Tag: He-Man

Maandag 2 december 2019
Omdat mijn ‘Mijn lijst’ op Netflix heel veel titels bevatte waar ik maar niet aan toekwam, besloot ik om in de maand november elke dag een film te gaan kijken.

Om mezelf alle rust te gunnen voor dit project, besloot ik er online niets over te zeggen. Mijn eerste impuls was namelijk om elke dag op Instagram te plaatsen welke film ik had gekeken en te zeggen wat ik ervan vond. Maar dan kreeg ik vast van anderen te horen of zij die film leuk vonden of niet, en eerlijk gezegd had ik daar geen trek in. Iedereen mag van alles vinden wat hij of zij wilt, maar ik hoef het niet allemaal te horen. Niets vervelenders wanneer je heel blij wordt van een film en iemand moet dan zo nodig vertellen wat er allemaal mis aan is.

Het werd dus een fijn privéproject. Iets voor mezelf. Je hoeft immers niet alles online te knallen.

De voorwaarden die ik mezelf stelde waren dat de film op Mijn lijst van Netflix moest staan, dat ik de film nog niet gezien had en dat ik hem helemaal af zou kijken.

Nu het december is kan ik concluderen dat het goed gelukt is om elke dag een film te kijken. Er waren maar drie avonden dat ik er geen zin in had. En op een van die avonden heb ik vooral veel YouTube-filmpjes gekeken, want daar liep ik toen weer achter mee.

In totaal heb ik 26 films van mijn Netflix-lijst kunnen schrappen en zag ik een film bij mijn maatje Paul: Terminator Genisys.

Een van de films op mijn lijst had ik al eerder gezien, besefte ik na vijf minuten. Toch was The Power of Greyskull: The Definitive Story of He-Man and Masters of the Universe boeiend genoeg om nog eens te kijken.

Het voelde fijn om eens toe te komen aan de films die ik altijd al eens wilde zien. Ze stonden niet voor niets op Mijn lijst. Het voelde alsof ik een taak die ik me had voorgenomen uitvoer en afmaakte. En dat voelde goed.

Ook heb ik me met iedere film goed vermaakt. Zelfs met Terminator. Dat kwam deels doordat ik hem samen met Paul zag, maar ook omdat het Arnold vs Arnold was. En het feit dat je twee uur lang naar Emilia Clarke kunt kijken compenseert volledig het feit dat er qua tijdrijzen geen touw vast viel te knopen aan deze Terminator-aflevering. Logica was ver te zoeken. Laten we eerlijk zijn: na Terminator 2: Judgment Day hadden ze gewoon met deze serie moeten stoppen. Wie nog niet overtuigt is van die stelling, kijkt Dark Fate nog maar eens. Wat een overbodige prul is dat.

Tot slot had ik eindelijk weer eens het gevoel iets te doen met het gegeven dat ik eigenlijk filmwetenschapper ben van beroep. Omdat ik doorgaans voor mijn werk veel moet lezen en tv-series kijk, schiet het filmkijken er vaak bij in. Dat vind ik eigenlijk heel jammer, want ik hou erg van dit medium. Dat is waarschijnlijk de belangrijkste les die ik leerde van deze kijkmaand.