In Storyworld in Groningen, zeg maar het nieuwe stripmuseum waar het ook over animatie en games gaat, vond ik dit voorbeeld van hoe vroeger de Tom Poes/Bommelstrip werd gemaakt. Ik vond het leuk om dit even aan je te laten zien, aangezien ik de Bommelverhalen van Marten Toonder & co. erg kan waarderen.
Tag: Groningen
Natuurlijk heb ook ik de expositie The Art of DC – Rise of the Superheroes bezocht in het Forum in Groningen. Vooral omdat ik heel graag de kostuums uit Batman en het concept art van de Burton-films wilde zien. Ik werd niet teleurgesteld.
Omdat Bammerdebam! en Kopje Comics ook al een vlog over deze tentoonstelling hadden gemaakt, wilde ik er eerst niet over vloggen. Maar ik had wel opnames gemaakt om thuis nog eens de ontwerptekeningen op een groot scherm terug te kunnen kijken. Dus toch maar besloten om deze online te delen.
Het Nederlands Stripmuseum in Groningen doet na 2 maart 2019 de deur definitief dicht. Het Stripmuseum gaat sluiten.
Daarom was ik er laatst om nog even nostalgisch door de zalen te wandelen en te genieten van het enige stripmuseum van Nederland. En om mijn vriend de Je-Weet-Wel-Kater te bezoeken natuurlijk.
De eerste Groninger Museumnacht was een groot feest. Tenminste, zo heb ik mijn avond in het Stripmuseum ervaren.
Ik mocht namelijk twee keer mijn lezing over Mijn vriend Spider-Man geven en de superheld was zelf aanwezig om de avond te openen. Cosplayer Yakeem Pfluger, ook bekend als Urban Cosplay Ninja, bleek een sympathieke twintiger die ook echt een fan was van Spider-Man. Nadat zijn superheldentaken erop zaten hebben we nog even gezellig gepraat en heb ik een exemplaar van mijn boek voor hem gesigneerd.
Yakeem was aanwezig tijdens mijn eerste lezing, wat het geheel een extra tintje gaf. De tweede ronde was beter bezocht dan de eerste, maar dat kwam omdat de eerste sessie tegelijk plaatsvond met een optreden van Nina Hagen in het Groninger Museum. Tegen zo’n legende kon ik als simpele debutant natuurlijk niet op.
Gelukkig hadden mijn zusje en haar vriend nog iemand meegenomen zodat er toch aardig wat mensen zaten te luisteren.
Verder was Jan-Willem Spakman de hele avond aanwezig om karikaturen van de aanwezigen te tekenen. Voor mij had hij deze toffe illustratie en een exemplaar van het album Wimpie Comics 1: Recht uit de ondergrond.
Ook Dim Junius was van de partij: hij gaf een workshop striptekenen.
Tussen de twee lezingen door werd ik geïnterviewd door Laura Popken, student journalistiek aan de Hogeschool Windesheim die aan de slag was voor de site Kunstspot.nl – een website over kunst en cultuur in Groningen. Ze had een paar goede en spontane vragen voor me. Die kreeg ik later ook nog van het publiek na de lezing. Voordat ik tegen 11 uur vertrok werd ik nog voorgesteld aan een journalist van De Telegraaf. Ik hoop hem binnenkort te spreken voor een artikel in de krant over Mijn vriend Spider-Man.
Foto: Dim Junius.
Foto: Martijn van den Berg.
De museumnacht werd heel goed bezocht. In totaal bezochten 3100 mensen de verschillende musea in Groningen. En in het Stripmuseum was het ook lekker druk. De organisatoren waren dus dik tevreden.
En ik ook. Het was erg fijn om mensen te spreken en ze toe te spreken. En geïnterviewd worden is voor deze journalist nog altijd een bijzondere ervaring. Bovendien: over Spider-Man praat ik graag zoals je weet. En er werden ook nog een paar boeken verkocht die avond. Da’s weer mooi meegenomen.
De avond sloot ik af met een bezoek aan een café gerund door Australische barmannen, bier en een boeiende conversatie met goed gezelschap. Meer kon deze Spidey-fan op dat moment niet wensen.
Categorieën
Te gast op de Groninger Museumnacht
Ook het Nederlands Stripmuseum doet mee met de eerste editie van de Groninger Museumnacht en ondergetekende geeft een lezing over Spider-Man.
Jawel, ook de stad Groningen krijgt dit jaar haar eigen Museumnacht. Op zaterdag 9 september 2017 vanaf 19 uur openen alle musea in Groningen hun deuren tot na middernacht. Naast een uniek nachtelijk bezoek aan de tentoonstellingen en vaste collecties komt er een afwisselend programma met onder meer muziek, bijzondere workshops en interessante sprekers.
Het Nederlands Stripmuseum pakt lekker uit met een uitgebreid programma. Jan-Willem Spakman geeft een workshop tekenen en signeert zijn eigen werk. Dim Junius van het Stripmuseum geeft ook workshops tekenen en ik geef een lezing. Ik ga vertellen over hoe het boek Mijn vriend Spider-Man: Superhelden, geeks en fancultuur tot stand kwam en wat er nu zo tof is aan deze superheld.
Ook zijn er rondleidingen door het museum en kunnen mensen de tentoonstellingen over Jan Kruis, 50 jaar Tina, Disneytekenaar Daan Jippes en Kakhiel bezichtigen.
De muzikale ondersteuning tijdens de opening wordt verzorgd door Michiel Hoving, de Groningse alternatieve rootsrocker en illustrator, bekend van Varkentje Rund.
Hier het programma (voor zover dat nu bij mij bekend is, maar hou de site van het Stripmuseum in de gaten voor eventuele wijzigingen).
19:00 Opening door niemand minder dan Spider-Man.
19:00 – 19:30 Lezing Michael Minneboo: Mijn vriend Spider-Man.
Aansluitend signeren. Locatie: Toonderzaal/
19:30 – 20:00 Workshop Jan-Willem Spakman: Recht uit de Ondergrond.
Tekenen en signeren. Locatie: Studio Jan Kruis.
20:30 – 21:00 Workshop Stripfiguur Tekenen.
21:00 – 21:30 Workshop Jan-Willem Spakman: Recht uit de Ondergrond.
Tekenen en signeren.
22:00 – 22:30 Lezing Michael Minneboo: Mijn vriend Spider-Man.
Aansluitend signeren.
22:30 – 23:00 Workshop Jan-Willem Spakman:Recht uit de Ondergrond.
Tekenen en signeren.
23:30 – 24:00 Workshop Stripfiguur Tekenen.
24:00 – 00:30 Jan-Willem Spakman: Recht uit de Ondergrond.
Tekenen en signeren.
00:30 – 01:00 Workshop Stripfiguur Tekenen.
Ik geef dus twee keer dezelfde lezing voor iedereen die het wil horen. Daarna is er tijd om je boek te laten signeren. Er zijn nog wat exemplaren in de stripwinkel van het Museum te koop, maar je mag natuurlijk ook een eigen exemplaar meenemen.
5 musea voor 5 euro
Met een passe-partout bezoek je alle 5 musea in de stad Groningen voor slechts 5 euro totaal. Tickets zijn vanaf donderdag 13 juli om 10 uur verkrijgbaar in de online voorverkoop.
Categorieën
Spider-Man in Groningen
Mijn vriend Spider-Man is ook te koop in het Nederlands Stripmuseum in Groningen.
Het Stripmuseum Groningen bevindt zich op Westerhaven 71.
De winkel is aan het begin van het museum dus als je een keer alleen strips wilt kopen zonder exposities te bekijken, dan kan dat. Slim, want dat maakt de winkel van het museum officieel de enige stripwinkel in het centrum van de stad. Er is buiten de stad nog een heel grote stripwinkel: Akim. Daar is het boek ook te koop.
Er is overigens wel een boekwinkel in het centrum met een uitgebreid stripaanbod, vertelde Stefan Niewenhuis mij die beide foto’s stuurde. Hier staat Mijn vriend Spider-Man ook tussen, bij Boekhandel Van der Velde, op de Grote Markt 54-55.
Foto’s: Stefan Nieuwenhuis.
Categorieën
Groningen
Afgelopen weekend bracht ik in Groningen door. Ik kom daar geregeld omdat er familie woont.
Dit keer was de aanleiding de zestigste verjaardag van mijn tweede moeder, Anita. Ik zie mijn familie niet vaak, dus die verjaardag wilde ik graag vieren. Dat deden we in een restaurantje vlak bij het centrum. Daar valt verder voor jullie niets bijzonders over te vertellen, maar ik vond het een fijne avond.
Zondag bracht ik het merendeel van de dag in het Stripmuseum door. Daarna zat ik ruim een uur in een bakkerijtje met een broodje en kopjes thee. Lekker naar de taferelen op straat te kijken en te mijmeren. Dat soort dingen doe ik veel te weinig, want ook nu zit ik thuis weer gewoon achter een monitor en is mijn wereld voornamelijk virtueel en digitaal.
Vroeger kwam ik vrijwel nooit in Groningen, maar sinds mijn familie daar in 2000 is gaan wonen, kom ik er dus vaker. De stad zelf kan mij zeer bekoren, maar verder ken ik de provincie niet zo goed. Ik hoop dat de boel ook niet in de grond verdwijnt door de gaswinning en vind dat ze in Den Haag zich diep moeten schamen dat ze daar nog steeds mee doorgaan.
Maandagochtend heb ik vriend Stefan Nieuwenhuis opgezocht. Meestal spreken we af in de stad, nu in zijn woning. Kon ik eindelijk eens zijn stripcollectie zien. Stefan heeft dit weekend Mijn vriend Spider-Man gelezen om mijn boek te recenseren. Dat doet hij wel vaker dat recenseren, voornamelijk strips. Op zijn site en voor Stripschrift. Ik heb zelf een liefde-haat-relatie met recenseren. Daar vertel ik later wellicht meer over. Stefan heeft er in ieder geval veel lol in.
Van de exposities in het Stripmuseum heb ik een aantal foto’s gemaakt, maar die laat ik later zien. Hier volgt een korte impressie van Groningen:
Categorieën
Tot zover maart 2016
Wat? Begint morgen alweer april? Maart zat zo vol met afspraken, schrijfwerk en ontmoetingen… ik kan het bijna allemaal niet meer herinneren. Gelukkig hebben we de foto’s nog.
Een selectie van mijn instagram-stream van de afgelopen maand.
January Jones doet een Highlander op de Eppokalender.
Ik zie dat Suit Supply nog even doorgaat met het maken van seksistische reclames. Deze heb ik gespot op 1 maart na een interview met filmwetenschapper Dan Hassler-Forest.
Dit boek heb ik met heel veel plezier en interesse gelezen. Toen ik erachter kwam dat het bestond, heb ik Let’s Go Crazy meteen bij de American Book Center besteld. Een dag later lag het al voor me klaar. Alan Light maakte een journalistiek verslag van hoe het album en de film Purple Rain tot stand kwamen, hoe de carrière van Prince ervoor en erna uitzag en laat heel veel van de betrokkenen aan het woord. Hij interviewde Prince himself in het verleden een paar keer, dus je kunt zeggen dat hij dicht bij het haardvuur kwam. Door het boek ben ik meteen weer enkele Prince-albums gaan luisteren. Vooral zijn werk uit de jaren tachtig, want het meeste na 1995 kun je wel overslaan. Een paar dagen na het lezen van Let’s Go Crazy stond ik in Concerto en bladerde ik door de Prince-cd-bak. De nieuwe albums waren allemaal in plastic verpakt en de titels van de songs zeiden me eigenlijk niets. Ik ben dan ook zonder nieuwe cd naar huis gegaan. Prince is iets van vroeger.
Wederom kermis op het Westerpark. Op de een of andere manier krijg ik altijd een melancholisch gevoel van die kermis, vooral omdat deze zo slecht bezocht wordt. Waar leven die kermisklanten van, vraag ik me af. Of zouden ze subsidie krijgen? De foto heb ik overigens genomen door het raam van West Pacific – het restaurant waar Linda en ik geregeld eten als we allebei geen zin hebben om te koken. Nu heb ik eigenlijk nooit zin om te koken, want ik heb daar echt een bloedhekel aan.
Linda en ik waren een kort weekendje in Groningen om Bowie te bezoeken en even bij mijn ouders langs te gaan. 
De Hulk maakte indruk op de Dutch Comic Con. Helaas is het beeld te groot voor in de huiskamer, anders…
‘Goed, neem jij de rest van mijn water dan maar….’
Categorieën
David Bowie is over hoe Bowie was
Ook als David Bowie ons niet eerder dit jaar was ontvallen had ik de expositie David Bowie is bezocht in het Groninger Museum.
Als tiener raakte ik gefascineerd door Bowie’s muziek. Vooral zijn werk uit de jaren zeventig raakte bij mij de juiste snaar. Volgens mij was dat zijn beste periode, maar er zijn ongetwijfeld kenners en fans die een andere voorkeur uitspreken.
Dat is ook tevens de kracht van Bowie: omdat hij zoveel verschillende muziek heeft gemaakt en uitgeprobeerd is er voor ieder wat wils. In het verleden las ik wat biografieën over Bowie en studies van zijn werk. Echt een kenner zou ik mezelf niet durven noemen, maar ik herken Bowies verschillende gedaanten en de perioden die daarbij horen. Ook ben ik redelijk thuis in zijn oeuvre en weet zo’n beetje welk album ongeveer uitkwam. Geen overbodige kennis voor bij het bezoeken van de expositie David Bowie is, want er komt nogal veel op je af.
‘Meer dan 300 objecten uit het David Bowie Archief, waaronder handgeschreven songteksten, originele kostuums, fotografie, ontwerpen van bijvoorbeeld albums, en zeldzaam materiaal van de afgelopen 50 jaar zijn voor het eerst samengebracht. Het demonstreert hoe Bowie’s werk is beïnvloed door en invloed heeft gehad op uiteenlopende stromingen in kunst, design, theater en de hedendaagse cultuur. Hierbij ligt de focus op creativiteit, vernieuwing en samenwerking met veel vormgevers op het gebied van geluid, mode, vormgeving, theater en film,’ aldus de tekst op de site van het Groninger Museum. Daar was niets op af te dingen: veel mooie dingen gezien. In kostuums ben ik niet zo geïnteresseerd, maar het verbaasde me wel hoeveel er bewaard is gebleven. Bowie had nogal wat kostuums namelijk.
Originele aantekeningen van songteksten vind ik erg interessant om eens te zien. De tekst van het nummer ‘Ziggy Stardust’ bijvoorbeeld. Slechts een paar woordjes heeft Bowie hier en daar doorgekrast en vervangen, maar het ziet ernaar uit dat hij de lyrics al in zijn hoofd had voordat hij deze op papier zette. Dat weet ik niet zeker natuurlijk, dat is wat ik vermoed als ik naar de blaadjes op de muur kijk.
Filmacteur
Ik genoot erg van de filmfragmenten van films waarin David Bowie een rol heeft gespeeld. Labyrinth, Merry Christmas Mr. Lawrence, Absolute Beginners, maar ook een opname van zijn optreden als The Elephant Man op Broadway in 1980. Zonder prothetische make-up maakte Bowie door zijn spel duidelijk hoe ongemakkelijk de vergroeiingen zijn die John Merrick op zijn lichaam heeft.
Sowieso maken de fragmenten duidelijk wat een goede acteur Bowie eigenlijk was. De hoofdrol van buitenaards wezen dat op aarde leeft in The Man Who Fell To Earth was hem natuurlijk op het lijf geschreven, maar persoonlijk geniet ik vooral van zijn ingetogen spel als Nikola Tesla in The Prestige. En vind zijn interpretatie van Andy Warhol nog steeds de beste van alle acteurs die deze kunstenaar gestalte hebben gegeven. Ik wist overigens niet dat hij tijdens de opnamen een pruik op had die Warhol echt heeft gedragen en dat zijn acteercarrière begon in een horrorfilm zonder dialoog.
Ook interessant vond ik de ontwerpenschetsen en de foto’s die gebruikt werden voor covers. Je zag namelijk niet alleen de foto die gekozen is als albumcover, maar ook de andere foto’s uit de sessie die niet door de selectie kwamen. Het maakte duidelijk hoe hard werken het eigenlijk is om tot het juiste beeld te komen. David Bowie, in het echt natuurlijk David Jones zoals je weet, was een constructie. Eentje waar Jones hard aan werkte.
Muziek
Gelukkig was er tussen alle kostuums en bijzaken ook ruim aandacht voor Bowies muziek en dan vooral het maakproces. Vooral zijn Berlijnperiode werd aardig belicht met een interviewfragment. Menno Kooistra schreef ooit drie informatieve artikelen over die periode en ook nu heb ik me weer voorgenomen om die albums binnenkort eens goed te luisteren.
Bowie had een computerprogramma waarmee hij zinnen kon invoeren die deze dan in stukjes opbrak om hem op die manier associatief te laten denken. De windowsversie van William Burroughs zeg maar. Ik lees graag boeken over hoe nummers tot stand zijn gekomen en hoe het er in de opnamestudio aantoeging. Documentaires over dit onderwerp: nog beter. Misschien hadden de samenstellers daar nog wat meer mee kunnen doen. In ieder geval was de concertzaal, waarop we video-opnames zien van Bowie in concert op grote schermen, wel erg tof. Ze gaven een lekkere vibe en laten nog maar eens zien wat een goede performer David Bowie eigenlijk was.
Vol = vol
Van tevoren dienden we kaartjes te kopen voor de tentoonstelling en alleen op het aangewezen tijdstip mochten we naar binnen. Het viel me desondanks een beetje tegen hoe druk het was zaterdagavond om 18 uur. De expositieruimtes waren warm en benauwd. Ik was constant aan het schakelen tussen Bowie, mensen ontwijken en proberen niet op een kruipende peuter te gaan staan. Ook de audio-apparatuur werkte niet naar behoren.
‘De multimedia van de tentoonstelling is verzorgd door Sennheiser. De geavanceerde geluidstechnologie die behoort bij de toneelensceneringen, animaties en video-installaties, creëert een meeslepende reis langs de artistieke invloeden van David Bowie,’ aldus de site van het museum. Men heeft inderdaad prachtige fragmenten geselecteerd en de expositie biedt een aardige combinatie van videobeelden en aanwezige voorwerpen. Technisch verliep het allemaal niet vlekkeloos. Het audioapparaatje zou automatisch moeten oppikken waar je je in de ruimte bevond en dan het juiste fragment afspelen. Dat werkte dus niet helemaal lekker. Soms hoorde ik een fragment van een onderdeel dat ik net bezocht had en wilde het ding niet laten horen waar ik op dat moment stond. Kortom, onderweg was ik veel met dit technische ongemak bezig.
De catalogus van de expositie heb ik uiteindelijk niet gekocht: de opmaak van het boek ziet er wat slordig uit en eerlijk gezegd heb ik betere boeken over Bowie in de kast staan.
Al met al ben ik blij dat ik David Bowie is heb bezocht. Eigenlijk zou je zo’n tentoonstelling een tweede keer moeten bezoeken om alles goed te kunnen lezen en zien en op je in te laten werken. Dat gaat niet meer lukken voor 10 april, wat de laatste dag zal zijn. Geeft niks, Bowie kun je ook het beste thuis beleven: zet een album op en luisteren maar.
‘Natuurlijk, je kunt alles gewoon online bestellen, maar een echte liefhebber kan niet zonder een stripwinkel; eentje met een deur, boekenplanken en vooral met enthousiaste verkopers achter de balie. Zij kennen je smaak, weten wat er is verschenen en kunnen je vertellen wat je moet lezen. En geen verkooppraatje, want wie een prul aansmeert, verliest zijn geloofwaardigheid.’
Ware woorden opgeschreven door Stefan Nieuwenhuis: dichter, romancier, creatief ondernemer, drijvende kracht achter Van Speijk en stripliefhebber.
Vorige week zat ik met Stefan koffie te drinken in het centrum van Groningen. Stefan is heftig aan het aan bloggen op zijn site en vroeg of ik al wat van hem gelezen had. Ik moest bekennen dat ik zijn updates bijna nooit voorbij zie komen op Facebook, wat alles te maken heeft met de mislukte algoritmen van dit sociale netwerk en de misplaatste veronderstelling dat ik niet in Stefan geïnteresseerd zou zijn. Je facebooktijdlijn als rss-feed gebruiken is dus niet altijd handig, want dan mis je een hoop.
Daarom bij thuiskomst meteen een uurtje op Stefans site doorgebracht en ik raad je van harte aan om hetzelfde te doen. Nieuwenhuis schrijft namelijk kundig en met veel passie over het beeldverhaal; hij wijst op een persoonlijke manier op interessante uitgaven. Zo hoort dat met bloggen: zaken persoonlijk aanpakken. Natuurlijk schrijft hij ook over meer zaken dan alleen strips, zoals poëzie, maar als je dat niet boeiend vindt, sla je die blogposts gewoon lekker over. Hier al zijn stripartikelen op een rijtje.
Categorieën
Toerist in Groningen
De afgelopen dagen waren Linda en ik in Groningen voor familiebezoek. Dinsdag hadden we echter de dag helemaal voor onszelf en toen hebben we schaamteloos de toerist uitgehangen.
Zo hebben we de Martinitoren voor het eerst beklommen. Veel nauwe trapjes met af en toe een tussenverdieping, om uiteindelijk tot dit uitzicht te komen:
Zo hoog boven de straat, zag ik uiteraard kleine mensfiguren en autootjes rijden. Het lijkt dan alsof je naar een levende maquette of levend treinbord zit te kijken. Het madurodam-effect, zeg maar. Ik kan daar erg van genieten.
Daarna hebben we een lekker kopje koffie gedronken in Coffee-Break waar ze onder andere Simon and Garfunkel draaiden, dus we zaten prima. Bij koffie of thee luister ik graag wat milde singer-songwriters in plaats van housemuziek of Hollandse hits, wat toch voornamelijk Hollandse missers zijn. Toen we ’s avonds in de Smederij zaten te eten werd er een dubbele live-cd van Paul McCartney gedraaid. Twee uur lang genoot ik van zijn Beatle-liedjes en zijn solowerk. Heerlijk, al zal het voor een McCartney-hater een hel zijn.
Als toerist mocht een trip met de rondvaartboot natuurlijk niet overgeslagen worden. Het leek een rustige rit te worden, totdat een groep van 25 vrouwen vlak voor vertrek opeens aanboord stapte en het vaartuig in een kippenhok was veranderd. Gelukkig hadden de bootjes langs de kade een rustgevende uitwerking op me:
Tot slot bezochten we de expositie H.N. Werkman (1882-1945) Leven & Werk. Linda is namelijk erg geïnteresseerd in drukkunst en grafisch werk:
In 2015 herdenkt het Groninger Museum Werkmans zeventigste sterfdag met de overzichtstentoonstelling H.N. Werkman (1882-1945) Leven & Werk. In deze tentoonstelling zijn druksels en schilderijen, experimenteel drukwerk en de bijzondere publicaties uit de oorlogsjaren voor De Blauwe Schuit te zien. De eigenzinnige ontwikkelingen in zijn werk laten een kunstenaar zien die zich steeds bleef vernieuwen, en die zich niet hield aan regels die anderen hem oplegden. Hij gaf zijn eigen draai aan de begrippen abstract en figuratief. ‘Het resultaat is naar mijn aard, niet naar een princiep’, schreef hij in 1942 aan een vriend.
Werkman maakte drukwerk en ook dit soort schilderijen:
Overigens, wat een lelijk gebouw is dat Groninger Museum. Het lijkt erop alsof de architect met Play Doh wat stukjes aan elkaar heeft gekleid. Groningen heeft er sowieso een handje van om oude, aantrekkelijke panden af te wisselen met hypermoderne gedrochten die het straatbeeld overheersen. Alsof de architect van Rotterdam opeens in Groningen is gaan wonen.
Daar staat tegenover dat het centrum vol staat met prachtige sculpturen.
Categorieën
Hotel room with a view
