplay, sciencefiction, fantasy, cartoons én alles wat daar afgelopen decennium uit is voortgekomen. Op Dutch Comic Con staat popcultuur in de breedste zin van het woord centraal.
Tijdens de beurs zijn er meet & greets met bekende acteurs, gerenommeerde tekenaars, beroemde cosplayers, de nieuwste films in een heuse bioscoop en mooie memorabilia zoals de originele General Lee uit The Dukes of Hazard, de DeLorean uit Back to the Future en de Batmobile uit 1966! Je kunt bovendien de laatste games uitproberen en er staat een enorme markt waar van alles te koop is van comics tot games en van figurines tot DVD’s.

Captain Holland.
Captain Holland.

Acteurs
Er komen diverse bekende film- en televisieacteurs naar Dutch Comic Con. De komst van acteurs, Giancarlo Esposito (Breaking Bad), Joseph Gatt (Game of Thrones), Osric Chau (Supernatural), Julian Glover (Game of Thrones), Michael Cudlitz (The Walking Dead), Costas Mandylor (Saw-films), Claudia Wells (Back to the Future), James Tolkan (Back to the Future) en Stanislav Janevski (Viktor Kruml in Harry Potter and The Goblet of Fire) zijn al bevestigd. Met alle acteurs kun je in Artist Alley op de foto en/of een handtekening laten zetten. Inmiddels heeft Ernie Hudson (Ghostbusters) laten weten dat hij niet naar Utrecht komt.

ghostbusters_poseren
Ghostbusters. Ernie Hudson (tweede van links).

Cosplay
Daarnaast komen ook bekende cosplayers van over de hele wereld naar Dutch Comic Con, zoals Elisa Lydia Mami, Enji Night, Giada Robin en Lux Briel. Op zowel zaterdag als zondag wordt een grote cosplaywedstrijd georganiseerd met een jury bestaande uit de nationale en internationale top van de cosplaywereld.

Tekenaars
Ook wereldberoemde strip- en comictekenaars zullen Dutch Comic Con met een bezoek sieren. Zo zijn o.a. Andrew Wildman en Joe Benitez aanwezig Verder zijn ook bekende tekenaars uit Nederland aanwezig. Bijvoorbeeld Romano Molenaar, tekenaar van Storm, The Darkness, Witchblade en Tomb Raider, is op Dutch Comic Con aanwezig om vragen te beantwoorden over zijn tekenkunst.

Eerder maakte ik deze video van Romano in actie tijdens de Batman-dag bij Henk vorig jaar:

Qua Nederlandse stripmakers zie ik op de site van Comic Con op dit moment vooral tekenaars uit de Eppo-stal staan.

Concerten
Zowel de horror- en hardcorepunkband Misfits als de band Cosmic Rays, met o.a. Engelse striptekenaar Charlie Adlard (The Walking Dead), zullen op zaterdagavond een spectaculair optreden verzorgen op de mainstage in de Jaarbeurs. Op zaterdag 28 maart sluit de beurs om 18:00 uur. Aansluitend vindt een avondvullend programma plaats op de mainstage tot 23:00 uur.

Tickets
Bezoekers kunnen kiezen uit een dagkaart of een weekendkaart. Met een weekendkaart heeft een bezoeker zowel op zaterdag als zondag toegang tot het terrein. Kinderen tot en met 6 jaar mogen gratis onder begeleiding van een volwassene mee.
In de voorverkoop gelden onderstaande prijzen:

Dutch Comic Con – Day ticket zaterdag (alleen geldig op zaterdag 28 maart 2015) – € 17,50 Dutch Comic Con – Day ticket zondag (alleen geldig op zondag 29 maart 2015) – € 17,50 Dutch Comic Con – Weekend ticket (Dit ticket is het hele weekend geldig) – € 30,-
Op 28 en 29 maart kost een dagkaart € 20,- en een weekendkaart € 35,-.

Openingstijden beurs:
Zaterdag 28 maart: 10:00 tot 18:00 uur. Het avondprogramma vindt plaats van 18:00 tot 23:00 uur. Zondag 29 maart: 10:00 tot 17:00 uur
Locatie: Jaarbeurs Utrecht

Check voor de laatste updates en het volledige programma de site van Dutch Comic Con.

En? Ga jij naar de Dutch Comic Con?

UPDATE Vrijdag 27 maart: Er is nogal wat gerommel in de programmering en sommige gasten komen niet meer. Check voor het laatste nieuws de facebookpagina van Dutch Comic Con.

Categorieën
Film Frames

Poltergeist: Indrukwekkende lichtshow met een christelijk tintje

Sommige films die al wat ouder zijn doorstaan de tands des tijds niet. Poltergeist echter wel.

poltergeist_02 poltergeist_03

Deze horrorfilm uit 1982 van Tobe Hooper is nog steeds zeer genietbaar, al komt de plot wat traag op gang. Het verhaal is mede gepend door Steven Spielberg die ook als producer optrad in de film. Zijn vingerafdrukken en die van Industrial Light and Magic, het special-effectsbedrijf van George Lucas, zitten dan ook duidelijk op Poltergeist. (Let trouwens eens op hoeveel Star Wars-merchandise je in de film kunt zien.) De special effects zijn trouwens zeer overtuigend en waren toentertijd state of the art. Nu zie je wel door de lichtshow heen, maar toch, mooi gedaan. Dat de effecten overtuigen komt mede door het strakke spel van de acteurs die allemaal heel expressief hun angsten laten zien. Vooral hoofdrolspeelster JoBeth Willams kan er wat van.

'Who you gonna call?'
‘Who you gonna call?’ De enige echte Craig T. Nelson schrikt zich een hoedje!

Poltergeist draait om een doorsnee Amerikaans gezin bestaande uit pa, moe en drie kinderen, dat in een nieuwbouwwijk gaat wonen. Een typische Californische suburb. Al snel blijkt echter dat hun nieuwe huis niet helemaal pluis is: klopgeesten en paranormale verschijnselen stonden niet in de verkoopakte aangekondigd maar zijn veelvuldig aanwezig. Als de jongste dochter in een interdimensionale poort verdwijnt en wordt gegijzeld door ‘het beest’, is het tijd om de Ghostbusters te bellen. Maar ja, die bestaan niet in dit verhaal dus bellen de ouders maar met een stel wetenschappers die zich bezighouden met het paranormale. Dit sympathieke trio blijkt al snel niet opgewassen tegen het kwaad, dus wordt een grappig dwergvrouwtje ingehuurd om het huis ectoplastisch schoon te maken en de dochter te redden.

Waarom het zo spookt in dat huis, laat ik even in het midden, maar het heeft weer eens alles te maken met een grote coöperatie waarbij winstoogmerk voor ethiek gaat. Dit maakt de film nu nog steeds relevant.

poltergeist_09
JoBeth Willams is nog steeds zeer aantrekkelijk als ze bang speelt.

poltergeist_10

De christelijke ondertoon die in dit soort films schuilgaat, vind ik wel ergerlijk. Het valt me bij het (her)bekijken van veel horrorfilms op hoe erg deze eigenlijk gestoeld zijn op de christelijke leer. In Poltergeist staat de weg naar het hiernamaals centraal en met ‘het Beest’ wordt overduidelijk de Duivel bedoeld. Aangezien ik het christendom, net als alle andere religies, een onwijs onnozele uitvinding vind, boet de film mijns inziens hierdoor aan geloofwaardigheid in. Liever een onbekende demon, dan eentje die bedacht is door een stelletje gefrustreerde mannen die de fictieverhalen over God en Jezus op papier stelden.

Overigens: sommige mensen beweren dat er een vloek heerst op de Poltergeist-filmreeks.

poltergeist_11 poltergeist_12 poltergeist_13 poltergeist_14

Waarom de rubriek Frames?
De verhalen die we lezen en zien maken net zo goed deel uit van onze levensloop als de gebeurtenissen die we in reallife meemaken. In de rubriek Frames verzamel ik stills uit de films die ik heb gezien om zo die herinneringen te kunnen bewaren en koesteren. Poltergeist keek ik in het kader van de weg naar Halloween.

Categorieën
Film

RIP Harold Ramis

Wederom is een filmheld gestorven: Harold Ramis is op 69-jarige leeftijd overleden. Ik zal hem vooral herinneren als Egon Spengler, een van de Ghostbusters die hij samen met Dan Aykroyd creeërde. Ghostbusters (Ivan Reitman, 1984) blijft een van mijn favoriete films aller tijden. Ramis was naast acteur ook scenarist en regisseur en verantwoordelijk voor juweeltjes als Groundhog Day, die ook tot een van mijn favorieten behoort. 

Illustratie: Ash Vickers met Will Dobson.
Illustratie: Ash Vickers met Will Dobson.

Ramis was goed in het heel droog brengen van zijn personages, zoals Egon Spengler die nooit te beroerd is om ingewikkelde zaken, op een simpele manier uit te leggen:

Categorieën
Film Juniorpress Spidey's web Strips

Spidey’s web: Opgeblazen Spider-Man

Ieder jaar vindt in New York op Thanksgiving Day een mega optocht plaats georganiseerd door de Amerikaanse winkelketen Macy’s. In de karavaan van ballonfiguren, versierde wagens en Bekende Amerikanen is Spider-Man al jaren een vaste gast in de vorm van een megagrote ballon. Dit jaar dus weer:

Foto: Reuters
Foto: Reuters

Macy's Legendary Thanksgiving Day Parade Winds Through New York City

Die parade doet me denken aan een stripscène uit de jaren tachtig.

Demonenstad
In de zomer van 1989 kwam Marvel met een groot crossover verhaal dat Inferno werd gedoopt. Wanneer de barriere tussen de aarde en de mystieke dimensie Limbo verzwakt is geraakt, ziet een aantal demonen kans om de aarde te bereiken. Ze belanden in New York en al snel worden de gevolgen zichtbaar: auto’s komen tot leven, gebouwen beginnen te bewegen, mensen worden opgegeten door hun eigen kleding. Dat soort dingen. Het Empire State Building begint te groeien en wordt het epicentrum van alle narigheid. De belangrijke verhalen van Inferno werden in de titels rondom mutanten als the X-Men en New Mutants verteld, maar de effecten ervan waren ook in de andere comicseries van dat moment zichtbaar. Ons favoriete Webhoofd kreeg er dus ook mee te maken.

Luchtige vijand
In Amazing Spider-Man #311 begint het al goed als de stenen leeuwen voor de beroemde bibliotheek van New York tot leven komen en Spidey als leeuwentemmer moet optreden. Een nummer later loopt er een megagrote Spider-Man-ballon door de straten van New York die onze held moet uitschakelen:

spideyversusballoon1spideyversusballoon2spideyversusballoon3

De ballon is inderdaad dezelfde die dat jaar in de Thanksgiving Day Parade zou optreden.

Het Inferno-idee is volgens mij deels geïnspireerd door films als Ghostbusters. Dat in de stad door bovennatuurlijke activiteit van alles tot leven komt, lijkt veel op de taferelen die we in de twee Ghostbusters-films zien als de spoken uit hun dak gaan.

En de grote ballon van Spidey die door New York loopt lijkt veel op de scène met de Stay Puft Marshmallow Man uit de eerste Ghostbusters-film (Ivan Rietman, 1984). Sterker nog: als Spidey zijn luchtige evenbeeld tegenkomt maakt hij een directe referentie naar de film: ‘What the heck is that? The “Stay-puft”-Spider-Man?!” Opmerkelijk genoeg is deze verwijzing in de Nederlandse vertaling weggelaten. Ook de referentie naar Macy’s. Kennelijk vonden de mensen van Juniorpress beide verwijzingen te specifiek en onbekend voor de Nederlandse lezers.

In Ghostbusters II doen ze de scène van Mister Stay Puft nog eens dunnetjes over met een wandelend Vrijheidsbeeld.

Dit jaar werd tijdens de Macy’s Thanksgiving Day Parade de linkerarm van de Spidey ballon geraakt door een boomtak in Central Park en liep daardoor leeg. Tenminste, dat is de officiële versie. Wie weet kwam de ballon plotseling tot leven en moest Spidey wederom ingrijpen met een megagrote naald om hem uit te schakelen. Stranger things have happened.

Amazing Spider-Man #311 & 313. Tekst David Michelinie. Tekeningen: Todd McFarlane.

Categorieën
Strips

Pas op voor Schanulleke!

kim_schanulleke

Ik vind dit een erg toffe tekening van Kim Duchateau. Hoewel ik zelf nog nooit van een moordende Schanulleke heb gedroomd, roept het beeld bij mij meteen associaties op met the Stay Puft Marshmallow Man, Chuckie en vrouwen die ik in het verleden gedatet heb. Met andere woorden: personages die we als liefelijk beschouwen maar opeens heel gevaarlijk uit de hoek kunnen komen.

Arme Aldegonne!

Overigens is deze afbeelding de cover van de nieuwste Stripgids, nummer35. Lees daar hier meer over.

Categorieën
Film Media

Ghostbusters game en fanfilm

Komt er ooit nog een Ghostbusters 3 of moeten we het met de 3D game doen die in juni dit jaar uitkomt? Sommige fans besloten zelf het antwoord op deze vraag te geven door een fanfilm te maken: Ghostbusters Hellbent.Nee, de film is nog niet af en zou volgens de berichten in postproductiefase verkeren. Het heeft lang geduurt voordat fanfilmmaker Matt Adams het zover gebracht heeft, want hij schreef een eerste versie van het script al in 1999. Op de Myspace pagina van de film staat de volgende synopsis:

Ghostbusters International recruiter Oscar Wallace (Bowles) sets out along the East Coast to set up Ghostbusters franchises outside of New York, Landing him in Richmond, Virginia. A meal gone ghastly leads him to recruit Steven Reeves (Hodges), Marc Skyler (Childress), and Jay Davis (Adams). Three college students with a knack for the paranormal.

They set up shop as GHOSTBUSTERS, ridding Richmond of bizarre aparitions. However, the Boys in Grey are challenged when the River City catches the eye of the anti-christ. Soon all hell breaks loose and it’s up to the Ghostbusters to stop it.

Klinkt als een aardige synopsis, maar hou je adem nog maar niet in voordat je de trailer van de film gezien hebt. Mijn verwachtingen zijn na het zien van de trailer niet bepaald hooggespannen. Typisch een geval van ‘ik ga een leuke video maken met mijn vrienden en laat het camerastatief en goede microfoon thuis’. Het ziet ernaar uit dat de specialeffects beter zijn dan de acteurs. Jammer want het concept van Ghostbusters is rijk genoeg voor interessante films. En games. En animatieseries.

Ghostbusters: Hellbent Trailer (Final) from White Tiger Filmz on Vimeo.

Zo kan het ook:

http://youtu.be/LyVGSGynYpg

Voorlopig zet ik mijn geld in op de game die geschreven werd door Dan Ackroyd en Harold Ramis. De mannen die ook de twee films schreven en deel uitmaken van de cast. De rest van de originele cast doet ook weer mee. Ze spraken de stemmen in en stonden model voor de avatars. Wie alvast een voorproefje wil, check de site van Ghostbusters, the videogame. Moet ik toch een keer een gamecomputer gaan kopen. De laatste keer dat ik een Ghostbuster-game speelde was op de Commodore 64, ergens in de vorige eeuw. “Ooh, he slimed me!”

Categorieën
Film Fotoblog Mike's notities

New York notities #2

Sinds die scène in de film Ghostbusters (Ivan Reitman, 1984) is het altijd al een wens van me geweest om de New York Public Library te bezoeken. Niet dat ik er iets spookachtigs verwacht natuurlijk, maar de plek bewandelen waar Peter Venkman en zijn collega’s hun eerste ontmoeting met het hiernamaals beleefden lijkt me toch bijzonder. De dag dat we het gebouw bezoeken, zijn we iets te vroeg. De bibliotheek gaat pas om 11 uur open. Voor New Yorkers is 11 uur vroeg genoeg om te lezen. We hebben dus genoeg tijd om de leeuwen te fotograferen die dit instituut der kennis bewaken.Even later gaan we het gebouw binnen. De bibliotheek bevat prachtige leeszalen vol gedrukte kennis. Tussen alle lezende New Yorkers had ik moeite om niet heel hard ‘Hey, has anyone seen a ghost?’ te roepen. Gelukkig kon ik me inhouden. Ik ben immers Bill Murray niet. Bovendien werd deze zin door Pete Venkman in een heel andere scène uitgesproken.

Doodeng en doodleuk vond ik Ghostbusters de eerste keer dat ik de film zag. Ik was een jaar of zeven denk ik. Als de bibliotheekmedewerker aan het begin van de film door de zaal met boeken loopt, begint ze langzaam te vermoeden dat er iets niet pluis is. Rondzwevende boeken en later een heel kaartenregister dat de lucht in vliegt zijn daar duidelijke aanwijzingen voor. Dan schijnt er een spookachtig wit licht op de bibliothecaresse. Ze ziet een verschijning en slaakt een ijzige angstkreet! Het is een wonder dat ik na het zien van deze scène ooit nog een bibliotheek in durfde.Nu ik door de muisstille zalen van de New York Public Library loop, is een dergelijke doodsangst moeilijk voor te stellen. Maar ja, je weet nooit wat er in de kelders van het gebouw schuilgaat…
Columbia University
Enkele dagen later bezoek ik in mijn eentje een plek die ook op de achtergrond van Ghostbusters een rol speelt: de campus van de Columbia University. Hier op de trap zitten Pete en Ray zich te bezatten. Ze zijn zojuist door het universiteitsbestuur ontslagen. Venkman ziet hierin echter een gouden kans: ze moeten voor zichzelf gaan beginnen. Overigens studeerde Peter Parker hier ook in de Spider-Man-films van Sam Raimi. In Spider-Man 2 krijgt Parker hier menig tas tegen zijn hoofd als hij zijn spullen van de grond afraapt. Ook krijgt hij een berisping van Dr. Curt Connors naar zijn hoofd geslingerd wanneer hij voor de zoveelste keer te laat komt opdagen voor college. Het werk van een superheld is nu eenmaal moeilijk te coördineren met het studentenleven.
Wie op de campus van Columbia vertoeft snapt waarom dit een geliefde filmlocatie is. De classicistische gebouwen zijn imposant. Tegelijkertijd straalt het geheel een rustige sfeer uit. De campus van de New York University is een stuk minder schilderachtig dan die van Columbia – het sociale gebeuren speelt zich daar vooral af op Washington Square Park, maar voelt veel minder als een eenheid dan dit centrum der kennisuitwisseling.

Vleugje nostalgie
Een mild windje is het staartje van een regenbui eerder die middag. Ik ga op de trap voor de universiteitsbibliotheek zitten. Ik observeer de paar studenten die op de campus zijn. Het merendeel loopt van het ene naar het andere gebouw. Het is zondag dus erg rustig. Nergens zie ik een leuk tentje om wat koffie te drinken. Daar had ik wel op gehoopt, want dit zijn doorgaans de beste plekken om wat van de studentensfeer mee te krijgen.Ik rondde mijn studie af in de zomer van 2003 en ofschoon ik daarna nog een jaar heb lesgegeven op de universiteit, is het alweer vijf jaar geleden sinds ik het studieleven achter me liet. Soms mis ik het wel. Het discussiëren over theorieën, samen boeiende nieuwe films ontdekken, kennis gevoerd krijgen, kennis opdoen in dat ene verrassende boek dat door zijn vreemdsoortige cover opvalt in de boekenkast en natuurlijk heel veel gezellig toeven in het studentencafé. Ik mis het soms. Net als de zeeën van tijd die je tussen het studeren door lijkt te hebben…

Ach, wat zeur ik nou. Ik deel als freelancer nu ook mijn eigen tijd in, kennis doe ik nog steeds dagelijks op via het web en ik sla zelfs nog wel eens een boek open. Toch voel ik mij wat weemoedig wanneer ik op de campus van Columbia rondloop. Dat komt vooral omdat ik bezichtiger ben van een wereld waar ik geen deel van uit maak. Dit is niet mijn wereld, dit is niet mijn universiteit. Sterker nog: dit is niet eens mijn stad. Stranger in a strange, but familiair land…

Wordt vervolgd…Lees ook:

Categorieën
Strips

New York: De beste stripwinkels in Manhattan

New York is een perfecte plek voor stripliefhebbers. Marvel Comics en DC Comics zijn er gevestigd. Maar dat zijn slechts kantoorgebouwen – tekenaars tekenen tegenwoordig immers thuis. Nee, de stripnerd kan zijn hart ophalen aan de stripwinkels die er te vinden zijn in Manhattan. Daarom nu een artikel over de meest aansprekende winkels die ik bezocht tijdens mijn verblijf aldaar. Laten we met een knus en kundig winkeltje beginnen. Ga je mee naar binnen? St. Mark’s Comics
Gelegen in de wijk East Village op #11 St. Mark’s Place, ligt de kelder comic shop St. Mark’s Comics. Een heel uitgebreide winkel met leuke stripdingen als T-shirts, actiefiguurtjes en natuurlijk genoeg comics om aardig wat leesuren mee te vullen. Bij binnenkomst zie je aan de linkerkant een wand vol met de recent verschenen uitgaven. Rechts is een hoek met oudere comics, trades en hardcovers. De eigenaar is een aardige vent. Een Superman-fan (nou ja, moet hij weten) die weet wat hij verkoopt. De collectie bevat een aantal comics die lastig online te krijgen zijn. Ik scoorde er een paar interessante eenmalige Spiderman uitgaven waar ik nog nooit van gehoord had. En een special over John Romita Jr. waarin mijn grote held werd geïnterviewd, een boekwerk vol met interessante schetsen. De eigenaar koopt ook in van particulieren. Daardoor kun je er ook speciale uitgaven op de kop tikken. Zo stonden er van de Marvel MasterWorks-serie oudere drukken. Voor de oudere comics betaal je natuurlijk wel een speciale prijs, maar het is bijzonder om historische uitgaven aan te kunnen schaffen. Nadeel van dit soort winkeltjes is wel dat de comics al door veel handen zijn gegaan van mensen die graag bladeren. Ze zien er dus niet allemaal weer even nieuw uit. Ook is het er behoorlijk stoffig.

Een vergelijkbare winkel is Jim Hanley’s Universe, in de schaduw van het Empire State Building. Net als St. Mark’s Comics kun je hier genoeg trades vinden en randverschijnselen van de comicwereld. Naast het gebruikelijke stripwerk ook opvallend goede boeken over strips. In het geval van Spiderman zijn dat bijvoorbeeld het boek Comic creators on Spider-Man en een overzichtsboek van John Romita Sr. Hier geldt overigens wel dat je bij binnenkomst je (rug)tas dient in te leveren. De winkel is ruim opgezet met lange kasten waarin je rustig kunt snuffelen. Ook de openingstijden zijn gunstig: maandag t/m zaterdag kun je er van 9 uur ’s ochtends tot 11 uur ’s avonds terecht. Zondags van 12 tot 7.

Forbidden Planet
Je ontkomt er niet aan als je in New York of Londen opzoek bent naar een goede, uitgebreide stripwinkel: de keten van Forbidden Planet zit overal. Het is er vooral erg druk op woensdag, vrijdag en zaterdag. De onbedachtzame bezoeker is hierbij dus gewaarschuwd. Ondanks de drukte op zaterdag kon ik er aardig mijn weg vinden, al was ik op sommige momenten meer bezig met mensen te ontwijken dan dat ik me op de strips kon storten. Verder een zeer uitgebreid assortiment aan van alles: van bijzondere actiefiguren, T-shirts, dvd’s en vage mangapoep. Ze hebben ook een aardige kast met independent-uitgaven. Niet alleen superheldenkrachtpatserij dus.

Watchmen was all over the place.

Extra attractie in deze stripwinkel is het bijdehante personeel – allemaal opgeschoten nerds en een enkele nerdette die weten waar ze het over hebben en je met een flinke dosis spot te woord staan. Daar moet je van houden. ‘All the news that is forbidden’

Iedere week geven ze bij Forbidden Planet een klein gekopieerd krantje uit: Weekly Planet. Hierin staat braaf wat er die week uit gaat komen in de typische tongval van het personeel. In het nummer van 4 maart 2009 werd bijvoorbeeld aandacht besteed aan de stripverfilming Watchmen, maar wel op de eigenzinnige FP manier. Auteur Jeff Ayers kaart een paar strips van Alan Moore aan die in zijn ogen stukken beter zijn dan Watchmen. Weet je wat, ik citeer een stukje:

‘The TP edition of Watchmen boasts “One of Time Magazine’s 100 Best Novels” From Hell was robbed. (Also – Watchmen is published by DC Comics, whose corporate parent is? Time Warner, publisher of Time Magazine. Me thinks me smells sumpin fishy. That’s like my mom telling a potential ladyfriend of mine I’m one of her best children. Pick up From Hell. It’s better than Watchmen. And there’s no frickin spandex.’

Waren de Nederlandse stripbladen maar zo wel bespraakt en scherp, want Ayers heeft natuurlijk een punt als het om de bestsellerslijst van Time Magazine gaat. Slim ook om op deze manier From Hell te pluggen, want Watchmen verkoopt heden ten dage toch wel. Midtown Comics verdient een speciale vermelding. Deze winkel heeft in Manhattan maar liefst twee filialen. Eentje vlakbij Times Square (22 West 40th street) en op 459 Lexington Avenue. De eerste winkel bevat twee verdiepingen stripplezier. In tegenstelling tot winkels als St. Mark’s en Jim Hanley’s Universe, zien de comics er hier uit alsof ze vers vanaf de drukker zijn neergezet. Op de tweede verdieping is een ruime collectie losse nummers beschikbaar voor de liefhebber. Het is op de eerste verdieping wel wat krap tussen de stripkasten, maar een kniesoor die daar op let. De winkel is op een doordeweekse dag rustiger dan Forbidden Planet en dus is het makkelijker shoppen. Het personeel is van het type no-nonsense en kundig. Ik vond het daarom prettiger shoppen hier dan in Forbidden Planet. Al valt de t-shirt collectie op Times Square wat tegen. In het filiaal op Lexington hebben ze bij Midtown Comics de T-shirts overigens gewoon aan het kledingrek hangen. In de andere winkels is alles netjes in het plastic verpakt, maar dan kun je weer niet goed zien of de uitgekozen maat je goed staat. Op Lexington stond trouwens een leuke kast vol met aanbiedingen waar een interessante mengelmoes aan comics te koop was toen ik er aan het shoppen was. Midtown verkoopt net als Forbidden Planet independent comics. Ook vond ik er het door mij vurig gezochte Ghostbusters T-shirt. Deze was ook te koop in Forbidden Planet, maar toen alleen in de maten XL en small

.…and taxes
Wat de prijs betreft maakt het niet veel uit in welke stripwinkel je je verslaving bekostigt. Alle prijzen zijn coverprijzen. (Die speciale inkopen in St. Mark’s en aanbiedingen uitgezonderd natuurlijk.) Let er alleen wel op dat je in de States altijd nog btw-belasting betaald over de coverprijs. Alleen bij een heel gunstige wisselkoers is het dus voordeliger om ter plekke je strips daar te kopen en niet in een online shop. Al wil ik bij deze nog wel even benadrukken dat je in de schappen van de stripwinkels in Manhattan dingen kunt vinden waarvan je bestaan niet eens kende. Een duidelijke meerwaarde voor de stripliefhebber op reis. Bovendien kun je dan meteen zo’n guitig blaadje bij Forbidden Planet meenemen. Tot slot nog een paar opmerkingen over mijn bezoek aan MoCCA, geen stripwinkel maar een ‘stripmuseum’ in the big apple.

MoCCA
Het Museum of Comics and Cartoon arts (MoCCA) moet wel het vreemdste stripmuseum zijn wat ik ooit heb bezocht. Het is gevestigd in suite 401 in een kantoorpand op 594 Broadway. Er was bij mijn bezoek vooral origineel werk te zien van Harvey Comics, de uitgeverij van onder ander Casper het Spookje en Richie Rich. Veel kinderspul dus. Er was ook een bescheiden expositie over de graphic novel en stripverfilming Watchmen. Deze expositie bestond voornamelijk uit enkele originele platen van Dave Gibbons. Kortom: het museum stelt niet veel voor, maar het kost dan ook nagenoeg niets om er te toeven. Men vraagt een geldbedrag dat je zelf mag invullen.Achter de balie zat een vriendelijke nerd: brildragend, bretels en een niet al te knap hoofd die waarschijnlijk nog wordt ingestopt door zijn moeder. Naar alle waarschijnlijkheid had hij zelf de objecten in de expositie handmatig en met veel zorg aan de muur geplakt. Eigenlijk is hij de leukste attractie van dit stripmuseum.Wil je toch weten hoe het er daar uit ziet: bekijk onderstaande videoreportage.Lees ook:

Categorieën
Bloggen

Weblogs: Ondertussen bij de buren…

Linkjes!Iedereen blogt zich suf. Gelukkig maar, want soms zitten er echte pareltjes van posts bij. Hier twee artikelen die mij zijn opgevallen.
Daydream Nation: De favoriete plaat van Erwin Troost
‘…dat ben ik, een guitig ventje dat ’s avonds voor het slapen gaan onder het bed kijkt of er geen monsters zijn en het licht op de gang aanlaat, de deur van de slaapkamer open, en met een half oog, voor het slapen gaan, de gang opkijkt of er geen schaduwen zijn.’ Herkenbaar omdat ik ooit ook zo’n jongetje was. De duisternis zat vol ongekende gevaren voordat ze vertrouwd werd. Tegenwoordig kijk ik alleen maar onder het bed als ik aan het stofzuigen ben. Daydream Nation is een rubriek op Frommel.blogspot.com waarin mensen herinneringen bij hun favoriete plaat beschrijven. Ik schreef er laatst deze bijdrage voor over Soul Asylum. Mennomail: Statue of Inspiration
Het vrijheidsbeeld als zombie of volledig leeggezogen door bloedzuiger Bush. Menno Kooistra verhaalt de verschillende prenten waarin de Vrouw der Vrijheid figureert. Doet me denken aan een scène in Ghostbusters II waarin het spokenjaagviertal aan de voeten van het vrijheidsbeeld staat:

Peter Venkman: Kinda makes you wonder, doesn’t it?
Winston: Wonder what?
Peter Venkman: Whether she’s naked under that toga. She *is* French. You know that.