Uit: Doctor Who season 7 (2013), episode 7: The Rings of Akhaten.
Waarom de rubriek Frames?
De verhalen die we lezen en zien maken net zo goed deel uit van onze levensloop als de gebeurtenissen die we in reallife meemaken. In de rubriek Frames verzamel ik stills uit de films die ik heb gezien om zo die herinneringen te kunnen bewaren en koesteren.
Sinds een paar weken zit ik mijn hart op te halen met de verschillende Tumblrs die Halloween als thema hebben. Prachtige foto’s van herfsttaferelen, vintage illustraties en postkaarten en natuurlijk foto’s van jack-o’-lanterns en spookkastelen. De meeste bloggers beginnen al van begin september met het posten van Halloweenspul. Sommigen plaatsen het hele jaar door materiaal, maar nu de eerste bladeren van de bomen beginnen te vallen zit de sfeer er al aardig in.
Het grootste plezier heb ik echter van horrorfilms waarvan het verhaal rond de 31ste oktober speelt of die qua sfeer gewoon goed bij Halloween passen.
Zoals Halloween III: Season of the Witch (1982) geschreven en geregisseerd door Tommy Lee Wallace. Hierin wil een fabrikant van Halloweenmaskers miljoenen Amerikaanse kinderen omzeep helpen. Het is de bedoeling dat de kinds met hun maskers op het hoofd met Halloween om negen uur voor de televisie gaan zitten, zodat de sinistere verrassing in het masker geactiveerd zal worden. De enige die de snode plannen kan verijdelen is een arts (Tom Atkins) die nu niet bepaald ‘actieheld’ uitstraalt.
Het grappige is dat dit verhaal geen bal te maken heeft met de voorgaande Halloween-films. Dat klinkt op zich verfrissend, maar een goede film is Halloween III allerminst. Toch geniet ik als filmliefhebber in het bijzonder van de art-direction. Die vind ik heel mooi weergeven hoe Halloween er in Amerika uitziet. Vooral die maskers van the Silver Shamrock Corporation zien er erg aantrekkelijk uit.
Heksen vliegen tegenwoordig niet meer op bezemstelen, maar schieten voorbij op hun BMX crossfiets.
Yep, van teveel televisiekijken word je een zombie, kids! Je gaat er in ieder geval heel bleek of groen van uit zien.
Waarom de rubriek Frames?
De verhalen die we lezen en zien maken net zo goed deel uit van onze levensloop als de gebeurtenissen die we in reallife meemaken. In de rubriek Frames verzamel ik stills uit de films die ik heb gezien om zo die herinneringen te kunnen bewaren en koesteren.
Filmjournalist Barend De Voogd is de hoofdredacteur van Schokkend Nieuws, daarnaast schrijft hij recensies voor NU.nl. Ook is hij een van de programmeurs van het Imagine Filmfestival. Het werd hoog tijd om hem eens te ondervragen over zijn filmliefde en zijn fascinatie met de fantastische film in het bijzonder. En hoe gaat het programmeren van een filmfestival in zijn werk?
De muziek in deze Daily Webhead is natuurlijk van Marco Raaphorst.
Het is een dag waar ik altijd met plezier naar uit kijk: 31 oktober, Halloween. Het leukste feestje van het jaar. Eigenlijk de enige feestdag die ik echt serieus neem. Kerst is verbonden aan allerlei regeltjes en daar ben ik wars van, terwijl je Halloween kunt vieren zoals je zelf wilt. Je kunt de feestdag naar eigen smaak inrichten.
Zelf ben ik niet zo van de verkleedpartijtjes, maar hordes volwassenen steken zich rond deze tijd in Halloweenkostuum om goede sier te maken. Prima natuurlijk. Even lekker losgaan, je eigen identiteit inruilen voor een fictieve. Of bepaalde karaktereigenschappen die je normaliter verborgen houdt naar de oppervlakte laten komen. In ieder van ons schuilt immers wel een Dexter. Die kun je niet loslaten, maar je kunt hem tijdens Halloween wel een beetje zuurstof geven.
Mijn fascinatie voor Halloween begon bij de films van Tim Burton. De sprookjesachtige wereld, waar vreemde buitenbeentjes wonen, skeletten kerstmis overnemen, huisvrouwen tot katvrouwen verworden en miljonairszonen zich als levensgrote vleermuizen uitleven, sprak mij als kind al erg aan. Nog steeds ben ik gek op het werk van Burton, maar mijn liefde voor Halloween reikt veel verder.
Gothic
Naar horrorfilms bijvoorbeeld en dan met name gothic horror. Oude films van Universal Studio’s kijk ik graag, en werk uit de Hammer Studio’s. Films waarin de gothic style zwaarder weegt dan het aantal slachtoffers dat op gruwelijke wijze wordt afgeslacht. Hoewel films over massaal hak- en snijwerk ook weer erg leuk kunnen zijn, daar niet van. Schurken als Freddy Krueger, daar mag je me gerust wakker voor maken. Liever wel zelfs.
En ook voor spookverhalen van schrijvers als Poe.
Goblin
Voor mij is de wereld van Spider-Man, en het Marvel Universum in het algemeen, ook een en al Halloween wat de klok slaat. Superhelden gaan verkleed in de meest kleurrijke outfits, terwijl de superschurken daar niet voor onderdoen. Sterker nog, De Green Goblin, Spidey’s aartsvijand, is wat mij betreft bij uitstek een Halloween-character. De Green Goblin vliegt rond op een vleermuisvormige glider, hij draagt een groen trol-achtig masker en gooit met pompoenbommen.
Maar misschien is de Hobgoblin, die de Green Goblin als template gebruikte voor zijn wapens en kostuumontwerp, nog wel meer Halloween. De hoofdkleur in zijn pak is immers oranje, net als de pompoenen die tijdens dit feest een prominente plaats innemen. En hij is een kopie van de Groene Trol, weliswaar met wat aanpassingen maar toch. Het Halloween zoals we dat nu kennen is natuurlijk ook een verbastering van wat het ooit was. Het is een importproduct uit de Verenigde Staten.
Overigens geldt dat Halloweeneske natuurlijk ook voor het universum van DC Comics, en dan met name voor Gotham City, waar Batman huist. Gotham City wordt bevolkt door Halloweeneske schurken en helden: de Joker, de Madhatter, Scarecrow, Penguin, etc. Niet zo gek dus dat Tim Burton ooit twee Batman-films maakte.
Wie een pure dosis Halloween & Batman tot zich wil nemen, moet de strips The Long Halloween en de voorloper Haunted Knight maar eens lezen. Beide beeldverhalen zijn aan de hand van schrijver Jeph Loeb en tekenaar Tim Sale, een bijzonder team dat wel meer goede strips op zijn naam heeft staan.
Halloween beleef ik dus vooral tussen mijn oren. Ik lees graag over deze feestdag, ik kijk films, lees strips en verzamel op mijn Tumblr afbeeldingen die in deze sfeer passen.
Tegelijkertijd ben ik nog steeds op zoek naar het hoe en waarom van mijn Halloween fetisj en die van anderen.
Ik heb in de afgelopen jaren een reeks webvideo’s gemaakt over het onderwerp.
Over zombiewalks bijvoorbeeld, wat ik een fascinerend verschijnsel vind.
Maar ook dit soort bewegende decorstukken kunnen mij zeer bekoren. Het is kitsch natuurlijk, maar ook dat is onderdeel van Halloween.
Halloween in het echte leven, da’s lastiger te vinden. Zeker buiten het seizoen om. Toch is er genoeg gothic sfeer in de wereld, als je weet waar je moet zoeken. Daarom bezoek ik graag spookachtige kerkhoven. Wie lang genoeg op een oud kerkhof rondhangt, gaat vanzelf allerlei dingen zien die tegen de grens van het paranormale aanliggen. Wat dat betreft doet een gezonde dosis fantasie wonderen voor de Halloweenliefhebber die in het dagelijks leven ook een beetje spooky spanning zoekt.
Goed, genoeg geblogd over Halloween. Ik ga naar buiten, eens zien wat Amsterdam allemaal aan Halloween gedaan heeft dit jaar.
Een impressie van het Halloweenfeestje van Amsterdam Spook van afgelopen zaterdag.
Normaliter ga ik niet naar Halloweenfeestjes – ik ben niet zo van het verkleden; Halloween is voor mij vooral horrorfilms kijken, spookverhalen lezen en genieten van oude kerkhoven. Toen Amsterdam Spook mij op haar feestje uitnodigde, kon ik natuurlijk niet weigeren. Linda en ik zijn zaterdag dan ook in kostuum naar Odeon afgereist en hebben genoten van de sfeervolle aankleding en bovenal van de moeite die mensen hadden gestoken in hun prachtige outfits.
Omdat mijn camera meer moeite had met de duisternis dan ik, heb ik maar een paar opnames gemaakt aan het begin van ons bezoek. Vandaar dus deze korte, bescheiden impressie:
De muziek is van de immer muzikale Marco Raaphorst die in een volgende aflevering de ster zal zijn.
Voor/na.
Gwen en black Spider-Man op weg naar Amsterdam Spook.
Deze kwam ik van de week tegen. Vind het een aardige poster, al is het niet direct het soort feestje waar ik naar toe zou gaan met Halloween.
Tamar Bosschaart koestert al sinds haar zesde jaar een vurige passie voor Halloween. Ze organiseert al jaren in Amsterdam een tof Halloweenfeest, en sinds drie jaar is dat uitgegroeid tot een spooky festival met onder andere een Halloweenboottochtje, een enge maaltijd en een spannend filmavondje met Mr. Horror himself. Ik bezocht Tamar in de werkplaats van Amsterdam Spook, waar zij en andere fanatiekelingen druk bezig waren met de voorbereidingen van het aankomende feest dat op 27 oktober wordt gehouden in Odeon te Amsterdam.
Gisteravond was ik op bezoek bij Tamar, de drijvende kracht achter het Amsterdam Halloween Festival. We zaten in het bankgebouw aan de Vijzelstraat waar het team van Amsterdam Spook druk bezig was props voor het aankomende feestje te maken. Ik interviewde Tamar voor een video toen plotseling het brandalarm afging en we allemaal naar buiten moesten. Vals alarm of niet, we mochten niet meer naar binnen van de brandweermannen (die met hun grote luchtflessen op de rug iets van Ghostbusters weghadden). Op de brug zat een groepje Spanjaarden. Er werd een grote taart tevoorschijn gehaald. Het meisje met de bril vierde haar verjaardag dus hebben we voor haar een liedje gezongen.
31 oktober is het weer zover: dan is het Allerheiligen, aka Halloween. Ik ben gek op Halloween, zoals ik wel vaker heb beschreven. Die interesse in dit heidense feest heeft deels te maken met de herfst als favoriete jaargetijde, maar gaat ook verder: wat mij betreft mag het elke dag een beetje Halloween zijn.
Daarom is Edinburgh een van mijn favoriete steden. Dankzij de historische kern vol oude kerkhoven en de spooklegenden die de stad rijk is, waan je je in Halloween town. Tenminste, ik dan. Anderen zien er de bakermat van Harry Potter in. Dat is prima natuurlijk. De magische wereld van Potter is niet zo heel ver verwijderd van de horror en pracht van wat Halloween kan zijn. J.K. Rowling schreef haar Potter-boeken immers in Edinburgh en liet zich duidelijk door de stad inspireren.
Ik dwaal graag op kerkhoven. Vooral van die mooie, oude rustplaatsen zoals in Edinburgh. Niet iedereen zal die fascinatie delen. Wellicht is het mijn manier om mij te verzoenen met de onvermijdelijkheid van de dood en het niets dat erna komt.
Toen ik begin dit jaar de Schotse prachtstad bezocht, heb ik opnames gemaakt van de kerkhoven aldaar. Hieronder een impressie met een bescheiden Halloweenesk staartje.
De muziek is gecomponeerd door de immer muzikale en goedlachse Marco Raaphorst.